Character + Doorzetter, loyaal, beheerst, mysterieus -: Koel, op zichzelf, rebels, zwijgzaam
Skills Arco heeft een portie skills vergaard over de jaren, zo is hij heel behendig vanzichzelf en door zijn mutatie om in het donker te kunnen zien zijn zijn zintuigen ook aangesterkt over de jaren tijd. Door zijn verleden is hij vrij goed in kickboksen, en heeft hij ook geleerd om goed te kunnen liegen.
Family Real mom: Adanya Eufesius Adoptie ouders: Nadezhda Mykhalyk & Taras Starkovich
Mutations:
Night vision: Arco kan heel helder zien in het donker, daar heeft hij zijn extreem lichte ogen aan te danken. Het maakt niet uit hoe donker het is, Arco kan alles zien en merkt alles op. Dit zorgt er wel voor dat hij gevoelig is aan helder licht of aan extreem heldere flitsen, iets wat in de toekomst nog kan beteren als hij er genoeg aandacht aan besteed.
Shadow camouflage: Als er iets is wat hij goed kan, is het compleet opgaan in de schaduwen. Arco wordt dan compleet opgeslokt door te schaduwen en kan door niemand meer gezien worden, een perfecte skill voor hem om ongezien zaken uit te voeren.
Emotion Empowerment: Als zijn emoties oplaaien word hij sterker, sneller, kan hij ook meer zaken aan. Dit werkt enkel en alleen op zijn eigen emoties, hij kan dus niet zeg maar sterker worden als er iemand anders boos is of wat dan ook. De versterking heeft ook een rechtstreekse betrekking op de skills die hij zelf al had verworven in zijn leven. Als hij zich iets minder goed voelt, uit dat zich in dat hij iets zwakker is, maar even goed als hij zelf wordt overwelmd door een extreem gevoel van woede kan het zijn dat als hij tegenover een persoon staat met een extreem gevoel van blijdschap dat hij zijn krachten verliest.
Soul Manipulation:
Soul removal: Arco kan de ziel bij andere mensen laten verdwijnen, iets wat bij die personen kan leiden tot het hebben van geen emoties en dus niet meelevend zijn. Ook kan hij dit bij zichzelf doen, al is er dan de mogelijkheid dat hij zelf enige mentale schade krijgt. Iets wat ook gebeurt bij zijn slachtoffers. Dit kan hij enkel en alleen als hij de persoon aanraakt.
Soul absorption: Ook kan hij de ziel absorberen en gebruiken, wat dus eigenlijk wilt zeggen dat hij de ziel van een ander kan stelen en die gebruiken zoals hij dat wil. Meestal gebruikt hij het als een extra krachtbron. Er staat wel een limiet op, Arco kan maar een ziel tegelijk absorberen anders kan het fatale gevolgen hebben voor zijn eigen lichaam. Teveel zielen in een lichaam leidt tot een strijd die uiteindelijk gewonnen wordt door de sterkste. Zowel de soul removal als absorption heeft Arco nog niet ontdekt.
Soul speed: Een laatste onderdeel in de mutatie is het feit dat hij zijn ziel kan losmaken van zijn lichaam en het kan verplaatsen naar een andere plek, hierdoor volgt zijn lichaam ook meteen wat er dus voor zorgt dat hij zich megasnel kan verplaatsen in een gevecht of wat dan ook. Arco kan dit momenteel alleen nog maar over vrij korte afstanden.
The story Het was een koude December avond. Zijn moeder was enkele dagen eerder nog tegen de wil van de dokters in op zakenreis vertrokken van Kaapstad naar Kiev. De vlucht was goed verlopen, alles verliep goed. Tot het moment dat ze in vergadering was. Met zware buikkrampen, die absoluut niet normaal waren, werd ze afgevoerd naar een ziekenhuis in de hoofdstad van Kiev. Meteen werd er gebelt naar mensen die mijn moeder kende, mensen bij wie ze verbleef ondanks het bedrijf een kamer had geregeld in een hotel. Toen werd ik geboren, maar zij stierf. De dokters konden niets meer doen, ik kwam als weeskind de wereld op. Nadezhda en Taras die aanwezig waren in het ziekenhuis, besloten me te adopteren. Zelf kon het koppel geen kinderen krijgen, en ze wilden niet dat ik door een vreemde zou worden opgevoed.
Arco ging door het leven als een persoon die anders was dan de meeste in Kiev. Voornamelijk kwam dat door zijn huisdkleur dat is ook de reden waarom hij als kind gepest werd. Maar hij werd ook als vreemd bekeken omwille van zijn ogen. Menig kind ging voor hem uit de weg omdat zijn ogen hun angst inboezemde. Waardoor hij dus weinig tot geen vrienden had. Thuis ging alles gelukkig wel goed, hij werd goed verzorgd kreeg de mogelijkheid om te spelen en al die andere dingen die kinderen deden. Ook vertelde Taras en Nadezhda vaak over wat voor een persoon zijn moeder was, en wat ze allemaal hadden meegemaakt met haar. Al vanop hele jonge leeftijd wisten zijn ouders ook dat hij anders was, Arco had namelijk de mogelijk om al in het donker te kunnen zien vanaf zijn tweede levensjaar of waarschijnlijk al langer maar toen kwam het pas echt aan het ligt. Het gebeurde toen er iemand inbrak en hij als kleine jongen van 2 jaar rustig in zijn bedje lag te staren naar het plafond in een pikdonkere kamer. Arco zag de inbreker binnen komen en zette zoals alle kinderen van die leeftijd doen zijn keel open waardoor zijn adoptie ouders wakker werden en de dief ook meteen ontsnapte. Verder verliep alles gewoon normaal in zijn leven, natuurlijk op het feit na dat er nooit iemand kwam spelen bij hem of andersom. Op 1 persoon na. Dmytro. Een jongetje dat Arco zag zoals hij was, en het gewoon accepteerde en zijn ouders waren ook bevriend met de zijne dus dat zat wel goed.
Op zijn zesde verjaardag was het dus heel simpel, hij, zijn ouders, Dmytro en zijn ouders meer was het niet. Toen waren ze naar een soort indoor speeltuinachtig iets gegaan zodat de twee jongens alle plezier van de wereld kon hebben. Al liep dat niet zo positief af. Terwijl ze verstoppertje aan het spelen waren, trad Arco’s tweede mutatie op en verdween hij in de schaduwen van een grote glijbaan. Dmytro kon hem dus niet vinden en lichtte zijn ouders in, heel de speeltuin werd binnenstebuiten gekeerd. Maar niemand kon hem vinden, waardoor er nog meer paniek kwam. Arco zelf was zich van geen kwaad bewust, had ook totaal niets door en zat gewoon droog aan de tafel waar iedereen in alle paniek passeerde. De tafel die in de schaduw stond, werd uiteindelijk verlicht door dat alle lampen in de speeltuin weer aangingen en daarmee verscheen de kleine jongen dan ook weer, al zag niemand hem verschijnen of verdwijnen gelukkig. Zijn ouders waren natuurlijk laaiend, en hij mocht dus niet meer buiten in de tuin spelen als straf. Niet dat het hem al te veel uitmaakte, want wat hij ook zei ze geloofde hem helemaal niet tot grote irritatie.
Het was toen hij negen jaar oud werd en hij op school benaderd werd door Dmytro, die sinds zijn verjaardag niet meer met hem mocht omgaan, dat zijn wereld veranderde. Zijn voormalige vriend stelde voor om hem te leren boksen, en natuurlijk hapte Arco toe. Hij zocht naar vrienden en dit was echt wel de perfecte oplossing om zich onder de mensen te begeven. Zijn ouders stemde toe, onder een voorwaarde dat hij zich gedroeg. Alles goed en wel, hij ging met Dmytro naar een guur uitziend gebouw maar stemde volledig toe. Het was een boksschool die volledig gratis was was er tegen hem gezegd, het zag er niet echt high class uit maar een oudere man, een vriend van Dmytro blijkbaar stelde hem gerust dat dit echt wel legaal was en alles. Als naïeveling trapte hij er natuurlijk met open ogen in en ging de jongen een contract aan om ook wedstrijden te doen om geld mee te winnen. Al gebeurde dat pas toen hij ouder was. De enige regel was, dat hij zijn ouders moest vertellen dat hij niet meer wilde boksen en dat hij zich dus elke keer als hij naar hier kwam moest vertellen dat hij naar een studiegroepje ging of wat dan ook. Voor hem maakte het niet uit, en zo begon hij te trainen, zonder dat zijn ouders er enig idee van hadden wat hun zoon werkelijk deed. Al zorgde hij er ook wel voor dat hij zijn punten op school goed hield, want anders kwam er last.
Mede grootgebracht in het underground bokscircuit groeide hij al gauw uit tot de beste, jongste bokser in de geschiedenis die mee deed aan de kampioenschappen. Toen draaide hij rond de 13 jaar oud. Het ware zijn tweede kampioenschappen, en hij was echt in goede vorm. In de ring was het echter een ander verhaal, door dat hij zo jong was kwam hij tegen een persoon te staan die drie jaar ouder was. Arco ging er voor, hij was tot een machine gemaakt die maar een doel had: het verpulveren van zijn tegenstander! Toch raakte hij zwaar geblesseerd tijdens het gevecht, waardoor hij zich er kwaad in maakte. Die woede versterkte hem echter alleen maar en zorgde ervoor dat hij nog enkele zware klappen kon uitdelen aan zijn tegenstander tot die neerging. Het was de overwinning, en het pure gevoel van euforie dat er voor zorgde dat hij zich weer gewaar werd van de pijn en dat hij in elkaar stuikte in het midden van de geïmproviseerde ring. Maar hij was tenminste gewonnen. De extra boost van kracht die hij had gekregen, de knul had geen idee waar die vandaan kwam maar dat kon hem op die moment niet al te veel schelen.
Enkele jaren, wat problemen met zijn ouders en trainer, later kwam de hele organisatie bloot te liggen. Een man had Arco benaderd toen hij onderweg was naar huis van school, een of andere agent beweerde hij. Die vertelde hem over de organisatie waar hij al een zestal jaar lid van was, legde hun geheimen aan het ligt wat ze deden. Het was een corrupt hol, waar moorden in werden gepleegd, allemaal in opdracht van een grote baas en hij was degene die die man te pakken moest krijgen volgens hun. De persoon wist ook van zijn mutaties af, iets wat hem verbaasde maar het zorgde er ergens wel voor dat hij diegene vertrouwde en hij de opdracht aanvaarde. In december enkele weken voor zijn verjaardag kwam er eindelijk schot in de zaak. Arco kreeg een locatie doorgestuurd. Wat hij daar aantrof, of beter gezegd wie was voor hem een totale verassing. Dmytro. Blijkbaar wist hij van het verraad dat hij had gepleegd en was hij er dus op uitgestuurd om hem om te leggen. Al droeg hij ging wapen, iets wat Arco dan weer de bovenhand gaf want hij bleef de betere bokser als het neerkwam op hun. Een kleine strijd der titanen dus. In plaats van te wachten op back up, die waarschijnlijk toch niet ging komen, besloot hij het gevecht aan te gaan. Het was een zwaar gevecht, eentje waar hij niet uit zou zijn gekomen waarschijnlijk als een deel van zijn laatste mutatie zich niet had gemanifesteerd. Beide jongens waren al zwaar toegetakeld, en ondanks dat Arco zich liet leiden door pure razernij wist Dmytro zijn slagen af te wenden alsof hij een of andere ninja was of wat dan ook. Tot er iets vreemd gebeurde, een paar keer na elkaar, van het ene op het andere moment bevond hij zich achter Dmytro, dan weer naast hem, en dan weer aan de andere kant. De slagen die hij toediende waren op enkele fatale punten in het lichaam van de jongen. Niet dodelijk allicht. Maar Dmytro ging neer zonder nog een krimp te geven, waardoor hij kon ontsnappen. Al kwam hij niet heel ver, door het feit dat hij net zijn eigen ziel heen en weer had verplaats zonder enige moeite, het feit dat alle woede uit zijn lichaam wegebde en plaats maakte voor pijn en ergens ook wel verdriet zakte hij op straat in elkaar als een bloedderig hoopje. Dat was het moment waarop hij gevonden werd door een man die veel te groot was om normaal te zijn. Blijkbaar noemde hij Clyde, bewusteloos werd het lichaam van Arco opgetilt en werd hij uiteindelijk wakker op Genosha, een eiland vol mutanten blijkbaar. Een plek waar hij vanaf nu kon blijven als hij dat wenste, had een roodharige vrouw hem gemeld toen ze aan zijn bed kwam staan. Zijn arm lag aan een infuus, en hij moest nog enkele dagen revalideren.
