first day & Kim

et haar oortjes in die haar oren vulde met een van haar lieveling zangers liep ze door het gebouw heen wat sinds vandaag haar thuis zou zijn, de reden dat ze muziek op had gezet was eigenlijk meer omdat ze weinig zin had in mensen die op haar af zouden komen. Voor nu wou ze gewoon even rust hebben en haar eigen weg zien te vinden op dit eiland, de boel een beetje verkennen en alles tot daar door laten dringen. Het ene moment was ze nog thuis en dacht ze dat ze door zou gaan draaien het volgende moment zat ze in een vliegtuig om naar een eiland te gaan met meer mensen zoals haar, Peggy duwde haar bril wat verder op haar neus en stak haar handen in de zakken van haar vest terwijl ze om haar heen keek. Vandaag wou ze alle plekken ontwijken waar ze Ella ook maar tegen zou kunnen komen, dus misschien was het dan handiger om naar buiten te gaan in plaats van binnen te blijven hangen. Er bevonden zich hier zo veel ramen en andere dingen waar door ze haar reflectie zou kunnen zien waar door dit geen goede plek was om te verblijven.

✧ Het duurde niet heel erg lang voor ze de deur naar buiten weer had gevonden, terwijl ze er op af liep hield ze haar blik naar beneden en opende de deur zonder er ook maar naar te kijken. Zodra ze eenmaal buiten was stak ze haar hand weer terug in de zak en liet haar blik over de omgeving glijden, van boven af had het eiland best klein geleken. Maar nu ze zo om haar heen keek had ze het idee dat ze hier zo zou kunnen verdwalen. Dat was iets wat ze niet van plan was te gaan doen op dit moment, dus besloot ze het betegelde pad te gaan volgen om te zien waar dat uit zou komen, terwijl ze het pad volgde probeerde ze alles op haar in te slaan wat ze tegen kwam zodat ze ongeveer zou weten wat dicht bij de school zou liggen zodat ze niet doelloos rond zou hoeven te lopen of wanneer ze zich zou vervelen zou ze natuurlijk kunnen beslissen om naar buiten te gaan, een kleine glimlach verscheen rond haar lippen toen ze op merkte dat er ook een dieren asiel hadden. Iets wat voor haar erg interessant zou kunnen worden.De man die haar op had gehaald had gelijk, zo erg was het hier ook al weer niet. Met dat in haar achter hoofd kwam ze in een geweldige grote tuin terecht.

✧ Peggy wandelde er even door heen om vervolgens in een grasveld vol met kleine wilde bloemen te gaan zitten, het duurde niet lang voor ze de bloemetjes begon te plukken en ze aan elkaar begon te maken. Iets wat ze altijd erg leuk had gevonden, een kleine glimlach verscheen weer rond haar lippen terwijl ze zich besefte dat ze haar thuis nu al miste, haar vader en daar mee bedoelde ze haar biologische vader nog wel het meest van alle een paar jaar geleden had ze het verblijf plaats van haar vader gekregen en vanaf dat moment had ze hem wel eens bezocht zonder toestemming van haar ouders, om de drie maand kwam ze altijd langs en nu zou dat er niet meer in zitten, een zucht verliet haar lippen waarna ze de zoveelste bloemetje door de steel heen haalde van een andere. "Wat maak je daar?" Peggy keek op van haar knutsel werkje en keek om haar heen op zoek naar de persoon die tegen haar gesproken had, ondanks dat ze haar muziek op had staan stond het zacht genoeg om gewoon haar omgeving te horen. "Hierzo" Peggy volgde het geluid, maar in plaats van een verwachtte mens keek ze naar een vlinder die op de grond zat en langzaam met de vleugels klapte. Ze keek wat verbaast waarna ze zacht grinnikte en haar hand langzaam uit stak waar de vlinder naar toe kwam en op haar vinger kwam te zitten. "Ik ben bezig met een bloemen kroontje denk ik." Sprak ze terwijl ze de vlinder bekeek. Ze moest er nog steeds aan wennen dat ze zo nu en dan dieren hoorde praten, het was vreemd maar leuk tegelijkertijd.

WORDS: 715 - TAG: Kim

 

f het er nu raar uit zag of niet, zonder er echt bij naar te denken had ze de vlinder op haar vinger gelaten en had ze het diertje toe gesproken, dit soort dingen gebeurde zonder dat ze daar ook maar bij na dacht. Haar ogen zouden waarschijnlijk al weer goud zijn gekleurd om dat haar mutatie haar toe liet om de vlinder te verstaan, haar blik gleed over de vlinder heen terwijl ze aandacht de vleugels bekeek. De vlinder was op zich best wat aan de grote kant maar ze had een mooie patroon op de vleugels, het was misschien standaard gezien ze genoeg vlinders had gezien die zo'n patroon hadden maar ze vond het toch mooi om te zien. De vlinder had een zwarte lijn aan de buiten kant van de vleugels die dunner werd na mate het na het eind van de vlinder toe, in de zwarte lijn zaten vele rondjes die doorzichtig leken wanneer het licht van de zon de vleugels raakte. Verder waren er zwarte lijnen en binnen de lijnen had de vlinder een oranje gelige kleur die ook doorzichtig leek wanneer de zonnen stralen de vleugels raakte. De vlinder liep langzaam over haar hand heen wat voor een kriebelig gevoel gaf, Peggy grinnikte kort en beet zacht op haar lip waarna ze met haar andere hand haar bril weer terug duwde om te voorkomen dat hij verder af zou zakken. Het was dat ze opgehaald werd om naar deze plek te gaan anders was ze zeker terug naar de brillen winkel te gaan om de bril wat te verzetten zodat het niet meer elke keer af zakte. Maar helaas had ze daar geen kans meer tot dus zou ze voor een hele tijd haar bril weer terug moeten duwen, ze kon natuurlijk ook lenzen dragen gezien ze die had. Maar het was iets wat ze minder vond, haar ogen raakte altijd wat geïrriteerd als ze te lang haar lenzen droeg waar door ze het zo min mogelijk droeg.

✧ "Als je in die houding blijft staan, kom je ook op mijn tekening." wat geschrokken keek Peggy op van de vlinder om vervolgens om haar heen te kijken, dit keer was ze er zeker van dat een mens tegen haar gesproken had. Dat waren geen woorden van een dier, een dier kon immers niet tekenen. Tenzij het een aap was, een aap zou zeker kunnen tekenen. Maar of zich hier ook maar een aap zou bevinden, dat zou alleen maar raar zijn. Haar bruine kijkers vielen niet heel veel later op een jongen met lange haren. Haar blik gleed kort over hem heen waarna ze weer terug naar de vlinder keek, voor haar bruine kijkers weer terug keerde naar de jongen. "Ik wil best blijven zitten, ik ben er alleen niet zeker van als de vlinder daar het zelfde over denkt." antwoordde Peggy de jongen waarna haar blik terug gleed naar de vlinder. "Heb je misschien zin om wat langer te blijven." Vragend keek ze de vlinder aan die voor even stil bleef voor Peggy een antwoord kreeg. "Als het te me te lang duurt ben ik er vandoor." Waren de woorden van de vlinder waar door Peggy kort grinnikte. Het klonk zo menselijk hoe de vlinder tegen haar sprak, verrassend dat de mens en dier daar niet zo heel veel van verschilde. "Als je snel genoeg bent dan zal de vlinder blijven." Sprak Peggy terwijl haar blik kort weer terug gleed naar de jongen om daarna weer naar de vlinder te kijken benieuwd naar de teken kunsten van de jongen.

WORDS: 596 - TAG: Kim