Als er iets was wat Oliver meer haatte dan slapeloze nachten. Dan was het wel sneeuw. Voornamelijk heel veel sneeuw. Het was koud en als het in je nek kwam en het smolt had je het voor de rest van de dag koud en als het echt smolt was er overal drab en was heel de lol er van af. Maar aan alles kwam een einde en alle eindes waren kut blijkbaar. Oliver had het vaak genoeg meegemaakt. Maar hij wilde er niet sentimenteel over worden, dat was verschrikkelijk cliché en als hij iets haatte dan was dat het wel. Met een chagrijnig gezicht slofte de jongen door de gangen om zich naar buiten te begeven. Voor de gelegenheid had hij maar een sjaal om gedaan, zodat hij zeker wist dat hij niet ziek zou worden. Want daar had hij al helemaal geen zin in. Het pakje sigaretten in zijn zak waren de reden dat hij zich überhaupt naar buiten begaf, want anders had hij zich gewoon op zijn kamer opgesloten en waarschijnlijk zijn gitaar gepakt om zich te vermaken. Maar de drang naar een sigaret was te groot geworden en misschien was het ook wel fijn om even frisse lucht te scheppen, gewoon om het brein wat op te frissen en misschien nieuwe ideeën op te doen voor als hij straks iets met zijn gitaar ging spelen. Hij had ook nog ergens een afspraak staan met Conor, een gast die hij totaal niet kende maar blijkbaar kon iedereen binnen deze school je nummer te pakken krijgen en hij had zich er al bij neergelegd dat hij wel vaker sms'jes van rare of onbekende mensen binnen zou krijgen. Het was een school vol met pubers en jongvolwassenen. Wat had hij anders kunnen verwachten. Oliver liep naar buiten en de koude lucht sloeg hem in zijn gezicht. Het was helder vandaag wat het alleen nog maar frisser maakte. De sneeuw was ondertussen weg en de lente zat er aan te komen, maar het was er nog niet. En dat kon hij goed voelen. De jongen was een koukleum en vervloekte zichzelf dat hij perse een peuk moest roken. Het waaide ook nog eens lichtjes waardoor de wind in zijn gezicht sneed. Met een grom begaf hij zich naar een muurtje waar niemand stond en hij uit de wind stond en haalde een sigaret uit het pakje om die aan te steken. Na een lange trek te hebben genomen ademde hij de rook uit en keek hij uit over het terrein. Met de zon erop zag het er zo slecht nog niet uit. Het enige wat hij een beetje miste waren dieren. Zoals eekhoorns, die moesten nu toch wel uit hun winterslaap komen om weer noten te verzamelen? Of deden ze dat alleen voor de winter? Oliver staarde even naar zijn voeten en alsof hij het over de duivel had. Op ongeveer een meter afstand zat een eekhoorn op de grond te snuffelen. Oliver draaide met zijn ogen en zuchtte geërgerd. Geen enkele eekhoorn durfde zo dichtbij iemand te komen, dit moest het werk van zijn mutatie zijn. Die illusies bleef hij ook gewoon niet onder controle houden. Het irriteerde behoorlijk. 'Fuck off.' Zei hij tegen het beest, alsof hij verwachtte dat het uit het niets zou oplossen. Dat deden ze allemaal wel, maar pas na een onbepaalde tijd en Oliver had geen zin om voor de rest van de dag door een eekhoorn die niet eens echt was, achterna gezeten te worden.
Onderwerp: Re: Divertimento wo maa 30, 2016 1:20 pm
Er werd de laatste tijd te veel gelachen rond om haar heen. Mensen die helemaal vrolijk waren doordat er een kampvuur georganiseerd was en de lente er aan zat te komen. Nee, het was niet aan Lydia om daar aan mee te doen. Zij zou juist die vrolijkheid verpesten. Mensen dachten dan wel dat het kwaad gekeerd was en dat ze niemand meer martelde die in haar weg liep. En dat ze verslagen was door een ene Jayson die dacht dat hij veel beter was dan haar, maar haar verslagenheid werd overtroffen door motivatie om harder te trainen om haar mutatie zo veel sterker te maken zodat ze weer uit kon gaan op revenge. Ze had op zoveel mensen al wraak genomen en als Jayson niet een van die personen werd die er spijt van zou hebben voor wat hij haar had aangedaan… o dan zou er waarschijnlijk een grote roddel rond gaan dat de redhead psychopath verslagen was. Vernederd. Zwak. Allemaal dat soort dingen waardoor haar reputatie ten gronde ging. Echter had ze wel iemand nodig die haar zou helpen met trainen. Ze wist dat de docenten haar niet zouden helpen als haar reden zou vertellen. Dus het zou wel iemand moeten zijn die net zo gemeen was. Niet gemener tho, want dat kon immers niet. Ze moet wel haar reputatie behouden als psychopath.
Het was echter wel te lang geleden na de meeting met Jayson. Ze had in de tijd dat haar rug moest helen van de glasscherven te lief gedaan voor iedereen. Ze had echt hulp nodig dat ze er bijna wanhopig voor werd. Niet dat ze er wanhopig uit zag. Nee, zeker niet. Voor al niet met het donker rode rokje, witte sweather en met een zwarte panty zag ze er zo normaal uit als elk andere meid. Je kon van het eerst punt dan ook niet zeggen dat ze een beetje heel erg psycho is. Niemand zou weten waarom ze zoekend om zich heen keek. Veel mensen zag ze niet, maar elk persoon dat ze zag wilde ze uit zoeken of degene goed genoeg voor haar was en in staat was haar te helpen om als doel iemand te martelen. Ja, gewoon een soort van frenemy? Door een geïrriteerde “fuck off” te hebben gehoord werd ze wat zekerder en hoopte voor een even harteloos persoon als zij. De jongen die ze te zien kreeg vond ze er niet bepaald uit zien als iemand die haar zou kunnen helpen. Gewoon een normaal iemand die tegen de grond aan het praten was? Ze verwachtte niet dat hij echt helemaal gek in zijn hoofd was om tegen de grond aan te praten, dus dacht ze dat hij het tegen haar. Iets wat ze niet helemaal kon pikken. De gedachtes dat ze opzoek was naar iemand verdwenen helemaal. Ze wilde nu eerder meteen uitleg hebben waarom hij dat zei tegen haar. “Pardon?” vroeg ze even geïrriteerd als hij had geklonken. “What the fuck, ik heb niet eens een woord tegen je gezegd dus ga zelf even op fucken,” zei ze. Ze ging gelijk in de verdediging en ze zal haar punt dan ook even goed bij hem in prenten.
Onderwerp: Re: Divertimento wo maa 30, 2016 1:44 pm
OLIVER
Oliver bleef naar het beest staren, het beest bleef terug staren, de staart op zijn rug gekruld en zijn pootjes gevouwen alsof hij een nootje vast had. De donkere oogjes keken hem recht aan en Oliver voelde hoe de ongemakkelijkheid zijn rug opkroop en zich nestelde. Hij schoof wat met zijn voeten, in de hoop dat het beest zou schrikken en zou verdwijnen. Maar het bleef waar het was. Hij moest dit onder controle krijgen want hij kon echt niet dagelijks het leven doorgaan met het risico dat op elk moment een of ander vaag beeld werkelijkheid zou worden en hij mensen de stuipen op het lijf zou jagen. Het hield mensen wel uit zijn buurt, maar niet op de goede manier. Hij wilde niet als een Freak afgeschilderd worden. Hij was normaal net als iedereen hier. Maar niemand was hier normaal want iedereen had hier vage mutaties met een of andere naam en de een was onsterfelijk en de ander kon in een draak veranderen. En waar zat Oliver mee vast? Juist, eekhoorns inbeelden en tot leven laten komen. Kijk, daar kwam je nog eens ver mee in het leven. Hij keek er al naar uit als hij van school af kon en eindelijk kon beginnen in het circus. Not. Hij haatte alles wat er aan vast zat, de illusies, maar daarnaast ook nog de pijn. De pijn die hij elke keer weer voelde met de steken in zijn rug. De herinnering aan wat hij zijn oom had aangedaan en wat er voor had gezorgd dat hij hier terecht was gekomen. Dat hij twee jaar rond had moeten zwerven op straat en drugs had moeten verkopen. Het was een grote klotehel geworden en dat had hij allemaal te danken aan die mutaties waar iedereen van zij dat dit de nieuwe evolutie was en de mensheid verbeterde. Oliver kon de verbetering niet zien. Hij blies nogmaals de rook uit en tikte de as van de sigaret, zijn ogen nog steeds gevestigd op de eekhoorn. Het beestje bewoog een maar meter naar rechts, om vervolgens weer terug te huppelen naar zijn oorspronkelijke plaats en daar op iets te knagen wat Oliver niet kon zien. De jongen mompelde wat binnensmonds en wilde net zijn half opgerookte sigaret uitdrukken toen hij een vrouwelijke stem hoorde en opkeek. Mevrouw klonk niet aardig, maar zag er wel aardig uit. Iets wat Oliver niet helemaal kon plaatsen. En blijkbaar nam ze zijn 'fuck off' iets te serieus. Hij zuchtte. 'Ik had het niet tegen jou, ik had het tegen dit..' Hij wees naar de grond waar de eekhoorn net nog zat maar nu hij keek was het beest verdwenen. Opgelost. Oliver zuchtte geërgerd en draaide met zijn ogen. 'Laat maar.' Gromde hij en hij rookte weer verder. Het rode haar van het meisje viel hem op. Het zag er mooi uit. Maar haar gezichtsuitdrukking zag er alles behalve mooi uit. 'Heb je iets nodig van me of ga je nog verder met bitchen?' Bromde hij chagrijnig en hij staarde het meisje aan. Laat die golf maar komen, Oliver was toch al klaar met heel deze school en de mensen die erbij hoorden. Zodra er hier een boot aankwam nam hij die dan ook maar meteen en ging hij maar al te graag weer terug naar de straten om drugs te dealen.
Lydia was zo ijverig opzoek geweest naar iemand die haar zou helpen met trainen voor het revenge op Jayson dat haar zintuigen scherp stonden en zich snel aangesproken voelde. Voor al als het om iets kleins is zoals “Fuck off”. Ze kende de hele de jongen niet eens en hij kende haar ook niet. Dus ze wilde wel heel graag een verklaring hebben voor wat hij tegen haar had. Ze had er immers geen recht op zo te worden behandeld als ze zelf nog niet eens een vinger heeft uitgestoken. Ze kon hem zo in de ziekenboeg in helpen met een simpele hand beweging. Als het aan haar lag dan had ze dat beter gelijk aan het begin gedaan, maar vanwege haar zoektocht naar de beste persoon die haar zou kunnen helpen had ze het toch nog even uitgesteld. Misschien was hij wel perfect en misschien niet. Als het niet zo was dan ja, dan kwam hij toch wel in de ziekenboeg. Ze zou dan wel overwegen om hem een bezoekje te brengen, maar haar gedachten gingen al snel naar de nee. Ze gaf niemand een bezoekje, tenzij ze echt diepe respect had voor diegene. In dit geval was Clyde Maddox de enige voor wie ze respect had en meer zou er niet bij komen dat wist ze zelf ook wel. En dat zou ook wel iets zijn dat de persoon die haar zou helpen zou moeten weten. Als ze dan eenmaal een psychotisch duo zouden moeten worden en ze zouden in problemen komen met mensen, waarbij Clyde tussen zou moeten komen. Dan mocht Clyde met geen enkele vinger mogen worden aangeraakt. Wat hij bij haar zou doen kon haar vrij weinig schelen. Het ging nu gewoon om hem.
Nu ze er zo overdacht zouden andere mensen zeggen dat ze Clyde zou moeten vragen om haar te trainen. Het enige probleem zou dan zijn was dat hij wist van haar revenge die ze altijd wilde. Hij zou haar dan nooit gaan trainen. Het moest een bijna nieuw iemand zijn die er nog niet lang was. En in haar ogen leek de jongen met zijn norse houding goed genoeg te zijn. Eerst zou hem dan nog een beetje moeten uitpluizen. Wie hij was en wat voor verhaal er achter zat. Ze was wel nieuwsgierig, maar liet dan bijna tot niet merken. “Ik had het niet tegen jou, ik had het tegen dit..” was zijn excuus op zijn houding, terwijl hij wees naar de grond waar helemaal niks te zien was. Lydia trok een wenkbrauw op en keek afwachtend. Hij had een beter excuus nodig om haar er van te overtuigen. “Laat maar,” gromde hij, terwijl hij nog een hijs nam van zijn sigaret. “Waarom zou überhaupt random naar de grond praten op een norse houding?” vroeg ze niet begrijpend wat hij nou precies bedoelde. “Je zou wat moeten op passen. Mensen kunnen zich aangevallen worden en sommige kunnen niet zo kalm reageren als ik,” zei ze op een waarschuwende toon. Zij hoorde eigenlijk ook door die mensen, maar op dit moment vond ze haar zoektocht net iets belangrijker. Alsof het een hele quest was als in een film ofzo.
De vraag die hij stelde trok haar aandacht eigenlijk wel. “Heb je iets nodig van me of ga je nog verder met bitchen?” Niet dat het erg vriendelijk was of haar echt aan trok om te zeggen naar wie ze op zoek was, maar ze wilde wel onderzoeken of het hem was of niet. “Dat ligt er aan of je me kunt helpen of niet?” zei ze, terwijl ze hem van top tot teen onderzoekend aan keek. “Ik ben op zoek naar iemand die het niet erg vind om revenge te hebben op mensen,” legde ze gedeeltelijk uit. Niet wetend hoe hij daarop zou reageren wachtte ze eerst wel af. Hij had wel een norse houding, maar misschien was hij maar een dagje zo en niet elke dag zoals zij was. Dat was namelijk wel een belangrijk punt dat ze van hem moest weten.
