Het was laat in de middag en het schoolplein leek nu langzamerhand vol te lopen. Groepjes mensen gingen bij elkaar zitten en begonnen met elkaar te praten over random dingen. Hati zat er al een tijdje, ergens aan de rand van het plein te wachten op motivatie eens een productieve student te worden. Jammer genoeg kon hij hier niet naar bekeren, waardoor hij gewoon bleef liggen. Yup, liggen. De jongen had zijn wolfvorm aangenomen voor het gemak. Zo kon hij de meeste nieuwsgierige studenten wel ontwijken, door als ze in zijn buurt kwamen dreigend te grommen. Al was je toch al minder aanspreekbaar als enorme wolf. Het zwarte dier behield zijn plek dus gewoon en probeerde wat entertainment te vinden in andere afluisteren. Misschien kon hij hierna wel iemand uitzoeken om het leven lastig te maken. Beetje kleineren, wat lastig vallen en misschien wat fysiek geweld als hij toch bezig was. Lag er net aan of hij leuke reacties kreeg, hehe.
Kylie huppelde als elk tien jarig kind vrolijk rond en zwaaide zo nu en dan naar een paar mensen. Ze kende die mensen dan niet, maar als ze hoorde dat ze weer schattig werd genoemd zwaaide ze even. Het was alsof ze een cuteness mutatie had, waardoor mensen verliefd op haar werden. Best wel irritant vond ze het, maar ze kon er ook niks aan doen dat twee rode krullende staartjes had en er nog altijd uit zag alsof ze jonger was dan tien jaar. Well guess what, mensen konden nog al verbaasd zijn hoe volwassen ze kon zijn. Maar vandaag niet. Ze wilde nu gewoon het typische stereotype kind zijn dat schattig en irritant kon zijn. Nja, ze vond zelf niet dat ze irritant was, maar andere mensen konden zich er wel erg aan ergeren als ze kinderen niet leuk vinden. Kylie was nou eenmaal later geboren dan zij geboren zijn. Daar kon zij immers ook niets aan doen en ook niets aan veranderen. Ze kon niet boos worden op haar ouders dat zij liever wilde dat ze tien jaar geleden was afgeleverd door de reiger en niet veel eerder. Sommige mensen waren er pas later aan toe om een reiger te reserveren met een baby erin. Ja, haar ouders hadden uitgelegd dat ze een reiger moesten reserveren met een baby er in om zo een kind te krijgen, toen Kylie er na had gevraagd. Zo’n reiger reservering duurde negen maanden en dan konden haar ouders zeggen dat ze een familie waren. Ze wist nu wel waar zij vandaan was gekomen. En dat was het belangrijkste wat een kind te horen kreeg.
Nadat Kylie had gehuppeld door de gangen en zo naar buiten was gegaan het schoolplein op. Echter stopte ze gelijk, toen ze een grote zwarte wolf zag staan die haar aandacht trok. Hij leek nogal kwaadaardig, maar ze voelde geen angst voor hem. Ze was eigenlijk best wel nieuwsgierig. Zij kon ook wel een wolf veranderen, ook al was ze dan eerder een wolven welp; maar wel zwart. Dus een kleinere versie van deze wolf. Ze twijfelde even over ze er ook in zou gaan veranderen of dat ze van de wolf een schoot wolf zou maken. Het tweede leek haar wel erg grappig. Eens kijken hoe hij daar op zou reageren. Voorzichtig liep ze op hem af. “Hallo jij kjoetie poetie woetie,” sprak ze tegen hem, terwijl ze dichter op hem af ging lopen. Ze legde een hand op zijn kop en aaide er een keer over. De grijns die op haar gezicht zat vertelde alles hoe leuk ze het vond om nog een wolf maatje tegen te komen. “Zie je, je moet zo grommen mensen vinden je heus wel lief,” zei ze zachtjes nog altijd aaiend over zijn kop.
Hati had er gewoon wat gelegen, zijn rode blik op random mensen gehouden. Niet veel trokken echt zijn interesse, ze waren saai, maar hij verveelde zich dan ook al snel. Hij zocht een makkelijkere prooi, iemand die alleen stond of ergens awkward stond te wezen. In een hele school vol outcasts moest dat toch niet al te veel gevraagd zijn? Als hij niks leuks vond kon hij andere mensen altijd nog persoonlijk ongemakkelijk maken. Dat was nogal zijn specialiteit. Maar nog voor hij omhoog kon komen kwam er al iemand naar hem toe. Euh, niet wat hij verwachtte, het was een klein meisje. Deze gaf hem een zeer onaangename begroeting, waardoor zijn oren meteen naar achteren schoten. Pardon. Gewoon pardon. Het duurde ook niet lang voor hij geaaid werd, wat dus echt het toppunt van belediging was in zijn ogen. Toegegeven bleef hij gewoon een grote hond, en als je onder zijn kin of achter zijn oor aaide was hij ook verkocht, maar tot die tijd behield hij zijn waardigheid. Even overwoog hij of hij laag genoeg was een kind van 10 te bijten, maar dat leek nog net buiten zijn doen te zijn. Vandaar dat hij ondanks de woorden van de ander begon te grommen en haar star aankeek. No touchies.
Het was niet eerder in haar opgekomen, maar de wolf die zo op het school plein stond en mensen met een vuile blik aan keek vond ze best wel zielig. Er was vast iets gebeurd waardoor hij het in zich had genomen om te veranderen en vuil naar andere mensen te kijken. Daar maakte hij natuurlijk geen vrienden mee en dat vond ze niet kunnen. Ondanks dat hij er wat vijandig uit zag had ze het in zich genomen om naar hem toe te lopen en hem normaal te begroette zoals ze elke dier begroette. Als hij zo graag als dier er uit wilde zien dan zou ze hem ook zo behandelen. Zelfs kon ze ook wel veranderen, maar dat zou ze pas doen als hij normaal naar hoe toe zou gedragen. Er was niks waar Kylie de schuld van zou moeten krijgen. Er was niks anders te vinden dan pure onschuld en vrolijkheid. Ze voelde zich dan ook niet bedreigd, toen hij zijn oren naar achteren deed bij haar begroeting. Ze was niet bang voor hem en dat zou hij dan ook duidelijk moeten weten. Ze mocht dan wel klein en jong zijn, maar ze was al een stoere meid. Ze keek hem wat boos aan, toen hij begon te grommen. Ze gaf hem een zachte tik op zijn kop en zei streng:“Jij gaat niet grommen naar mij. Heb je dat begreep jij kleine puppy wolf welp.” Ze had haar handen in haar zij gezet en hem streng toe gesproken. Dat zou hem wel even duidelijk maken dat ze niet bang was. Al had ze dat misschien een beetje overdreven gezegd door hem puppy wolf welp te noemen, terwijl zij duidelijk de welp was als ze zou veranderen. Ze begon hem weer te kriebelen achter zijn oren. “Sorry ik wilde niet boos doen, maar je moet niet zo boos doen tegen andere mensen. Niemand word daar vrolijk van,” maakte ze hem duidelijk. Door het feit hoe hij eerst had gereageerd op haar wist ze wel dat hij haar zou begrijpen. “Als je wil kan ik ook wel veranderen, dan kunnen we samen spelen,” zei ze enthousiast bij haar idee. Misschien zou het zijn humeur ook wel wat veranderen.
Kon hij niet eens meer een klein kind bang maken? Wow, deze dag werd slechter en slechter met de minuut. Ook had hij besloten dat de technieken die op het vaste land hadden gewerkt hier misschien minder effectief waren. Hij kreeg een boze blik terug, waardoor hij even koppig terug keek. Hati kon best onvolwassen zijn op zulke momenten, maar stiekem had hij ook een zwak voor kleinere kinderen, al kon hij dit niet laten merken. Al helemaal niet toen hij een tik op zijn kop kreeg, iets wat hem zeker uit zijn gestaar bracht. Ook kreeg hij meteen een flinke bijnaam, waardoor hij een verontwaardigd geluid maakte. Pardon? Hij was een flink beest en duidelijk geen pup, had hij zijn best voor moeten doen hoor. Grumpy legde hij toen zijn kop maar op zijn poten en snoof even diep uit. Stom kind. Hij zou haar gewoon negeren tot ze we- Dat was vals, tegen de regels. Ze begon hem te krabben achter zijn oren, wat een van de weinige plekken was waardoor hij vrijwel in haar hand smolt. Je kon er gewoon niet makkelijk bij en dat pluis van hem kriebelde zeker. Vandaar dat hij minder naar haar volgende woorden luisterde maar gewoon zijn kop wat dichterbij bracht. Toen de meid verder ging keek hij wat verbaast op. Kon ze ook een wolf worden? Kort nam hij de tijd aan haar te snuffelen, maar vond geen spoor van wolfgeur. Ze was dus geen weerwolf. Maar wat dan wel? Hij stond dus ook op en schudde zijn pels even uit, waardoor je zijn flinke grote kon zien. Maar hierna kantelde hij alleen vragend zijn kop en snuffelde nogmaals aan het meisje.
Kylie was een stoere meid dat was tenminste één ding dat zeker was over haar en dat je nu dan ook over haar kon zeggen. Ze was stoer en ze was voor niets of iemand bang. Behalve spinnen en muizen, maar die liet ze even achter wegen. Nu je haar zo zag staan naast een grote zwarte wolf hond zou je kunnen zeggen dat ze een groot risico nam om haar hand over zijn kop heen te halen, maar zo was ze. Ze voelde zich aan getrokken tot grote dieren, vaak waren die dan ook het liefst. Vooral als je keek bij honden en paarden. Bij honden waren grote honden sneller schoothondjes en de kleintjes blafte heel snel. En bij paarden tijdens paardrijden waren echt grote paarden heel erg lief. En de pony´s zoals shetlanders zijn echt heel erg vervelend. Kleine draak pony´s waren het. Zelf reed ze geen paard of pony, maar ze heeft er genoeg van gehoord van haar vriendinnetjes die wel aan paardrijden deden. Kylie was zelf gewoon van het bergbeklimmen of wandelen in de bossen met haar hondje. Ze voelde zich zelf dan ook een stukje veiliger dan vallen van een pony of paard in de bossen van Colorado. Ze moest er niet aan denken om dan te vallen.
De wolf hond mocht dan wel hebben gegromd naar haar, maar hij had het niet moeten doen. Het gevolg was dan ook dat hij een tik op zijn hoofd kon verwachten. Zo simpel was ze en ze wilde er niet aan denken aan wat hij haar kon doen, omdat het toch een stukje zelfvertrouwen en moet nodig had om dat te doen. Iets wat ze duidelijk wel had. Hij keek dan wel koppig terug, maar ze hield haar strenge blik vol tot het moment dat hij zijn koppig neerlegde op zijn voor poten. Het deed haar tevreden grijnzen. Ook al had ze het niet kunnen laten om toch haar excuses aan te bieden en dat ze het niet zo bedoelde. Ze had hem gewoon een lesje bij willen leren niets meer en niets minder. Ze probeerde het goed te pakken om met haar kleine handje achter zijn oor te kriebelen. De woorden rolde over haar lippen met een voorstel dat hij niet had verwacht door dat hij verbaasd zijn kop omhoog deed. Ja, hij had het dus goed begrepen dat ze wel degelijk kon veranderen in een wolf. Ze konden dan samen spelen en zij was altijd in om te spelen en eventueel te veranderen naar een wolf. Ze had wel een nadeel dat hij wel erg groot was en zij maar een welp. Maar ze had Storm ook leren kennen als welp. Ze had er wat meer vertrouwen in dat ze wist wat ze deed.
Hij snuffelde kort aan haar dat haar even deed giechelen. Hij stond op en schudde zijn pels even uit. Oké, hij was zo wel even een heel stuk groter, maar het leek haar wel grappig om te spelen met hem als welp en wolf. Ze is en bleef een kind dat wilde spelen. Hij hield zijn kop schuin, waarbij ze knikte. “Ik hoop dat dat een ja is dat je mee stemt om samen te spelen,” zei ze waarna Kylie op stond van de fontein en nam een korte afstand van hem vandaan. Soepeltjes liet ze een aurora om haar heen verschijnen en nam de vorm van een welp aan. Een klein zwart welpje dat net leerde op kleine muisjes te jagen. Niet dat ze dat deed, maar ze zou daar als welp wel uit genoeg voor zijn om dat kunnen doen. Terwijl ze voor hem zat als een kleine zwarte wolven welp ging haar staartje langzaam heen en weer en haar oren naar voor en achteren. Ze zat echt te stuiteren om te kunnen spelen. En ze kon het dan niet laten om hem als eerste uit te dagen. Ze maakte rustig een paar stapjes naar voren en drukte haar natte wolven neusje in zijn vacht om hem meer aan te sporen om wat te doen. Dit zou gewoon te leuk worden. Met Storm had ze moeten uit kijken vanwege zijn hartslagmeter, maar ze wist niet zeker of dat ook nodig was met hem en dat hij dan gewoon kon spelen. Dat was alles wat ze immers wilde. Met iemand spelen, terwijl ze niet een normaal meisje was maar een dier. Leuker kon toch niet?
ustig keer de zwarte wolf naar het kleine meisje. Je zou toch denken dat kleine kinderen begrepen dat ze geen wilde dieren moesten aaien. Dat was vaak een van de regels die ze voorgeschreven kregen, toegeven was hij niet echt een standaard wolf die zou bijten naar kleine handjes die in de buurt kwamen. Bij mensen van normaal formaat had hij nog echt gehapt ook, maar een kind? Nee, zo laag ging hij ook weer niet. Het meisje was dus of heel moedig of gewoon dom. Hij zou maar eens vriendelijk zijn en op het eerste rekenen, ze was immers ook vriendelijk tegen hem geweest. Daarbij had ze achter zijn oor gekrabd, wat tegelijk stond aan vriendschap in zijn boekje. Zijn interesse werd pas echt gewekt toen de kleine madame zie dat ze ook een wolf kon worden. De reu had haar in eerste instantie niet geloofd, ze rook immers niet naar een wolf zoals goudlokje dat had gedaan. Maar toen de roodharige gewoon opstond en door midden van een fabulous lichtshow in een kleine welp veranderde, had hij niks meer te zeggen, en Hati was moeilijk uit woorden te krijgen. Wat onwerkelijk staarde hij ook naar het kleine ding, gewoon een zwart pupje. Het was al een bijna een kleine versie van hem, en dat idee was zeker vreemd. Zou hij hier uberhoud wel mee kunnen spelen? Viel het niet om als hij het een tik gaf? Was hij hier nu echt aan het overwegen ermee te gaan spelen? Urgh, kwam door de schattigheid van het monstertje. Toen hij de por voelde keek hij wel even op het welpje neer met een pretlichtje in zijn ogen, waarna hij opsprong en door zijn voorpoten heen ging. Zijn staart zwiepte op speelse wijze heen en weer terwijl hij een van zijn poten optilde en een schijnbeweging maakte richting het wezentje, in de hoop dat hij het een beetje goed deed. Je kon wel raden dat dit niet iedere dag gebeurde.
Er waren maar twee dingen waarbij Kylie kon zeggen dat ze bang voor was. En dat waren muizen en spinnen, maar een grote zwarte wolf midden in het school plein? Nee, dat zou wel het laatste zijn waar ze bang voor zou zijn. Als de wolf echt zou eng zou zijn en kwaadaardig dan zou hij allang hebben aangevallen op omstandige mensen die een af en toe op zij keken. Ze was niet naar de wolf toe gestapt om iets te bewijzen aan zichzelf, maar eerder om dat ook zij in een wolf kon veranderen. Met Storm had ze niet kunnen spelen, maar misschien zou het wel kunnen met hem. Toch moest ze eerst de wolf wat manieren leren en dat hij niet zo moest grommen. Ze had hem een tik gegeven op zijn kop. Dat had haar moeder ook altijd gedaan als ze niet luisterde. Niet hard, maar wel dat ze moest op houden. Het had altijd net zo goed gewerkt bij haar als bij de zwarte wolf. Het was natuurlijk ook niet interessant om de hele tijd naar een kind te luisteren, maar ze had altijd nog haar geheime plan in petto zodat hij wel geïnteresseerd zou worden in haar.
Met het creëren van een aurora om haar heen vulde ze haar lichaam met het licht, waarna ze gemakkelijk en soepel in zwarte welp veranderde. Als ze veranderde deed het haar nooit zeer. Dat kwam dankzij het licht dat er voor zorgde dat ze geen pijn had. Het had echt grote voordelen als je nadacht hoe moeilijk het voor sommige mensen was om te veranderen. De staart ging langzaam heen en weer. Haar oren ging naar voren en naar achteren. Ze was erg actief en ze had er zin in, maar ze vond het ook nog spannend. Toch kon ze het niet laten om haar natte neusje in zijn vacht te poren. Haar staart ging meer heen en weer, toen ook hij in beweging kwam. Hij ging door zijn voorpoten en zij deed precies het zelfde. Speelse grommentjes glipte door haar mondje. Door zijn schijnbeweging ging ze nog iets lager, waarna ze zich afzette van de grond en onhandig naar hem toe sprong. Een sprong en val en toen weer een sprong, waarna ze hem in zijn oor beet en gromde. Het onschuldige ding dat ze was had totaal geen spanning meer door de beweging van de grotere wolf. Hier had ze al die tijd op gewacht. En het was echt té leuk. Kylie liet zijn oor los en ze had haar voorpoten om zijn voor poot heen geslagen om hem vast te houden. Ze hoopte dat als hij zou lopen dat ze hem liet struikelen, natuurlijk zou ze daar niet sterk genoeg voor zijn. Maar het was een heel begin voor een speelse middag.
