Take me down into your paradise. {+Sierra.}

Het leek wel of het precies zo gepland was; vandaag was het feest op het strand én in combinatie van de felle zon beloofde het een goede dag te worden, eentje om van te genieten. Sowieso dat hij dat ging doen, want you know, hij ging met Sierra, dan zou hij zich echt niet gaan vervelen. Wow. Best, nieuw? Het eerste feest waar ze samen als koppel naartoe zouden gaan. Of nou ja, ze waren ook al naar het gala geweest maar toen was nog niks officieel én dat was niet echt een succes geweest, maar dat was geen nieuwtje.
En daar kwam al meteen de spijt dat hij niet echt iets voor haar had bedacht. Niks romantisch wat hij haar kon mededelen wat hij van tevoren gepland zou hebben, of dat hij iets aan haar zou kunnen geven, nee, echt gewoon helemaal niks. Het schuldgevoel wat aan hem knaagde was dan ook intens groot maar hey, hij kon er niks aan doen op dit moment okay? Jace zou een andere keer nog wel iets regelen, voor z’n tweeën, sinds dat toch al romantischer was dan dat ze nu met meerdere mutanten waren waar ze het bestaan niet eens vanaf wisten?
Handig puntje aan een strandfeest, trouwens; het enige wat je aan hoefde te doen was een zwembroek. En een zonnebril, want met de felle zon mocht je dat zeker niet vergeten.
Normaal gesproken zou hij zenuwachtig zijn geweest om haar op te halen en zou het knikken van zijn benen wel te merken zijn, echter was dat deze keer niet het geval. Want ondanks dat hij haar vaak keek hij gewoon al weer uit naar het moment dat hij weer bij haar zou zijn, waar dus helemaal niks aan was om zenuwachtig over te zijn.

Teenslippers waren niet meteen zijn allerbeste optie, maar aangezien ze toch naar het strand gingen en om dan de hele tijd met schoenen aan te lopen, was niet echt een goed idee. Daarbij zou het zand dan helemaal in zijn schoenen komen en nee, ew, Jace moest er niet aan denken. Als er één ding was dat hij haatte dan was het dat wel. Er zat dus maar niks anders op. Daarbij, zijn donkere Havaianas waren niet zo erg, toch?
Insmeren was echter volgens Jace niet meer nodig; hij was de afgelopen weken al verbrand geweest, dat was alweer bijgetrokken en hij had dus al een wat zongebruinde kleur. En tja, anders was het eigen schuld? Mocht hij er tenminste wel weer mooi bijlopen als een kreeft, heerlijk toch.
Nou, dat was dus ook meteen het teken dat hij klaar was om te gaan en gelukkig was het nog ook precies op een mooie tijd. Of ze het begin van het feest mee zouden maken wist hij niet, maar eerlijk gezegd maakte het hem ook niet zo veel uit, ze zouden er de hele avond toch nog zijn, dus die paar minuten maakten nou niet echt een groot verschil.

Enkele keren klopte hij op de deur van de inmiddels o-zo bekende kamer en stopte hij zijn handen even in de zakken van zijn zwembroek. Nu hij er zo over nadacht, nu hij toch moest wachten voor Sierra de deur open ging doen, dit was echt al een van de keren dat ze zijn bovenlichaam had gezien. Het was ook wel fijn geweest om voor dit te weten dat ook zij hem gespierd vond, want you know, dat gaf hem toch wel wat meer zelfvertrouwen en alles.
Zijn blik ging even van zijn voeten weer terug op ooghoogte, wachtend tot de deur naar Sierraland open zou gaan.

Eerlijk, hij had er echt zin in. Alhoewel dat geen nieuwtje was want wel ja, Sierra was er bij, maar gewoon ook al het idee dat hij naar een feest zou gaan was al geweldig. Daarbij kende hij niet echt veel andere mutanten, dus misschien zou daar na vanavond verandering in zijn gekomen? Wie weet. Niet dat hij haar alleen ging laten hoor, no way, straks zat er een of andere gek achter haar aan. Hij moest er wel bij zijn om – als het nodig was – die dude wat te laten merken, door bijvoorbeeld random een stoel tegen zijn hoofd te laten vliegen, of iets ander leuks.
Lang duurde het niet of de deur werd geopend, enkele seconden nadat hij had aangeklopt, hoewel het in werkelijkheid wel tien minuten had geleken voor hem. Tuurlijk zou ze al klaar zijn, alhoewel hij het niet erg vond om te kijken hoe ze zichzelf voorbereidde hoor? Ghehe. Maar wie zou dat wel erg vinden to be honest – alhoewel hij het niemand anders zou toelaten hoor, ze was toch zijn vriendin?
Jace had haast moeite om zijn mond dicht te houden bij de verschijning van een bikini Sierra. Hij had wel wat verwacht, maar dit? Ze was perfect, van haar hoofd tot aan haar tenen. Dat was volgens hem gewoon een algemeen feit hoor. En dan kon ze hem wel iets anders gaan vertellen, maar no way, hij bleef bij zijn standpunt.
Gegrinnik verliet zijn keelgat toen ze hem zo begroette en snel stak hij even zijn tong uit als reactie daarop. Het kusje wat volgde was eigenlijk niet onverwachts, want als Sierra dat niet had gedaan had hij dat gedaan, maar hij kon niet ontkennen dat het hem van binnen steeds weer wat opfleurde als ze ook liet merken dat ze ook van hem hield. Niet dat hij niet wist dat ze dat sowieso deed, maar soms had hij gewoon even bevestiging nodig voordat hij aan zichzelf ging twijfelen, oké?
”Hi queen.” Was dan ook de reactie die hij na het kusje gaf op haar begroeting richting hem. Want hey, wie de bal kaatste kon hem toch terug verwachten, of niet dan?
Het voelen van haar armen in zijn nek was ondertussen best bekend voor hem geworden, eveneens dat hij als reactie daarop altijd zijn armen rondom haar sloeg en zijn handen op haar rug liet rusten.
Een grijns verscheen op zijn gelaat en voor even trok hij ook nog eens een nep nadenkend gezicht. ”Strand? Ik dacht toch echt dat we zouden gaan schaatsen?” Lachte hij toen maar wat, waarna hij vervolgens nog kort een kusje op haar lippen drukte. Zo dan, als zij bijdehand ging doen, alhoewel hij het wel schattig vond?
Zachtjes knikte hij toen ze voorstelde om richting het strand te gaan. ”Sure, ik wil niet te laat komen, stel dat ik te laat ben om je nog eens op het podium te duwen?” Jace probeerde zijn gezicht zo neutraal mogelijk te houden, maar hij kon het niet voorkomen dat er een lach dat doorbrak. ”Oeps?” Niet dat hij het echt van plan was geweest hoor, zijn arme dropje, ze had de vorige keer al genoeg meegemaakt, niet? ”Ik zou niet durven babe.” Deelde Jace haar vervolgens nog mee, om daarna zijn wenkbrauwen een paar keer op te halen en dat later te laten verdwijnen met gegrinnik.

”Het is wel fijn dat we deze keer erop zijn voorbereid het water in te kunnen gaan? Hoef ik je niet meer met kleren en al erin te sleuren, en zo.” Een grijns verscheen rondom zijn lippen toen hij dat vertelde, zijn blik die op haar gericht was en zijn hand die plagend eens in de hare kneep.
Toen besefte hij pas hoe geweldig ze er wel niet uitzag met de tattoo’s die op haar lichaam stonden en wat voor geluk hij wel niet had met haar. Want echt, ze was toch om door een ringetje te halen, niet? Als ze later nog samen zouden zijn was dat wel zijn plan, natuurlijk, maar dat wist je maar nooit. Ew, hij moest niet denken aan ruzie met haar te hebben? Gelukkig dat ze dat nog niet hadden gehad. Of nou ja, geen echte ruzie, want zijn puppyogen deden ook wel wonderen, daar was hij al een tijdje achtergekomen.
Hopelijk zouden ze er snel zijn; de muziek was in de verte al te horen en het zonnetje scheen lekker op zijn ietwat zongebruinde huid. Jace had wel zin in een party, samen met Sierra, kon je wel zeggen.

Misschien moest hij haar maar vragen of ze wat meer aan kon doen zodat andere jongens niet naar haar zouden kijken? Want echt hoor, hij zou er niet raar van staan te kijken als ze zou na worden gekeken. Ach, hij kon altijd nog bij degene die het opvallend zou doen een stoel tegen zijn hoofd laten klappen? Moesten ze maar niet naar zijn vriendin kijken?
Jace kon het niet laten om niet met haar mee te lachen; Sierra was leuk én ze had ook nog eens een aanstekelijke lach van hier tot Tokio. Haar vraag liet hem echter wat bedenkelijk kijken, waardoor hij zijn blik automatisch ook van haar ogen afwendde en wat meer richting het plafond keek. Voordat hij ging praten richtte hij zijn ogen echter weer terug op haar ogen. ”Hm.. What about.. Queen of my heart?” Ondertussen moest Jace zoals eerder weer lachen, ook al was het wat hij zei wel waar. Voorzichtig trok hij Sierra stiekem weer wat dichter tegen zichzelf aan. Knuffels zonder bovenkleding waren hemels?
Zij hem verwarmen? Hell yeah. Zo veel mogelijk, het liefst. ”Maar ik dacht dat we samen gingen?” Met een nagemaakt verbaasd gezicht probeerde Jace haar zo serieus mogelijk aan te kijken, wat nog best een moeilijke klus was aangezien ze wat in zijn nek kriebelde? Mocht ze wel vaker doen hoor, maar dat kwam nu even niet goed uit, eigenlijk.
”En ik kan je ook lekker verwarmen! Kijk, zo.” Zonder pardon drukte Jace haar nu haast helemaal plat tegen zijn lichaam en wreven zijn handen over haar rug heen, net of dat hij haar ‘warm’ zou maken. ”Het komt hélémaal goed Sierra.”
”Oh, I give up.” Sprak hij lachend na enkele seconden uit. Tja, je kon maar één expert in verwarming hebben hè? En dat was en bleef in hun geval toch wel Sierra hoor.

Het aanzien waarbij Sierra haar mond open had laten vallen zorgde voor een brede grijns op zijn gelaat. Ha, daar had hij haar mooi eventjes gehad? Maar ah, zijn dropje toch, straks ging ze nog denken dat hij haar echt het podium op zou duwen, zoals hij dat de vorige keer ook had gedaan. No way, daarvoor had hij nu wel teveel medelijden met haar. En alhoewel haar stem zo mooi was als dat van een engel kon hij het echt niet nog eens maken om haar weer op het podium te ‘pushen’.
”Ik niet durven? Ik zou je zo een serenade op het podium geven voor alle anderen.” Wat plagend trok hij zijn wenkbrauwen vervolgens eens op en gaf haar daarna snel een kusje op haar lippen. ”Nee hoor babe, ik zou niet durven je nog eens voor het blok te zetten.” Alhoewel het idee van een duet hem niet misstond? Maar hey, dat hadden ze niet eens in hun kamers gedaan, laat staan dat ze dat meteen op het podium voor iedereen gingen doen.        
Een lichte rilling was ook nog eens over zijn rug heengegaan toen ze met haar hand over zijn buik heen wreef waarna hij haar wel terug wilde pakken, maar dat niet kon, gezien het enige wat hij kon doen grinniken was. Oh, Sierra toch. Ze wist hem wel steeds opnieuw te raken, niet? Was het niet op het gebied van humor dan was het wel op het gebied dat hij zich aangetrokken tot haar voelde.

Struikelen? No way! Niet voordat hij haar erin zou duwen!
”Hey! Jij duwde me hoor!” Sprak hij met een pruillipje. Hij had het wel grappig gevonden tho, maar het hoogtepunt was geweest toen hij haar had ingehaald met een sprintje en haar toen ook mee het water in had genomen.
Het water minder koud? Dat moest hij nog eerst maar eens zien, voordat hij te hard ging juichen. Trouwens, had Sierra stiekeme strandwandelingen gemaakt waardoor ze wist dat het water minder koud was? Wat sneaky! ”Tss, je bent toch zeker geen watje.” Wel ja, Jace zou haar toch wel meenemen, of het nu warm of koud was. Al kon hij het niet laten om na zijn eigen woorden even snel zijn tong naar haar uit te steken en daarna wat te grinniken.
Haar opmerking van dat ze honger had zorgde ervoor dat hij zijn blik van voren afwendde terug naar haar. ”Eigenwijs..” Mompelde hij toen kort, terwijl hij met zijn ogen rolde. ”Je moet wel eten sweetie, desnoods had je mij van tevoren gebeld, dan had chef Jace speciaal voor jou een viergangendiner gemaakt.” Oh ja, dat had hij echt gedaan. Of het lekker geweest zou zijn wilde hij verder geen uitspraken doen, maar dan had ze in ieder geval gegeten? ”En please niet doodvallen hoor, straks moet ik je weer naar de ziekenboeg brengen. Eén keer vond ik wel genoeg? En als je dan doodvalt ben ik ook nog eens mijn kleine babytje kwijt.” Zachtjes kneep hij nog eens plagend in haar hand. Ja, echt hoor. Ze hadden al wel eens een date beëindigd in de ziekenboeg en eerlijk gezegd had hij daar nu vrij weinig trek in. Máár; Sierra’s gezondheid ging toch wel boven alles hoor.
”Moeten we nog terug? Ik wil niet dat je straks misselijk wordt of zo.” Nee, zeker niet. Dan zou de avond voor haar ook niet meer leuk zijn. Hij wilde dan ook niet dat ze ziek met hem mee zou gaan; ze konden altijd nog terug naar de kamers, dan zou zuster Jace wel voor haar zorgen?

Echt hoor, Sierra was gewoon veels te cute. En eerlijk, Jace zou zo wel uren met haar kunnen staan, als ze maar in zijn armen was tho. Het pruillipje wat later kwam liet hem dan toch weer smelten, waardoor de kleine kuiltjes in zijn wangen voor kort verschenen. ”Do you even need one?” Want echt hoor, had ze die nog wel nodig? Was het niet vrij clear dat ze de queen was?
Hij vond het trouwens echt niet erg om Sierra te verwarmen? Voor zijn gevoel was hij er toch best goed in hoor. Maar ja, zijn verwarmen ging dan ook wel op een hele andere manier dan dat zijn vriendin dat bij hem deed. Ach, hij hoorde Sierra nu niet klagen dus het zal wel goed zijn of zo. Maar had hij toch nog wel eventjes een goed excuus gehad om zo tegen haar aan te staan, go Jace. ”Toch blijf jij de pro hoor.” Ook Jace moest na zijn woorden voor kort even grinniken. ”Al vind ik het niet erg om te doen alsof ik je aan het verwarmen ben?” Smooth, Jace, smooth. De brede glimlach op zijn gelaat verraadde dat ook meteen. Niet dat hij verwachtte dat Sierra dat niet vond? Anders had ze hem vast wel van zich afgeduwd.

”Ja? Ik doe het hoor, maar dan trek ik je wel het podium op en dan ga ik zo heel subtiel op één knie zitten zingen voor je. Like, alleen de ring zou dan nog missen hoor.” Geloofde ze hem niet? Want echt, als dat zo was dan moest hij straks maar het goede moment uitzoeken om de microfoon te pakken en haar gewoon mee dat podium op te nemen voor zijn serenade. Oh, Sierra had gewild dat de serenade in Romeo en Julia zo goed als die van hen was geweest dan. Alhoewel, hij wist niet of ze dat had gelezen. Maar Sierra kennende.. Als ze het voor school een keer op zou hebben gekregen, dan zou ze het vast wel kennen.
En ja hoor, dáár was het o-zo bekende pruillipje weer wat hem even helemaal kon laten smelten van binnen. Echt, als ze zoiets zou doen op een goed moment zou ze alles voor elkaar kunnen krijgen. Maar mooi niet dat hij dat haar ging vertellen, dan wist ze meteen zijn zwakke punt, liet dat nou net eens iets zijn wat ze niet mocht weten. ”Please don’t, straks breek ik dan nog eens van binnen of zo.” Wel ja, stiekem had hij dat namelijk ook wel gehad toen ze pijn had hoor. I mean, z’n arme dropje mocht geen pijn meer hebben. Niet dat hij het verleden nog kon veranderen, maar de toekomst had hij wel invloed op. Niet dat hij het kon garanderen, maar zijn best zou hij sowieso altijd doen.

Nee, wat dacht hij wel niet? Sierra was zo’n lief klein meisje, die zou dat nóóit doen. ”Echt niet?” Een wat verbaasde blik werd op haar gericht. ”Oh shit, dan heb ik toen denk ik de verkeerde vriendin meegenomen..” De grap dat hij dan haar tweelingzus had meegenomen lag op het puntje van zijn tong. Helaas dat hij wist dat de twee niet op elkaar leken, anders was dat in deze situatie best goed uitgekomen.
Snel drukte hij een kusje op haar lippen. ”Nee, dat zou jij natuurlijk nooit doen.” De grijns verraadde het sarcasme van de woorden toen hij zijn hoofd weer wat naar achteren had getrokken.
”Precies, daarom dat ik allang op de planning had staan dat we het water in zouden gaan.” Jace keek haar even met een blik aan na zijn woorden. Desnoods tilde hij haar gewoon weer op hoor. Hij had al meerdere malen bewezen dat dat voor hem net zo makkelijk was, maar dat zou ze zelf ook wel weten nu.

”Maar wel mijn baby.” Echt hoor. Sierra was gewoon zijn kleine baby, hoe ze het ook wendde of keerde, daar moest ze maar gewoon mee leren leven. ”Weet ik, maar ik had je best wel wat willen brengen?” Geen garantie dat het eetbaar zou zijn tho, maar het was wat? Hij zou voor haar zelfs helemaal naar de cafetaria willen lopen, en dat was toch wel wat, niet? Pure dedication hoor.
True that. Dát, samen met het kusje zorgde er toch wel voor dat hij zich wat minder zorgen maakte over dat ze zich wel lekker zou voelen en alles. Misschien was hij soms een beetje te bezorgd over haar, maar hey, beter te bezorgd dan helemaal niet, toch?

Eenmaal op het strand en wat andere mutanten tegengekomen was hij al snel tot de conclusie gekomen dat hij niemand meteen had herkend hier, dus dat begon al weer lekker hoor.
Voordat hij echter nog iets anders aan de omgeving kon ontdekken voelde hij hoe Sierra zijn andere hand ook nog vastpakte en hem zo met beide handen de kant op leidde naar waar meerdere mutanten aan het dansen waren. Meteen kwam er dan ook een kleine glimlach op zijn gezicht. Dansen. Yeah. Hij wist dat Sierra dat aardig goed kon, ook al was dit nu wel anders gezien het met het gala donkerder was geweest en het nu gewoon licht was.
Yeah, de sfeer zat er goed in hoor. Al besefte Jace wel dat het best benauwd was met dit weer en het misschien wel handig was om even wat te drinken. Vandaar dat hij ook iets dichter naar haar toe was gekomen. ”Wil je wat drinken?” Was zijn simpele vraag dan ook, of misschien in Sierra’s geval… ”Of wat eten?” Ha, gotcha.
Of ze konden ook nog mee gaan doen met het beachvolleybal, aangezien Jace had gezien dat een stel mutanten zich daar net hadden gevormd.
Ach, ze kon het zeggen. Het kon alles zijn tho, wie weet.