Naam ;; Lorelei Maria Vagner
Geboorteplaats ;; Crossville – Tennessee – USA
Leeftijd ;; 17
Alias ;; Adrenaline
Lorelei is zeer gevoelig voor adrenaline, een hormoon dat voornamelijk in stress situaties wordt geproduceerd. Wanneer ze bang/boos/in gevaar is versterken Lorelei’s mutaties en sommigen kan ze zelfs alleen gebruiken wanneer ze in een gevaarlijke situatie is.
Adrenaline maakt ieder mens tijdelijk sterker, sneller en alerter. Ook verbetert het tijdelijk je geheugen, waardoor het achteraf lijkt alsof een situatie erg lang duurde en je alle details nog weet. Voor Lorelei is dit ook het geval, sterker nog, ze heeft er sterkere effecten van dan de meesten. Als ze in een situatie is geweest waarin haar adrenaline levels sterk zijn gestegen is Lorelei daarna emotioneel zeer instabiel en kan ze weinig prikkels verwerken zonder overladen te worden.
Te hoge hoeveelheden stress zorgen dat Lorelei begint te zweten, trillen en een paniekaanval kan krijgen. Hoofdpijn, gespannen spieren en zelfs hartkloppingen kunnen dit nog beangstigender maken.
;; Flight – Rabbit Hole ;;Iedereen die wel eens gedroomd heft van ‘wegzakken in de grond’ tijdens een ongemakkelijk moment kan jaloers worden op Lorelei. Het eerste aspect van haar adrenaline-mutatie is een ontwijkende, als ze in gevaar is, bang of zeer opgewonden is verdwijnt ze, om op een willekeurige plek weer te verschijnen. Haar lichaam reageert pijlsnel op de vluchtneiging die men door adrenaline krijgt in een gevaarlijke situatie, ze is weg voordat je met je ogen kan knipperen. Waar ze terug komt is niet te bepalen, al is het meestal vrij dichtbij en altijd op een veilige plaats. Mensen aanwezig op de plek waar Lorelei heen wordt gestuurd zien haar ofwel uit de lucht komen vallen ofwel uit de grond op schieten als een paddestoel. Daarbij is bij allebei een soort blauw/paarse tunnel te zien als je op het perfecte moment kijkt. Ze valt nooit hard en neemt de spullen mee die ze vast heeft. Of ze mensen mee neemt weet ze niet.
Hoe meer adrenaline, hoe verder Lorelei springt. Het is nauwelijks te controleren, alleen door haar niveau van opwinding te beheersen kan ze het triggeren of tegenhouden. Ook moet ze eerst angst oid voelen voor het kan gebeuren en zelfs dan is het niet 100% betrouwbaar als het geen doodsangst is. Wel merkt ze dat ze kan sturen in welke richting ze vertrekt, in beperkte mate, dus als ze bijvoorbeeld heel hard denkt “niet te ver” zal ze op korte afstand terecht komen.
;; Fight – Claws, bones, speed ;;Lorelei’s nagels zijn harder dan van de meesten. Dat komt omdat haar nagels niet gemaakt zijn van keratine etc zoals normaal, maar van een botachtig materiaal. Dit materiaal is hard en scherp. Lorelei kan deze nagels nog scherper en gevaarlijk lang maken om zichzelf te verdedigen, als een soort klauwen. Ook haar andere botten groeien snel en zijn steviger dan normaal. Ze kan bot sturen, van haar eigen nagels kan ze een soort hand pantser maken, wat ze in theorie nog verder zou kunnen uitgroeien om haar arm te beschermen, maar zo ver is ze nog nooit gekomen. Ook haar tanden zou ze in theorie kunnen vervormen, maar er zal een flink grote schok nodig zijn om haar lichaam zo ver te krijgen die transformatie te maken.
Het doet geen pijn om de botten te laten verschijnen, maar het is pijnlijk en lastig om het weer terug te absorberen, iets waardoor ze meestal maar kiest voor de ‘makkelijke’ optie en begint te vijlen.
Ook de zogenaamde ‘hysterical strength’ die geassocieerd wordt met leven-of-dood situaties is bij Lorelei versterkt, waardoor ze in stress situaties sterker, alerter en sneller is. Ook lijkt de tijd voor haar dan trager te gaan. Ze kan je alle details van de kleding van de omstaanders vertellen als je haar er later naar vraagt.
;; Fright – Radar ;; Lorelei voelt de mensen om zich heen aan. Ze kan geen gedachten lezen of aura’s zien. Maar ze heeft een soort radar voor gevaar, die constant aan staat. Bij normale mensen kan ze aanvoelen wanneer iemand gestresst is of boos. Als iemand figuurlijk op ontploffen staat gaan er bij haar een soort alarmbellen af waardoor ze bijna automatisch totaal alert is.
Bij mutanten heeft de sensor een extra laag, namelijk dat ze kan aanvoelen hoe sterk iemand’s mutaties zijn en soms ook in welke richting deze mutaties gaan. Bij mutanten is het voor haar lastiger stress en dat soort zaken te lezen, omdat de mutaties de lezing verstoren. Wat Lorelei nóg niet weet is dat een groot deel van deze radar op geur drijft (feromonen etc), waardoor verkoudheid of andere geur-beperkende middelen (deodorant) haar voor de gek kunnen houden.
Vooral door deze mutatie, maar ook door de algemene betekenis van de adrenaline gevoeligheid heeft Lorelei vaak veel aan haar hoofd, waardoor ze moeilijk in slaap kan vallen en zodra ze slaapt ook niet lang rust heeft. Ze slaapt nooit meer dan 3 uur achtereen en doet veel zogenaamde hazenslaapjes, waarbij ze altijd nog half alert is, een beetje zoals sommige prooidieren dat doen.
Outside ;; Lorelei heeft romig wit haar met een lichte slag erin en een huid die nauwelijks meer kleur heeft dan dat. Als een porseleinen popje, zo wit en glad is haar huid. Dunne witte wenkbrauwen maken haar uitdrukkingen soms lastig om te zien. Zelfs haar wimpers zijn spierwit, wat een vrij vreemd gezicht is als je goed naar haar kijkt. Haar haar is zo geknipt dat haar rechte pony net boven haar ogen valt. De enige kleur in haar gezicht zijn haar ogen en haar lippen, die zachtroze gekleurd zijn. Lorelei bijt op haar lip, waardoor er vaak velletjes aan hangen of wondjes te zien zijn. Haar ogen zijn afhankelijk van de lichtinval blauw tot paars of zelfs bleek grijs. Dit komt door haar albinisme. Het gebrek aan kleur in haar lichaam kan haar soms een kaal, ziekelijk of zelfs ‘dood’ uiterlijk geven. Een nadeel is ook dat haar blos altijd overduidelijk te zien is.
Het meisje is iets te zwaar en mollig, doordat ze nooit echt gesport heeft, op de gymnastiek lessen na. Haar schouders zijn net iets te breed voor haar verder vrij ranke figuur, al heeft ze wel zachte rondingen, geen prikkende ellebogen of knokige knieën. Haar borsten zijn redelijk klein. Lorelei is nogal onzeker over haar bouw, omdat ze bang is niet genoeg te hebben om jongens te voldoen. Ze heeft nog nooit make-up gebruikt of haar eigen kleding gekozen, dus ziet ze er nogal onhandig en misplaatst uit soms. Ook is ze pas laat in de pubertijd gekomen, waardoor ze nog niet uitgegroeid is.
Inside ;; Lorelei droomt al sinds haar jeugd van de buitenwereld. Ze heeft er dus een zeer gestileerd beeld van, gevormd uit fragmenten van films en krantenartikelen, veranderd door jaren van dagdromen en fantaseren. Ze is als een onbeschreven blad, maar staat te springen om als Eva van de verboden vruchten te proeven. Schuldgevoel en nieuwsgierigheid gaan hand en hand in het meisje, een conflicterende mix.
Lorelei valt voornamelijk op vrouwen, maar heeft niet de mogelijkheid gehad om dat te ontdekken, noch de woorden in haar vocabulair om dat zonder walging te beschrijven. Ze is opgevoed met zeer conservatieve normen en waarden, waardoor ze zichzelf dwingt te verlangen naar jongens. En Lorelei verlangt oprecht naar liefde, ze heeft geen seksuele voorlichting gehad, waardoor ze echt een ramp is op het gebied van romantiek, maar ze droomt van een relatie. Ze droomt van gecharmeerd worden, een man die haar uit eten neemt, een gentleman. Maar de waarheid is dat ze zo kwetsbaar is dat ook minder mooie date-technieken op haar zeker effect zullen hebben. Ze zal snel en hard vallen voor iemand die de juiste snaar raakt bij haar en aangezien ze nog nooit eerder écht verliefd is geweest is het onbekend hoe ze daarop zou reageren. Lorelei heeft moeite haar gevoelens te beheersen, of dat nou angst of begeerte is. Lorelei vormt zich gauw naar andere mensen. Hun wensen, hun verwachtingen. Ze is als een berk, die meebuigt met de wind.
Ze kan daardoor te aanhankelijk zijn, maar bedoelt het goed. Ze zal ook altijd willen laten zien dat ze je waardeert, wat ze kan doen op wat gekke manieren. Zo onthoudt ze allerlei kleine feitjes over je en vraagt je na een maand hoe het met je kiespijn gaat, wanneer je dat zelf allang weer vergeten bent.
Het meisje is dus kwetsbaar voor invloeden van buitenaf, wat ook terug te vinden in haar faalangst. Ze is bang voor veel dingen (slakken, kikkers, onweer, de duivel), maar falen spant de kroon. Toetsen, presentaties. Ze kan er niet tegen zodra er druk op haar gezet wordt. Ze is altijd alert, mede door haar mutatie, en kan gauw in paniek raken.
Geschiedenis ;;Lorelei is opgegroeid aan de rand van Crossville, Tennessee, waar het grootste deel van de populatie Christelijk was.. Ook haar familie was streng gelovig, waardoor ze met het geloof opgegroeid is. Ze woonde in een buitenwijk, waar ze volledig afgesloten waren van de grote boze buitenwereld. Lorelei werd geschoold in een kleine buurtschool, waar rare ideeën van buitenaf niet welkom waren. Zelfs kalenders waren duivels en niet toegestaan. Hierdoor heeft Lorelei geen flauw idee op welke dag ze jarig is.
Vanaf haar jeugd was Lorelei een pienter meisje, nieuwsgierig naar alles wat los en vast zat. Ze zoog alle informatie van de goed verborgen moderne zaken op als een spons. Natuurlijk hadden ze wel dingen als elektriciteit, wasmachines en dergelijke, maar de families probeerden wanhopig dingen als internet en vunzige films buiten de deur te houden. Toen de kruidenier begon met het verkopen van voetbalplaatjes waren de protesten zo groot dat diezelfde week nog alle plaatjes teruggevorderd en verbrand werden.
Lorelei hield van bouwen, buiten spelen, rondrennen. Haar moeder kon het niet aanzien dat haar dochter met modderige kleding thuiskwam en perkte die activiteit gauw in. Lorelei moest maar leren breien, haken en zelfs naaien op een naaimachine. Haar ouders hielden van haar en haar drie jongere broertjes, maar de opvoeding die ze Lorelei gaven paste totaal niet bij haar. Het pijnigde de witharige dame om te zien hoe haar broertjes alles mochten wat zij niet mocht. Dus glipte ze weg van haar taken, maakte een extra ommetje wanneer ze boodschappen haalde.
Ze is zo op veertienjarige leeftijd onprettig volk tegen gekomen, wat aan haar zat. Niets seksueels, maar haar spierwitte haar trok hun aandacht, waarop zij eraan begonnen te trekken. De blikken op hun gezichten toen het gepanikeerde meisje uithaalde met een soort wittige messen aan haar vingers en daarna verdween.. waren op z’n zachts gezegd doodsbang. Ze vertelden iedereen dat ze een spook hadden gezien. Lorelei dacht dat ze door God gered was, ze was wekenlang van de wijs, tot haar ouders haar naar de kerk stuurden omdat ze het maar gek vonden hoe veel Lorelei nu in de Bijbel las. Gered door een Engel, zo zag zij het. De pastoor waaraan ze onder druk opbiechtte wat er gebeurd was dacht echter eerder aan de Duivel, omdat ze haar taken had verloochend toen ze die buurt inliep. Ze moest boete doen, kaarsjes branden, bidden, de armen helpen. En aanhoren hoe de duivel haar zou proberen te verleiden omdat ze met haar witte haren zo puur was dat hij het niet kon weerstaan. Zo werd ze bang voor haar eigen mutatie, wat een averechts effect had. Hoe veel kruisjes ze ook sloeg, toen ze een presentatie moest geven panikeerde ze zo zeer dat ze in de kelder van de school belandde.
Zo modderde Lorelei nog enkele jaren aan met haar mutaties, ze voelde zich alleen, verlaten door God. Haar enige afleiding waren de paar disco plaatjes die ze had, de ouderwetse film Hairspray, een casettebandje met ABBA liedjes. Ze leefde in het verleden en in haar eigen hoofd maakte ze er een droomwereld van. Haar opa was al jaren ziek en verslechterde na de dood van zijn vrouw met elke dag. De man werd uiteraard in huis genomen door de familie Vagner.
Moeder was aan het werk in de soepkeuken van de kerk toen het mis ging. Lorelei moest opa zijn pillen geven, maar vond de oude man dronken en verward. Hij dacht dat Lorelei zijn vrouw was en raakte haar op verboden plaatsen. Toen zij panikeerde kwamen haar jonge broertjes kijken. Opa schreeuwde dat ze hem weg kwamen halen, greep de jongste vast met een keukenmes in de aanslag. Hij dreigde. Hij dwong haar een koffer te pakken. Ze zouden gaan. Ze zouden weg gaan en trouwen en samen de wereld ontdekken. Lorelei huilde hete tranen. Haar koffer was pas na drie pogingen overtuigend genoeg om hem zo ver te krijgen dat hij haar broertje omruilde voor haar bovenarm, die hij stevig vast greep. Hij begon richting de deur te lopen, zo snel dat Lorelei struikelde. Hij was woedend, schopte met zijn puntige schoen tussen haar ribben. Haar broertje gilde alsof ze vermoord werd. Lorelei dacht dat ze vermoord werd. Lorelei schreeuwde. En weg was ze. Ver ver weg.
Een park. Een groot meer. Waar was ze? Haar koffer lag geopend naast haar, gehaast begon ze haar spullen te verzamelen. Het was een hypnotizerend klusje, maar zodra ze klaar was stortte ze in. Lorelei probeerde wanhopig haar mutatie te triggeren. Terug. Ze wilde terug. Niet voor haar opa. Niet eens voor haar ouders. Maar voor haar broers. Niets gebeurde. De wanhoop was te verslagen, ze geloofde al niet in haarzelf voordat ze aan haar pogingen begon.
Lorelei kwam een beer tegen. Dat was de trigger die ze nodig had. Helaas bracht dat haar enkel verder van huis, in Las Vegas. Het meisje was volkomen overdonderd door de felle lampen en grote auto’s, ze kon niet eens iemand vinden om hulp te vragen voordat ze haast onder de voeten werd gelopen en weer panikeerde. Zo schoot Lorelei door het leven, het leek een eeuwigheid, maar het was slechts heel even.
Tot ze gered werd. Tot rust kon komen op een eiland. En daar een nieuw avontuur begon.
