New romantics {{KARLIEEEE}}

We need love, but all we want is danger

WE'RE ALL BORED WE'RE ALL SO TIRED OF EVERYTHING WE WAIT FOR TRAINS THAT JUST AREN'T COMING WE SHOW OFF OUR DIFFERENT SCARLET LETTERS TRUST ME MINE IS BETTER WE'RE SO YOUNG THAT WE'RE ON THE ROAD TO RUIN WE PLAY DUMB BUT WE KNOW EXACTLY WHAT WE'RE DOING WE CRY TEARS OF MASCARA IN THE BATHROOM HONEY LIFE IS JUST A CLASSROOM CAUSE BABY I COULD BUILD A CASTLE OUT OF ALL THE BRICKS THEY THREW AT ME AND EVERY DAY IT'S LIKE A BATTLE BUT EVERY NIGHT WITH US IS LIKE A DREAM BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS COME ON, COME ALONG WITH ME HEART BREAK IS THE NATIONAL ANTHEM WE SING IT PROUDLY WE ARE TOO BUSY DANCING TO GET KNOCKED OFF OUR FEET BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS THE BEST PEOPLE IN LIFE ARE FREE ----------------------------------------------

Taylor was al zolang bevriend met Karlie dat ze haar verloren zus leek. Ze hadden samen zoveel beleefd, zoveel obstakels overwonnen en zoveel doorstaan. De jaren dat Karlie niet bij haar was geweest, waren leeg, blank en kleurloos, maar vanaf het moment dat ze elkaar terug gevonden hadden leek heel de wereld terug roze te zijn. De wilde feestjes die ze gegeven hadden in hun appartement en de optredens die ze samen hadden gedaan, zowel op het podium als in de living. Eerlijk gezegd kon ze niet wachten tot zij en Karlie terug in New York waren, terug in hun oude vertrouwde wereldje. Niet dat het hier zo erg was, ze hadden nieuwe vrienden gevonden en gingen naar genoeg feestjes. Het strandfeest en het slaapfeestje stond nog vers in haar geheugen gegrift. Daar moest ze Karlie nog over bij praten, net als haar ontmoeting met de knappe beer genaamd Devon. Dat was ook de reden dat ze richting het bos liep en Karlie een smsje had gestuurd om haar daar te ontmoeten. De katten hadden een stukje meegelopen, maar hadden het ook al snel opgegeven toen ze zagen hoever Tay van plan was om te lopen. Dus nu liep ze alleen, aan de rand van het donkere bos dat haar niet echt bang maakte.

In de verte zag ze een blonde kop op een lang lichaam opdoemen, een zicht dat ze goed herkende. Vroeger kwam het wel eens voor dat Taylor Karlie stond op te wachten na een belangrijke casting om het samen te gaan vieren of samen in huilen uit te barsten. Al sloeg het eerste meer op Karlie dan het wenen. Tay's beste vriendin kon alles waar ze haar gedachten op zette. Vrolijk huppelend ging de blondine haar dan ook te gemoed, om de laatste meter rennend af te leggen. Hoewel ze elkaar elke avond zagen, hadden ze niet alle lessen samen. Taylor kwam net uit een verschrikkelijk saaie Spaanse les, terwijl Karlie er net Biologie op had zitten. De lange, warme armen van Karlie omsloten haar terwijl Taylors armen zich om Karlie's smalle taille wikkelde. Hoewel de blondine groot was, was haar beste vriendin nog minstens een kop groter. Dat was ook de reden dat Taylor vaak hakken aandeed en Karlie gewoon platte schoenen, zoals vandaag. "Ik heb je zolang niet gezien!" Dramatisch rekte ze haar 'o' met een giechel uit. Haar armen had ze ondertussen van haar taille afgehaald, om haar haar ermee goed te leggen. "Ben je klaar voor deze bostocht? Het is een hele weg lopen!" Grinnikte ze zachtjes, terwijl ze in gelijke pas met Karlie het uitnodigende bos in stapte. Zoals beste vriendinnen deden praatte ze over alle jongens die voorbij kwamen. Taylor kende de details van Karlie's ontmoeting met Kim en zij kende de details van haar ontmoeting met jongens, waaronder Storm en Devon. Karlie was een nieuwsgierig iemand als het op Taylors avonturen ging en omgekeerd was dat ook het geval. Dat was dan ook de reden dat ze nu het bos in liepen, wat vol mist hing. Tay's beste vriendin wou alle details kennen en dus ook het ravijn waar Taylor ontzettend dom ingevallen was. Natuurlijk kan de voormalige zangers niks anders dan toestemmen en Karlie het ravijn laten zien, voor zij het alleen zou gaan zoeken en zichzelf pijn zou doen.

"Het is hier rechtdoor, denk ik," Taylor had totaal geen gevoel voor richting, gelukkig had haar iPhone dat wel. Als een kompas hield ze het ding met een map van het eiland voor haar neus. Van te voren had ze het ravijn met een rode stip aangeduid, dus nu zou het niet erg moeilijk moeten zijn om het te vinden. Terwijl ze zo door het bos wandelde en van de dierengeluiden genoten, kwamen ze plots onder een gigantische boom uit. "Oh my god Karlie hier moet ik een foto hebben!" Tay's enthousiaste gekwetter verbrak de serene stilte en jaagde enkele vogels weg. Helaas had ze echt geen flauw idee hoe ze dit voor elkaar zou brengen. Tot ze een afgekapte boomstam zag. "Als ik hem op timer zet, zou het wel moeten lukken. Niet?" Deelde ze haar gedachten met haar beste vriendin, terwijl ze naar de boomstam liep en bijna over een hoge wortel struikelde. Haar armen zwaaide enkele seconden door de lucht, voor ze haar evenwicht hervond. "Niks aan het handje!" Giechelde ze opgelucht naar Karlie, die nog steeds onder de boom stond met een ongeruste houding dit keer. Haar telefoon zette ze goed en na enkele mislukte en gekke foto's hadden ze de perfecte. "Dit is er eentje voor instagram!" De vogels in hun omgeving waren al lang weggevlogen door hun gegier en dit keer vloog er dus niks weg.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown.
Trui
Sokken

We need love, but all we want is danger

WE'RE ALL BORED WE'RE ALL SO TIRED OF EVERYTHING WE WAIT FOR TRAINS THAT JUST AREN'T COMING WE SHOW OFF OUR DIFFERENT SCARLET LETTERS TRUST ME MINE IS BETTER WE'RE SO YOUNG THAT WE'RE ON THE ROAD TO RUIN WE PLAY DUMB BUT WE KNOW EXACTLY WHAT WE'RE DOING WE CRY TEARS OF MASCARA IN THE BATHROOM HONEY LIFE IS JUST A CLASSROOM CAUSE BABY I COULD BUILD A CASTLE OUT OF ALL THE BRICKS THEY THREW AT ME AND EVERY DAY IT'S LIKE A BATTLE BUT EVERY NIGHT WITH US IS LIKE A DREAM BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS COME ON, COME ALONG WITH ME HEART BREAK IS THE NATIONAL ANTHEM WE SING IT PROUDLY WE ARE TOO BUSY DANCING TO GET KNOCKED OFF OUR FEET BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS THE BEST PEOPLE IN LIFE ARE FREE ----------------------------------------------

Als ze met hun tweetjes waren konden ze in hun eigen, roze wereldje vastzitten. Voor andere was dat soms hinderlijk, omdat die er niks van snapte. Natuurlijk hielden Karlie en Taylor altijd rekening met de rest van hun vrienden, maar als ze met twee waren, was het zalig. Hun passen waren automatisch gelijk, met één oogopslag konden ze alle gevoelens erachter lezen en zelfs de stilte was fijn. "Ik denk dat onze lange benen het wel aan kunnen. Maar je moet me wel àlles vertellen hoor! Ik wil alles weten," Karlie kwam natuurlijk direct tot de kern van de zaak, de reden waarom ze hier waren. Taylor had beloofd -zoals elke goede beste vriendin- om haar ontmoeting met Devon in geuren en kleuren uit te leggen. Dus had ze Karlie naar het bos laten komen om haar alles te tonen, tot het ravijn toe.

"Geen probleem, we vinden het wel! Het ergste wat er kan gebeuren is dat we de grote boze wolf tegenkomen." Taylor moest giechelen om haar grapje, al stuurde het ook koude rillingen langs haar rug door de gedachten aan de nacht van Devon en Storm. Hoewel ze er zelf niet bij geweest was, had ze grote flitsen door haar mutatie meebeleefd. Er was zoveel gebeurd die nacht, dat ze het het liefst diep wegstak. Anders zou ze er waarschijnlijk  uren over piekeren en daarmee wou ze haar quality time niet verpesten.

Gelukkig verscheen een grote boom in beeld om haar gedachten te verzetten. Vanzelfsprekend moesten ze daar een foto hebben, al was het sneller gezegd dan gedaan. "Anders kan ik altijd heen en weer teleporteren?" Stelde haar beste vriendin voor, maar Taylor fronste en zette haar vinger denkend tegen haar lippen. "Maar wat als de gsm dan toch nog omvalt?" Veerde ze terug, met nog altijd de nadenkende uitdrukking in haar blauwe ogen, "Anders proberen we met de timer en als het niet lukt ga je teleporteren?" Stelde ze uiteindelijk met een tevreden grijns voor en zo ging het dus ook. Al leek het direct goed te gaan met de timer. Taylor viel niet bij het terug hollen naar de boomstam en de meest hilarische foto's kwamen uit de bus. "En voor Facebook, Twitter en alles eigenlijk! Een Vogue cover misschien?" Was het antwoord op haar instagram-roep en samen gierde ze het uit. "Dat is sowieso een Vogue cover! In alle landen voor één issue dezelfde cover! Zo mooi!" Grinnikte ze met een even grote grijns terug. Hun covershoot was de mooiste die ze ooit gedaan hadden. Het was een prachtige setting, het was met Karlie én het was een roadtrip geworden! Meer kon ze echt niet wensen.

Hoewel Taylor aan de grote boomstam gehecht raakte, moesten ze toch door met hun tocht. "Was Devon het een beetje waard om hier helemaal door het bos te lopen?" Ze humde instemmend en knikte met een sneaky grijnsje. "Zeker!" Haar wenkbrauwen wiebelde op en neer terwijl ze naar Karlie giechelde. "Hij heeft me uit een ravijn gered waar ik in gevallen was!" Prees ze de jonge beer, waarbij ze enkele boomstammen op het pad ontweek. "Hij kan zelfs gitaarspelen," Giechelde ze, met een schouder duwtje tegen haar beste vriendin. Zo'n ontspannen boswandelingen als dit terwijl ze elkaar plaagde had ze gemist. In New York gingen ze vaak genoeg naar Central Park, maar met al die bodyguards rond hen was het toch echt niet hetzelfde als dit. De rust, de vogels, hun gebabbel zonder dat ze moesten opletten wat ze zeiden, geen enkele paparazzi. Het was perfect! "Dit is zo perfect," Murmelde ze zachtjes, wetend dat Karlie het toch zou opvangen, waarbij ze de boslucht opsnoof. Haar gsm piepte en haalde hen uit hun vredevolle bubbel. "We zijn bijna bij het ravijn waarin ik gevallen was," Ze giechelde zachtjes en samenzwerend. Het vallen was geen aangename ervaring geweest, maar ze moest toegeven dat een ritje op Devons gespierde rug het meer dan goed maakte en dat kon Karlie natuurlijk allemaal lezen in haar blauwe blik.

De bomen stonden minder dicht op elkaar en Taylor moest minder uitkijken waar ze stapte. De zachte bosgrond ging over in ruwe stenen en plots stonden ze niet meer in het bos maar op het pad langs het ravijn. "Tadaa!" Ze wiebelde zelfs met haar handen in Jazzhands om het totaalplaatje af te maken. Ze behield haar afstand natuurlijk, ze wou er niet nog eens invallen, maar ze gluurde wel vanaf haar veilige plek over de rand. Het was een behoorlijk diep ravijn met verschillende uitsteeksels en vol scherpe rotsen. Daar had zij gelegen, in het goud op een van die rotsen. Hoe ze er zelfs in beland was kon ze zich gewoon niet meer herinneren, waarschijnlijk door de paniek. "Ik was m'n gitaar kwijtgeraakt en ben hem in totale paniek gaan zoeken," Vertelde Taylor het verhaal zo goed als ze kon. Karlie wist hoeveel de gitaar voor Taylor betekende, meer dan iemand anders ooit zou doen. "Ik denk dat ik struikelde of gewoon onhandig bezig was, je kent me hé, en toen viel ik poef petat het ravijn in," Opnieuw gluurde ze over de rand, om snel wat passen naar achteren te zetten toen rotsen naar beneden vielen. "Devon heeft me er toen uitgehaald en ik moet zeggen, dat ritje op zijn rug was alles behalve onprettig," Knipoogde ze haar beste vriendin giechelend toe. Hun ervaring met jongens ging soms een beetje te ver en toch wist het andere geslacht hen altijd weer te verrassen.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown.

We need love, but all we want is danger

WE'RE ALL BORED WE'RE ALL SO TIRED OF EVERYTHING WE WAIT FOR TRAINS THAT JUST AREN'T COMING WE SHOW OFF OUR DIFFERENT SCARLET LETTERS TRUST ME MINE IS BETTER WE'RE SO YOUNG THAT WE'RE ON THE ROAD TO RUIN WE PLAY DUMB BUT WE KNOW EXACTLY WHAT WE'RE DOING WE CRY TEARS OF MASCARA IN THE BATHROOM HONEY LIFE IS JUST A CLASSROOM CAUSE BABY I COULD BUILD A CASTLE OUT OF ALL THE BRICKS THEY THREW AT ME AND EVERY DAY IT'S LIKE A BATTLE BUT EVERY NIGHT WITH US IS LIKE A DREAM BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS COME ON, COME ALONG WITH ME HEART BREAK IS THE NATIONAL ANTHEM WE SING IT PROUDLY WE ARE TOO BUSY DANCING TO GET KNOCKED OFF OUR FEET BABY WE'RE THE NEW ROMANTICS THE BEST PEOPLE IN LIFE ARE FREE ----------------------------------------------

In New York waren ze al blij met de tijd die ze samen doorbrachten, al zaten ze soms beide aan de andere kant van het land. Maar hier, hier leek het hun droomwereld wel! Elke dag mochten ze samen zijn, konden ze samen lachen, proberen te koken, feestjes af gaan en boven al knappe jongens ontmoeten. Taylor wist niet hoe het kwam, maar het leek alsof het mutantengen automatisch een trigger was om een knap gezicht te hebben, een prachtig lijf en afleidende ogen. Ze was nog niemand op het eiland tegen gekomen die er niet geweldig goed uitzag. Over hun karakter kon ze niet altijd hetzelfde zeggen, maar over het algemeen had ze eigenlijk alleen nog maar fijne dingen mee gemaakt. Dat waren ook de herinneringen die haar het meeste bijbleven.

Hun boswandeling was kalm en vol rust. Vogels zongen hun prachtige liederen boven hun hoofd en als Taylor niet zo haar best deed om met haar hoofd bij het gesprek te blijven, was ze waarschijnlijk al vijftig keer weggedroomd. Toen Karlie vroeg of Devon het waard was, kon ze niks anders dan samenzwerend met haar wenkbrauwen wiebelen en dan uitleggen. Karlie's kennende was ze al een heel verhaal in haar mooie hoofdje aan het vormen, plotlines die nooit echt gingen of konden gebeuren. Ooit, in de lagere school, had Taylor een crush gehad op een jongen, Thomas, en Karlie had het meest hilarische, maar tegelijkertijd het meest romantische verhaal ooit verzonnen. Dat er een random riddertoernooi gehouden zou worden op school en Thomas voor haar zou winnen zodat hij een bloemenkrans op haar hoofd kon plaatsen. Uiteindelijk hadden ze wel iets gehad, tot Taylor erachter kwam dat hij het enkel gedaan had zodat hij haar van zijn 'lijst' kon schrappen.

"Voel ik hier nou iets ontstaan tussen jou en Devon? Krijg je zowaar gevoelens voor je held? Dit had ze kunnen verwachten, zeker met iemand die al even hopeloos romantisch was als Tay zelf. Giechelend schudde ze haar hoofd en sloeg ze haar beste vriendin plagend op de arm. "Nee gekkie! Met zo'n jongens heb ik al genoeg ervaring en die sprookjes eindigen altijd met ontzettend veel tranen, een gebroken hart en een nieuwe Grammy voor Album of the Year," Zelfspot had ze wel. Daarom dat ze ook het liedje Blank Space geschreven had, om te lachen met het beeld dat de media van haar had. Het was wel een van de zaligste clips geweest om op te nemen. Niet alleen omdat haar tegenspeler ontzettend knap was, maar ook omdat het zo hilarisch was. Ze mocht schreeuwen, huilen, kwaad worden en nog veel meer. Het aller fijnste was toch toen ze met een mes een schilderij van hem kapot mocht maken of tegen de auto slaan met een golfstok.

Heel de boswandeling had ze niet echt op haar passen gelet, omdat ze erop vertrouwde dat Karlie haar wel zou waarschuwen, maar toen ze bij het ravijn aankwamen ging ze toch wat voorzichtiger lopen. Niet dat ze Karlie nu plots niet meer vertrouwde, maar omdat ze wist dat elke verkeerde beweging gevaarlijk kon zijn. "Ik denk dat ik erg blij mag zijn dat Devon hier was." De ogen van Karlie en haar grijns vertelde Taylor alles wat ze moest weten en een luide lach ontsnapte uit haar keel. "Geloof me, ik ook," Ze dacht terug aan het moment dat ze helemaal versuft op de helling had gelegen. Gelukkig had haar mutatie haar beschermd, maar waarschijnlijk had ze zich bezeerd terwijl ze uit het ravijn probeerde te geraken als Devon er niet geweest was. "Heeft Devon je daarna nog wakker gekust? Of is dat later pas gebeurd?" Daar verwoorde Karlie het gene wat Taylor net in haar uitdrukking gelezen. "Jij hebt toch altijd zoveel fantasie, Karlie!" Giechelde ze met pretlichtjes in haar ogen, al mocht Tay eigenlijk niet veel zeggen. Als Karlie ooit met iemand afsprak, dan begon Taylors fantasie helemaal op hol te slaan. Toen Karlie over Kim vertelde was ze al aan het bedenken wat ze zou aan doen op het verlovingsfeest. Niet dat het meestal zo ver kwam, maar daar hoopte de blondine stiekem toch altijd op. Vooral omdat ze die Kim toch echt wel een toffe en chille kerel vond. Terwijl ze in haar gedachten hun samen zag, was het haar niet opgevallen dat Karlie naar de rand geslopen was. Tot het geluid van vallende rotsblokken haar alarmeerde. Direct schoot haar hoofd omhoog en danste haar blonde haren om haar gezicht. "Karlie!" Riep ze vol bezorgdheid, terwijl ze haar arm uitstak om de onderarm van haar beste vriendin te grijpen. Pas toen ze terug op veilige afstand van het ravijn stond liet ze los en trok ze haar in een knuffel waarbij ze over haar haren wreef, al was dat wel wat moeilijker bij een persoon die minstens een kop groter was dan haar. "Sssht, het is oké." De angst had zijn greep op haar hart nog niet los gelaten en ze bibberde toch wel lichtjes. Als Karlie in het ravijn gevallen was, had ze niet geweten wat ze moest doen en dan zeker niet als ze ernstig gewond was. De gedachten alleen al maakte haar bang.

"Vertel me nog eens hoe je het precies hebt overleefd," Op een zachte, voorzichtige pas liep ze verder langs het ravijn af. "Wel ik had m'n mutatie," Met een knip van haar vingers was ze opnieuw overlegd met goud, "Die mij eigenlijk beschermd heeft tijdens de val," Weer weerklonk een vingerknip en was het terug verdwenen in de ketting. De beer, gitaar en engelenvleugels tikte vrolijk tegen elkaar en tegen haar blote hals, terwijl ze haar blonde haren naar achteren sloeg. Door deze beweging kwam een prachtige bloem in haar zicht. "Karlie, kijk!" Riep ze vrolijk, terwijl ze wees naar het maagdelijk witte bloempje op de rand van het ravijn. Zonder na te denken liep ze erop af, de herinnering aan het gevaar van het ravijn was naar de achtergrond geduwd. In een vlotte beweging zakte ze door haar knieën en wou ze het bloempje plukken, maar door de hakken die ze aan had, ging de 'vlotte' beweging iets te vlot en zakte ze door haar enkel. Hierdoor verloor ze haar evenwicht en toen leek alles in slow motion te gaan. Haar gehele lichaam draaide naar het ravijn toe en haar voeten leken het contact met de aarde te verliezen. Taylors blauwe ogen keken groot en vol angst naar Karlie op, terwijl ze haar hand uitstrekte naar haar beste vriendin en haar lippen haar naam vormde. Het leek alsof ze een eeuwigheid in het niks vloog. Haar vingers plooide zich moeizaam om haar gouden ketting, alsof ze daar steun kon vinden. Het leek zo'n vredig moment daar in de lucht, tot een gil haar oren vulde. De stem kwam haar zo bekend voor, maar ze wist niet van waar tot ze doorhad dat het haar stem was, haar gil. Een geweldige smak weerklonk toen ze tegen de rand sloeg en als een lappenpop werd ze terug verder gesmeten, tot haar tocht tegen een gigantische rotsblok abrupt stopte. Het deed haar zoveel denken aan de vorige keer dat ze hier lag, alleen was er nu geen gouden vlies en geen beer om haar te redden. Haar blauwe ogen fladderde open en staarde naar de blauw lucht, zonder echt iets te zien. Haar oren vingen dingen op, zonder echt te horen. Het enigste wat ze echt waarnam was het warme, dikke bloed dat van haar voorhoofd helderrood op de grond drupte. Na enkele seconden begonnen er zwarte plekken in de blauwe lucht te dansen en suisde haar oren. Het zwart leek verleidelijk, aanlokkelijk zelfs. Het voelde alsof ze met haar laatste kracht haar hoofd probeerde boven water te houden in een meer dat geen einde kende. Alsof ze bij elke adem teug een beetje naar onderen getrokken werd, tot het water haar longen vulde. De stenen in haar zij voelde ze niet meer prikken toen haar ogen dichtvielen. Enkel het lichte reizen en dalen in combinatie met een piepende ademhaling vertelde de omgeving dat ze er nog was, dat ze niet dood ging en dat ze een taaie was.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown.