Dark Side Tea Party

‘Hier spreekt Netal, Bazine. De Sparrowhawk vraagt om toestemming om de Finalizer te benaderen.’ Een bevestigend geluid klonk aan de andere kant van de lijn en met een klikje knipte de spionne het knopje van de microfoon uit waarna ze opnieuw de motor van het oude ruimteschip startte, die met een rochelend en knarsend geluid tot leven kwam. Soms vroeg Bazine zich af wat ze hier deed, als een toch wel shady en ongepolijst figuur met een dito ruimteschip tussen alle pracht en praal van the First Order. Van de harnassen van de Stormtroopers tot aan de uitrusting en het uiterlijk van het gigantische ruimteschip the Finalizer – alles leek even gestructureerd, even schematisch en even systematisch te werk te gaan. Of dat wilden ze uitstralen, tenminste. Bazine wist immers genoeg van psychologische manipulatie en vermommingen af dat dingen niet altijd waren zoals ze eruit zagen.

Ze wist het antwoord op haar innerlijke vraag al zelf te beantwoorden toen ze de Sparrowhawk iets dichter bij de hangar van het schip bracht; het werk voor the First Order betaalde goed, het betaalde zelfs prima. Haar nieuwe ‘baantje’ was een stuk beter dan de eenmalige klussen die ze deed voor bendes die haar aanspraken in bars omdat ze wisten van haar talent als huurmoordenares en smokkelaarster – haal dit pakket op, vermoord dat lid van die rivaliserende bende, enzovoort enzovoort. In tegenstelling tot haar vorige functie leek het echt alsof the First Order iets aan haar had, al was het maar een klein beetje. Nadat ze een geheimzinnige kist op had moeten halen in opdracht van een ex-Imperial Stormtrooper, had de First Order blijkbaar lucht gekregen van haar bestaan en waren hun opdrachten geleidelijk aan binnengekomen. De meest recente opdrachten bestonden vooral uit het verzamelen van informatie voor de elitetroepen en de hoogste rangen – opdrachten die Bazine altijd met iets van tegenzin aannam omdat het weinig actie van haar vereiste (wat toch wel haar specialiteit was), maar de beloofde beloning van geld als ze haar opdrachten voltooide maakte veel goed.

De Sparrowhawk werd binnengeleid en het gevaarte kwam met een trilling tot stilstand toen Bazine hem aan de grond van de hangar zette. Ze drukte op de knop waarmee de laadklep zou opengaan en wandelde over de metalen ‘rode loper’ naar buiten. Onmiddellijk kwamen er een paar Stormtroopers die duidelijk de briefing van de centrale niet gekregen hadden met geladen wapens naar haar toe gerend die haar wilden identificeren, maar nadat de twee soldaten haar beter hadden bekeken en elkaar knikkend hadden aangekeken, hadden ze hun taken weer vervolgd, waar ze ook mee bezig moesten zijn.
Bazine snapte ergens wel dat ze meteen als een bedreiging werd gezien door de onwetende Stormtroopers – ze contrasteerde sterk met de rest van the First Order, met haar zwart-witte catsuit, haar lange leren laarzen, haar haren die ze onder een net zo’n zelfde kleur leren hoofdkapje had verstopt en haar opvallende zwarte make-up. Ze was niet in vermomming gegaan vandaag, omdat ze vond dat dat simpelweg geen zin had; de meesten (maar duidelijk niet allen) herkenden haar al, dus ze kon beter in vol ornaat haar informatie komen brengen.

Ze was net een stukje van de laadklep af toen ze haar belangrijkste opdrachtgevers zag – Kylo Ren en Captain Phasma. De een herkenbaar aan zijn zwarte outfit en zwarte griezelige masker dat zijn hele gezicht bedekte, de ander aan haar zilveren uitrusting en de cape die half om haar schouders hing. Op ongeveer een meter afstand kwam ze tot stilstand, klikte haar hakken tegen elkaar en vouwde haar handen achter haar rug ineen (met tegenzin – maar ze moest toch professioneel lijken en onderdanig zijn om betaald te blijven krijgen). ‘Master Ren, Captain Phasma,’ begroette ze hen en wachtte op hun verdere orders.