Nobody can drag me down &Adrian

With your love, nobody can drag me down

Met een tevreden zucht opende ze uiteindelijk zachtjes en knipperend haar ogen, aangezien het witte licht van buiten nogal fel was. Daarbij was haar kamer qua kleuren ook al niet de donkerste dus het kon nog best een opgave zijn op s’ochtends je ogen open te doen. Ze was dus waarschijnlijk ook niet de enige met dat probleem in het weekend. Er was dan ook niemand die hun kon verplichten hun bed uit te komen. Hoewel Aly toch nog redelijk vaak er wel iets eerder uit kroop, puur omdat ze dan sporten makkelijker vond in de ochtend, later zou de motivatie steeds minder worden. Vandaag was alleen even niet zo’n dag. Ze genoot teveel van Adrian’s lichaamswarmte om onder de dekens vandaan te komen. Dus nee, ze was maar even blijven liggen.

Ze kwam een klein beetje overeind om haar mobiel te pakken en daar even op te kijken hoe laat het was, want ze had geen idee, en tot haar grote schrik hadden ze echt al veel te lang in bed gelegen samen. Wow oké, dat had ze nog niet verwacht maar het was blijkbaar al bijna 2 uur. Ze liet zachtjes een klein lachje horen waarbij ze haar mobiel weer neerlegde en zichzelf in zijn armen omdraaide. Glimlachend keek ze hem aan, al verwachtte ze nog niet dat hij meteen zijn ogen open zou hebben, zeker niet omdat als hij zijn ogen nog niet open had gedaan deze vast nog moesten wennen aan het licht. ”Goedemiddag,” Zei ze wat vrolijk waarop ze wat kusjes op zijn lippen drukte. Om vervolgens eventjes een klein beetje overeind te komen en naar het raam te kijken, want blijkbaar sneeuwde het weer. ”Het sneeuwt, zullen ze zo naar buiten?” Stelde ze voor met een lach op haar gezicht terwijl ze wel even weer terug tegen hem aan kroop onder de dekens, want een klein beetje huid ontbloot was al best koud. Het zou dus ook wel lekker dik aankleden worden..

&Adrian

With your love, nobody can drag me down

Het was gelukkig wel een rustige nacht geweest, iets waar ze wel blij mee was want het was de laatste tijd wel anders geweest. Ze begreep het wel heel goed en daarom was ze er ook altijd voor hem, want waarom zou ze dat niet zijn? Natuurlijk was ze er altijd om hem in haar armen te nemen en dicht tegen haar aan te trekken, hem te laten zien dat hij niet alleen wat en er iemand was die van hem hield, heel veel. Als hij er nog verder over wilde praten mocht dat ook altijd, ze zou altijd luisteren, dat wist hij. Zeker sinds ze de laatste tijd ook weer veel closer waren geworden, deels ook omdat ze nu bij elkaar sliepen op een kamer. Ze sliepen elke nacht bij elkaar en eerlijk was eerlijk, daar wilde ze ook nog lang geen verandering in brengen. Was juist heel blij met alles wat het gedaan had voor hun, want kijk waar ze nu stonden? Niemand kon hun nu nog uit elkaar trekken. Aurélia mocht misschien pogingen doen maar het zou niets meer uitmaken, ze had toch ongelijk over hun.

Hij had dan wel een oog open gedaan wanneer ze zachtjes was begonnen te lachen, wel met moeite want natuurlijk was haar kamer wel een beetje te licht. Tja, dat kende ze en misschien moest ze er eens iets aan doen? Zij zou het in ieder geval niet erg vinden om haar kamer een beetje te restyle’en, met misschien een beetje van Adrian’s hulp. In ieder geval, Aly wist wel een manier om hem wakker te krijgen en het was nog altijd de beste want ze profiteerde er zelf ook nog van, ghehe. Niemand zei nee tegen kusjes. Het had dan ook wel het gewenste effect gezien ze al door hem dichter tegen hem aangetrokken werd. ‘Hey babe.’ Zei hij grijnzend onder de kusjes door en haar missie was geslaagd. Wanneer ze stopte met kusjes geven werd ze dan ook zielig aangekeken met een pruillipje, iets wat haar bijna dwong om toch nog wat meer kusjes te geven.

Gelukkig verdween deze alweer bij haar voorstel om de sneeuw in te gaan, want hoe leuk was dat? Wel kroop ze dan eerst weer even onder de dekens voordat ze haar antwoord kreeg, anders was het echt veel te koud en nu was Adrian toch nog weer even wat warmer. Haar mondhoeken trok ze eventjes op wanneer ze nu ook een kusje kreeg, eerst eentje op haar wang en vervolgens op haar lippen. ‘Kunnen we Dux dan wel gaan halen? Hij gaat dolblij zijn, tenzij je iets anders in gedachten hebt?’ Zei hij vragend terwijl hij met zijn vingers over haar ruggengraat heen ging, iets waardoor ze eventjes kort genietend haar ogen sloot. Als er namelijk iets was waar ze echt zoveel van hield waren het wel kriebeltjes op haar rug, bijna evenveel als ze van hem hield. Het was dus echt wel iets waar je haar helemaal gelukkig mee kon maken. ”Ja natuurlijk, dat was precies wat ik in gedachten had.” Liet ze met een glimlach weten waarop ze even iets dichter naar hem toe bewoog en met haar bovenlichaam op die van ging liggen terwijl ze ook weer kort haar lippen op die van hem drukte. ”Dat maakte de sneeuwpret toch veel leuker?” Vroeg ze nog vrolijk. Want eerlijk, wat was er nu leuker dan met in de sneeuw spelen met een hond, en met die hond dus Dux..