Icarus Sciatháin

Name: Icarus Sciatháin
Age: 19 y/o (13/01)
Gender: Male
Born in: Australië, ???
Grew up in: Zweden, Västerås
Lived in: -
Nicknames: -
Alias: Bris

Likes: Stiltes, eenzaamheid, geluk, dood, kinderen laten lachen, ...
Dislikes: Teveel uitleg, verdwijningen, ...

Fears: Onzekerheid, faalangst
Dreams: Een geweldige persoon op het podium worden

Icarus is een vrij voorzichtig en vooral teruggetrokken ventje. Hij houd inderdaad van andere mensen aan het lachen brengen, maar sinds hij zijn mutatie heeft, is hij erg onzeker geworden. Hij draagt dan ook veel een soort mondmaskertje, of een sjaal voor zijn mond en zegt nooit iets. Hij is stil, praat zelden en is duidelijk bang voor zijn mutatie.
Angst naar anderen heeft hij niet echt, maar angst dat hij anderen iets aandoet wel. Ondanks dat hij wilt dat niemand iets overkomt vind hij de dood wel iets leuks. Hij vind het een bepaalde zekerheid en vind het dan ook... Tja, geweldig als het ware. Hij heeft liever een zeker standpunt in zijn leven dan iets onzeker en dat laat ie merken.
Verder is Icarus een echt kinderpersoon. Hij is ook gek van dieren. Hij vind het dan ook geweldig zijn mutatie te gebruiken om kinderen hun fantasie op hol te laten slaan. Later wilt hij graag entertainen voor mensen, in de hoop ook zijn mutatie hierbij te betrekken en te tonen dat ook dat een lach op je gezicht kan brengen.
Maar deze jongen is echt geen sportief kind. Hij zal niet vaak aan het sporten zijn en daarbij is hij ook niet echt een harde werker op school of waar dan ook. Hij is redelijk traag van begrip soms en is daarbij niet al te slim. Hij probeert er gewoon een beetje het beste van te maken in zijn stille gebaren.

Length: 1m85
Hair: Bruin
Eyes: Bruin

Icarus is niet echt speciaal. Hij is wel gespierd, ja, en hij heeft zeker ook het nodige lichaam voor zijn leeftijd. Hij is gemiddeld van grote, is niet al te breed en heeft verder geen echte speciale stijl.
Hij draagt echter wel vaak iets voor zijn mond, alhoewel hij dat wel probeert te minderen. Hij heeft een heel expressief gezicht die nodig is voor iemand die zijn mond niet open trekt tegenover anderen.


➤ Curse of The Breeze

Vervloekt met deze mutatie, zo noemt hij het. Hij beschikt over een bepaalde energie in zijn stem, in zijn zuchten, in het blazen. Daar zit zijn kracht in. Doordat hij deze kracht heeft, heeft hij ook een soort band met de wind rondom zich. De zuurstof, alles.


Icarus kan leven blazen in het niets. Hij kan ook leven blazen in dingen die geen leven bevatten. Zo kan hij inderdaad ook de dood terug laten komen. Maar het resultaat is misschien wel een stuk erger dan men zou verwachten.
Als eerst kan Ica met deze stuk van zijn energie uit het niks dingen vormen. Dit zij dingen die leven of objecten zoals wapens. Tot nu toe is zijn grootste creatie een hond geweest. Deze creatie zijn echter niet al te stabiel en hoe meer leven ze bevatten, des te moeilijker het is voor hem om ze te vormen. Zodra een creatie gewond is, zal deze meteen oplossen in een soort van stofachtig iets. Hetzelfde geld voor de objecten als ze te zwaar beschadigd zijn.
Hij kan echter ook leven geven aan dingen die geen leven bevatten of geen leven meer in zich hebben. Dingen zoals een auto, een vulpen, noem maar op. Dit vergt niet teveel energie, aangezien het enkel een bewustzijn creëren is. Dit is, hoe dan ook, vrij gevaarlijk. Deze creatie hebben namelijk meestal een vrij agressieve aard. In vergelijking met de zelfgemaakte creaties, heeft Ica geen controle over deze 'monsters'.
En zoals men al zou denken, kan hij ook gewoon leven terug geven aan de dood. Hij is geen heler en zijn kracht om dode dingen tot leven te wekken komt op hetzelfde neer als niet levende objecten leven geven. Als hij dus een ander terug tot leven zou wekken zou hij eerder een agressieve zombie creëren.
Hij moet duidelijk dus nog leren hoe hij dat kan voorkomen.  


Hij kan dus dingen maken, maar hij kan ook lichaamsdelen maken. Dit kan hij echter alleen op zichzelf toepassen. Zijn handen kunnen de energie van zijn mond sturen naar de plek waar hij aanpassingen wilt. Dingen zoals vleugels of dergelijke kan hij dan ook met gemak maken.
Hij kan hierbij ook zichzelf zo genezen.
Maar er hangen natuurlijk wel serieuze nadelen in deze dingen. Net zoals het vormen van levende organismen, is de kans groot dat deze dingen kunnen oplossen in stof. Wod dit deel van zijn gevormde lichaam aangevallen, kan hij dus opeens zonder vallen. Ook plaatsen die hij zelf heeft genezen, kunnen makkelijker terug wondes krijgen. Daardoor maakt hij niet vaak gebruik van zijn helende krachten.
Wat hij wel vaak probeert is andere mensen 'upgrades' geven. Dit is hem echter nog niet gelukt, maar als hij een beter controle krijgt over zijn mutatie zou het wel mogelijk zijn. Maar dan zouden ook dezelfde dingen gebeuren bij de ander.


Net zoals hij dingen kan maken, kan hij ze ook laten verdwijnen. Dit is eigenlijk dezelfde techniek als leven geven, maar dan leven nemen. Hij blaast dan als het ware het dier of het ding weg in stof. Het is hem nog niet gelukt een volledig mens te verwijderen. Lichaamsdelen kan hij echter wel weghalen. Daardoor opent Ica dus zijn mond amper.
Het vergt echter wel wat kracht en tijd voordat het is verdwenen. Kleine dingen zoals kogels of vlammen die op hem afkomen zijn echter wel met gemak te verwijderen.


Net zoals hij dingen kan vormen, kan hij elke manier van blazen doen. Wat bedoel ik hiermee? Nou, vuurspuwen, ijsspuwen, noem maar op. Dit is echter heel gevaarlijk voor zijn mond, aangezien deze niet aangepast is aan gevaarlijke stoffen. Hij heeft dan ook vaak wondjes in zijn mond, waardoor praten zelf al redelijk pijnlijk voor hem is.

Voordelen
Hij kan zowat alles maken wat hij wil. Ookal heeft hij dat nu nog niet volledig onder de knie. Ook kan hij een aanval of aanvallers laten verdwijnen.
Hij kan tijdelijk dingen aan zijn lichaam aanpassen of handige dingetjes maken. Ook kan hij zo als het ware 'trics' doen voor de kids. Wat hij ook helemaal geweldig vind.

Nadelen
Het probleem met deze mutatie is dat het mensen ook kan aantasten.
Creëert hij iets zoals vuur of ijs of wat dan ook, kan zijn mond hier hevige wonden van oplopen. Dit is vooral als hij de energie er niet snel genoeg uitblaast en het meteen omvormt. Het is dus veiliger voor hem om niet te gaan vuurspuwen of wat dan ook.
De energie die hij uitblaast is zo krachtig dat hij vaak wondjes in zijn mond heeft, dit zorgt ervoor dat eten en drinken pijnlijk word, evenals praten.
De mutatie word beïnvloed door emoties, wat het dus niet echt veilig maakt.

Limieten
Momenteel kan Ica nog niet veel maken met zijn krachten omdat hij zichzelf nog niet tot het uiterste heeft laten gaan. Maar hij kan wel normaal alles maken wat hij maar wilt. Maar des te meer leven er in iets moet, des te meer leven er uit Icarus zal komen. Dus hoe suffer hij zou worden. Levenloze objecten zullen dan ook geen probleem zijn.
Het helen en leven inblazen heeft geen echte limiet, hij kan zowat alles genezen en terug tot leven brengen, maar met enige agressie tot gevolg
Hij kan zijn lichaam ook helemaal aanpassen voor een bepaalde tijd. Maar shapeshiften kan hij niet, enkel zijn eigen lichaam gewoon upgraden. Later misschien ook mogelijk bij andere mensen.
Hij heeft daarbij ook controle over het spuwen van verschillende soorten dingen, die hij dan ook voor enkele seconde na de vorming kan sturen en manipuleren met zijn handen. Het is echter niet dat hij er zelf voor immuun is. Stel dat het gif is en hij niet goed oppast, kan hij zichzelf aantasten. Ook kunnen zijn handen niet tegen de energie zelf, waardoor wonden ook vaak te vinden zullen zijn op zijn handen.

Naarmate de tijd zal vorderen zal hij misschien zelfs gevoelloos worden op zijn handen en in zijn mond door de energie die er langs komt, wat hem dan ook de mogelijkheid zal geven misschien verder te gaan, maar dan wel met meer risico.


➤ Speed control

Zoals de naam al zegt, kan Ica de snelheid van een object controleren en aanpassen. Hij heeft bijna volledige controle over het aanpassen van iemand's snelheid... Althans voor een iets. Zodra het teveel zware, grote objecten worden, word het moeilijk. Zo kan hij dingen tt stilstand laten komen of juist laten versnellen. Ook gewoon hun snelheid laten omdraaien.
Als hij hevige emoties ondervind kan deze mutatie even een willetje van zichzelf hebben.

Voordelen
Het werkt geweldig samen met The Breeze. Als hij word aangevallen kan hij zo in combinatie een perfecte tegenaanval uitvoeren, als hij hier tenminste genoeg zelfbeheersing voor heeft.
Ook andere mensen kunnen genieten van het effect.

Nadelen
Hetgeen wat moet aangepast worden moet op hem afkomen. Wat een risico kan zijn als hij geen controle heeft.
Bij hevige emoties kan hij een volledige ruimte tot stilstand laten komen, maar na een minuutje zou dat wegvallen en zou hij een hele tijd met koppijn rondlopen.

Limieten
Hij kan enkel de snelheid aanpassen van dingen die op hem afkomen. Ook dingen die hij ziet kan hij beter beheersen. Dus dingen die van achter komen kunnen ook aangepast worden, maar minder snel.
Dingen die niet op hem afkomen kan hij enkel wat vertragen, maar zo krachtig is het nu ook weer niet. Dus als hij het ziet, kan hij eventueel nog de snelheid veranderen, zodat een ander kan wegkomen of juist toch nog word geraakt door iets.

Bij genoeg training zou hij echter wel volledige beheersing van de snelheid van dingen kunnen krijgen, maar daarvoor zou hij serieus wat beheersing nodig voor moeten hebben.


Hij wist dat hij anders was. Hij wist het gewoon.
Vanaf het moment dat Icarus zich kon herinneren, was hij gepassioneerd met goochelen. Hij vond het heerlijk om die dingen te zien... Gewoon te geweldig. De bruinharige jongen was van Australische afkomst, maar zijn ouders hadden hem afgestaan aan een Zweeds gezin. Het was niet dat hij een slechte jeugd had... Hij voelde zich gewoon anders dan de andere kinderen. Zo keek hij naar het leven met veel meer wonder in zijn ogen en keek hij naar de dood met minder verdriet. Het deed hem minder... Hij vond het immers fascinerend. Leven en dood, het creëren en het vernietigen van leven. Dat zag hij ook in het goochelen.
Toen hij 9 werd kreeg hij voor het eerst van zijn ouders een soort van goocheldingen en hij ging aan de slag om wat te goochelen. Hij was echter zeer teleurgesteld in wat erachter zat. Het was niet de magie waar hij altijd tegenop had gekeken. Het was niet hetzelfde als maken en vernietigen...
De dag dat hij 10 werd, was het voor het eerst dat hij 'sukkel' naar zijn kop kreeg. Hij vond het niet echt iets en liet het doorgaan. Het begon met plagen, maar uiteindelijk was het pesten. Maar hij was niet geraakt door alles die rond hem gebeurde. Hij was een push-over... En zo bleef hij ook.

Toen hij uiteindelijk aan zijn 12 jaar begon aan het middelbaar, werden de pesterijen enkel erger, wat ervoor zorgde dat hij steeds meer in zijn schulp kroop. Maar ergens kreeg hij ook een bepaalde woede richting anderen... Maar hhij wist dat hij die haat niet mocht dragen, dat hij het gewoon niet mocht...
Op een dag kwam hij in een gevecht terecht. Hij werd helemaal ingemaakt... Helemaal... En hij gaf geen kick. Tot hij plots zijn mond opende en de arm van een jongen liet verdwijnen. Wel meteen voelde hij de wondjes in zijn eigen mond, maar de paniek die toesloeg bij de jongen was groter dan bij Icarus.
Hij vluchtte naar huis en sloot zichzelf op.

Hij wist dat hij anders was, hij wist het gewoon. Dag in en uit zat hij alleen op zijn kamer... Hij probeerde weer datzelfde te doen als toen tijdens het vechten, maar het lukte gewoon niet.... Was het toeval geweest...? Nee... Op een dag werd hij wakker met een kamer gevuld met vlinders. Dit choqueerde hem ergens wel... Maar hij was ook diep onder de indruk van wat er nu juist was gebeurd. Hij was dan ook door het dolle heen... En vanaf die dag werd hij elke ochtend wakker met een kamer vol vlinders.
Hij had zelf geen enkel benul van waar de vlinders kwamen, maar ze hielden hem gezelschap en dat was iets dat hij fijn vond. Hij groeide zo op... En kwam er langzaam achter hoe hij dingen moest maken... Hij leerde vogels maken, insecten, andere kleine diertjes... En kwam meer buiten. Hij probeerde er mensen mee blij te maken... En hij had nooit gedacht dat op dat moment hij verliefd zou worden op het gelach van kinderen. Hoe ze konden opkijken naar zijn 'magie'. Hoe het zijn werk deed... Hij werd er blij van. Hij had het gevoel dat hij een plek had gevonden in de wereld.

Uiteindelijk ging hij terug naar school en dat was rond zijn 15 jaar. Hij was echter verschrikkelijk verlegen geworden en liep vooral rond met dingen voor zijn mond, verschrikkelijk in shock door het incident van jaren geleden. Het begon echter opnieuw... En opnieuw... En opnieuw verwonde hij iemand. Deze keer had hij een been laten verdwijnen. En het was echt niet met opzet. Maar iets in hem brak vanbinnen. Op dat moment leek zijn 'kracht' of de energie die van zijn lippen kwam, alles te laten verdwijnen. Alsof de angst de macht had over zijn mutatie en hij er geen weg mee kon.
Uiteindelijk stopte hij. Helemaal uitgeput, zijn mond zowat helemaal kapot van de energie die er langs was geweest. Vanaf die dag besloot Icarus een soort mondkapje of sjaal of wat dan ook voor zijn mond permanent te dragen. En vanaf die dag, zei hij ook geen woord meer.

Zijn ouders herplaatsten hem, zeiden dat het niks was, allemaal toeval... Hij werd keer op keer uitgesloten... En steeds meer werd Icarus meer op zichzelf. Zij gevoelens speelden geen rol in het leven van ander, zo dacht hij. Hij was een eenling, dat wist hij...
Toen hij 17 werd vond hij een dode vogel. Hij had wel vaker dode dieren gezien... Maar iets in hem dwong hem ertoe om zijn mond te openen. Tot zijn verbazing genas hij het dode diertje en blies hij terug leven in... Maar het resultaat was iets dat enkel in nachtmerrie's voorkwam. De vogel was agressief, het leek haast een zombie te zijn... Het zorgde ervoor dat Icarus met de dag meer en meer bang werd van zijn krachten.

Toen hij 18 werd, liep het weer eens fout. Hij werd weer es op zijn plaats gezet, of eerder weer heen en weer gegooid door een heleboel gasten... En zo verloor hij zijn sjaal, die zijnmond bedekte. Het stopte maar niet en het bleef doorgaan, tot Icarus plots weer zijn mutatie activeerde... Hij vormde vleugels voor zichzelf. Iets waarmee hij kon vluchten. En vluchten deed hij...
Jammer genoeg niet voor lang.
DE vleugels waren fragiel en nadat hij met veel moeite wat had gevlogen, was hij naar beneden gevallen. Hij brak zijn benen en een arm. Maanden ziekenhuis en bezoek van een paar speciale mensen.

Zijn ouders besloten hem in te schrijven in een speciale school, waar iedereen anders was. Icarus wist hier echter niks van, hij was immers nog aan het revalideren van zijn val. Hij zweerde op dat moment nooit meer zijn mutatie te gebruiken. Nooit meer... Nooit of te nimmer.
Twee maanden nadat hij 19 werd vertelden zijn ouders over de nieuwe school. Dit zorgde er echter voor dat een nieuw iets zich in hem ontwikkelde, de controle over de snelheid van de dingen rondom hem. In volle paniek voor een nieuw incident, bevroor hij alles voor een paar uur, voordat hij bewusteloos viel. Met deze nieuwe krachten besloten zijn ouders hem nog even thuis te houden, voordat hij richting het eiland kwam... Onzeker en bang voor wat er zou gebeuren... Maar nog steeds plichtig stil. Hij wilde de lucht niet bevuilen met zijn vreselijke mutatie. 

He flew too close to the sun ♥