Onderwerp: [AC] And who are you, the proud lord said {&Piet babe} wo aug 10, 2016 7:16 pm
The path to heaven
runs through miles of clouded hell
Het was een rustige dag voor de donkerharige jongen. Wat Rhaegys precies gedaan had? Well, hij was opgestaan -met moeite- en had een confortable grijze, driekwarts joggingsbroek aangetrokken. Daarover een wit, aansluitend t-shirt en randem sneakers die hij ergens op zijn kamer vond. Na een beetje water in zijn haren gegooit te hebben en zijn tanden te hebben gepoetst, vond hij zijn persoonlijke verzorging wel weer genoeg. Deo kon echter niet ontbreken, natuurlijk. Het was niet de look die Rhae normaal gesproken droeg, maar hij had geen lessen vandaag en vond het dan ook niet nodig zichzelf fatsoenlijk aan te kleden. Verder had hij ontbeten, een heerlijk broodje gezond met wat cornflakes en een glas water. Daarna was hij terug naar zijn kamer gegaan en had hij tot een uur of 12 een film gekeken. Niet echt veel nuttigs verder. Gelunched, al had hij niet echt veel honger. Twee broodjes met vlees en een soepje waren het enige dat hij weggewerkt had, hoewel de jongen normaal grote maaltijden achter zijn kiezen moest hebben. Maar Minaye had met haar vriendinnen een eindje verderop gezeten en ergens deed het hem nog steeds zeer om haar te zien, zo dichtbij maar tevens zo ver weg. Een zuchtje verliet zijn keel toen hij zichzelf naar buiten duwde. De deur van de school viel met een klap achter hem dicht voordat zijn voeten in beweging kwamen. Hij stopte de oortjes in zijn oren en liet de muziek zijn omgeving doen vergeten. Rhaegys' lichte ogen gleden over de weinig mensen die zich op het schoolplein bevonden terwijl hij in een rustig jog tempo vooruit bracht. Rhae was een geboren sporter: hield ontzettend van hardlopen, zwemmen, fietsen, noem maar op. Alles wat inspanning vroeg. Maar het was pas middag, hij zou tegen de avond echt gaan trainen. Dit was gewoon een rustig tempo om zich naar de juiste plek te verplaatsen.
En die plek was vandaag; de dierenopvang. Rhae is altijd al een dieren liefhebber geweest en vooral honden hebben hem altijd veel goeds gedaan. Thuis, bij zijn ouders, hebben ze altijd een collie achtige gehad. Een prachtig oranje met witte hond, zachte vacht en van die mooie bruine ogen. Hier in de opvang waren de honden natuurlijk niet als zijn hond thuis, maar het gaf hem hetzelfde, liefdevolle gevoel. Zijn voeten stopte toen hij bij de opvang aangekomen was en met een glimlachje duwde hij de deur open. "Goeiemorgen, Oscar." Begroette hij de oude man achter de balie, die over de honden ging. De man glimlachte en knikte. "Goeiemorgen Rhaegys, Jimmy zit op je te wachten. Ik hem hem expres nog niet uitgelaten omdat ik wist dat je zou komen." Rhae knikte dankbaar. Jimmy was een Engelse Stafford van 2 jaartjes oud. De reu had een donkergrijze kleur, met een witte streep tussen zijn ogen en een witte borst. De eerste keer dat Rhae hier gekomen was, nu bijna een jaar geleden, had hij Jimmy meteen in zijn hart gesloten. Bijna elke dag kwam de jongen langs om Jimmy uit te laten en de liefde te geven die het dier nodig had. Rhaegys werd door hard geblaf begroet door de honden toen hij de gang doorwandelde. Het laatste hok was die van Jimmy. "Hey, vriend." Begroette hij de hond die enthousiast heen en weer sprong en zijn staart haast van zijn achterwerk af kwispelde. "Klaar voor een wandeling?"
Onderwerp: Re: [AC] And who are you, the proud lord said {&Piet babe} do aug 11, 2016 3:09 pm
It's time to get close
Octavia was richting de dierenopvang toe gelopen. Wat de reden was dat wist ze niet. Ze had er gewoon zin in om in de buurt te zijn van de dieren. Het bracht haar herinneringen terug van de Vikingtijd. Elke keer als ze mee ging op een van de plundertochten en op het vaste land aan kwamen bevond zij zich meestal in de bossen. In de bossen waren genoeg dieren te vinden en sinds hier op Genosha was aangekomen was ze nog geen een keer langs geweest in de dierenopvang. Ze was er wel een paar keer langs gelopen, maar ze had nooit gedacht dat ze er even heen zou lopen om even te kijken. Ondanks dat de dierenopvang niks was vergeleken alle bossen en dierentuinen waar ze was geweest in haar leven twijfelde ze er niet aan om ergens anders heen te gaan. De dieren die hier waren zorgde voor therapie van de studenten die konden vinden. De meeste mensen stonden er niet bij stil dat dieren een reflecterend gedrag hadden. Voor al als je kijkt naar honden. Als de eigenaar huilt dan komen meestal de honden erbij zitten om te troosten. Ook bij paarden was dat zo, als je onzeker bent en alleen al twijfelt dan reageert een paard daar heel erg op. Stiekem was Octavia wel trots op zichzelf dat ze dat aan iemand uit kon leggen. Ze had nog wel wat geleerd in die twaalfhonderd en achtenveertig jaar dat ze over de wereld heen liep.
“Klaar voor een wandeling?” hoorde ze een jongens stem zeggen. De brunette had om het hoekje gekeken en de man bij bali met een knikje had begroet. Normaal gesproken was ze niet zo van het sociaal zijn met mensen, maar ze mocht zich zelf wel even een schop onder haar kont geven. Ze had al te lang stil gezeten en al veel te lang een rot humeur gegeven aan de meeste mensen die ze had ontmoet. Vandaag was het tijd voor iets anders. Ze liep op de jongen af, waarbij ze al snel de engelse stafford te zien kreeg. Ze toverde een vriendelijke scheve glimlach op haar gezicht, die voor haar doen best zeldzaam was. “Ja, ik ben wel klaar voor een wandeling,” zei ze tegen de jongen. Ze was slim genoeg om te weten dat hij had tegen de hond had gehad, maar ze wist niet zo goed hoe ze anders een gesprek moest beginnen. “Als je niet wil dat iemand anders behalve de hond je gezelschap houd moet je het gewoon zeggen,” zei ze, waarbij ze had gewezen naar de engelse stafford. Er zat een lichte waarschuwing in haar stem die waarschijnlijk alleen maar op zou vallen als je er op zou letten, maar dat was voor al om dat ze niet onder weg er achter wilde komen dat de jongen geen gezelschap wilde hebben.
