Onderwerp: Your inspiration is the loss of absolutely everything za apr 23, 2016 4:15 pm
WHEN SHE GETS HIS GUN
HE'S BEGGING
"BABE, STAY, STAY, STAY, STAY, STAY."
STYRR FRØYMUNDR AGNISON
▼
Je kon blijkbaar best veel doen op de school. Het was een leuk gebouw, er waren veel mogelijkheden om je bezig te houden. Van tuinen tot speeltuinen tot een gamezaal en dan de slaapkamers die ook best gezellig waren. Hij was nog steeds een beetje aan het knoeien met het regelen van een kamer, want echt alleen slapen wou hij niet, maar een roommate fixen voor jezelf terwijl je een uiterlijk had zoals hij had, was niet bepaald gemakkelijk. Hij zou nog wel mensen vinden die hem wel mochten, hoopte hij. Hij was die ochtend opgestaan, want ja, dat moest wel. Styrr was in een redelijk slecht humeur geweest toen hij net wakker werd. Hij was opgestaan en had zich aangekleed, was zijn tanden gaan poetsen en had toen een tijdje in de spiegel gekeken. De zin in een nieuwe tattoo was er weer, maar hij wist dat hij op het moment geen geld had. Ook wou hij geen tattoo nemen waar hij later spijt van had, als in, dat hij iets beters op die plaats had kunnen laten zetten. Ook wou hij dat het nog paste bij de rest van zijn tattoos, bij het skelet. Zombie boy. Het bleef de meest typerende bijnaam, omdat hij zich de maanden na het overlijden van Agnes echt als een zombie gevoeld had. Slaaptekort, huilen en drank. Dat deed je je al gauw voelen alsof je een zombie was, een wandelende dode. De jongeman was nu beter, en hij was nu ook klaar met zijn verleden, daarom zat hij nu hier. Hij had besloten dat hij vandaag de rest van de school maar eens zou gaan bekijken. Eerst the basement. In kelders waren altijd wel gezellige dingen te doen. De getatoeëerde jongen daalde af, tot hij in de kelder was. Er stonden veel oude spullen, er werd ook wijn gehouden (een goed wijntje zo nu en dan weer zéér gewaardeerd door Styrr) maar er zaten ook veel studenten te chillen. En dat was wel leuk. Er stonden banken. Met een doffe plof liet hij zich in een lege zetel vallen, hij wou niemand dwingen om langs hem te gaan zitten, hij was zeer sympathiek op dat vlak. Er was plaats geweest naast andere mensen op andere banken, maar hij besloot alleen te gaan zitten. Als iemand naast hem wou zitten, zou die persoon dat zeker mogen. Styrr zou het juist wel leuk vinden. Hij stak een sigaret op, ook al wist hij dat de rook misschien storend kon zijn doordat het een gesloten ruimte was. Ach ja, pech dan maar. Mensen deden zo vaak dingen die anderen vervelend vonden. Hij stak de sigaret tussen zijn lippen en nam een trek van de peuk. Hij hield de rook even vast, genoot, en blies het toen vervolgens uit. Hij volgde de rook, die naar het plafond toe kringelde. De kerel vond het wel leuk dat de kelder zo aangenaam duister was. Het was er ook wel gezellig, er zaten koppels, er zaten vriendengroepen en enkele individuen. Er stond ook zacht wat muziek aan, maar Styrr was meer subtiel aan het luisteren naar de gesprekken van mensen. Ergens voelde hij een stek van jaloezie voor de koppels, mar hij had zichzelf beloofd dat hij niet meer aan liefde ging doen. Zijn hart behoorde ook nog altijd toe aan Agnes, ook al was zij heen. De tijd vloog. Hij herinnerde zich haar begrafenis nog als gisteren. Bjorn en Bjärni waren niet eens gekomen. Ze hadden Agnes ook nooit echt gemogen. Styrrs moeder was nog wel gekomen, maar zijn vader, Agni, was er natuurlijk niet. Beter zo, Styrr haatte zijn vader en hij was ook ontzettend bang voor hem, ook al zag de zombie boy er zo stoer uit. De student kwam weer met zijn gedachten tot de realiteit, of tot de kern van zijn gedachtengang. Hij ging nooit meer verliefd worden, dus waarom was hij jaloers op deze koppels? Hij wist het wel, maar hij vond het gênant om toe te geven. Hij hield van het gevoel van 'van bil gaan', of - om het iets minder 'mooi' te zeggen - hij hield van het gevoel van seks, maar vele mensen wouden geen seks zonder liefde en dan zat je daar. "Go fuck yourself" is een leuk gezegde, maar echt werken deed het niet. Styrr rookte verder, bekeek het koppel nog even en ging toen voor zich uit staren terwijl hij zachtjes mee neuriede met het nummer op de stereo. Eén dat hij vroeger wel vaak luisterde; Black Cat van Mayday Parade.
Onderwerp: Re: Your inspiration is the loss of absolutely everything za apr 23, 2016 5:03 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Vaak was er in de kelders wel het een en ander te vinden. De ene keer was het er best druk, de andere keer was er geen enkele ziel te zien en hing ze er maar wat in haar eentje rond. Vooral overdag kwam de brunette er vaak, en de mensen die er ook vaak zaten kenden haar ondertussen al. De vampier begon een kleine reputatie op te bouwen op Genosha, iets waar ze stiekem wel veel plezier in had. Op dit moment stond ze voor haar spiegel, niet extreem opgemaakt of iets in die trend, er was geen speciale gelegenheid waar ze heen moest. Met de rode lippenstift die ze tussen haar vingers hield ging ze over haar lippen heen, die daardoor meteen weer fel afstaken op haar bleke huid. Voor de rest had ze haar ogen nog wat omrand met zwarte eyeliner en had ze natuurlijk nog haar mascara die ervoor zorgde dat haar wimpers nog langer leken. Met een zachte tik zette ze haar lippenstift op haar nachtkastje en trok ze het leren jasje aan wat ze op haar bed klaar had gezet, ritste deze dicht en streek haar donkere broek even glad. Ready to go. Zin om op hakken te lopen vandaag had ze niet, dus had ze een paar laarzen uit haar kast gevist. Nu het nog niet zo heel warm was kon ze best nog wel dit soort kleding dragen, en daarbij was ze al koud genoeg van zichzelf waardoor ze het niet snel warm kreeg.
Het duurde niet lang voordat ze aangekomen was bij de keldertrap. Rustig dribbelde ze deze af naar beneden en opende de deur, een golf van stemmen en muziek kwam haar tegemoet, een teken dat ze niet de enige was vandaag. Er zaten redelijk wat mensen op de stoffige banken, de muziek stond zacht aan en ze hoorde verschillende gesprekken die bezig waren. Zacht sloot ze de deur weer, waarna ze zich zonder al te veel moeite langs wat mensen werkte. Immers was ze klein en viel ze niet zo snel op, ondanks dat haar bleke huid wel goed zichtbaar was zo in het duister, evenals haar vuurrode lippen die er bij afstaken. Maar iemand die waarschijnlijk nog veel meer opviel dan zijzelf trok haar aandacht. Een vol getatoeëerde gast die nogal eenzaam op één van de banken zat. Een kleine grijns kwam om haar lippen te liggen en langzaam liep ze op hem af. "Hey daar," begroette ze hem waarna ze op de leuning van de bank ging zitten, haar benen sierlijk over elkaar heen sloeg en haar hoofd een kwartslag draaide zodat ze op hem neer kon kijken. "Jou heb ik nog niet eerder gezien op Genosha, dus nieuw neem ik aan?" Iemand die er zo uit zag had ze op z'n minst al wel eens één keer moeten zien.
Onderwerp: Re: Your inspiration is the loss of absolutely everything zo apr 24, 2016 7:49 pm
AND WHEN SHE GETS ( HIS GUN ) HE'S BEGGING ( BABE STAY )
❝
Hij zat te genieten van het nummer, luisterde wat naar de tekst en rookte verder. Roken was in zijn ogen niet eens zo'n slechte gewoonte. Oké, jawel, het versnelde je dood en hij stopte sommige periodes wel met roken doordat hij een overdreven kettingroker begon te worden. Nu zat hij te genieten van zijn peuk. Peukje, muziekje, sfeer, mensen, hij hield ervan. Hij zat dan wel wat alleen, maar daar werd ook al snel verandering in gebracht toen een meisje - of beter: jongedame - op hem af liep. Of op de bank af liep. Ze had een grijnsje op haar gelaat zag hij, en dat kon ook enkel betekenen dat ze plannen had, of dat ze zich enorm verveelde en een gesprekspartner zocht, of dat ze een slachtoffer zocht (voor het even welk doel, hij speculeerde alleen maar, hij had geen vaste ideeën/gedachten). "Hey daar." Met deze woorden begroette ze hem, en vervolgens ging ze op de leuning van de bank zitten. Hij keek omhoog, naar haar gezicht, al was dat moeilijk door de elegant over elkaar geslagen benen die ook een deel van zijn gezichtsveld innamen. "Jou heb ik nog niet eerder gezien op Genosha, dus nieuw neem ik aan?" Hij glimlachte naar haar en knikte daarna, maar tussen die twee processen in had hij de glimlach licht van zijn gezicht doen vervagen omdat hij niet kon glimlachen en roken tegenlijk. "Ja, nieuw, ben hier nu ongeveer twee dagen, geloof ik", sprak hij. "Maar dat je iemand nog nooit gezien hebt, wilt niet zeggen dat die nieuw is. ik heb jou ook nog nooit gezien en ik vermoed dat je hier al langer bent dan ik", zei Styrr grappend. Hij knipoogde al grinnikend en nam een laatste trek van de sigaret. Vervolgens blies hij de rook uit en drukte hij zijn schoenzool op de peuk, die op de vloer gegooid werd. Hij ruimde die straks nog wel op. Hij stak een hand naar haar uit. "Ég heiti Styrr." Hij glimlachte weer. "Ik heet Styrr, Styrr Agnison", vertaalde hij toen, al voegde hij zijn achternaam er deze keer ook bij. "En wie mag jij dan zijn?" Ze was geen misse verschijning, ze was knap, ze leek sympathiek, al was ze niet echt helemaal zijn type. Een lust voor het oog, maar daar bleef het dan ook wel bij.
