Daphne heeft over het algemeen een vriendelijk karakter. Dit is wel wat verminderd door de eeuwen heen, maar ze zal je nog steeds eerlijk en respectvol behsndeken bij ds eerste ontmoeting. Ze zal alleen als jij haar onrechtvaardig behandelt harder worden in haar omgang. Toch houdt ze niet van conflicten en zal ze dus proberen vriendelijk proberen te blijven. Daphne is een echt dagmens en dan al helemaal een ochtendmens. Door haar mutatie die gelinkt is aan de zon is ze soms al tegelijk wakker met de zon, tot irritatie van Dahlia. Ze zal dan nog wel proberen te slapen maar dit heeft niet altijd zin. Ze zal ook het actiefste zijn door de dag en s'nachts heeft ze haar slaap nodig. Zomer is voor haar het beste zon omdat de zon er dan het langst is. Ze is erg beschermend tegenover vrienden en de familie die ze nog heeft. Al helemaal naar haar twaalf minuten oudere tweelingzus Dahlia. Ook al is ze de jongere van de twee, ze is nog steeds erg beschermend. Ze zal ook niet aarzelen om haar mutatie te gebruiken om iemand die haar dierbaar is te redden. Aangezien ze vaak als orakel heeft gediend, is ze gewend om af en toe in raadselen te spreken. Dit doet ze nu niet zo vaak meer maar het is nog wel te merken nu en dan. Dan kan ze het niet helpen en laad ze mensen achter in verwarring. Omdat ze door de eeuwen heen door mannen de grond in is gestampt is ze uitgegroeid tot een feminist. Dit is niet haar top priority in life, maar ze vind het wel degelijk belangrijk om te laten zien dat vrouwen niet ondergeschikt zijn. Ze ziet het mannelijk geslacht als haar gelijke. Ze komt graag op voor vrouwenrechten, maar ze kent haar grenzen. Ze is niet in voor conflicten of veel macht, maar ze probeert wel altijd haar doel te bereiken. Daphne is romantisch, en is ook dol op liefdesverhalen. Ze heeft meerdere vriendjes gehad, maar na die iedere keer te zijn verloren -soms op een tragische manier-, is het afgenomen. Ze bleef echter nog steeds verliefd worden af en toe, maar daar gaf ze niet meer zo snel aan toe. Wel houd ze wel van flirten, en kan de meeste jongens al vrij snel om haar vingers winden. Daphne is dol op muziek en kunst. Ze kan veel instrumenten bespelen, maar haar lievelingsinstrument blijft de lier of de harp. Ze kan heel mooi zingen en doet dit ook graag. Ze is een goede kunstenaar, en verdiept zich ook graag in de kunst. Net zoals haar zus is Daphne goed in boogschieten. Ze is niet zo goed erin als Dahlia, maar ze is ook niet strijdlustig aangelegd. Ze heeft veel tijd gehad om te oefenen met boogschieten en vechten over het algemeen en is dan ook een goede vechtster.
♧ Likes: Her sister, Dahlia :: Music :: Lyre/Harp :: Singing :: Art :: Romance :: Mornings :: Sun :: Summer :: Archery :: ♧ Dislikes: Night :: War :: Killing :: ♧ Fears: Losing everybody
♧ Uiterlijk: Daphne oogt vriendelijk maar ook mysterieus op het eerste gezicht. Ze is niet erg groot, maar wel van normale grootte. Ze is kleiner dan haar zus Dahlia, en is 1 meter 67. Ze heeft een vriendelijk gezicht, maar de uitdrukkingen zijn vaak moeilijk wat moeilijk vast te stellen. Haar haar is zwart van kleur net zoals dat van haar zus en ze heeft een wat donkere huidskleur omdat ze uit Griekenland komt. Haar haar is de afgelopen jaren wel eens van kleur veranderd als Daphne er een turqoise kleur doorheen gooide. Dit is ook haar lievelingskleur. Haar kledingstijl is veranderd door de eeuwen heen, en momenteel is het een wat stoerdere stijl. Echter houdt ze er nog steeds van om haar vrouwelijke kenmerken te laten zien door soms wat door te laten schijnen. Ze draagt vaak hakken en is ook dol op sandalen, die zoals bij de Grieken en Romeinen. Er zijn ook nog steeds kledingkenmerken te zien bij haar uit de Klassieke tijd.
♧ Mutatie: Apollo :: Immortality
:: Apollo :: Daphne is eigenlijk een levende Apollo, net zoals haar zus een levende Artemis is. Ze zijn geen godinnen, maar in de tijd van de Romeinen wel ooit aangezien als godinnen. Dit gebeurde echter niet echt vaak. Onder deze mutatie vallen meerdere dingen tegelijk: Solar manipulation Als Apollo heeft Daphne de mutatie om alle aspecten van de zon te manipuleren. Dit gaat van het zonlicht bewegen tot zonnewinden of zonnestormen. In het ergste geval licht ze op en kan ze zonnewinden of stormen creëren en dit gebeurd dan ook op de zon. Dit heeft ook effecten op de aarde. Er ontstaan bijvoorbeeld bosbranden en wat nog erger is is dat alles om haar heen oplicht tot een verblindend licht. Dit gebeurd alleen bijna nooit en ze kan het erg moeilijk controleren als het eenmaal aan de gang is. Ook zal ze daarna best wat energie zijn verloren. Doordat het pas een paar keer is gebeurd heeft Daphne over zonnewinden of stormen geen controle en weet ze niet precies hoe het moet. Ook geldt dit voor het verblindende licht. Ook kan Daphne vuur en licht manipuleren, omdat dat onderdelen van de zon zijn. Zo kan ze dingen in brand zetten en de zonnestralen bewegen. Dit is niet altijd even pretty, omdat Daphne per ongeluk dingen in brand kan zetten als ze niet uitkijkt. Ook kan ze vuur en licht laten verschijnen. S'nachts kan ze wel vuur laten verschijnen, maar zonlicht is moeilijker en kost meer energie. Het licht kan zo verblindend zijn dat mensen nooit meer kunnen zien. Door Solar Manipulation is Daphne in staat om de zwaartekracht te manipuleren, dit echter alleen overdag, als de zon er is. Zo kan ze haarzelf laten vliegen. Daphne krijgt haar energie van de zon, en hier kan ze ook energie vandaan halen. Doordat ze er energie vandaan haalt kan ze ook energie geven aan apparaten die zonne-energie nodig hebben. Bijvoorbeeld zonnepanelen. Door deze mutatie is Daphne imuun tegen extreme hitte, en UV- en Infraroodstraling. Ze zal dus niet lijden aan teveel straling van de zon, en kan zich gewoon heel de dag in de zon begeven. Ook is ze imuun tegen vuur, en ze zal dus niet verbranden als ze het aanraakt. Een van de nadelen is dat ze dit alles alleen kan doen overdag, omdat de zon dan schijnt. Ze kan wel licht en vuur laten verschijnen maar dat kost haar energie. S'nachts heeft ze hier niet veel aan, en dan heeft haar zus meer aan haar mutatie dan Daphne. Ook geldt de regel, hoe groter de actie, hoe meer energie. Maar s’nachts is ze vrijwel powerless qua solar manipulation. Ook kan ze als ze het niet goed gebruikt per ongeluk huid kanker veroorzaken bij mensen om haar heen. Weapon Prificiency Daphne kan onzettend goed overweg met wapens, en dan met name pijl en boog. Dat is ook het wapen waar haar voorkeur naar uit gaat. Haar pijlen missen nooit doelwit, tenzij het expres is. Omdat ze alle tijd heeft gehad om te oefenen kan ze ook goed overweg met andere wapens zoals zwaard, speer en zelfs modernere wapens als een pistool. Apollo wordt niet zo snel geassocieerd met wapens, maar Artemis eerder. Dit deel van haar mutatie deelt ze met haar zus, Dahlia. Health Manipulation Als Apollo kan Daphne de gezondheid van iemand manipuleren. Dit gaat van iemand helen, tot iemand ziek maken. Ze kan iemand helen van wonden, botbreuken of zelfs ziektes. Zo kan Daphne mensen helen van bijvoorbeeld de pest, of zelfs kanker. Kanker of andere moderne ziektes zijn alleen vrijwel onmogelijk omdat ze er pas zo kort zijn. Daardoor weet Daphne de precieze aspecten niet en is het eigenlijk onmogelijk. Ziektes als kanker zijn ook zo complex dat ze nog niet eens weet wat er precies allemaal gebeurd met het lichaam enzo. Wel kan ze iemand met kanker maximaal ongeveer twee maanden langer laten leven. Nieuwe ziektes helen staan dus niet op haar to do list. Verder kan ze de blinde weer laten zien en de dove weer laten horen bijvoorbeeld, maar ook dit kost verschrikkelijk veel energie en het is een heel lang proces. Ook heeft Daphne dit niet vaak gedaan, dus kan het zijn dat ze ergens een fout maakt. De blinde en dove zullen nooit helemaal genezen, maar Daphne kan er wel voor zorgen dat ze weer iets zien en horen. In alle gevallen zullen ze dus ook een bril of gehoorapparaat moeten, maar het is al iets. Het lichaam een paar graden meer verhitten kan bijvoorbeeld al lijden tot de dood, dus het vereist een precies en gecontroleerd proces van haar. Kleinere ziektes zoals griep zijn een stuk makkelijker voor haar. Ze kan mensen niet alleen helen, ze kan ze ook ziek maken. Zo kan ze ze ziektes geven als de pest of zelfs inwendige bloedingen. Ook kan ze wonden heropenen of zelfs creëren. Dat kost alleen wel meer energie. Ook kan ze een verspreidende ziekte rondsturen waardoor meerdere mensen ziek worden. Hier geldt echter, hoe groter en zwaarder de ziekte, hoe meer kracht het haar zal kosten. Als ze een enorme ziekte onder de mensheid stuurt zal dit in haar zoveel kracht kosten dat ze flauw valt of zelfs in coma raakt. Dit is dus niet iets wat ze vaak doet, en maar een of twee keer gedaan heeft. Kleinere ziektes of wonden zijn makkelijker. Daphne heeft een soort zicht waarbij ze aan iemand meteen ziet hoe het met zijn of haar gezondheid is. Daardoor weet ze wat ze kan helen of wat de zwakke punten zijn. Ook zal ze zelf bijna niet ziek worden, omdat ze imuun is. Wonden zullen snel genezen en ze kan zichzelf ook helen. Dit is alleen lastiger omdat ze onsterfelijk is en ze de gevolgen op lange termijn niet weet. Hoe moeilijker alleen, hoe meer energie het kost. Ook kan Daphne niet de dode terughalen. Ze kan het proces uitstellen of versnellen, maar ze kan iemand niet terughalen uit de dood. Dat is een gebied waar ze niet bij kan komen. Psychometry Hierdoor kan Daphne de geschiedenis van mensen lezen en leren. Dit kan ze doen zonder de persoon aan te raken. Wel moet die persoon op minder dan tien meter afstand zijn. Hoe verder de persoon staat hoe moeilijker het voor haar is, en hoe meer concentratie ze nodig heeft. Zo is een persoon op vijftien meter afstand best lastig. Door de persoon aan te raken kan ze zelfs wat emoties door krijgen in haar hoofd. Dit is echter maar minimaal. Dit gebruikte ze als ze deed alsof ze een orakel was. Doordat ze het verleden wist kon ze de toekomst meestal raden, deels ook door de medische staat van iemand te bekijken. Dan gaf ze een dubbelzinnig antwoord waar de persoon zelf de betekenis van moest raden. Het nadeel hieraan is echter wel dat Daphne in een hele drukke ruimte soms van iedereen tegelijk binnen krijgt wat hun geschiedenis is, daardoor is het een chaos in haar hoofd. Maar ze heeft over de tijd geleerd hoe ze dit moest onderdrukken.
:: Immortality :: Net zoals alle goden is Daphne onsterfelijk. Dit betekent dat niemand een einde kan maken aan haar leven, waarschijnlijk zijn er wel manieren, maar ze heeft nooit de behoefte gehad om deze uit te proberen en dan zou ze het natuurlijk ook niet na kunnen vertellen. Onsterfelijkheid betekent ook dat ze als ze dan toch gewond zou raken, alles sneller heelt. En mocht dat dan toch niet zo zijn kan Daphne zichzelf helen, maar dit is ook lastiger omdat ze de lange termijn gevolgen niet weet. Dat ze onsterfelijk is betekent niet dat ze de pijn die ermee gepaard gaat niet kan voelen. Als de hopeloze romanticus die ze is, heeft ze veel liefdes verloren. Sommigen deden haar meer pijn dan anderen. Dit zal Daphne altijd hebben, dat ze haar geliefden verliest. Voor Daphne is dit lastig, omdat ze een romanticus is die veel verliefd wordt. Dit verlies heeft ze altijd binnen in zich bewaard, en ze weet nog goed hoe ze haar liefdes en haar moeder verloor. Maar het ligt aan haar persoonlijkheid dat ze dit niet zo goed uit. Dit kan echter op langere termijn wel tegenzitten, omdat ze dit gevoel al die tijd heeft opgekropt. Dit betekent echter niet dat ze sneller is dan de meeste mutanten. Waarschijnlijk wel wat, maar ze is niet uitzonderlijk sterker en sneller. Dat zou dan natuurlijke aanleg zijn.
♧ Alias: Apollo
♧ Geschiedenis: In het jaar 36 na Christus werd op een Grieks eiland een meisje geboren genaamd Dahlia. Niet veel later volgde haar tweelingzusje Daphne. Samen met hun moeder Leto leefden ze met zijn drietjes op het eiland. De tweeling kwam er al snel achter dat ze mutanten waren. De namen van Daphne's mutatie zijn Apollo en Immortality, maar de betekenis zou ze later leren. Leto stierf toen de tweeling zes jaar was, de doodsoorzaak was onbekend. De zusjes waren genoodzaakt het eiland te verlaten en ze werden opgevangen bij een tempel voor Artemis en Apollo samen, hoe ironisch. Daar spendeerden ze de eerste twintig jaar van hun leven, tot het tijd werd om weer te vertrekken omdat ze erachter kwamen dat ze niet ouder werden. Samen zwierven ze over de wereld rond. Hoe ver ze konden komen in die tijd. Het was dus vooral Griekenland en Italië. Terwijl Dahlia uitvond dat de nacht meer haar ding was, en ze het woud verkoos boven een drukke stad, was het bij Daphne juist andersom. Ze hield van overdag, en dan in het speciaal de zonsopgang. Dat was het moment waarop ze zich weer helemaal opgeladen voelde. Ook kon ze goed tegen de drukte van een stad, maar grote menigten die allemaal aan het schreeuwen waren werd toch een beetje teveel. Dat verstoorde bovendien het gezang van de wind en de bladeren, wat Daphne niet echt fijn vond. Dahlia had echter een moeilijke tijd, omdat de stemmen van de planten haar gek maakten. Daphne deed er alles aan om haar zus te kalmeren, wat uiteindelijk ook lukte. Dahlia wist uiteindelijk hoe ze het moest onderdrukken. Daphne had op haar beurt problemen met alle geschiedenis die ze binnen kreeg van mensen op minder dan tien meter afstand van haar. Met de hulp van Dahlia leerde zij ook hoe ze dit moest onderdrukken.
De tweeling leefden samen in een vrij afgelegen eiland van Griekenland voor lange tijd. Ze reisden wel veel, maar de gehele Romeinse periode tot 500 na Christus kwamen ze vaak weer terug op dat eiland. Daar waren ze ook verder opgegroeid nadat hun moeder dood was gegaan en ze besloten weer opnieuw bij de tempel in te treden als priesteressen. Hier waren ze veilig van grote steden. Dit was vooral omdat er in grotere Italiaanse steden een paar knappe of gestoorde koppen waren die hun uitmaakten voor anders of zelfs godinnen. Ze werden dus ook vaak geassocieerd met Apollo en Artemis. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, aangezien die mensen er niet achter mochten komen dat ze mutanten waren. Al was die benaming toen nog niet bekend. Maar toch werden ze in 500 na Christus veroordeeld tot verbanning naar een ander eiland . Daar mochten ze wel naar het kleine stadje dat daar lag, maar ze mochten het eiland niet verlaten. Ook leefde de tweeling aan de andere kant van het eiland ver weg van de mensen. Ze waren veroordeeld omdat er steeds meer Christenen waren, en toen het de staatsgodsdienst werd, werd het polytheïstische geloof van de Romeinen niet getolereerd. Ook vonden de mensen hun erg verdacht en al snel waren ze dus veroordeeld. Dus leefden de tweeling wat afgelegen, niet afgelegen genoeg om niets mee te krijgen van de wereld, maar wel afgelegen genoeg om hun geisoleerd en verbannen te houden. Daar hebben ze een paar jaar ook in een klooster geleefd, dat was bepaald door de bewoners van het kleine stadje. Maar al snel verlieten ze het klooster en ontsnapten ook van het eiland, en trokken ze naar een van de andere vele Griekse eilandjes.
Door haar psychometry kon Daphne de toekomst van de meeste mensen wel raden. Ook doordat ze de lichaamsconditie kon zien van mensen, kon ze wel gokken hoe ze zouden eindigen en wanneer. Die twee in combinatie gaven haar een goed beeld van hoe ze zouden eindigen. Doordat ze altijd een dubbele betekenis gaf, was de voorspelling compleet. Haar zus associeerde haar altijd met het orakel van Delphi, en Daphne wist wel eens wat centjes te verdienen door naar een plaats te gaan als voorspeller of helderziende. Natuurlijk was ze dat niet echt, maar door haar mutatie te gebruiken kon ze wel doen alsof. Daphne bleek sinds haar geboorte al goed te zijn in de meer artistieke vakken. Ze hield van kunst en muziek. Naast dat ze werd geassocieerd met de god van het boogschieten, profetie, genezing en jeugd werd ze ook geassocieerd met muziek. Net zoals haar zus Dahlia werd geassocieerd met de godin van de jacht, wilde dieren en bevallingen. Ook beschermden de zusjes vaak jonge kinderen tegen mensen die kwaad met het in het oog hadden. Daphne had een lievelingsinstrument, de lier. Velen hebben Daphne uitgedaagd, maar altijd heeft Daphne gewonnen. Een keer van een jongen Marsya, die zijn fluit van een welbekende fluitspeler had gekregen. De winnaar mocht een straf kiezen voor de verliezer. De jury vond beide even mooi, dus daagde Daphne de jongen uit tot iets wat zij zelf kon doen: het instrument bespelen, en tegelijk zingen. Dat kon de jongen natuurlijk nooit met zijn fluit, en Daphne won.
Ook kon Daphne prachtig zingen, waarmee ze veel aandacht kreeg van het mannelijk ras. Ook doordat ze niet bang was om een move te maken naar ze. Ze had een open karakter, maar als ze haar ooit onderdrukten of vernederden omdat ze een vrouw was, dan zwaaide er wat. Als de romantic die ze is, ging Daphne graag op stap buiten haar woning waar ze met haar zus leefde. Ze ging dan naar de stad, en liep daar gewoon rond. Daphne had al wat kleine relaties gehad in haar eerste tweehonderd jaar op aarde, maar dat was nooit zo erg geweest als de eerste keer dat ze tot over haar oren verliefd was. Een keer was er gezang op het plein -en dit was in de tijd dat een van de laatste keizers van het Romeinse rijk net regeerde-, en leidde dat haar daarheen. Er waren mensen aan het optreden en al snel werd Daphne naar voren geduwd. Ze ging zitten op de rand een soort klein podium en begon met zingen. Al snel stond er een menigte aandachtig te luisteren, en opeens hoorde ze een mannelijke stem die met haar mee zong. En dat was hoe ze Hyacinthus ontmoette. Ze was al snel tot over haar oren verliefd op de knappe jongen en ze kregen een relatie. Daphne besteedde nog net zoveel tijd met haar zus als daarvoor, het was haar zus en haat beste vriendin. Als jachtliefhebbers hield Daphne erg veel van de jachten die ze samen maakte. Maar al snel trof het noodlot toe. Toen Hyacinthus en Daphne een keer op een open grasveld waren, liet Hyacinthus haar zien hoe je een diskus moest gooien. Daphne had hem graag willen joinen, maar deze dag keek ze toch liever toe. De jongen gooide de diskus, maar die kwam als een boomerang terugvliegen en trof de jongen op het hoofd. Hyacinthus was op slag dood. Daphne rende naar hem toe, maar het was al te laat. Ze kon wel helen, maar ze kon geen doden terughalen. Daphne huilde en huilde, en een brand verscheen in het bos nabij en ook een deel van het grasveld vloog in brand. Daphne voelde naast haar verdriet haat opkomen en wraaklust voor wat haar was aangedaan. Uiteindelijk lichtte alles rondom haar op, en was ze de controle wat verloren. Het lichaam van Hyacinthus werd niet aangetast, maar alles daaromheen wel. Ze voelde een zachte hand op haar schouder, en toen ze omkeek stond Dahlia daar. Daphne kalmeerde wat, maar het verdriet stopte niet. Uiteindelijk heelde ze alle planten en de bossen in omstreken weer, op verzoek van haar zus. Die creëerde samen met Daphne een graf voor Hyacinthus, en daaruit groeide vanaf nu een nieuwe bloem uit. Het was de eerste keer dat Daphne een zonnestorm had gecreëerd.
Het kostte Daphne jaren om weer over haar liefdesverdriet heen te komen. Gelukkig had ze de hulp van haar zus. Ze kwam er uiteindelijk wel weer overheen. Het was ook haar eigen schuld geweest, zeiden de meesten. Omdat ze verliefd was geworden op een gewone sterveling. Ze zagen de wereld om hun heen veranderen. Eigenlijk achteruit gaan. Het Romeinse rijk viel uiteen, en de vroege middeleeuwen waren begonnen. De middeleeuwen gingen een beetje aan de tweeling voorbij, aangezien ze niet meer een grote rol hadden in de samenleving. Rond de veertiende eeuw braken de pestepidemieën uit in Europa. Daphne had al wel vaker voor kleinere gezorgd in de tijd van de Romeinen, maar niet op grote schaal. De reden dat het nu wel was, was omdat twee broers Dahlia hadden geprobeerd te verkrachten. Evenals een vriendin van hun. (En hoewel Daphne niet een grote fan van die vriendin was, ging dit toch te ver). Terwijl Ephialtes achter Hera aanging, ging Otus achter Dahlia aan. Plots schoot er een hert tussen Dahlia en Otus, het hert was door Daphne gestuurd. De twee broers gooiden hun speren ernaar, maar het hert rende snel weg en de speren raakte de broers in hun hoofd. Daphne was zo woest hierom dat ze pestepidemieën door heel Europa stuurde, wat voor miljoenen mensen hun dood betekende. Eigenlijk was het niet eens zo groot bedoeld, maar omdat het een ziekte was die Daphne niet erg goed kende wist ze de grote effecten ervan niet precies. Zo wist ze niet dat het zich zo snel zou verspreiden, het was dus eigenlijk meer per ongeluk dat er zoveel doden vielen. Eigenlijk had Daphne maar een paar mensen iets aan willen doen, maar dit was dus een beetje uit de hand gelopen.
De middeleeuwen eindigden, en de Renaissance begon. Hier was alle aandacht weer op de oude goden gericht, en zo ook een klein beetje Dahlia en Daphne. Want de zusjes associeerden zichzelf ook wel eens met de tweeling goden Apollo en Artemis. Er werden afbeeldingen van hen geschilderd, ze kwamen in toneelstukken voor en beeldhouwwerken verschenen. Deze periode was weer wat zonniger voor Daphne, want ze ontmoette haar tweede grote liefde, Apollo. Hoe ironisch dat hij Apollo heette. Het was erg ongewoon dat een jongen uit die tijd Apollo heette, maar toch was het zo. Ze ontmoette hem op een bal waar ze heen ging, en toen ze hem daarna weer opnieuw en opnieuw zag ontstond werd ze verliefd op hem. Niet voor lang, want toen Apollo zijn ware, brute aard liet zien, ebde dat gevoel van liefde al snel weg. De jongen sloeg haar, en wou haar zelfs verkrachten. Ze sloeg op de vlucht, maar hij ging achter haar aan. Er kwam een gevecht, maar Daphne durfde hem geen pijn te doen. Ergens in haar was dat kleine sprankje met liefde nog, en ze wou hem niet vermoorden. Maar veel keus had ze niet. Hij maakte haar boos, en al snel lichtte alles om hen heen op en vloog het bos waar ze in waren in brand. Gelukkig schoot Dahlia haar te hulp en veranderde de jongen in een laurierboom. Daphne was geschokt door zijn gedrag, en verdrietig. Het vuur doofde al snel, en de zonnewinde was ten einde. Daphne maakte haar plant uiteindelijk de laurier, omdat ze op een of andere manier toch van de jongen had gehouden.
Weer verstreken de eeuwen, en sinds de Renaissance begon de tweeling weer rond te reizen. Eerst voornamelijk in Italië, waar de Renaissance begonnen was. Ze maakten de veranderingen mee, en trokken verder naar het noorden. Zo kwamen ze op het Franse hof, en ook in Engeland. Ze leerden nieuwe dingen kennen, ja dat kon nog steeds op die leeftijd. Door veel te reizen gingen mensen geen vragen stellen bij hun afkomst, en waarom ze altijd zo jong waren. Ze hadden een grote familieschat en ze hadden het nooit echt moeilijk qua geld. Ze gingen gewoon mee met de tijd en zijn snelheid. Nooit werden ze geraakt door ziektes die in die tijd rondzwierven. Ook namen ze in de tijd van Napoleon de achternaam 'Leto' aan, naar de naam hun moeder. Maar door een ramp in 1800 in een winkelcentrum in Engeland werden ze gescheiden. Daphne kon Dahlia niet meer vinden, en toen ze naar hun huis ging was ze daar niet. Ze bleef daar nog een paar weken wachten, maar ze hoorde niets van haar zus. Ook toen ze naar haar familie ging hadden die niets van haar gehoord. Ze werd geforceerd om verder te leven zonder haar zus, wat ze ook deed, ze kon haar niet vinden.
Jaren gingen voorbij en Daphne had inmiddels een baan als serveerster in Oostenrijk toen het 1913 was. Het was wat onrustig, en Daphne had zo haar vermoedens. Ze ging naar Engeland, en ging daar bij het leger. Ze had al wel van Hitler gehoord, en vond hem verschrikkelijk. Al snel stapte ze hoger en hoger in de rangen, en werd ze uiteindelijk een Kolonel van het Britse leger. Omdat ze zo uitzonderlijk goed was in het vechten en wapens gebruiken was ze zo ver gekomen. Ze vocht met haar troepen mee, en heelde ze ook. Dit deed ze echter alleen als ze niet wakker waren, anders zou haar geheim dat ze een speciaal iemand -of zoals de term nu, mutant- was worden ontdekt. Ze beschermde haar troepen tegen het mosterdgas, en zorgde voor verschillende epidemieën bij de Duitsers. Ze vocht met haar troepen mee in de loopgraven, wat ze trouwens verschrikkelijk vond, maar ze kon niet anders. Ze verloor veel van haar mannen door de aanvallen die ze moesten maken in de loopgraven. Ook werd ze een paar keer uitgenodigd voor hoog krijgsberaad, omdat haar goede tactiek in de oorlog op was gevallen bij de hogere generaals. In 1918, vlak voor het einde van de oorlog kwamen twee troepen elkaar tegen. De Amerikaanse met als Kolonel Dahlia Leto, en de Engelse met als Kolonel Daphne Leto. Daphne kon niet geloven dat het haar zus was, en ze besloten meteen de troepen naast elkaar te plaatsen, en zo verder te vechten. Met succes, ze wonnen de veldslag, en na een maand was de oorlog afgelopen.
De tweeling had heel wat in te halen, en ze besloten samen in Engeland te blijven terwijl de Roaring Twenties begonnen. Ze praatten bij, en leefden weer samen in een appartement in hartje Londen. Ze gingen wel eens naar de feestjes voor de rijkelui die er waren, Daphne vaker dan Dahlia. Twintig jaar ging voorbij, en ze hadden weer wat gereisd in de tussentijd. Onder andere naar Amerika, waar ze waren toen de oorlog uitbrak. Zonder langer na te denken gingen ze terug naar Engeland, en namen hun positie als kolonel weer in. Er waren wel wat meer vrouwen, maar nog niet veel. Toch was de tweeling nog steeds uitzonderlijk goed in het vechten en in oorlogsstrategie. Op D-Day gingen ze samen aan land, en met veel moeite wisten ze hun troepen aan land en verder het land in te krijgen. Toen ze daar eenmaal waren heelde Daphne wat van haar mannen, en gingen ze verder. Ze raakten elkaar echter kwijt in 1945. De oorlog kwam ten eind, en Daphne dacht dat Dahlia overleden was en andersom. Ze had niets meer van haar zus gehoord, en omdat Frankrijk zo in puin lag net als de rest van Europa, was de mogelijkheid om haar zus op te sporen er niet. Ze bleef opnieuw zoeken na de oorlog, maar ze leken elkaar steeds mis te lopen. Daphne was weer genoodzaakt om in haar eentje verder te leven. Ze werd een tijdje stewardess, maar stopte daarmee in 1980. Ze woonde in Chicago toen, maar aangezien ze bijna nooit thuis was werd haar appartement onderhouden door andere mensen. Ze verhuisde weer, dit maal naar Griekenland, maar ook daar bleef ze niet meer dan tien jaar. Het eenzame leven maakte haar wat verdrietig, en ze kon zich niet zo snel meer aan een plaats binden als vroeger. Vrienden die ze maakte, moest ze al na een paar jaar weer achterlaten. Zo leefde ze ongeveer om de tien jaar ergens anders, in verschillende plaatsen in Griekenland, maar ook in Engeland, Frankrijk en Amerika. De laatste plaats waar ze leefde was een plaats in Italië. Ze had een best gelukkig leven daar, voor zover dat kon.
Met Daphne's levenservaring is het niet gek dat ze veel talen spreekt. Zo kan ze oud-Grieks, Latijn (beide spreken en lezen), nieuw Grieks, Italiaans, Engels, Frans, Duits, Portugees en Spaans vloeiend spreken. Ze is altijd erg getalenteerd geweest in artistieke vakken. Het is niet gek dat ze niet naar school gaat. Ze heeft wel af en toe één jaartje gevolgd ergens, en ze heeft ook een paar dingen gestudeerd. Ze heeft onder andere geneeskunde en politiek gestudeerd, en is een befaamde chirurg. Dit is deels omdat ze al heel haar leven mensen heelde, en chirurgie dus niet zo moeilijk was. Ook heeft ze een opleiding tot pilote gevolgd, maar dat heeft ze maar een jaar of twee gedaan. Stewardess vond ze leuker. Ze heeft gewerkt als chirurg en advocaat, maar ook als stewardess, pilote, serveerster, zanger, model, designer en vele kleinere baantjes in bijvoorbeeld een winkel.
Toen ze dus in Italië woonde, stonden er opeens twee mensen voor de deur. Een man genaamd Jamie, en een vrouw genaamd Jean. Ze waren mutanten, en of ze naar hun school wou komen. Daphne zag het eerst niet zo zitten. Wat moest ze nou op een school? Ze wist eigenlijk bijna alles al van wat er met de wereld was gebeurd. Ook toen ze zeiden dat ze andere mutanten kon ontmoeten had ze er niet zo veel zin in, dat zou haar vast teveel aan Dahlia doen denken. Uiteindelijk hebben ze haar toch overgehaald en is ze mee gegaan naar Genosha. Mede omdat ze zeiden dat ze nog heel wat kon leren over haar mutatie. Daphne zag dit wel zitten omdat ze wist wat voor schade ze had aangericht met de zonnewinde en storm, en dat ze dat nog absoluut niet kon controleren. Dezelfde dag dat Daphne op Genosha aankwam, kwam ook Dahlia aan. Dit wist Daphne echter niet, dus die verassing moet nog voor haar komen als ze naar haar slaapkamer gaat.
