Onderwerp: fite me irl [+ Aura] zo maa 02, 2014 8:46 pm
hit me like a man
Het gesprek was moeizaam verlopen. Ze waren begonnen in het Engels, maar haar broer was al snel teruggevallen in het Zweeds van hun kindertijd en Rose was hem gevolgd – het was makkelijker te praten als anderen haar niet konden horen. Maar zelfs in hun eigen taaltje hadden ze moeite gehad met de communicatie. De winter hier was kil, maar in het noorden was het killer. Haar broer zat al een paar dagen met wispelturige elektriciteit en hij kon zijn verloofde – dat vertelde hij ook even tussen neus en lippen door, dat hij verloofd was en dat ze over drie maanden moest invliegen voor een bruiloft – niet bereiken want zij zat in Oslo. Hoe interessant. Het had Rose werkelijk moeite gekost om bij de les te blijven. Ze herinnerde zich geen tijd waarin haar broer praatgraag was geweest. Toen zij geboren werd was hij het huis al bijna uit, dus het was vrij logisch dat ze elkaar weinig zagen, maar de keren dat ze hem had gezien had hij weinig tegen haar gezegd. En nu kwam hij ineens met hele verhalen. Hij was irritant geworden - wat was ze blij geweest dat ze het gesprek uiteindelijk kon beëindigen met het excuus van tijdzones en een les die ze niet had. Rose had echter niet opgehangen voordat ze hem had uitgemaakt voor een tråkig påse – een saaie zak.
Ze tikte met haar vingers op de tafel. Het zou scherp klinken, ware het niet dat ze haar nagels tot op z’n kortst had afgebeten. Slechte gewoonte, ja, maar Rose was vaak te afwezig in haar eigen hoofd om het door te hebben. De wereld bewoog zich om haar heen en op het gerommel van de kantine na was alles stil. Er was geen voedselgevecht, geen boyfriend-girlfriend drama, geen eens een chagrijnige leraar die twee vechtende jocks uit elkaar moest halen. Het was saai. Zelfs de verstrooide Rose had door dat het saai was.
Rond Rose was echter niets lang rustig. Als er niet snel iets uitbrak, dan zorgde ze er zelf wel voor – bewust of onbewust. Dit keer was het het laatste. Met een zwiep van haar vinger zwaaide ze de zwaartekracht op het bord van een meisje wat langsliep tegen haar borst. Zelf had ze pas door dat ze het deed toen het al gebeurd was, toen ze de verandering in de plaatselijke zwaartekracht ook daadwerkelijk voelde. Toen zat het voedsel van de ander al op d’r shirt. Oeps.
Onderwerp: Re: fite me irl [+ Aura] ma maa 03, 2014 8:57 pm
Rich girl, and you've gone too far, 'cause you know it don't matter anyway. You can rely on the old man's money, you can rely on the old man's money. It's a bitch, girl, but it's going too far, 'cause you know it don't matter anyway. Say money, money won't get you too far, get you too far.
Aura keek in de spiegel van de wc’s. Flawless. Iconic. As usual. Ze blies een kusje naar zichzelf en liep toen gauw de ruimte uit. Het was tijd om wat te gaan eten. De maag van Aura knorde zo hard als een monster dat diep verborgen zat in een grot achter in Narnia. Zo snel als ze kon, begon ze zich naar de cafetaria te begeven. Gelukkig was deze niet ver van haar huidige plaats vandaan. En dat was maar goed ook, want Aura werd ontzettend chagrijnig als ze niet heel snel wat at. En dat was het fijne! Alle meisjes aten alleen een blaadje sla en een halve doperwt als ze aten, maar Aura at gewoon lekker alles. Zij had alleen een rem op zichzelf en ging niet als een gestoorde 6 bakken Ben & Jerry’s achter elkaar leeg zitten eten als een of ander zielig vriendje het weer eens had uitgemaakt. Sowieso maakten vriendjes het nooit met haar uit, zij was diegene die het uitmaakte en als dat niet zo was, was het simpelweg gewoon niet uit. Psychotic.
In de cafetaria was het redelijk druk. Haar ogen schoten door de ruimte. Mmm, misschien moest ze maar eens gaan socializen met deze mensen hier? Het was altijd handig om een paar vriendjes of vriendinnetjes achter de rug te hebben. Toch kon Aura het niet laten om zo verleidelijk mogelijk naar een van de dienbladen te lopen. Door haar persoonlijkheidsstoornis genoot Aura van de aandacht die ze kreeg door haar te korte rokjes, haar lange benen en de enorme high heels die haar voeten sierden. Zelfs bij de simpelste dingen wilde ze in de spotlights staan. Daarom zorgde ook dat de jongen die naast haar stond, het extra goed kon zien toen ze haar borsten een beetje naar voren duwde. Hij keek weg. Pffff, waarschijnlijk had hij al een vriendin. Of hij was homoseksueel, dat kon natuurlijk ook nog. Pfff, dan niet joh. Pff.
Nadat ze haar eten had uitgekozen, liet ze haar ogen nog een keer door de ruimte schieten. Mmmm, daar achter dat zielige figuur daar was nog een plekje. Na de afwijzing had ze niet veel behoefte meer om nog vrienden te maken. Dat was ook een onderdeel van haar persoonlijkheidsstoornis: een afwijzing, in dit geval het wegkijken van de jongen, kwam veel harder aan dan het in werkelijkheid bedoeld was. Waarschijnlijk was de jongen niet geïnteresseerd, en elk normaal mens had het niet geboeid, maar Aura kon daar niets aan doen. Door het aandachttekort in haar jeugd was deze stoornis erin komen sluipen en die kon nou eenmaal niet meer weg. Maar goed. Achter dat zielige figuur was nog een plekje en Aura had besloten om daar te gaan zitten.
Toen ze langs het figuurtje liep, kon ze het niet laten om eventjes haar ogen over haar te laten gaan. Mmm, ze was knap. Damn. Aura had een hekel aan knappe meisjes, die haalden alle knappe jongens weg. Ze haatte concurrentie. Maar wat ze nog meer haatte, was in de maling genomen worden. En dat werd ze nu. Het meisje had namelijk met haar vinger gezwaaid en precies op dat moment was het eten van Aura op haar borst gekletterd. Aura slaakte een gil en liet haar dienblad vallen. “Verdomme!” schreeuwde ze uit en haar ogen flitsten van het eten naar het meisje. De razende blik die op het gezicht van Aura was verschenen verdween en maakte plaats voor een rustige blik. Niet het ‘lekker relaxed’rustige, maar het ‘als je niet binnen 10 seconden weg bent, ruk ik je kop van je romp’ rustig. Dreigend kwam ze op het meisje af, als een roofdier dat haar prooi besluipt.
“Ach, dat is nou toevallig…” begon ze rustig, terwijl ze het meisje recht aankeek “Ik loop langs, jij beweegt met dat vingertje van je en mijn eten zit opeens op mijn shirt…” Aura zette haar handen op de tafel en bukte voorover naar het meisje. Vervolgens pakte ze een aantal servetjes en gooide deze woest voor het meisje neer. “En dat ga jij nu vast voor mij schoonmaken, toch?” voegde ze er dreigend aan toe.
Onderwerp: Re: fite me irl [+ Aura] di maa 04, 2014 9:23 pm
miss fortune, miss so soon
’t Gebeurde haar wel vaker. In tegenstelling tot sommige mutanten, die ondanks hun jonge leeftijd wel duizenden krachten perfect leken te beheersen, had Rose gewoon weinig controle over de gehele lengte van haar mutatie. De zwaartekracht had ze onder de knie, ja. Maar zelfs die kon ze niet altijd commanderen en vaak deed ze het nog onbewust. En dan was er nog het feit dat Rose veel meer kon doen dan alleen zwaartekracht. De natuurwetten hielden niet op bij alleen zwaartekracht – snelheid, licht, geluid, in theorie zou ze alles moeten kunnen beïnvloeden. Het zou training vragen, natuurlijk. Waarschijnlijk zou ze nooit alles tot in de perfectie beheersen. Zeker Rose niet, eigenlijk. Ze was er veel te verstrooid voor, veel te snel afgeleid.
Maar goed, terug naar het omgekieperde bord. Servies viel wel vaker slachtoffer aan Rose’s willekeurigheid. Waarschijnlijk was het iets met de samenstelling van aardewerk, wat gewoon gemakkelijk te beïnvloeden was. Dat was een logische verklaring. Rose zou eerder zeggen dat het gewoon kwam omdat ze zo vaak met servies gesmeten had dat het een gewoonte was geworden. Ja, toen ze boos was op haar broer had ze hem vaker wel dan niet bekogeld met Ikea-servies. God weet hoeveel geld het hen gekost heeft. Rose gaf er niet om. Als ze boos was, was ze boos. Dan maakte geld en servies haar niets uit – zolang het maar lawaai maakte en haar ontevredenheid uitdrukte was het meisje er blij mee geweest.
Nu was het echter niet zij, maar het andere meisje dat kwaad werd. Met een Amerikaanse vloek – zelf schold Rose nog steeds in haar moedertaal, dat was nu eenmaal natuurlijker – reageerde ze op het voedsel op haar shirt. Rose keek naar het meisje. Zo veel had ze eigenlijk niet aan om voedsel op te krijgen – waar zou ze zich druk over maken? Meisjes als zij hadden in Rose’s ervaring weinig moeite met het uittrekken van vieze dingen, zelfs niet in een schoolkantine. Deze was echter anders. Met een kwade, toen een rustige blik werd ze aangekeken. Ze staarde terug, een beetje verward, maar geamuseerd. De blondine eiste dat ze haar shirt ging schoonmaken. Een donkere wenkbrauw werd opgetrokken door de Zweedse.
‘Kan je dat zelf niet doen? Je ziet eruit alsof je dat prima kan.’ glimlachte ze als antwoord.
Nee, Rose zag de dreiging er eigenlijk niet van in. Sterker nog, met een klein zwiepje van haar hand deed ze de servetjes naar het shirt van de ander zweven, waar ze bleven plakken aan het voedsel.
‘Daar. Ik ga ervanuit dat je de rest zelf wel kan.’
Onderwerp: Re: fite me irl [+ Aura] wo maa 05, 2014 3:47 pm
Een sarcastisch glimlachje kwam over haar lippen toen het meisje de magische woorden zei: “Kan je dat niet zelf doen?” Ook de toon van het meisje beviel haar niet, ze deed een beetje alsof Aura een of andere achterlijke was. Ze kreeg een servetje voor zich gegooid en haar geduld begon een beetje op te raken. Aura keek om zich heen. Het was niet heel erg druk in de cafetaria, maar er waren een paar ogen op haar gericht. En voor die ogen zou ze absoluut niet afgaan. Haar blik viel weer op het meisje. ‘Aura, adem in en uit…” klonk het door haar hoofd, maar toen ze het meisje recht in haar ogen aankeek, was dat voor haar de druppel.
“Moet jij eens eventjes heel goed naar mij luisteren, schijnheilig scheetje” begon Aura agressief “IK loop langs, JIJ gooit dit eten op mij, dus ik verwacht dat JIJ het schoonmaakt” Bij elk woord dat ze zei prikte ze met haar vinger in de richting van het meisje. Het was nog moeilijk om niet te gaan schreeuwen, ze kon hier heel erg kwaad om worden. Haar voedsel zat nu op haar t-shirt en in tegenstelling tot andere meisjes, kon Aura wel eten wat ze wilde en had ze dus niet het meest magere voedsel op haar t-shirt zitten. “Door jouw schuld zijn dadelijk mijn kleren helemaal verpest, dus het minste wat je zou kunnen doen is het opruimen en je excuses aanbieden…” ging ze toen maar verder.
Haar handen balden zich tot vuisten. Misschien was hier ergens wel een cursus woedebeheersing? Aura had heel erg veel moeite om normaal met dit meisje te kunnen praten. Eigenlijk wilde ze schreeuwen, de tafel omgooien en het meisje aan haar haren meesleuren naar de wc’s en haar dwingen het schoon te maken. Helaas was dat nou niet helemaal sociaal verantwoord en aangezien ze dit een school was, en ze hier toch niet weg wilde, zou het misschien handig zijn als ze niet van school werd getrapt. Maar haar dag zou nog wel komen, helaas was die niet nu. Nu kon ze zich alleen maar verbaal afreageren op het meisje en daar moest ze maar genoegen meenemen.
Vragend keek Aura het meisje aan. “Nou, waar wacht je nog op? Als je nog langer wacht, komt er een enorme vlek en jij mag weten hoe lang het duurt voor dat schoon is, want dat is wat je gaat doen…”
