Newton's Law > Lesson 1

Hoewel Kat eigenlijk nog niet zoveel zin had gehad in de lessen, begon dit toch langzaam te veranderen. Het ging haar uiteindelijk toch alleen maar om de contacten, en misschien ook een klein beetje om het leren, maar niet genoeg. Ze was meteen naar achteren gewerkt wanneer Hall daar was gaan zitten, want dat was gewoon simpelweg leuker. Het zou tenslotte moeilijker worden als ze nog veel later zou beslissen om daarheen te gaan, daarom moest ze nog snel zijn. Gelukkig had ze leerkracht nog niets door, of het kon hem gewoon niets schelen. ‘Kat.’ Begroette Hall haar ook meteen met zijn charmante accentje. Ze grijnsde even terug naar hem om vervolgens naar zijn vriend te kijken, die een beetje chagrijnig binnen was gekomen met de opmerking dat hij hem een stressballetje zou laten opeten. Natuurlijk kon Kat het niet laten daar dan weer een kleine opmerking over te maken. Hall’s reactie daarop was alleen weer even simpelweg geniaal, iets wat zijn vriend blijkbaar ook vond. ‘Hoe kan jij dat nou weten, ik wist niet dat onschuldige meisjes stressballetjes aten.’ Zei hij waarop ze even moest lachen. Weer het onschuldige, daar zou ze ook nooit meer aan ontkomen. ”Oohh nou jij wil niet weten wat die allemaal eten.” Zei ze met een uitdagende, verleidelijke grijns terug waarbij ze even op haar vinger beet om er nog een schepje bij te doen. Oh ja, en dit was natuurlijk ook super onschuldig, ze had ook totaal geen bijbedoelingen hoor, ze zou niet eens durven.

Wanneer Hall het andere meisje ook even enthousiast begroette keek Kat ook even haar richting uit, zij kende blijkbaar deze twee jongens ook al en truth be told, ze was niet lelijk, zeker niet. Ze glimlachte even naar haar en gaf een kleine knipoog als begroeting, niet dat het iets zou betekenen want Kat knipoogde tenslotte naar iedereen, maar toch. Wel was ze even blij dat Hall haar even voorstelde aan zijn vriend, anders zou ze zijn naam ook nog niet weten. ‘Kat; Devon, mijn kamergenoot, Devon; Kat mijn,’ Zei hij en zweeg vervolgens om zijn lippen even te tuitten voordat hij weer begon te glimlachen. Ohjee, nu wist Devon natuurlijk al genoeg. Kat trok even speels haar wenkbrauwen op naar Hall waarna ze zich terug richtte op Devon. ”Don’t worry, we’re just friends.” Zei ze tegen hem, puur om Hall even te pesten. Ze wilde hem eigenlijk nog een por erbij geven maar in plaats daarvan trok ze haar jasje even uit en hing ze deze over de andere tafel. ”Dag Kat, als je het te warm hebt, heb geen bang om het te zeggen. Ik zet gerust een raam voor je open.” Zei Devon met een grijns, een knipoog en een onderdrukt lachje waarop ze hem even liefjes aankeek. ”Dat is zo lief van je.” Zei ze met een glimlachje waarna ze even besloot haar rug een beetje te strekken. ”Maar nee, het is goed zo.” Ging ze verder waarop ze even haar in een staart bond. Yea, oké het was misschien wel een beetje te veel haar hobby geworden om jongens te teasen met haar lichaam en ze te pesten. Ondertussen keek ze zijdelings ook Hall even aan.

De les ging verder en de leraar had hun gevraagd naamplaatjes te maken, dus dat had ze nog braaf gedaan, net zoals ze eerst ook naar de uitleg luisterde met een half oor. Ze kreeg dus niet alles mee, maar was ook niet volledig op iets andere gericht.. Oké nee ze lette dus niet op. Daarom greep ze ook weer de eerste kans om langzaam om te draaien naar haar achterburen, met de vraag wat Hall zou gaan doen die middag. Hij vouwde zijn armen en legde zijn hoofd erop. ‘Studeren, alleen.’ Antwoordde hij quasi triest waarop ze even een wenkbrauw optrok. Ohja, hij deed dus wel echt aan studeren. Al snel kwam wel die verleidelijke glimlach op zijn gezicht te staan. ‘En ja ik moet ook studeren om goede punten te halen, maar als je me wil helpen, ik hou je niet tegen.’ Ging hij verder waarop hij tegen de rugleuning van zijn stoel leunde met een wenkbrauwwiebel, waardoor Kat natuurlijk ook weer uitdagend haar wenkbrauwen optrok. ”Sure,” Reageerde ze even grijnzend terug. ‘Ik ben een goede student.’ Fluisterde hij waarop hij even naar Devon keek, waardoor zij dat ook deed. ”Ik niet dan?” Vroeg die sarcastisch terug aan Hall, waarop zij hun gewoon telkens om de beurt aankeek. ”Had evengoed nog in mijn bed kunnen liggen.” Vertelde hij vervolgens ook nog waarop ze even moest lachen. ”Ha oké, met jou kan ik praten.” Zei ze met een vrolijke ondertoon, want ja eigenlijk lag zij ook nog liever in bed. Waarom zou iemand überhaupt uit bed willen komen voor school? ”Oh en trouwen Kat, als je van plan bent om straks langs te komen, denk eraan dat ik ook aanwezig ben! Tenzij je dat niet erg vind natuurlijk.” Liet Devon ook nog weten waarop ze even uitdagend knikte en Hall aankeek. ”Neee, tuurlijk niet, is toch gezellig?” Reageerde ze terug, waarbij ze vooral benieuwd was naar Hall’s reactie, daarom bleef ze hem ook afwachtend aankijken. Ze knipoogde naar beide voordat haar aandacht terug ging naar de les.

De leraar was begonnen filmpjes af te spelen en daar uitleg bij te geven, waarom het stom was wat deze mensen deden. Al wist natuurlijk iedereen wel dat je gewoon beter niet op zo’n jogabal kon springen, dat eindigde nooit goed. Zo leerzaam was het voor haar dus niet. Die les had ze stiekem zelf al een keer mogen leren, al zou ze dat nooit toegeven tho, gezien ze zelf ook keihard op haar bek was gegaan. Anyway, ze besloot toch heel even mee te kijken en mee te lachen om de mensen die van zo’n bal af flikkerde, want het bleef grappig. De uitleg ontglipte haar een beetje, maar ze begreep het grootste gedeelte wel, of in ieder geval het belangrijkste. Zodra de filmpjes en de uitleg klaar was werd het zelfs nog even veel grappiger. "Nu, ik ben ook jong geweest, en onze vrienden Hall en Devon doen me wel een beetje aan mij denken. Want zeg nu zelf, op avontuur uit trekken 's nachts, wat is er leuker dan dat? Ik veronderstel dat één van jullie waarschijnlijk ooit al eens de neiging heeft gehad om door een raam te springen, hmm? Om te ontsnappen aan het wakend oog van Clyde of om indruk te maken op the ladies?" Begon de leraar waarop ze even moest lachen en lachend zichzelf omdraaide naar Hall en Devon. Ohja, ze lachte hun zeker een beetje uit, zag het ze zelf al doen. Ze grijnsde even naar de twee jongens en keek ook het meisje aan waarbij Dennimae heette, maar ze zou het even op Denni houden. Samenzwerend keek ze haar even aan, want zij moest dit vast ook wel grappig vinden, waarop ze even de klas weer in keek. ”Volgens mij dat tweede,” Zei ze even, om ze te pesten. Ghehe, het was dan een dikke sorry als ze dachten dat Kat hun ging helpen, daarvoor vond ze dit wel grappig. Anders moesten ze maar hun best doen om haar aan hun kant te krijgen..