Dario Pedrosa

HUMAN - Dario is een jongeman van normale lengten. Hij heeft bruine haren en een kort baardje die hij netjes bij laat knippen, maar altijd aanwezig is. Zijn ogen hebben een hazelnoot bruine kleur en hij besteed toch wat aandacht aan zijn voorkomen.

SPIDER - Als spin ziet hij er uit als een reusachtige tarantula. Hij heeft een hoogte van maar liefst 2,5 meter, wat hem beangstigend groot maakt. Zijn lichaam is dan nog eens bedekt met een laag haren en aan zijn mond heeft hij twee grote giftanden. Zoals alle spinnen heeft hij 8 poten en 8 ogen in totaal. Het is werkelijk een spin die enkel in je ergste nachtmerrie hoort voor te komen.


Dario is een zorgzaam persoon voor zijn familie en vrienden. Hij zal altijd opkomen voor de mensen waar hij echt om geeft, zeker als hij weet dat die persoon niet zelfzeker genoeg is om voor zichzelf op te komen. Ook al ziet hij er uit als iemand die een zwakkere zou pesten, is het totaal het tegenovergestelde. Hij heeft een hekel aan mensen die zich beter voelen dan andere, al is hij er zelf som ook schuldig aan. Dario heeft de slechte gewoonte om mensen uit te dagen en tot hun limieten te pushen omdat hij ervan overtuigd is dat mensen enkel zo hun ware aard laten zien. De woorden die hij dan gebruikt kunnen soms grof en kwetsend zijn, maar hij zal zich achteraf wel excuseren.
Dario is namelijk geen slecht persoon, maar niemand is perfect. Hij beschikt over flauwe humor en weet zelf dat hij er goed uit ziet. Daardoor komt hij vaak zelfzeker over, maar eigenlijk is hij minder zelfzeker dan dat je zou denken. Dat is echter iets dat hij verborgen weet te houden onder zijn glimlach en vrolijke gedrag.
Soms is hij nogal roekeloos en houdt hij geen rekening met de gevolgen. Iemand die hem irriteert of hem uitmaakt voor dingen? Hij zal zich er niet door laten doen, maar dat maakt het er vaak niet beter op.


Spider Physiology

Dario is een shape shifter die de mogelijkheid heeft om in een spin te transformeren en niet zo maar één. De spin ziet eruit als een vogelspin met de typische lichaamsbeharing, maar hij is wel 2,5m hoog. Hij is in deze vorm in staat om webben te creëren en kan ook zonder enige probleem op muren klimmen. Je moet wel op letten dat hij zijn tanden niet in je plaats. Het zal je niet doden, maar zorgt er wel voor dat je lichaam voor een bepaalde tijd volledig verlamd. Als je teveel gif binnen krijgt kan het er wel voor zorgen dat je hart stil valt omdat het alle spieren uitschakelt.
Het goede is dat Dario zijn shift vorm volledig onder controle heeft. Het zal zelden tot nooit gebeuren dat hij de volledige controle verliest en een wild beest wordt. Dit neemt niet weg dat zijn dierlijke instincten harder naar boven komen. Hij zal zich zeker verdedigen als hij in het nauw wordt gedreven en hij vind het zeker niet fijn wanneer zijn 'huis' wordt betreden zonder toestemming.
Het is enkel dat Dario zich veel veiliger en comfortabeler voelt in het grote spinnen lichaam dan als mens. Wanneer hij dus bedreigd wordt of weet dat hij in gevaar is, kan het wel eens zorgen voor een onopzettelijke shift. Je moet je dan geen zorgen maken, want hij zal nog steeds zijn controle behouden.

Als mens heeft hij over zijn huid kleine en bijna onzichtbare haartjes lopen, wanneer dat hij schrikt van iets of zich echt bedreigd voelt zullen deze los springen en haast weg vliegen. Wanneer ze dan op de huid van iemand anders terecht komen kan dit zorgen voor ernstige irritatie. Het zal echter gewoon bij wat jeuk en misschien wat oneffenheden blijven. Verder is het niet gevaarlijk.
Ter hoogte van zijn bovenste hoektanden is het tandvlees vanboven ook dikker, alsof er iets onder steekt. Dit is de plek waar zijn gif tanden zich verborgen houden. Als je ertegen zou duwen kunnen ze wel tevoorschijn komen en Dario zelf kan ze ook laten verschijnen. Ze beschikken als hetzelfde verlammende gif als in spinnen vorm, maar minder erg. Het zal enkel een tinteling veroorzaken en misschien was irritatie als hij zou bijten.
In menselijke vorm is hij redelijk onschadelijk op vlak van mutatie.

De transformatie van mens naar spin en van spin naar mens is een heel pijnlijk proces. Ten eerste moet zijn lichaam vele malen vergroten en krijgt hij er nog 4 ledematen bij. Daarbij heeft hij als spin een exoskelet dus dat moet ook helemaal mee veranderen plus de 6 paar extra ogen. Het is ook een proces dat enkele minuten duurt enkel op stressvolle momenten kan het sneller gaan door de adrenaline.

ENHANCED REFLEXES - Dario heeft een bovennatuurlijk snel reactie vermogen. Dit stelt hem in staat om bijvoorbeeld vliegen uit de lucht t vangen, een voorwerp dat van een tafel valt opvangen en eventueel zou hij ook makkelijker kogels kunnen ontwijken of een vuist. Hij heeft minder tijd nodig om te beseffen en te reageren op wat er om hem heen gebeurd.
ENHANCED BALANCE - Zijn balans is haast perfect te noemen. Hij kan steeds zijn hele lichaam centraal houden en zorgen dat zijn evenwicht altijd goed verdeeld is. Dit stelt hem in staat om over dunne balken, daken of zelfs koorden te wandelen. Hij kan dan ook zijn evenwicht behouden op ieder voorwerp, hoe onstabiel het ook is. Hem eraf duwen is ook moeilijk, aangezien hij heel snel zijn evenwicht terug vind.
ENHANCED SENSES - De zintuigen van Dario zijn beter dan die van andere mensen. Zo proef, ruikt en voelt hij beter. Oneffenheden zal hij zo bijvoorbeeld sneller kunnen voelen en de verschillende kruiden in eten kan hij beter onderscheiden. Enkel zijn zicht is niet beter als andere mensen, met momenten is zijn zicht zelfs slechter.

DARK VISION - Als hij deze mutatie activeert worden zijn ogen voor een periode volledig zwart. Hiermee is hij wel in staat om door muren heen te kijken en zo zal hij zien waar mensen of dieren zich bevinden. Hij kan dan namelijk de warmte in hen zien. Dit voor maximum 5 minuten. Met deze mutatie is hij echter ook in staat om in het donkere te zien.


Dario zijn familie en de buurt waren zeer open naar mutanten. Dit kwam misschien omdat bijna iedereen een mutant was en de enkele mensen die er woonde, niets hadden tegen zij die anders waren. Ze leefde mooi in harmonie samen, maar toch werd de jongen zijn mutatie niet helemaal geaccepteerd toen die zichzelf eenmaal liet zien. Zelfs mutanten hadden het niet voor een spin die de grootte had van iets dat enkel in je nachtmerrie's zou mogen voorkomen.
De stad waar hij woonde had zelfs een school die speciaal gemaakt was voor mutanten en waar ze getraind konden worden. Het was maar iets kleinschalig en diende vooral om je mutatie onder controle te kunnen houden. Verder werden er gewone lessen gegeven en enkele keren in de week oefende je op het gebruiken van je mutatie. Echter was Dario het buiten beentje. Door de andere leerlingen werd hij simpel weg niet geaccepteerd met pesterijen tot gevolg. Ze pesten hem omwille van zijn mutatie en hadden er geen problemen mee om hun eigen mutaties te laten zien. Vuur kunnen manipuleren of de tijd stil zetten was namelijk veel beter dan een transformatie in een angstaanjagend schepsel.

Dario was natuurlijk niet vanaf het begin een spin van meer dan 2 meter. Hij begon kleiner en dat was wanneer dat ze nog om hem lachte. Op een bepaald moment was hij het beu geweest. Voor de zoveelste keer werd hij 's avonds naar huis gevolgt, maar toen besloot hij zichzelf te verzetten. Hij begon aan de pijnlijke verandering waarbij hij extra ledematen kreeg en heel zijn lichaam veranderde. Het nam wat tijd in beslag en de jongens die hem volgde namen de tijd om weg te rennen, maar waren niet snel genoeg. Wanneer dat Dario eenmaal geshift was, zetten hij de achtervolging in en het was niet moeilijk om ze in te halen. De jongen dacht op dat moment dat het grappig zou zijn om ze met web in te wikkelen en dat deed hij ook. Als een gevangen insect wikkelde hij ze volledig in, maar liet hun hoofd intbloot. Vervolgens hing hij ze vast aan de voorkant van hun hoge school gebouw.
Wanneer Dario toen terug shifte en naar het uitzicht zag, kon hij niets anders dan lachen. Hij was ervan overtuigd dat iedereen het grappig vond, maar iedereen stond weer aan de kant van de twee 'slachtoffers'. Wat hij gedaan had was een verschrikkelijk iets geweest, terwijl hij niets schadelijk gedaan had. Toch moesten de twee jongens het erger maken dan het was. Ze beschuldigde Dario ervan om een woest beest te zijn dat hun had aangevallen. Daarboven op zeiden ze ook nog eens dat ze enkel vast hingen aan het gebouw zodat Dario achteraf kon langs komen om ze op te eten.
Meteen werd Dario de boosdoener en kreeg hij de vinger toegewezen. Niemand wilde geloven dat het een onschuldige grap was om de jongens een lesje te leren. Hij werd uiteindelijk ook van school gestuurd met als reden dat ze niets voor hem konden doen.
Er was ook geen enkele docent die hem thuis les wilde geven en iemand van buiten af werd al snel weg gejaagd. Heel het dorp had zich tegen Dario en zijn familie gekeerd.

Er was nog maar één ding dat Dario kon doen voor zijn familie en dat was weg gaan. Hij nam abrupt afscheid en zijn ouders probeerde nog om hem thuis te houden. Op dat moment was Dario namelijk nog maar 16 jaar oud en te jong om zelfstandig ergens te gaan wonen. Hij had geen inkomen dus kon hij geen eten kopen of huur betalen. Zijn ouders zagen niet in hoe hun zoon het ooit zou kunnen overleven en ze wilde ook niet dat hij op straat ging leven. Dario zag echter geen andere optie, maar hij probeerde zijn ouders te verzekeren dat het allemaal geen probleem ging zijn. Dat huur en eten geen probleem zou worden.
Zonder iets van spullen verliet hij uiteindelijk het huis. Er kwamen veel tranen bij zien en hij wist dat hij zijn ouders er veel pijn mee deed, maar hij wist te ontsnappen. Al zijn kleren lagen nog gewoon op zijn kamer en hij had ook al zijn persoonlijke spullen thuis gelaten. Alles behalve een foto van hem en zijn ouders.

Dario zijn bestemming was een gebergte dat omgeven werd door een dik bos. Het was een heel eind van huis en hij wist zelf niet goed waar hij zich bevond, maar voor een goede 4 jaar was het zijn nieuwe huis. Eigenlijk was het een grote grot in de berg dat zijn hol was geworden. Hij was namelijk geshift naar zijn spinnen vorm zoals hij van plan was geweest. Vier lange jaren had hij in isolatie geleeft bij de bergen. Zijn voedsel bestond uit grote dieren zoals herten en everzwijnen en soms zelfs een beer. In die jaren was hij nooit terug gekeerd naar zijn menselijke vorm.

Op zich had hij het niet slecht. De eerste maanden was het wennen aan zijn nieuwe leefomgeving, zijn nieuwe manier van leven, maar al snel werd het iets natuurlijks. Langzaam aan vergat hij hoe dat het was om te leven als een mens en de eenzaamheid was iets waar hij geen problemen meer mee had. Als het niet verkeerd was gelopen, dan was hij er vast voor altijd gebleven.
Echter viel een reuzenspin nogal op en op een moment waren er wandelaars die hem gespot hadden. Zo verspreide het nieuws snel en al snel wist bijna iedereen van het bestaan van het monster in het gebergte. Hele groepen mensen trokken naar het bos toe met maar één doel; het doden van het monster.
Dario wist zelf niet wat er aan de hand was tot het te laat was. Ze hadden zijn grot gevonden en zo hadden ze ook al snel hem gevonden. Zelfs al had hij vier jaar lang geleeft als een beest, hij wilde nog steeds geen mensen doden dus het enige wat hij probeerde was zichzelf verdedigen. Hij probeerde de mensen weg te jagen, maar het lukte niet. Verschillende keren werd hij geraakt door kogels en messen en uiteindelijk was hij degene die door een ander gat zijn hol verliet en op de vlucht sloeg. Heel ver geraakte hij helaas niet, voor hij door zijn poten zakten. Van zijn lichaam was het een automatische reactie geweest om terug te shiften en dat was wat er gebeurde. Door de verwondingen shifte hij terug naar zijn menselijke vorm na 4 jaar. De groep mensen die gekomen waren om het monster te vermoorden vonden hem en brachten hem in kritische toestand naar het ziekenhuis. Ze waren er zeker van dat hij was aangevallen door de reusachtige spin en dat het beest was gevlucht.

Toen ze hem echter gevonden hadden, was Dario al buiten bewustzijn geweest. De eerste keer dat hij zijn ogen weer opende was in het ziekenhuis en hij had geen idee hoe dat hij daar terecht was gekomen. Angst nam de overhand en het enige wat hij wilde doen was vluchten. Hij negeerde de pijn van de wonden en stond gewoon recht om na nog geen pas op de grond te vallen. Het waren niet de wonden of de pijn die daar voor gezorgt hadden, maar het simpele feit dat hij het was verleerd om te wandelen op twee poten - nee benen.
Verpleegsters kwamen al snel zijn kamer binnen rennen om hem 'gerust te stellen' om hem te vertellen wat er was gebeurd. Dat hij was aangevallen door een grote spin, maar hij wist wel beter. Wijselijk hield hij daar zijn mond over. Die zelfde dag nog werd hij ondervraagd door één van die verpleegsters. In het begin verliep het spreken stroef, maar dat was iets wat hij snel weer onder de knie kreeg. Wandelen daarin tegen was iets dat veel lastiger ging. Heel zijn menselijke lichaam voelde onvertrouwd aan en zelfs het eten dat hij kreeg vond hij maar niets. Iets dat gebakken was en iets anders als vlees kon kon hij of niet binnen houden, of amper binnen krijgen.

Dario had echter geen identiteits papieren, niemand waar hij heen kon gaan of waar hij op kon rekenen, dus dat maakten heel de situatie moeilijk. Hij kreeg een rekening in zijn handen geduwd die hij niet kon betalen, hij wist niet eens hoe hij die moest betalen. Er werd hem ook gezegd dat hij na enkele dagen uit het ziekenhuis zou worden ontslagen. Dat was nadat hij al enkele weken daar had doorgebracht. Ergens was het goed dat hij weg kon, maar hij wist ook niet meer waar hij heen moest gaan. Het gebergte waar zijn hol was, was niet langer veilig. Dario zou daar niet terug naar toe kunnen gaan, hij wist niet eens meer waar het was.
Na jaren kwamen er ineens weer zoveel problemen op hem af. Uiteindelijk kwam er zelfs een politie onderzoek. De artsen wisten namelijk dat zijn verwodingen niet de oorzaak waren van tanden, maar van kogels en messen. Ze hadden het lang geheim gehouden voor hem, maar ze wisten dat hij het monster was waarop gejaagd werd. Dat hij de mensen hand 'aangevallen' en weer zat hij in dezelfde situatie al vroeger. Weeral was hij het gevaar terwijl hij niemand had kwaad gedaan.
Hulp kwam toen maar net op tijd. Het was een andere mutant, een man die ouder was als hem die midden in de nacht langs kwam. Hij sprak over een school, één speciaal voor mutanten en daar stond Dario niet voor open. De vorige keer dat hij op zo'n school zat, ging het ook helemaal verkeerd. Hij zag niet in hoe dat het toen anders zou zijn, maar veel keus had hij niet. De man wist hem te overtuigen. Dario zou namelijk in grotere problemen zitten als hij gewoon in het ziekenhuis bleef en daarbij zou de school veel gespecialiseerder zijn. Daarom besloot de jongen het maar een kans te geven, ondanks hij niet liever wilde dan zijn menselijke leven weer opzij leggen.