Braden Eden McMichaels

• Naam:
Braden Eden McMichaels

• Bijnaam:
Angel

• Leeftijd:
17 jaar

• Geboorteplaats:
Californië, USA

• Karakter:
Er is niet veel slechts dat gezegd kan worden over Braden als persoon. Zijn leven is helemaal toegewijd aan het helpen van diegene die hulp nodig hebben, of deze nu menselijk of mutant zijn.

Braden is altijd charmant en down to earth. Zijn charisma is enorm hoog wat waarschijnlijk mede komt door zijn mutatie.

Hij is altijd voor een grap te vinden al kan hij ook enorm serieus zijn als het nodig is.
Op gebied van de liefde is hij voorzichtig. Hij is al vaak gekwetst geweest door vorige vriendjes en vriendinnetjes (biseksueel).

Braden is altijd zeer loyaal toe naar zijn vrienden en partners toe en er is niets dat hij niet voor ze zou doen.

• Uiterlijk:
* Slank en gespierd. Braden heeft niks van lichaamsvet. Wat die te danken heeft aan zijn mutatie.
* Blond haar
* Blauwe ogen
* 1.86 m

• Mutatie:
* Agility: Dankzij zijn kleine gewicht is Braden enorm wendbaar en zeer flexibel.
* Stamina: Braden heeft een extra goed uithoudingsvermogen. Hij kan 12 uur op eigen kracht blijven door vliegen zonder te stoppen.
* Flight: Vliegen kan hij dankzij zijn vleugels.
* Healing: Bradens bloed heeft helende krachten. Deze krachten werken niet op ‘duistere mutanten’.
* Super Hearing: Zijn gehoor is super goed waardoor hij snel kan reageren in bepaalde situaties of gevaar al hoort aankomen voor anderen het doen.
* Super Sight: Zijn goede zicht heeft hij nodig om te vliegen en helpen hem beter zijn afstanden in te schatten.
* Unarmed Combat: Braden is een kei in het vechten. Zijn favoriete wapen? Zijn vuisten. Braden kan gemakkelijk vijanden verslaan die sneller zijn of zelfs wapens gebruiken.

• Mutatie voordelen:
Braden is een perfecte aanwinst in een gevechtsteam aangezien hij een uitstekende vechtersbaas is en ook nog eens kan healen. Hij is niet afhankelijk van andere mensen, hij spreidt gewoon zijn vleugels en vertrekt wanneer hij maar wilt.

• Mutatie nadelen:
Een nadeel van zijn mutatie is dat hij zijn vleugels niet kan verbergen. Deze zijn altijd zichtbaar, wat het soms dus wel moeilijk maakt om onopgemerkt tussen een mensen massa te lopen.
Zijn helende krachten werken niet op iedereen.

• Mutatie grenzen:
Braden heeft het meeste van zijn krachten te danken aan zijn vleugels. Als hij wordt vastgehouden of wordt opgesloten of te lang niet in de zon komt zullen zijn krachten verzwakken tot hij uiteindelijk niets meer kan en misschien zelfs zijn vleugels verliest. Deze zullen als hij bevrijdt is echter weer terugkeren, met de nodige pijn.

Hoewel Braden helende krachten heeft kan hij geen mensen terug brengen uit de dood. Fatale wonden kan hij helen maar eens ze voorbij een kritiek punt zijn, en er werkelijk geen weg meer terug is, hebben zijn krachten geen invloed meer op de persoon die hij probeert te helen en sterft deze alsnog.

• Geschiedenis:
Braden Eden McMichaels werd geboren in een extreem rijke familie, maar zijn comfortabele leventje begon te veranderen toen in zijn jongen tienerjaren zijn krachten begonnen te ontwikkelen en zijn vleugels begonnen te groeien. Braden hield ze verstopt onder zijn kleren en droeg zelfs een speciaal harnas dat ze vastgebonden tegen zijn lichaam hield.

Op een dag brak er brand uit op school en Braden had geen andere keus dan uit het raam te springen in de hoop dat zijn vleugels de val zouden breken. Hij ontdekte echter dat hij kon vliegen en dus maakte hij hier gebruik van en redde zo de andere jongens uit zijn campus van de brand. De redding inspireerde Braden om tegen misdaad te blijven vechten. Braden leerde een jongen kennen, Michael genaamd. Michael, ook wel gekend als Ice Man voor vrienden vocht mee met Braden tegen de misdaad.

Eerst bedekte hij zijn gezicht altijd met een masker maar wierp dit later weg omdat hij vond dat hij niets te verbergen had voor de gemeenschap. Ze zouden hem misschien beter accepteren als ze een gezicht op die vliegende engel konden plakken.

Op een dag was hij met Michael, die zijn vriendje was geworden, op vakantie gegaan. Michael was aan het rijden en Braden was rustig aan het slapen op de passagiersstoel tot hij plots ruw werd gewekt. Er waren lichtflitsen, vuur, en geschreeuw. Angel, zo noemde zijn vrienden hem, werd uit de auto geslingerd en vloog tegen een boom. Het duizelde hem voor de ogen toen hij neerviel op de grond. Traag krabbelde hij weer overeind. ‘MICHAEL!!!’ Hij keek rond en zag enkel vuur. Hij rende de vlammen in en vond in het autowrak zijn vriend. Angel schreeuwde het uit en haalde zijn zwaar gewonde vriend uit het wrak. Michael was er erg aan toen. Hij had verschillende snijwonden en er zat een stuk glas in zijn borst. Michael knipperde met zijn ogen en probeerde iets te zeggen. Angel trok het glas uit Michaels borstkas en sneed in zijn hand. Zijn hand begon te bloeden en hij legde zijn bebloede hand op de open wond van Bobby, hopend dat het werkte. Er gebeurde niets, het was te laat. Alsof het weer met hem meeleefde doofde het vuur en begon het te regenen. Angel spreidde zijn vleugels en liet een kreet los van verdriet die door merg en been ging. Tranen rolden over zijn wangen. ‘Michael, laat me niet gaan aub… Kom terug, zeg iets…’ maar geen reactie. Voor een laatste keer drukte Angel zijn lippen op die van Michael en sindsdien heeft hij nooit meer van iemand gehouden.

Angel had zijn leven herpakt. Hij had zich weken opgesloten. Zijn vleugels waren verdwenen, en nog steeds deed het pijn. Steeds droeg hij een foto van Michael bij hem op zak maar het was tijd verder te gaan. Braden stapte naar buiten en ging zoeken voor een school, opgelucht dat zijn vleugels er niet waren en hij gewoon in een T-shirtje op straat kon lopen. Een helse pijn schoot toen zijn lichaam binnen, een pijn die hij maar al te goed kende. Zijn vleugels begonnen spontaan weer terug te groeien zodra hij de eerste stappen in de zon zette.

Dat was het moment waarop Jean Grey en Jamie Nicholls tegen kwam. Om de een of andere reden wisten ze van hem, van wat hij was en ze stelden hem gerust. Gerust, dat hij nooit meer moest verstoppen wat hij was, dat er voor hem een school was, een thuis die vol zat van mensen als hij, mensen als Jean en Jamie, en als hij kon, kon hij mee. Braden dacht aan Michael, die had zo graag naar die school willen gaan moest hij er nog geweest geweest zijn. Dus met een gerust gevoel stemde Braden in en begon zo zijn reis met de twee docenten.