Is that really you? &Connor

Met een blije uitdrukking liep ze naar het strand. Ze keek nieuwsgierig naar alle mutanten om haar heen. Zo heetten ze blijkbaar. Mutanten. Ze wist niet eens dat er wezens zoals haar waren, en ze vroeg zich nu af of er nog meer zeemeerminnen waren? Waarschijnlijk niet. Als ze het goed begrepen had waren er niet echt veel mutanten. Maar wel genoeg om een heel eiland te vullen? Ze was pas net aangekomen. Een paar uur geleden. Ze had de mensen die haar waren komen ophalen, Valentina en Jamie, al wel heel veel gevraagd over het eiland. Hierdoor wist ze nu een beetje wat er nou eigenlijk met haar was wat haar speciaal maakte. En wat ze hier dus deed. Gelukkig maar, nu had ze tenminste één reden om hier te zijn. Maar iedereen leek erg aardig? Ze was wel een beetje geschrokken van alle verschillende mutanten hier, maar het ging nu wel weer. En aangezien het een eiland was, had ze bedacht dat er ook een strand zou zijn. Ze had Jamie ook iets over een feest horen zeggen? Of een feestweek? Of zomer? Ze wist het niet meer helemaal. Maar het strand zou haar in ieder geval wel rust geven. Misschien zou ze nog wat nieuwe mensen ontmoeten?

Ze liep gewoon op haar blote voeten naar het strand. Haar schoenen had ze uit gedaan en bij haar koffers gelaten. Ze had ook verder niks mee. Haar mobiel had ze nu toch niet nodig. Wat wou ze er mee doen? Het was warm, gelukkig. Ze hield niet zo van kou. Daarom was ze ook heel haar leven in de buurt van het middelandse zeegebied gebleven. Ze was gewend aan Griekse en Italiaanse temperaturen, dus ze hield gewoon niet van kou. Dat zou nog wat worden als het winter werd, bedacht ze zich. Zou het dan heel koud zijn? Hopelijk niet zo koud. Maar ze had pas één keer sneeuw mee gemaakt, dus dat zou ook wel leuk zijn. Ze kwam op het strand aan, en ze sloot haar ogen even. Ze liet de wind even met haar haar spelen en snoof de geur van de zee naar binnen. Daarna zag ze het soort feestterrein wat er was. Als het zo heette? Ze zag in ieder geval een soort bar, en ze had wel zin in wat te drinken. Vrolijk liep ze er naar toe. Het was meer huppelen eigenlijk. Eenmaal daar aangekomen vroeg ze om een slush puppy, want daar had ze iedereen over gehoord. Die had ze wel eens op, maar niet zo vaak. Eens kijken hoe die hier waren. Ze bedankte vriendelijk toen ze de beker met blauwe (waarom was het blauw?) vloeistof kreeg. Terwijl ze het ijs opdronk bleef ze zich maar afvragen waarom het blauw was. Zou er een of andere kleurstof in zitten?
Opeens kwam er een of andere dude naast haar zitten. Ze glimlachte even vriendelijk, maar rook toen de alcohol. O jee, die was dronken. Dat merkte ze toen hij tegen haar begon te brabbelen en openlijk te flirten. Ze had hier eigenlijk niet zo veel zin in. En de dude was niet eens erg aardig. Volgens mij wou hij ook helemaal geen vriendelijk praatje, maar iets anders. Ze bleef vriendelijk glimlachen, en vroeg toen of hij weg wou gaan, maar hij ging niet weg. Het hielp dus niet. Dit was een nadeel van haar mutatie. Jongens voelden zich erg aangetrokken tot haar. Dat was niet altijd fijn, zeker niet met dit soort types. Het begon een beetje irritant te worden, maar ze durfde hem niet weg te sturen of zo. Dat zou wel erg gemeen zijn. Maar ze kon hem ook niet echt uit staan. Wat moest ze nou doen? Het werd al helemaal vervelend toen de jongen een arm om haar heen legde. Ze haalde hem voorzichtig er weer af, maar dat had geen nut. Hij legde zijn arm gewoon weer om haar nek. Ze probeerde het weer, opnieuw geen nut. Opnieuw vroeg ze of hij weg wou gaan, nu wat harder. Het had gewoon geen nut, hij ging niet weg.

Gelukkig kwam er een andere dude die zei dat hij weg moest gaan. Ze keek verbaasd toe hoe de dronken jongen eerst eigenwijs bleef zitten, maar toen de andere jongen een stap naar voren zette, toch op stond. Even raakte de dronken jongen haar nog aan, maar de andere jongen trok hem al snel weg. Opeens deed de jongen die haar had geholpen haar aan iemand denken. Maar dat kon toch niet? Of wel? Was hij het echt? Het was al zes jaar geleden, dus het zou kunnen? Ze kon het maar beter gewoon vragen. "Connor? Ben jij het echt?" Vroeg ze toen nieuwsgierig aan hem. Als hij het echt was, had ze een goede vriend terug gevonden. Dat zou zo leuk zijn bedacht ze zichzelf, nu maar hopen dat hij het was.

&Connor

Bikini X Shorts X Hairstyle