Workout
Emma was 7 jaar oud geweest toen ze door haar ouders naar haar eerste boxles gebracht werd. De dokters hadden aangeraden om Emma een sport te laten doen en haar lichaam zo gezond mogelijk te houden, en omdat de jonge blondine al een fan was van boxen was het eigenlijk meteen besloten dat dat de sport zou worden die de kleine meid zou beoefenen. Haar ouders hadden nog andere dingen voorgesteld: Zwemmen, dansen, en zelfs paardrijden waren ter sprake gekomen, maar niets sprak Emma aan zoals het in elkaar slaan van mensen op een respectvolle manier. Waar haar passie voor boxen vandaan kwam was onbekend. Toentertijd gebeurde het nog niet zo vaak dat andere kinderen haar voor hun eigen plezier in elkaar ramden, dus daar kwam het niet van. Ze vond het gewoon leuk, en was ontzettend blij dat ze dan eindelijk de sport mocht doen waar ze al die tijd van droomde.
Ze had een maand de lessen gevolgd toen de leraar tegen haar zei dat ze te zwak was en niet in staat was om de lessen goed te volgen. Emma had van alles gedaan om hem op andere gedachten te brengen. Medische bestanden aangeleverd die zeiden dat ze moest sporten, hem vertellen hoe het haar droom was om een boxer te worden en gesmeekt en gejankt alsof het daadwerkelijk een droom was die aan duigen viel. In werkelijkheid wilde ze niet bekend worden als boxer, ze wilde gewoon sterker worden en leren zichzelf te verdedigen, en bovendien haar liefde voor de sport kunnen uiten door het te beoefenen, maar niets werkte op de eigenwijze sportleraar en Emma moest een nieuwe sport zoeken om haar eigen te maken.
10 jaar later zag ze voor het eerst weer een boxbal hangen en ze kreeg meteen weer dat nostalgische gevoel. Het gevoel dat ze alsnog deze droom uit kon laten komen, zelfs al was hij allang vervlogen.
Ze was meteen op zoek gegaan naar de sportleraar, een man genaamd Evian, en had aan hem gevraagd of hij voor haar een trainingssessie kon regelen. Met tegenzin informeerde ze hem ook over haar mutatie, zodat hij daar rekening mee kon houden in zijn les, en hoewel Emma niet goed was in het lezen van mensen leek het er op dat hij haar begrepen had. De afspraak stond voor precies een week later, en dat moment was nu aangebroken.
De deuren van de sportzaal stonden al wijd open en Emma liep, met haar sportkleding al aan, bewonderend de ruimte binnen.
Het leek er op dat ze de enige binnen was, wat haar zich liet afvragen waarom de deur open stond. Misschien was Evian even een kopje thee halen ofzoiets en had hij de deur voor haar open laten staan.
Toch checkte ze of er niet toevallig nog iemand was door een paar keer op verschillende volumes ‘hallo’ te roepen. Het leek er echter op dat ze geen antwoord kreeg, dus nam ze plaats op een bankje wat aan de rand van de ruimte geplaatst was, waar ze haar tas naast haar liet rusten en even haar kleding recht trok. Ze droeg een suikerspin-roze tank top met zwarte randen om de gaten waar haar lichaamsdelen doorheen gestoken waren. Er onder droeg ze een grijze joggingbroek, die er eigenlijk te wijd uit zag voor haar. Niet dat dat haar wat kon schelen. Het zat lekker, en dat vond ze belangrijker.
Ze liet haar benen languit voor zich rusten terwijl ze haar rug tegen de muur achter zich drukte. Haar blik focuste ze op de deur, die nog net zo open stond als toen ze binnen gelopen was.
[Evian]
