Think before you speak [Camden Dunaid]

Onderwerp: Think before you speak [Camden Dunaid] wo jul 15, 2015 9:52 pm

[GUILT]

an emotion that occurs when a person feels that they have voilated a moral standard.

I didn’t mean for any of this to happen

Een betere namiddag had Aiden zich niet kunnen voorstellen. De leerlingen stroomden langzaam weg, de school binnen, om vervolgens aan het diner te beginnen waarschijnlijk. Aiden had nog geen trek. Hij had later geluncht dan uiteindelijk zijn bedoeling was geweest. Hij was de tijd verloren door het boek dat hij net uit de bibliotheek had gehaald. Misschien was het ook wel een nadeel dat hij een kamer voor zichzelf had. Stiekem hoopte hij ook dat hij misschien wel een kamergenootje kreeg.
Aiden hield van de namiddag. Hij zat vaak op dit tijdstip in de schoolyard, het was vaak niet al te druk, maar ook niet rustig. Het gezang van de vogeltjes en de frisse lucht deden hem goed. Als hij daar zo zat, moest hij altijd denken aan thuis. Aan hoe zijn ouders hem misten. Of helemaal niet misten. Hij wist het niet, eigenlijk wilde hij het ook niet weten. Het zou alles veranderen. Het interesseerde hem niet of vaders bedrijf groter was geworden, of ze misschien in een nog grotere villa zijn gaan wonen, of ze naar Londen verhuist zijn. Het interesseerde hem al een hele tijd niet meer. Maar met de fantasie die hij had kon hij het niet helpen om na te denken over hoe zijn leven er uit zou hebben gezien als hij niet naar Genosha Island was gegaan.
Een stuk slechter, kon hij zichzelf vertellen. Hij zou nooit voor zichzelf opgekomen zijn. Niet zoals hij dat nu deed. Hij was een ander mens. Maar misschien niet per se een betere.
Dit soort gedachten waren een dagelijks iets voor hem. Ze achtervolgden hem. Als hij even alleen was kwamen ze weer op. Aiden had zichzelf vaak genoeg gevonden in een kamer compleet donker terwijl het klaarlichte dag was. Gewoon omdat hij te lang nadacht. Niet per se omdat de gedachten hem verdrietig maakten. Maar gewoon automatisme. Hij was het immers gewend om in een donkere kamer te zitten. Niet dat hij het erg vond om in het donker na te denken. Sterker nog, hij kon beter nadenken in het donker. Maar het zou verwarrend zijn voor iemand die naar binnen wilde stappen. Zeker als hij aan een kamergenoot wilde beginnen zou hij dit niet zomaar mogen doen. Op die manier zou hij iedereen afschrikken.
Hij miste Ierland. Niet thuis. Maar gewoon, Ierland. De drukke straten van Dublin. Het weer. Oh het kon zo heerlijk weken achter elkaar regenen in Ierland. Dat had Aiden nog niet meegemaakt in Genosha. Het was over het algemeen altijd wel mooi weer. Maar het allermeeste miste hij de mensen. Hij had meer dan vaak meegemaakt dat mensen hem raar aankeken vanwege zijn accent. En dat ze het dan vervolgens niet konden plaatsen en het negeerde tot ze de kans kregen om beleefd te vragen waar hij vandaag kwam.
Hij sloot zijn ogen, ademde diep in en opende ze weer. Misschien moest hij maar wat gaan eten, voor hij pas negen uur ’s avonds honger kreeg en het moest doen met donuts en brownies. Iets dat ook niet verkeerd was.
Hij stond op en liep rustig richting de school toe, waar de geur van het warme eten hem tegemoet kwam.

Occ: sorry, ik ben nou eenmaal nog niet zo goed in RPG en ik ben al helemaal niet goed in beginposts. Forgive me. Ook sorry 'bout the title XP
Edit: 16-7 13:01 = Ik had speak verkeerd geschreven :'D

Made by Kíli

Onderwerp: Re: Think before you speak [Camden Dunaid] ma aug 10, 2015 5:10 pm

Camden had zich afzijdig proberen te houden van de rest. Hij was het niet gewoon om omringt te zijn door mensen. Hij was nooit omringt geweest door veel mensen, alleen als hij op het podium gedwongen werd. Al die starende blikken hadden hem toen nerveus gemaakt en op dit moment maakten de nieuwsgierige blikken die mensen op hem richtten hem even nerveus. Het enige verschil was dat hij op dit moment kon doen wat hij wilde, iets dat hij vroeger nooit mocht. Zijn planning werd altijd voor hem uitgestippeld en als er niets te doen was kon hij de tijd gaan doden door de tralies waar de kooi uit bestond te tellen Net zoals toen hij voor de eerste keer een voet op het eiland zette, had hij zijn blik op de grond gericht. Deze keer had hij zijn rugzak niet om fijn te knijpen. In plaats daarvan had hij zijn handen naast zijn lichaam tot vuisten gebald en kneep hij zo hard dat zijn knokkels wit werden. Het was net alsof hij zijn vingers op die manier wilde breken. Het zou wel een goed excuus zijn om een paar dagen in de ziekenzaal door te brengen, weg van die starende blikken. Het zou hem waarschijnlijk wel goed doen om nog eventjes in afzondering te blijven totdat hij het gewoon was om niet meer in een kooi te moeten leven en te worden gezien als niets meer dan een beest. Eigenlijk was hij zelfs slechter behandelt dan de meeste dieren die het circus telde, maar daar hoefde hij zich nu niet druk meer om te maken.

De wandeling buiten had hem wel goed gedaan. Even weg van de drukte van de school en de vrijheid om zijn gedachten even op een rijtje te zetten. Zo’n momentjes zou hij waarschijnlijk nog wel een aantal keren nodig hebben om rustig te blijven. Als hij constant midden in de chaos die binnen de school woedde zou blijven, zou zijn alter ego waarschijnlijk best snel naar boven komen en dat was iets dat hij het liefst wilden vermijden. ‘Mr. Hyde’ zorgde wel voor bescherming als hij het even niet aan kon, maar de dingen die zijn alter ego deed waren gewoon niet goed. Camden had dat alter ego nooit onder controle weten te krijgen en iets zei hem dat dat ook nooit zou gaan lukken. Hij was op dit moment geestelijk gewoon veel te zwak. Als hij sterk was geweest zou Mr Hyde er nooit zijn gekomen en zou hij zelf zijn problemen hebben kunnen oplossen.
Doordat hij zijn blik nog altijd op de grond gericht had, zag hij de ander niet lopen. Natuurlijk resulteerde dat in een botsing waarbij Camden diegene was die op de grond belandde. Zijn evenwichtsgevoel was nu eenmaal nooit erg goed geweest waardoor het niet moeilijk was om hem op de grond te krijgen. Verward knipperde hij met zijn ogen terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. “Kon je niet uitkijken? Misschien is het een idee om je ogen te gebruiken, je hebt ze niet voor niets gekregen.” Voor de mensen die Camden, de echte Camden ooit al ontmoeten hadden, zou het niet moeilijk zijn om te raden dat hij zich nu niet gedroeg zoals gewoonlijk. Waarschijnlijk omdat Mr. Hyde door de schok weer naar boven was gekropen en Mr. Hyde was nu eenmaal een stuk minder vriendelijk dan Dr. Jekyll

thank you zinc

» I don't speak 'bear' {&Devon}
» Speak you mind, even if your voice shakes