Nothing better to do

Het was vandaag haar eerste echte schooldag, de eerste dag waarbij ze haar rooster moest volgen en ze moest toegeven dat het allemaal wel een klein beetje ongemakkelijk was. Immers kende ze niemand, had ze ook geen kamergenoot die haar een rondleiding kon geven en leek het erop dat de meeste mensen elkaar hier toch al wel kenden. Voor een nieuweling was het dus niet altijd even makkelijk om in te blenden, zo ook niet voor Charlotte. De blondine was daarbij geen persoon die iemand random zou aanspreken, dus bleef ze voor nu nog maar een beetje als een loner rond hobbelen. Het was pauze, in de kantine stikte het van de mensen dus had ze besloten er even tussenuit te glippen, dan was ze vast nog wel op tijd voor haar volgende les. Na een kleine tien minuten wat in de buurt van het schoolgebouw gelopen te hebben was ze langs een soort speeltuintje gekomen. Er was niemand te zien hier, dus liep ze maar naar één van de schommels toe en ging er langzaam op zitten. Haar liet ze naast zich op de grond vallen, wel nadat ze haar telefoon eruit had gehaald natuurlijk. Rustig begon ze wat heen en weer te wiegen, naar de grond kijkend. Misschien moest ze maar proberen om wat socialer te doen, maar aan de andere kant had ze niet echt iemand nodig. Ze kon Genosha best wel alleen overleven, maar dat maakte het wel een stuk minder gezellig. Een zachte zucht rolde over haar lippen terwijl ze wat met haar benen heen en weer bewoog.