And all we seem to do it talk about sex, she's got a boyfriend anyway

WHEN SHE GETS HIS GUN

HE'S BEGGING

"BABE, STAY, STAY, STAY, STAY, STAY."

STYRR FRØYMUNDR AGNISON

Zijn combatboots maakten een dof geluid op de vloer, de ijzeren schroeven die in de zolen zaten tikten zo nu en dan tegen de vloer, als er een ongelijkheid in zat. De veters zaten strak, de strikken en de overschot van de veters (die nog over was, nadat hij zijn veters gestrikt had) zaten in de schoen gepropt. Hij wreef over zijn neusbrug en prulde een tel lang met de bridgepiercing die daar zat. Een staafje met op het uiteinde een spike aan iedere kant. De blikken die die piercing hem opleverde vond hij altijd goddelijk. Alhoewel, misschien kwamen die blikken vooral door zijn tattoos, of door de piercing in zijn neus, de septumring. De dubbele septumring. Ach wat. De jongeman vervolgde zijn pad, hij was op weg naar de cafetaria. Zijn eerste ontbijt in de cafetaria. Hij was gisteren gearriveerd op deze school, en hij had een rotslechte nacht achter de rug doordat hij enkel had kunnen dromen over zijn verloofde Agnes. Als hij haar zo nog kon noemen. Mocht je overleden mensen je verloofde blijven noemen? Als ze getrouwd geweest waren, dan niet, want "tot de dood ons scheidt". Maar in dit geval was hij niet zo zeker. Hij trok zijn pet beter op zijn hoofd en bewoog vervolgens met zijn vingers om zijn handschoenen beter te doen zitten. Het vest dat hij droeg, woog zwaar op zijn schouders. Het was zwaar leer en al de spikes die er op stonden, hadden ook een bepaald gewicht. Styrr liep de laatste gang door, en kwam uiteindelijk uit voor de cafetaria. Ja, hij had een poosje moeten zoeken, dat kon hij wel zeker zeggen. Hij had ook iemand moeten aanspreken om de weg te vinden. Het gezicht van de jongen die hij aangesproken had, was ook weer geweldig geweest. Hij had zijn handen op de jongen zijn schouders gelegd en hem bedankt, en de kerel was duidelijk niet comfortabel geweest met het lichaamscontact dat de voor-hem-totaal-vreemde-Styrr met hem maakte.
Hij duwde de deuren open, keek rond, keek terug naar mensen die naar hem keken, en keek ook zelf naar mensen. Er was veel gekijk. Veel bekijks. Kijk-inception. Styrr verzamelde zich een portie voedsel dat kon dienen als ontbijt, en keek de cafetaria rond. Er waren weinige lege banken over, en de banken waar nog één of twee plaatjes vrij waren, werden duidelijk niet afgestaan aan Styrr. De kerel wandelde tussen de groepen mensen door. Veel kleine studenten, eigenlijk. met zijn één meter negenentachtig was hij ook niet bijzonder groot, maar toch vond hij dat de anderen wel heel klein waren. Ach ja. Ach ja beschreef zijn leven wel een beetje. Hij zette zich neer, zette zijn bord neer en begon meteen met zijn been te wiebelen. Op en neer, op en neer, op en neer, op en neer, op en neer, etc. Op de tippen van zijn tenen, zover dat ging met de boots. De riem die aan zijn broek hing, rammelde zachtjes mee terwijl hij verder ging met zijn stress-tic. Hij glimlachte vriendelijk naar een zwartharige studente die hem aankeek, maar ze wendde haar blik af. Het meisje naast haar, een chick met blauwig haar, glimlachte echter net zo sympathiek terug. Hij knikte haar toe en ging toen eten van zijn ontbijt. Hij was nooit zo'n echte ontbijter geweest, maar hij wist wel dat hij deze aaltijd nodig had. De koptelefoon die hij om zijn nek droeg, was ingeplugd in zijn mobiel en zette de muziek aan. De koptelefoon was niet zo'n goede, want het hield niet echt het geluid in de koptelefoon zelf, dus moest Styrr hem niet eens opzette om de muziek te horen. Hij had een album opstaan van 'the 1975', en hij skipte door tot hij bij het nummer 'robbers' was. Omdat het nummer hem zo deed denken aan hem en Agnes. And when she gets his gun he's begging, "Babe, stay, stay, stay, stay, stay." I'll give you one more time, we'll give you one more fight, said one more lie, will I know you. Styrr keek weer op, en keek met afkeuring naar een student die een flesje bier zat te drinken. Hij wist niet waar die student het vandaan had, maar hij besefte wel dat de school het niet gegeven zou hebben. Hij keek vol afkeuring omdat hij zelf genoeg problemen gehad had met alcohol, en het in de ochtend drinken, op een nuchtere maag, was een vreselijk idee. Hij besloot zijn mond te houden, hij was net nieuw op deze school en als mensen een beetje bevooroordeeld waren, had hij al meteen ruzie op zijn eerste ochtend. Dus met een zucht begon hij de rest van z'n ontbijt naar binnen te werken.