'This is how to be a heartbreaker'

'Boys they like the look of danger, We'll get him falling for a stranger, a player, Singing I lo-lo-love you, At least I think I do!'

Eerlijk waar, ze had absoluut geen zin in lessen vandaag gehad. Misschien was dat ook de reden geweest dat ze gewoon niet was gegaan. Behalve naar de multi language class, kon ze mooi shinen met haar Italiaans. En ze mocht de lerares wel, die was ook Italiaans. Daar kon ze ook heerlijk mee babbelen. Dat vrolijkte haar dag wel echt op, want ze had eerst niet zoveel zin gehad om iets te doen. Een leugentje om bestwil dat ze na de les van Valentina iets meer had maakte natuurlijk niet uit, ze wou gewoon even babbelen met haar fave lerares. Want dat was ze wel hoor. Maar vakken zoals scheikunde of wiskunde, wat boeide dat haar nou? Ze had een beetje rondgekeken hier op het eiland, was wat op onderzoek gegaan. Ze had haar nagels mooi rood gelakt, evenals haar teennagels. Dat waren veel betere bezigheden. Ook had ze even haar haar gedaan, daar moest ook iedere keer de nodige aandacht aan besteed worden. Het resultaat was het waard, mooi glanzend en zacht haar wat nu los over haar schouders hing. Serena was erg gesteld op haar rode lokken, die niet typisch waren voor een Italiaanse trouwens. Maar haar accent was overduidelijk te horen. Daar was ze ook trots op. Ze was net als iedere Italiaanse trots op haar afkomst. Verder had ze tot ergernis van Esther een lang bad genomen, maar ja de deur was op slot geweest dus dat was jammer voor haar. Daarna had ze zich weer aangekleed en nu zat ze hier. Het was nog maar zeven uur s'avonds maar het was al donker. Ze wist niet waar iedereen was, maar de woonkamer was leeg. Waarschijnlijk was iedereen aan het eten ofzo. Serena zou later wel eten. Ze zat hier nu rustig de Vogue te lezen. Ze was een modemeisje, dat kon ze niet helpen. De Italiaanse Vogue lag ook naast haar, daar zou ze zo wel een blik op werpen.

Haar dag was verder niet echt productief geweest. Misschien kwam dat nog, misschien niet. Ze zou wel zien. Nu ze hier was was ze in ieder geval een stuk minder druk dan in Italië. Daar had ze het criminele netwerk gehad, vriendinnen, de stad in gaan. Dat kon hier allemaal niet. Dat leverde soms wel een zucht op hoor, het was hier best saai qua gebeurtenissen. De mensen, ze moest eigenlijk mutanten zeggen, waren een stuk interessanter. Er liepen hier ook gelukkig genoeg knappe jongens toe. Waar ze spelletjes mee kon spelen, grijns. Ze was niet bang om zich uit te leven, ze was nou eenmaal een hartenbreekster. Ze moest wel een beetje zuinig zijn trouwens, anders had ze dadelijk iedereen al gezien of gehad. Maar ze had alle tijd, dus dat zou wel goed komen. Ook was Serena altijd klaar voor een nieuwe uitdaging, waarvan ze niet aarzelde om die aan te nemen.  

Zo zat ze rustig de Vogue te lezen. Soms meer een beetje bladeren, maar dat maakte niet uit. Ze zou later wel dieper op die artikelen ingaan. Ze zat in haar eentje op de bank, haar benen over elkaar geslagen. Ze had een zwart jurkje aan, met zwarte schoenen. Het jurkje had wel misschien een beetje te veel inkijk, maar ach. Dat was niet zo erg. Maar nu kwam er toch iemand aanlopen. Ze besteedde er eerst niet zo veel aandacht aan, en toen de jongen recht voor haar stond keek ze hem nog steeds niet aan. Ze had hem al wel gezien hoor, ze gaf er gewoon niet zo om. Toen ze het artikel helemaal had gelezen zei ze: "Is er iets wat ik voor je kan doen of zo?" Vroeg ze terwijl ze de pagina omsloeg. Daarna keek ze pas op naar hem. Het had niet super vriendelijk geklonken, meer, neutraal. Ook niet super onaardig. "Zo niet, wat doe je hier dan?"

Dress x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©

'This is how to be a heartbreaker'

'Boys they like the look of danger, We'll get him falling for a stranger, a player, Singing I lo-lo-love you, At least I think I do!'

Waarom zou ze in vredesnaam naar sommige lessen gaan? Als ze wist dat ze er niets mee ging doen ging ze er sowieso niet heen. Vakken als wiskunde, wat boeide haar dat nou? En ze konden haar niet van het eiland af sturen, hoogstens straffen geven. Niet dat ze daar nou zou luisteren, als ze niet wilde wilde ze nou eenmaal niet. Het was erg simpel, en je moest het niet moeilijker maken dan het was. Serena had wel iets van leergierigheid in haar, maar dat waren enkel de leuke vakken. Zoals de multilanguage class, daar kon ze shinen met haar Italiaans. Geboren en getogen in Italië, dat was nou eenmaal een voordeel. Een voordeel op kinderen die uit de Verenigde Staten kwamen, en die dus vaak alleen Engels spraken. In Serena's geval was ze meteen tweetalig opgevoed, wat haar dat voordeel gaf. Dus ja, ze ging naar sommige lessen. Maar wel alleen als ze er zin in had. En vandaag was zo'n dag geweest dat ze niet naar de lessen was gegaan. Behalve de multilanguage class, waar ze had zitten babbelen in het Italiaans. Ze interesseerde zich niet in andere talen, wat moest zij nou met Duits? Niets dus, ze zou er ook niet heen gaan als ze eindelijk van dit eiland in kon. Maar ach, voorlopig was het nog niet zo erg hier. Ze hoefde tenminste niet te werken om rond te komen, wat ze wel zou moeten als ze weer klaar was met school. Misschien kon ze nog wat deals maken, of terug de maffia in. Als ze haar niet afknalden als ze weer voet zette in Italië. Klein minpuntje was dat. Maar haar mutatie was kostbaar en perfect voor dat soort zaakjes waar je mensen moest afpersen. En Serena zou er goed geld aan verdienen, dus wat was dan het probleem? Ze zou wel zien, voorlopig zat ze hier vast.

Ze wist niet of ze het geluk kon noemen dat er een jongen binnen kwam. Ze had niet veel zin in gezelschap, en zeker niet van een studiebol of nog erger. De jongen bleef wel voor haar staan, duidelijk afwachtend tot ze opkeek uit haar tijdschrift. Dat was ze niet van plan, zelfs niet toen hij met zijn voet op de grond begon te tikken. Noem het asociaal, zij noemde het prioriteiten. En haar prioriteit lag nu bij het artikel uit de Vogue. "Is er iets wat ik voor je kan doen of zo?" Vroeg ze terwijl ze nog even de pagina om sloeg. Ze liet haar blik even over de jongen glijden, die erg geïrriteerd leek. Waardoor wist ze niet, want ze had hem nog niet eerder gezien. "Zo niet, wat doe je hier dan?" Ging ze verder terwijl ze zich weer focuste op haar tijdschrift. Het was meer een soort uitnodiging om weg te gaan, want hij leek nou niet echt leuk gezelschap. ‘Geef het terug,’ klonk het erg bevelend. Vanwaar dat toontje? Ze wist eerlijk waar niet waar hij het over had. ‘Ik weet dat jij het hebt, ontkennen heeft geen zin,’ ging hij verder. Wat had ze dan? Niets van hem, dat wist ze wel. Deze keer had ze niets mee genomen en ook niets afgepakt van iemand, zeker niet van hem. Ze had haar wenkbrauwen even opgetrokken en zei rustig: "Je zal toch wat duidelijker moeten zijn jongen. Wat heb ik precies?" Het klonk een beetje sarcastisch, maar anders kon je niet van haar verwachten. "En ik kan je verzekeren, ik ben niet op zoek naar "het"," vervolgde ze. Ze had even met haar ogen gerold, en legde het tijdschrift nu even aan de kant. Serena legde haar handen over haar over elkaar geslagen benen en keek op naar hem. Niet erg aardig, maar hopelijk was het genoeg om hem weg te laten gaan.

Dress x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©

'This is how to be a heartbreaker'

'Boys they like the look of danger, We'll get him falling for a stranger, a player, Singing I lo-lo-love you, At least I think I do!'

Wat had deze gozer? Zodra hij er aangekomen was, in de woonkamer, voelde ze de sfeer een stuk afnemen. Er hing hier altijd een rustige sfeer, relaxt, en onzinnig ook wel. Alsof er niets beters te doen was dan hier rondhangen, dat voor effect had deze ruimte op haar. En het was ook wel, ze zou huiswerk kunnen gaan maken, maar daar was ze niet het type voor. Ze deed nooit haar huiswerk, dat had ze ook nooit gedaan toen ze op school had gezeten in Italië. Serena's interesses lagen bij de criminele zaakjes, daar hadden ze ook altijd bij gelegen. De school had haar toch niet weg kunnen sturen, ze haalde altijd wel oké cijfers. Zesjes, dat wel, maar ze haalde het. En ze hadden er nooit moeilijk over gedaan als ze niet naar de les op was komen dagen, simpelweg omdat ze betere dingen te doen had. Hier op het eiland zat ze niet in het circuit, maar zodra ze hier van af was zou ze er weer in belandden. Zelfs al wilde ze het niet, het zou toch gebeuren. Als je er eenmaal in kwam, kwam je er niet gemakkelijk weer uit. Niet dat Serena er uit zou willen, ze was geknipt voor de baan. Ze had haar mutatie mee en had een karakter dat er goed bij paste. Ze gaf absoluut niets om pijn voor een ander, zolang ze haar eigen hachje maar kon redden.

De jongen was voor haar gaan staan, en ze merkte iets van irritatie. Toch had ze heel aardig, kuch, gevraagd of ze iets kon doen voor hem. Wat daarna was gekomen liet ze maar even weg nu ze erover dacht. Het was ook meer een vraag geweest, of hij weg wilde gaan. ‘Geef het terug,’ Zei hij nogal bevelend. En je moest niet bevelend bij haar gaan doen, zeker niet bij haar. Dat tolereerde ze niet, dat zou ze ook nooit tolereren. ‘Ik weet dat jij het hebt, ontkennen heeft geen zin,’ Wat had ze dan? Ze had, eerlijk waar, niets gestolen nu. Af en toe in de jaren hiervoor was ze wel eens bij een diefstal betrokken geraakt, maar niet hier op het eiland. Bovendien was stelen toch niet echt haar ding. Het gevaar om op gepakt te worden was groot, en dat voor iets waar je niets aan had. Ze vertelde hem dat hij duidelijker moest zijn, iets waar hij niet erg blij mee leek te zijn.
Nadat ze uitgesproken was, werd ze opeens omhoog gerukt. Hij had haar jurkje vastgepakt en haar zonder enige moeite omhoog getrokken. Het tijdschrift was op de grond gevallen, en ze stond nu recht voor hem. Weinig ruimte was er nog tussen hen twee en hij bleef haar vasthouden. Serena's huid was even naar diamant veranderd toen hij haar overeind had gerukt. Haar gezicht verraadde dat ze het zeker niet op prijs had gesteld, maar ze hield zich nog even stil. ‘Doe niet zo schijnheilig, een mooi kopje gaat je niet helpen,’ siste hij tussen zijn tanden door. Ze keek hem even geïrriteerd en wat boos aan, en net toen ze haar mond open wilde trekken, zei hij al weer iets. ‘Shut up!’ snauwde hij, volkomen uit het niets. Ze trok haar wenkbrauw even op, wat was dit nou weer voor gozer? Het leek net alsof hij stemmen in zijn hoofd had, want zij had nog niets gezegd. ‘Ik heb je niets gevraagd, Klonk het verder, en even rolde ze met haar ogen. Dit bewees maar weer dat er genoeg gekken hier rondliepen, die wel eens naar therapie mochten gaan.
"Ik heb niets van jou." Zei ze heel rustig, maar ook wel een beetje dreigend. Ieder woord sprak ze heel duidelijk uit, en ze legde tussen ieder woord een pauze van een paar seconden. Ze was wel degelijk geïrriteerd door hem, zo snel kon de stemming dus omslaan. Maar nu werd het wel tijd dat hij haar losliet, hoe knap hij ook mocht zijn. Haar hand veranderde in diamant, en ze legde die op zijn schouder. Terwijl ze die omsloot keek ze de jongen weer aan. Ze zette kracht op haar hand, en kneep langzaam maar zeker steeds meer in zijn schouder. Dat was natuurlijk niet aangenaam, als er steen tegen je aan aan het krassen was. Door haar ogen liet ze ook een gevoel van pijn glijden, dat het pijngevoel in zijn schouders zou versterken. "Laat me nu los." Zei ze wat dwingend. "Ik denk niet dat ik nog erg veel geduld zal hebben als je dat niet doet." Vervolgde. Ze zette een stapje dichterbij, zodat ze nu praktisch tegen hem aan stond. Ze liet ook wel wat Persuasion door haar ogen glijden, samen met een klein beetje pijn. Die was nu nog wel verdraaglijk, maar als ze ermee door zou gaan zou het steeds vervelender worden. Ze glimlachte een beetje, toch wel wat verleidelijk. Hoe verwarrend het ook voor hem zou zijn.

Dress x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©