One little spark

Karma was een dag of twee geleden naar Genosha gebracht. Niet bepaald vrijwillig, ze was simpelweg aan twee kanten vastgepakt en meegenomen. Deze mensen, of wie ze dan ook precies waren, waren op de één of andere manier achter haar mutaties gekomen. Dingen die zijzelf altijd had beschouwd als iets raars wat zij als enige had. Maar ze was dus niet de enige, of dat had ze zich dan laten vertellen door de mensen die haar hadden meegenomen naar dit eiland. Er was een school met docenten die haar konden leren haar krachten te controleren en misschien zelfs gebruiken voor andere doeleinden. Maar Karma zelf had er niet bepaald veel vertrouwen in, haar krachten waren dingen die niet te controleren vielen. De blondine had geen idee wat voor mensen er op deze school rondliepen, wat hun rare mutaties dan wel niet waren en welke fabeltjes uit de sprookjesboeken nu wel en niet waar waren. Het was een totaal onbekende wereld waarin ze plotseling terecht was gekomen na een uitbarsting van haar krachten. Iet wat zenuwachtig was ze dan ook wel toen ze voor het eerst alleen door de school heen liep. Op de eerste verdieping had ze echter de Game Hall gevonden, en ze wist dat dit een de Game Hall was omdat overal elektrische apparaten stonden die haar hadden aangetrokken. Karma keek naar haar handen, die waren bedekt door het speciale paar zwarte handschoenen wat ze altijd droeg als ze in het openbaar kwam. Met andere woorden, als er een kans was dat ze andere mensen tegen het lijf kon lopen en zo dus te voorkomen dat ze hen elektrocuteerde. Maar dat was niet alles, want ze moest oppassen dat ze in een paniekaanval niet met atomen ging spelen. Het was een proces wat allemaal gebeurde in haar hoofd, ze kon de lucht in een vingerknip omzetten in een giftig gas. Het leek alsof ze naar de speeltoestellen toegetrokken werd, want voor ze het wist stond ze al voor één van de machines. Karma keek rond, deed één van de handschoenen uit en legde het op de startknop van de machine. Deze ging aan en ze keek naar het racespel wat zich voor haar vertoonde, kantelde lichtjes haar hoofd en keek er even naar. Ze had nog nooit met zo'n machine kunnen spelen. Een kleine glimlach kwam op haar gezicht te liggen en ze deed de andere handschoen uit, die ze naast haar neerlegde. Maar toen ze haar beide handen op de hendels had neergelegd voelde ze de energie naar haar vingers stromen. Voordat ze het wist was er een kleine vonk, waarbij de machine uitging. En steeds meer dingen gingen uit in de ruimte, alles ging uit. Verlichting en de machines. Geschrokken deed ze een stapje achteruit omdat alles opeens duisternis was. De handschoenen griste ze van de machine en ze draaide zich om, voelde haar hartslag wat versnellen. Dat laatste was logisch, want ze was bang in het donker.