Long time no see &Kylo Ren

Eenmaal terug op Naboo had ze meteen aan de slag gemoeten met haar zaken afhandelen. Princess duties were calling. Ze hield zielsveel van Naboo, maar ook van het kamp van The Resistance. Als je in haar positie was reisde je niet veel naar andere planeten, en als je dat deed waren het vaak tussen stoppen. Ze kon niet te lang op één plek blijven, tenzij het bij The Resistance base was, of op Naboo. Daar zou ze nu even zitten voor zeker een week, omdat ze hier haar plicht moest volgen. Ze hadden haar nog steeds nodig gehad, ook al konden ze het deels wel zonder haar. Er waren genoeg raadgevers en hoge piefen die haar konden helpen en in konden vallen voor haar. En genoeg die ze vertrouwde. Maar toch moest ze af en toe terug, het kon niet anders. Ze had ook terug gewild. Naboo was haar thuis en ze kon er niet zonder, ze hield van de planeet.

Vandaag had ze niet veel te doen gehad, dus had ze ervoor gekozen om ver weg van alle steden te reizen. Ongeveer naar de andere kant van Naboo, waar niemand haar zou kunnen storen. Ze had training nodig, en dat deed ze het liefst ergens afgelegen waar niemand haar zou storen. Zelfs haar guards niet. Die had ze specifiek gezegd om niet achter haar aan te komen. Het was niet gevaarlijk hier, niemand zou haar storen. En zelfs als dat zo was kon ze zich prima verdedigen. Maar ze moest haar training nog wel tot stand houden, al was het in haar eentje. Waar Luke Skywalker nu was wist niemand, ook zij niet. Hoe vaak ze het ook hadden gevraagd aan haar, ze kon de vraag niet beantwoorden. Hij was weg, en zij kon hem niet terug halen. Haar meester zou voorlopig niet tevoorschijn komen, hoe lang ze ook naar hem zou zoeken.
Ze zat op een platte steen in een kleine open plek, in kleermakerszit. Haar ogen had ze gesloten en haar lightsaber lag voor haar. Om haar heen vlogen de kleine stenen vanaf de grond omhoog, en bleven in de lucht zweven. Ze was bezig met haar telekinese, en probeerde zich tegelijkertijd te focussen op The Force. Nu ze zo alleen was hier werd ze door niets afgeleid en ging dat makkelijker dan anders. Daarom was het zo belangrijk dat ze hier alleen zou zijn. Haar bewakers waren een stuk verderop in het bos, daar had ze ze achter gelaten. De stenen begonnen om haar heen te draaien, en even fronste ze. Opeens voelde ze iets, iets in de Force. Ze hield haar ogen gesloten, en het werd steeds sterker. Het was iets wat ze lange tijd niet had gevoeld, niet sinds ze Luke voor het laatst had gezien. Er was iemand in het bos, iemand bij wie de Force erg sterk was. Net zoals bij haar. Ze kon de persoon sterk voelen, en het werd nog steeds alsmaar sterker. Dat betekende dus dat de persoon dichterbij was. Na een tijdje kon ze ook voetstappen horen, de persoon was duidelijk niet schuw van haar. En zodra ze de voetstappen hoorde was de persoon dichtbij genoeg voor haar om te weten wie het was. De duisternis die ze had gevoeld was juist. En de sterke aanwezigheid van de Force ook. Ze bleef rustig zitten, boven alles zou ze haar rust moeten behouden. Ze kon niet toegeven aan haar haat, en herhaalde tegen zichzelf dat het geen haat was, maar verdriet. Dat was het ook. Haat was enkel een middel. Ze zat met haar rug naar de jongen toe, en bewoog haar handen even zodat die op haar lightsaber voor haar lagen. Ze wist wat Ben hier kwam doen, hij was hier gekomen voor haar. Als er nog iets van Ben in hem was. Ze zou hem nu Kylo Ren moeten noemen. "Long time no see," zei ze uiteindelijk, terwijl ze haar ogen opende. Ze keek de jongen nog niet aan, ze draaide zich niet om. Haar focus ging van de stenen af waardoor die enkel nog zweefden in de lucht. Een deel van haar focus was naar hem gegaan, en op zijn kant van de Force was ze nu gefocust. Hij had veel getraind, dat kon ze voelen. In de jaren dat ze hem niet had gezien was hij vooruit gegaan. De Force was sterker dan toen ze hem voor het laatst had gezien een paar jaar geleden, toen hij nog Ben was geweest. "Ben Solo, what do you want?" Vroeg ze rustig.

Outfit X Shoes  X  Hair

Haar rust en kalmte, dat zou ze moeten behouden nu. Zodra ze had gevoeld wie het was wist ze dat ze in de problemen zat. Maar wie had gedacht dat hij naar Naboo zou komen? Zelfs zij niet. Al had hij het wel goed uitgekozen, omdat ze nu alleen was. Haar guards zouden hier nooit op tijd zijn. Hij voelde niet meer vertrouwd, dat kon ze wel zeggen. Hij was compleet veranderd, en het vertrouwen wat ze in elkaar hadden gehad zou alleen hij nog voelen. Bij haar was dat vertrouwen al lang weg. Ze wist niet hoe ze dit zou overleven, maar hem doden zou haar hoogstwaarschijnlijk breken. Dat zou ze misschien niet kunnen, met de gedachte in haar hoofd dat Ben nog steeds in hem zat. "Long time no see," zei ze uiteindelijk, terwijl ze haar ogen opende. Ze keerde nog niet naar hem om. Mocht het nodig zijn had ze haar handen op haar lightsaber gelegd. Dat zou hoogstwaarschijnlijk nodig zijn. Hij was of hier gekomen om informatie uit haar te halen en haar vervolgens te doden, of om haar meteen te doden. "Ben Solo, what do you want?" Vroeg ze rustig.
Zodra hij begon te praten trok er iets kouds door haar heen. Een gevoel van onbekendheid. Natuurlijk had ze verhalen over hem gehoord, meer dan genoeg. Maar om hem nu in levende lijven te zien deed haar toch pijn. Er was bijna niets meer over van de persoon die hij was geweest. Zijn vervormde stem was nog niet eens het ergste. "Ben Solo is dead", Had hij gezegd. Natuurlijk had ze het moeten weten, dat hij dat zou zeggen. Opeens voelde ze nog iets in de Force. Iets wat haar stoorde, en ze hoorde pijnlijke schreeuwen. Het geluid van de blasters drong ook tot haar door. Hij had zijn stormtroopers de opdracht gegeven om haar bewakers te doden. Onschuldige bewakers, die er enkel waren om haar te beschermen. Geen van hen zou overleven, dat kon ze wel voelen, omdat de stormtroopers met meer zouden zijn. De stenen die in de lucht hingen waren op de grond gevallen. Ze draaide zich om, zodat ze hem kon zien, maar bleef nog op de steen zitten. Zijn gedaante verraste haar niets eens zo veel meer. Maar ze voelde nu duidelijk dat er nog iets van Ben Solo over was. "No he isn't. I can still feel it and so can you." Sprak ze hem tegen. Het probleem voor hem zou zijn dat ze hem jarenlang gekend had en wist hoe hij in elkaar zat. Ze kon dus ook nog wel voelen dat er iets van Ben Solo overbleef. "I want the location of Jedi Master Luke Skywalker. And you're going to give it to me, Isolde Montrosa", Sprak hij kil. Dus daarom was hij hier, voor de informatie. Ze zuchtte even, en liet de stenen weer naar boven komen. Hoe graag ze hier ook weg wilde, ze kon maar beter nog iets van haar training doorzetten. "You killed twelve of my guards, just because you couldn't be bothered with the extra trouble." Begon ze. Ze probeerde zich te focussen op de stenen en liet ze weer rond draaien. "I will not give you the location, not ever." Ze keek hem aan, maar kon niet door zijn masker kijken. Hoe erg ze het ook probeerde. Hoe graag ze de locatie ook zou willen vertellen, ze wist het niet. Luke had haar niet gezegd waar hij was, hij had niets laten horen. Ze keek even naar de stenen, en probeerde een plan te maken in haar hoofd. Iets wat haar nu zou redden. Ze kon niet aan haarzelf blijven denken, ze moest aan de mensen van Naboo denken. Maar de enige manier waarop ze anderen zou kunnen waarschuwen over Kylo Ren was als ze nu zou blijven leven. Ze zou het hem nooit vertellen, zelfs al wist ze het, maar ze wist het niet. Ze had niets gehoord. Ze keek de jongen weer aan, dat probeerde ze tenminste. Maar het bleef bij zijn masker, meer niet.

Outfit X Shoes X Hair

Voor haar was hij nog steeds Ben Solo. Ze kende geen Kylo Ren, die had ze nooit ontmoet. Al die jaren had ze Ben Solo en alleen Ben Solo gekend. Er was geen teken geweest van Kylo Ren. En ze was een van de weinigen die hem nog had gekend als Ben Solo, écht gekend. Ze waren zelfs vrienden geweest, nu ze erover nadacht. Na de massacre was dat allemaal veranderd. Er was geen sprake meer van vrienden, laat staan kennissen. Ze wist niet meer wie hij was, zelfs niet nu hij voor haar stond. Het enige was dat ze Ben nog kon voelen bij hem, zijn Light Side was nog niet gedoofd. Het was ook niet geloofwaardig voor haar toen hij sprak dat Ben Solo dood was, niet meer bestond. Ze voelde hoe hij zijn haat gebruikte, en hoe de grip om zijn Saber was verstrakt. "No he isn't. I can still feel it and so can you." Sprak ze hem tegen. Ze wilde niet toegeven dat haar vriend Ben dood was, dan was de zaak verloren om hem terug te krijgen naar huis. Naar de Light Side, en dat hij zichzelf weer zou worden. De jongen die ze had gekend, evenals zijn moeder en vader. "You are wrong. Ben Solo was killed a long time ago", had hij gezegd en ze had zijn hand weer zien trillen.
Opeens had ze gevoeld hoe er tientallen schreeuwen klonken uit pijn. Ze had even voor zich uit gestaard voordat ze besefte dat het haar bewakers waren die werden afgeslacht. Ze waren onschuldig, en ze waren enkel hier geweest om haar te beschermen. Ze hadden niets gedaan tegen de jongen, en ze waren ook geen bedreiging. Alleen zij was de bedreiging, en ze waren voor haar gestorven. "Ben Solo was never fully killed, only sent away. The boy stays within you." Zei ze terwijl ze nog niet helemaal terug op aarde leek te zijn. Ze had zulke dingen niet in de Force gevoeld voor lange tijd, en dit was toch wel iets om te bevatten. Toen hij tot zaken kwam leek ze pas weer terug te komen. Daarom was hij hier. Omdat hij de locatie van Luke wilde weten. Ze had even gezucht, en had de stenen weer omhoog laten komen. Het was een goede manier om haar gefocust te houden, en tegelijkertijd nog aanwezig genoeg. "You killed twelve of my guards, just because you couldn't be bothered with the extra trouble." De stenen begonnen weer te draaien. Ze moest ervoor zorgen dat hij niet op een moordjacht zou gaan hier op Naboo, dat zou ze zichzelf nooit vergeven. Haar bewakers waren dood, ze had niets meer om zichzelf te beschermen behalve haar blaster. Als ze zou toegeven dat ze niet wist waar Luke was, was de kans groot dat ze gedood werd. En dat ze niemand van Naboo kon waarschuwen. "I will not give you the location, not ever." Ze keek hem aan, Ze zou hem de locatie niet kunnen geven, ze had het niet. Ze wist niet waar haar Jedi Master was en ze had niets van hem gehoord. Je kon aan haar gezicht zien dat ze verdriet had om haar bewakers. Stuk voor stuk waren het goede mannen geweest. En ze hadden het niet verdiend om te sterven.

"I must inform you you have no choice. You can either give me the information, or I'm going to take it from you", Klonk de robot-achtige stem vanuit zijn helm. Ze wist dat hij niet zomaar zou opgeven, hij zou het uit haar willen trekken. Hij zou er achter willen komen, op wat voor manier dan ook. Maar ze wist het niet, ze zou hem niets kunnen geven. Hij zette een stap vooruit en liet de stenen stoppen met draaien. Isolde keek even naar de stenen, maar wist dat ze nu moest stoppen. Ze liet ze op de grond vallen, en legde haar hand op haar Lightsaber. Ze zou klaar zijn voor een gevecht, want ze zou niets vrijwillig weg geven. "And we both know you can't resist me forever", vervolgde hij. "I believe I actually have a choice. But I won't give anything to you, so you'll have to take it from me." Zei ze duidelijk. Precies zoals een prinses dat zou doen, standvastig genoeg om haar punt duidelijk te maken. "And neither can you resist me." Stopte ze. Ze keek hem doordringend aan, en probeerde door te dringen tot zijn hoofd. Dat zou hij wel merken, maar dat zou hij ook bij haar kunnen doen. Ergens vond ze iets waardoor ze nog net die ene gedachte kon vertellen tegen hem "don't do something you will always regret, Ben." Haar hand had haar Lightsaber inmiddels omsloten, omdat die boodschap van haar in zijn hoofd waarschijnlijk de druppel zou zijn.

Outfit X Shoes  X  Hair

Ze had al die tijd door getraind. In haar eentje dat wel, maar ze was genoeg vooruit gegaan om een waardige tegenstander voor hem te zijn. Dat waren ze altijd al van elkaar geweest, ook met het leeftijdsverschil. Ze was slim en snel genoeg om een tegenaanval in te kunnen zetten, ook vroeger al. Maar na de massacre had hij een Meester gehad, en zij niet. Hij zou sterker zijn in de Force, maar haar Light Side was misschien net sterk genoeg om hem een tijdje tegen te houden. Opeens hoorde ze in haar hoofd schreeuwen, die van vrij dichtbij leken te komen. Ze besefte wat eraan de hand was. Hij had zijn stormtroopers op stap gestuurd om haar bewakers te doden. Het was onrechtvaardig en bruut, maar vooral ook laf. Hij had twaalf onschuldige mensen hun dood in gestuurd, enkel en alleen omdat hij haar moest hebben. Ze hadden niets gedaan, ze waren compleet onschuldig geweest. "Ben Solo was never fully killed, only sent away. The boy stays within you." Zei ze terwijl ze nog steeds niet helemaal terug was op Naboo. Ze zat met haar hoofd nog half verwikkeld in de Force, ze had zoiets nog maar een enkele keer gevoeld. "Bold words from someone who wasn't even there to witness him die" dramde hij door. Ze mocht niet toegeven aan zijn woorden. Als ze dat deed was alle hoop voor hem verloren. Hoe graag ze ook wilde antwoorden hierop, hij gaf haar geen tijd daarvoor.

De jongen was tot zaken gekomen, en ze wist nu eindelijk waarom hij hier was. Voor de locatie van haar Jedi Master Luke. Ze wist dat ze het hem niet kon geven, zelf wist ze ook niet waar Luke was. Ze wist alleen dat hij was gevlucht, maar verder had hij haar niet geïnformeerd. Ze had ook nooit zijn aanwezigheid gevoeld in de Force, dus hij was niet dichtbij haar geweest de afgelopen jaar. Hiervoor was hij een soort vaderfiguur voor haar geworden, omdat haar eigen vader was gedood door THE FIRST ORDER. "I will not give you the location, not ever." Zei ze heel rustig. Ze was ook niet van plan om maar iets te zeggen over Luke. Hij antwoordde haar weer dat ze geen keuze had. Zij zou het vrijwillig geven, of hij zou het afnemen. En ze wist dat ze het niet eeuwig kon volhouden, dat hoefde hij haar niet te vertellen. "I believe I actually have a choice. But I won't give anything to you, so you'll have to take it from me." Zei ze heel duidelijk. Ze kon er niet meer van maken. Ze zou ook niets over The Resistance vertellen, niet uit haarzelf. Maar ze was niet zomaar te breken. "And neither can you resist me." Ze keek hem doordringend aan, en probeerde door te dringen tot zijn hoofd. Ze begon te duwen tegen zijn mentale schild, en voelde hoe hij haar tegen probeerde te werken. Toch glipte ze er doorheen. "Don't do something you will always regret, Ben." plantte ze in zijn hoofd. Deze gedachte zou waarschijnlijk de druppel zijn, dus had ze haar hand op haar lightsaber gelegd.

Hij drukte op het knopje van zijn saber, en het rood verscheen. Het deed haar niet echt schrikken, het was meer verdriet. Hij had niet altijd die kleur gehad. "Master Luke taught you a trick.. Cute", Zei hij geamuseerd. "Too bad he couldn't prepare you for this", Vervolgde hij. Ze sloot haar ogen even, en drukte op het knopje van haar lightsaber. Ze mocht niet toegeven aan haar boosheid, ze moest zich focussen op de rust en kalmte. Maar wat rechtvaardig was moest gedaan worden, en ze zou niet terug dingen voor een gevecht. Hij haalde naar haar uit, en ze sprong soepel van de steen af. Ze wist dat ze leniger was dan hem, en ze maakte er ook gebruik van. In de jaren zonder haar Jedi Master had ze zeker niet stilgezeten. Fysiek was ze erop vooruit gegaan. Ze was sneller geworden, en zelfs wat sterker. Maar hij had het voordeel als het op sterkte aankwam. Hij zette tegelijkertijd een tegenaanval in op haar schild, en ze moest wel stoppen met duwen op het zijne. Zo zou ze hem nog uit haar hoofd kunnen houden. Hun lightsabers raakten elkaar in de lucht, en hij draaide zijn hand zo dat hij haar afweerde. Er zat nog steeds kracht in haar beweging, maar ze was uit evenwicht gebracht. Even zette ze een paar stappen achteruit om weer tot rust te kunnen komen. Ze had lang niet gevochten met iemand, dat had ze niet kunnen oefenen. Enkel de bewegingen maar tegenaanvallen had ze niet gehad. Het was ook wel iconisch dat zij tegen elkaar vochten. Zij, die dezelfde kleur saber had als Obi Wan. En hij die opkeek naar zijn grootvader, Darth Vader, met de rode saber. Langer wachtte ze niet, en ze maakte een soepele draai zodat de sabers elkaar weer raakten. Ze stond vlak voor hem, en probeerde weer door te dringen tot zijn hoofd, zodat hij afgeleid zou worden.

Outfit X Shoes  X  Hair