Eoin Prewett

G E N E R A L
Nummer: 45962A
Naam: Eoin Prewett
Bijnaam: Danger, 45962A
Alias: Phobos

Leeftijd: 18
Geboortedatum: 25 december
Geboorteplaats: Cardiff, Wales
Meest recente woonplaats: Ondergronds onderzoekslaboratorium in Londen, England

Gekende talen: Engels, Welsh
Geslacht: Mannelijk
Seksuele Oriëntatie: Asexueel

A P P E A R A N C E
Eerste indruk: De jongen straalt gewoon gevaar uit als hij nog maar naar mensen kijkt. Ieders instinct zal schreeuwen dat ze moeten wegrennen en zeker niet dichter in zijn buurt moeten komen. Nadat je over die schrik bent heen gekomen, zal je merken dat de jongen ziekelijk bleek is, dit omdat hij in tien jaar geen zonlicht meer heeft gezien. Je zal hem erg veel met een zonnebril zien rondlopen omdat zijn ogen niet gewend zijn aan de hoeveelheid licht dat hij dezer dagen ziet. Hij zal mensen doen denken aan zo’n uitgemergelde straathond, want dat is precies wat hij is: uitgemergeld. Hij is erg mager voor zijn lengte en als hij slaapt, zou je bijna zweren dat hij dood is. Het enige verschil tussen hem en een dode is dat hij wel nog ademt en zo nu en dan eens iets eet om zijn lichaam werkende te houden. Wederom heeft het feit dat hij jaren opgesloten heeft gezeten er ook voor gezorgd dat hij amper eten binnenkrijgt. Als je jaren alleen maar een droog broodje te eten krijgt, zal je ook kokhalzen als er ineens een groot buffet voor je neus staat. Hij kan gewoon niet tegen de geuren van eten en het zal een hele tijd duren voordat hij terug een gezond laagje vet kan aanmaken en een normale kleur op zijn wangen kan toveren.
Haarkleur: Bruin
Oogkleur: bruin
Huidskleur: Lijkbleek. Hij verbrand zich altijd als hij nog maar twee minuten in de zon staat.
Lengte: 1.85m
Gewicht: 50kg

Tatoeages/piercings: Een tatoeage van zijn nummer op zijn linker onderarm
Littekens: Heel zijn lichaam staat vol met littekens, al zijn al die lijntjes niet te zien omdat hij zo bleek is.

P E R S O N A L I T Y
Likes: feeling alive, sea otter (and his plushie), vengeance, sweet things, spicy things, small of lavender, spiders
Dislikes: water, needles, medical factions, being restrained, being bored, surprise attacks, his own fears
Persoonlijkheid: Mensen zouden het misschien niet snel zeggen, maar opzich is de jongen vrij onschuldig. Hij is niet het soort type dat graag grappen met andere uithaalt of mensen voor de lol pijn doet. Als hij zijn mutatie al op anderen gebruikt, is dit meestal uit zelfverdediging. Het gebeurd niet erg vaak dat hij zijn mutatie op anderen loslaat, maar als hij het doet, denkt hij niet meer aan wat hij een ander geestelijk zou kunnen aandoen. Het grootste gedeelte van zijn mutatie werkt mentaal en hij weet dat hij iemand makkelijk zijn verstand kan laten verliezen als hij wil. Eoin heeft in zijn leven al mensen een psychiatrische instelling in gejaagd omdat ze hem bedreigden en ervoor zorgden dat hij geen kant meer op kon, maar zoals eerder gezegd zou hij anderen nooit pijn doen als het niet is om zijn eigen vel of dat van mensen die hij lief heeft te redden.

Door zijn mutatie en zijn uitstraling, lopen mensen snel in een boog om hem heen. Dit zorgt er natuurlijk voor dat hij zich erg snel alleen voelt. De enige die hem altijd gezelschap lijkt te houden, is een knuffel in de vorm van een otter die hij ooit van een psychiater gekregen heeft, de enige vrouw die echt vriendelijk tegen hem was in zijn tijd in de ondergrondse instelling. Het is misschien maar een knuffel, maar het betekend erg veel voor de jongen en mensen betrappen hem er vaak op dat hij tegen dat ding lijkt te praten alsof het echt een persoon is. De waarheid is dat hij er zijn psychiater in ziet en praten tegen het ding houdt hem kalm. Eoin is misschien iemand die niet graag helemaal alleen gelaten wordt, maar hij zal nooit zelf een gesprek beginnen. De jongen is erg verlegen in de buurt van mensen die hij niet kent en zelfs bij de mensen die hij wel kent, zullen er nooit meer dan twee zinnen zijn lippen verlaten. Hij is gewoon bang iets verkeerds te zeggen, iets dat in het verleden al voor erg veel problemen heeft gezorgd.

Ondanks het feit dat hij een erg stil persoon is en zelfs achter iemands rug durft te kruipen als er iemand voorbijkomt die hij niet kent, is hij wel nieuwsgierig. Hij zal snel mensen die hij vertrouwt meetrekken op speurtochten. Het is niet zo dat hij graag vanalles over iedereen te weten wil komen. Het is meer een ik-ga-op-dat-knopje-duwen-want-ik-wil-weten-wat-het-doet soort nieuwsgierigheid. Als hij al iets te weten komt over mensen, is hij het al snel weer vergeten als het volgens hem niet belangrijk is. Je zou bijna denken dat hij ondoorgrondelijk is als je hem zo ziet, maar als je hem een beetje leert kennen zou je zien dat hij eigenlijk een open boek is. Zijn ogen zijn de poorten naar zijn ziel, het is alleen moeilijk om de code te ontcijferen. Eoin heeft zijn eigen manier van denken en dat zorgt ervoor dat mensen hem ook wel eens ‘gek’ durven te noemen. Ok, hij is misschien niet bij zijn volle verstand en hij praat tegen een knuffel, maar dat wil niet zeggen dat hij echt gestoord is. Hoe zou jij zijn als mensen je op een leeftijd van acht bij je ouders weghalen om je daarna als een lab rat te gebruiken totdat iemand je daar tien jaar later weghaalt?

Eoin weet niet goed hoe de wereld juist in elkaar zit en hij zal altijd op een manier reageren die je niet verwacht. Het grootste gedeelte van de tijd is hij gewoon erg onzeker en weet hij niet wat hij moet doen. Hij is, ondanks het feit dat hij nooit vrijwillig iemand pijn zou doen, erg instabiel op mentaal vlak. Hij heeft het niet zo snel door als mensen een grapje maken en hij lacht eigenlijk vrij zelden, iets dat hem al snel gevoelloos laat overkomen. Hij weet gewoon niet hoe hij met zijn emoties moet omgaan en als zijn innerlijke emmer eenmaal overloopt, heb je een probleem. Hij kan mensen zo doodsbang maken voor de meest onnuttige dingen en hij zou anderen zelfs kunnen laten sterven van angst. Hij weet van zichzelf dat hij gevaarlijk is, maar dat betekend niet dat hij altijd in een hoekje duikt en daar voor heel zijn leven zou blijven zitten. Zijn psychiater heeft gezegd dat hij moet proberen om zich aan te passen, om te leven als een normaal iemand en dat is precies wat hij probeert te doen.

H I S T O R Y
Geschreeuw, koude handen op zijn huid, de nagels van zijn moeder die sporen op zijn armen achterlaten als ze hem van haar wegtrekken, angst, geschreeuw, duisternis. De achtjarige jongen had niet zoveel tegen de volwassen mannen die hem kwam halen kunnen doen. Hij had zijn mutatie op hen gebruikt, had ervoor gezorgd dat bang ze bang zouden wegduiken als er nog maar een vliegje voorbijvloog, maar hij had ze niet allemaal kunnen bereiken. Hij had ze niet allemaal bang kunnen maken voordat ze hem uit zijn moeders armen hadden getrokken. Het was de uitputting geweest die ervoor het gezorgd dat hij op een gegeven moment als een lappenpop in hun armen had gelegen. Ze hadden verdovingsmiddel mee gehad, maar ze hadden niet eens met de naald in de buurt van de kleine Eoin moeten komen. Hij had zijn eigen lichaam volledig uitgeput door de emoties, emoties die zijn mutatie hadden gevoed en de kracht zo uit hem weg had laten stromen.

Mary was nog maar achttien jaar oud toen ze zwanger raakte van haar zoon, maar ze had vanaf het begin van het kleine mensje gehouden. Zelfs toen zijn mutatie na vijf jaar om het hoekje kwam piepen en hij een jongen op de buurt zo bang had gemaakt dat hij daarna wekelijks naar de psychiater moest, bleef ze van hem houden. Natuurlijk had de jonge vrouw wel gehoord van de mutanten en dat ze gevaarlijk waren, maar ze geloofde niet dat haar kleine jongen ooit als gevaarlijk gezien zou kunnen worden. Mary geloofde dat de opvoeding een persoon kon maken tot wat hij was en ze zorgde ervoor dat Eoin alle liefde van de wereld kreeg. Ze eiste niet dat hij zijn mutatie verborgen zou houden, hoe angstaanjagend het ook was. Het enige dat ze van hem vroeg was om voorzichtig te zijn en omdat de kleine jongen zijn moeder niet wilde teleurstellen, zorgde hij ervoor dat een ongeluk zoals dat bij de jongen niet meer zou gebeuren. Hij probeerde zijn emoties in bedwang te houden. De jongen was slim, hij wist dat hij alles onder controle kon houden zolang zijn emoties niet met hem op de loop gingen. Hij wist het en toch had hij zich drie jaar later weer laten meeslepen.

Het was helemaal niet zijn bedoeling geweest om de huidige vriend van zijn moeder -zijn vader was er al bij haar zwangerschap vandoor gegaan- pijn te doen, maar hij had haar geslagen. Hij had zijn moeder gelsagen toen de jongen stond toe te kijken. Eoin had zijn moeder zien huilen, had haar horen smeken en toch had de man nog een paar keer uitgehaald. Nadat zijn hand voor de vijfde keer contact had gemaakt met de huid van zijn moeder, was er iets bij de jongen geknapt. Er had zich iets in zijn binnenste geroerd en de man was voor zijn ogen op de grond gezakt terwijl er over sneeën in zijn huid leken te ontstaan. Oude sneeën, schaafwonden en zelfs gebroken botten. Het had de man net niet gedood, maar het was wel genoeg om hem een paar weken het ziekenhuis in te zien verdwijnen. Het was die man waarschijnlijk geweest die zijn mond voorbij had gepraat en het was de schuld van die man geweest dat ze Eoin waren komen halen.

Alles wat daarna gebeurde ging als een waas aan hem voorbij. Ze sloten hem op in een donkere kamer en ze haalden hem er alleen uit als ze bloedstalen nodig hadden of wilden testen hoe ver hij al kon gaan met zijn mutatie. Hij werd als een echte lab rat behandeld en het duurde niet lang voordat zijn armen onder de blauwe plekken zaten op de plekken waar naalden dagelijks in zijn huid werden gedrukt. De enige momenten die hem een beetje ontspanning gaven, waren de momenten met zijn psychiater. De vrouw had in eerste instantie geen deel uitgemaakt van het project, maar van zodra ze hoorde dat de mutant die ze gevangen hadden nog maar een kind was, had ze erop gestaan om een dagelijks gesprek met hem te hebben. In het begin durfde de jongen niet in de zetel te gaan zitten en zat hij heel hun gesprek als een bolletje opgerold in een hoekje. Het was na een jaar dat hj langzaam toch vertrouwt aan de vrouw begon te raken en het duurde niet lang voordat hij toch naar haar luisterde. Het was misschien niet wat ze wilde, maar het was toch al iets. Het was nadat ze hem een pluche otter cadeau had gedaan dat hij voor het eerst zijn mond opentrok.

Hij had haar geen heldere verhalen verteld, maar hoe langer ze hem kende, hoe makkelijker het was om zijn lichaamstaal te begrijpen. Hij zei niet meer dan twee zinnen, maar zijn donkere ogen zeiden meestal wel genoeg. Hij takelde voor haar ogen af, maar toch leek er altijd een zweem van een glimlach om zijn lippen te hangen elke keer dat ze elkaar zagen. Ze begon zich bijna schuldig te voelen dat ze aan de praktijken van de ‘bende’ die de jongen hadden gevangen meedeed, maar als ze wegging zou hij volledig wegkwijnen. Dat was het enige dat ervoor zorgde dat ze niet de benen nam.

Het was tien jaar nadat de jongen van zijn moeder was weggescheurd dat alles voor een tweede keer veranderde. Voor de tweede keer werd Eoin van een plaats die ondertussen vertrouwd was geworden weggehaald door mensen die hem verzekerden dat ze hem een beter leven konden geven. Mensen die zoals hem dingen konden die een mens niet hoorde te kunnen. De jongen was alleen vrijwillig met de andere mutanten meegegaan omdat zijn psychiater gezegd had dat hij moet vertrekken. Zij zou zich wel redden, hij moest zich om haar geen zorgen maken. Dus met de pluche otter tegen zijn borst aangedrukt, was hij de mutanten gevolgd of ze het nu raar vonden dat hij het beestje zo wanhopig tegen zich aandrukte of niet, het kon hem niet schelen. Het was het enige dat hem op de been hield, het enige dat ervoor zorgde dat hij het eiland bereikte en zich uitgeput op een normaal bed kon laten neerploffen.

M U T A T I O N  
Fear reading:
Wat deze mutatie inhoudt, staat eigenlijk al in de naam. Eoin hoeft mensen nog maar aan te kijken of hij komt hun diepste angsten te weten. Het is iets dat hij niet kan uitschakelen en hij zal altijd overspoeld worden door de angsten en soms zelfs de diepste verlangens van mensen. Als je het zo bekijkt klinkt het misschien niet er krachtig of angstaanjagend en dat is het in principe ook niet als hij besluit niets met die informatie te doen. Hij kan mensen zo namelijk makkelijk tegen elkaar laten uitspelen als hij wil, maar dat is iets dat hij zelden of nooit zou doen. Een nadeel is dat hij erg veel nachtmerries heeft en ’s nachts amper kan slapen. Het feit dat hij constant de angsten van anderen doorkrijgt, zorgt ervoor dat hij ook bijna altijd aan zijn eigen angsten herinnerd wordt. De angst om helemaal alleen achter te blijven, de angst dat niemand hem ooit zou vertrouwen en mensen altijd met een grote boog om hem heen zullen blijven lopen.

Fear manipulation:
Ook deze mutatie is makkelijk te omschrijven. Eoin is in staat om mensen bang te laten worden. Als hij wil, kan hij mensen doodbang laten zijn van een stom glas water om maar een voorbeeld te noemen. Dit kan zo ver gaan dat mensen letterlijk sterven van angst, al heeft hij het nog niet vaak zo ver laten komen. Deze mutatie heeft hij iets of wat onder controle. Zolang zijn emoties niet al te heftig worden, zou hij de mutatie in principe tegen niemand gebruiken. Als mensen hem kwaad maken of hem en/of mensen die hij lief heeft bedreigd, zal hij echter niet twijfelen om hem wel te gebruiken. Meestal zorgt hij ervoor dat hij niet te ver gaan, maar zoals eerder gezegd kan hij zelf niet kiezen hoe ver hij gaat van zodra zijn emoties met hem op de loop gaan.

Old wounds:
Dit is hetgeen dat hem in een wapen veranderd. In heel zijn leven heeft Eoin deze mutatie nog maar twee keer gebruikt en bij beide keren zijn er mensen ernstig gewond in het ziekenhuis beland en er negen kansen van de tien ook nooit buiten gekomen. Terwijl zijn twee andere mutaties meer mentaal zijn, is deze juist fysiek. Als hij zich echt concentreert of mensen hem verschrikkelijk kwaad, bang of verdrietig maken, kan hij oude wonden terug oproepen. Op het moment dat hij de mutatie in werking laat treden is het net alsof alle energie uit zijn lichaam wordt gezogen. Als hij te veel wonden tegelijk zou laten opengaan, zou dat zelfs zijn dood kunnen worden. Op dit moment heeft hij nog niet onder controle welke wonden hij juist laat opengaan, maar als hij er nog een paar jaar op oefent zou hij kunnen voelen welke wonden een persoon in zijn leven gehad heeft om dan wonden naar keuze terug te laten komen. Dit gaat van snij- en schaafwonden naar gebroken botten naar inwendige pijn. Tumoren of iets dergelijks zou hij echter nooit terug kunnen oproepen omdat dat in principe geen wonde is.