Styrr Agnison

Reykjavík . Ijsland. Eén januari, tweeduizendzeventien. Zijn moeder ligt in het ziekenhuis, een dame genaamd Brynhildur Lilija. Haar echtgenoot, Agni Leifson, zit naast haar, maar al gauw vraagt ze hem om de kamer te verlaten. Meer commanderen, eigenlijk. Ze schreeuwt op hem. Dat hij weg moet gaan, dat hij haar nooit meer mag aanraken, dat dit zijn fout was. Allemaal liefdevolle zinnen die vrouwen naar hun echtgenoot roepen op het moment dat ze aan het bevallen zijn. Agni verliet, zoals gevraagd, de kamer en hij ging wachten tot zijn vrouw de geboorte van hun kind achter de rug had. Enkele uren later mocht hij zijn zoon dan komen bewonderen, de zoon die ze Styrr noemden. Hun derde zoon, Bjorn en Bjärni waren al vijf en vier. De eerste levensjaren van de jongen verliepen mooi, en we gaan ook zo dadelijk een heel skippen, maar je moet alleen weten dat Styrrs vader een beetje loshandig werd als hij te veel gedronken had. En hij dronk vaak. En veel. Verder waren zijn ouders ontzettend druk, en Bjärni en Bjorn gaven 'geen fuck' om hun broertje, dus moest Styrr zichzelf maar amuseren, de pijn van de klappen verbijtend en ook proberend zich niet dood te vervelen. Nu gaan we skippen, naar wanneer hij twaalf is. Twaalf jaar van mishandeling en verwaarlozing alweer.

Twaalf, begin van de puberteit, begin van de adolescentie. Hormonen, gevoelens, liefde. Echte liefde. Styrr ging naar school, de middelbare school, en daar leerde hij een meisje kennen. Ze heette Agnes Dagmar, en al gauw werd hij tot over zijn oren verliefd op haar. In die tijd had hij nog bruin, halflang haar en een mooie, betoverende glimlach. Nu had hij enkel die laatste nog. Hij was ontzettend goed bevriend met dit meisje, ze gingen altijd met elkaar om. Hij hield zijn verliefdheid voor zich, tot ze veertien waren. Hij had Agnes uitgenodigd naar zijn thuis, zijn ouders waren niet thuis, zijn broeders - blijkbaar - ook niet. Hij gaf toe dat hij haar eigenlijk al twee jaar leuk vond, en Agnes vond hem ook leuk. Voor hij goed en wel besefte wat er gebeurde, had ze haar lippen op die van hem gedrukt. En doordat ze elkaar al zo lang leuk vonden - en door de hormonen- kwam van het één het ander, en toen hij door haar haren aaide terwijl ze - beiden naakt - bij elkaar lagen, besefte hij dat hij alle geluk van de wereld had met dit meisje. Hij hield absoluut zielsveel van haar. Ze was zijn eerste liefde, maar hij wist wel dat hij abnormaal veel van haar hield. Veertien ging voorbij, vijftien kwam. Hun relatie vorderde, ze deden dingen samen. Gingen samen naar de film, zoenden op bruggen, onder bruggen, tussen de lakens, op daken, in de schoolgangen. Ze gingen samen naar concerten, hij ging kijken naar haar dansoptredens, zij kwam kijken als hij sportte. Ze leken haast perfect, maar niks wat minder waar toen ze beiden de leeftijd van vijftien ook al voorbij waren. Nog drie maanden en ze zouden zestien worden, maar ze gingen naar een achttien-plus-feestje. Styrr raakte Agnes kwijt daar, en toen hij haar terugvond, was ze straalbezopen en had ze een joint in haar mond. Met een harde trek om zijn lippen had hij haar mee willen nemen, maar ze wou blijven, ze had er een mattie gemaakt. Joshua. Josha zou later haar hele leven verkloten.
Styrr bleef vaker en vaker bij Agnes slapen, ze waren nu ook al zestien, en zijn vader was te erg geworden. Hij sloeg iedereen en alles dat hij in zijn zicht had als hij dronken was. Na enkele dagen bij Agnes vond Styrr haar drugsverzameling. Ze was een echte junkie geworden, en ze spoot, snoof, slikte en rookte zowat alles dat ze in haar handen kon krijgen. De jongeman vroeg haar om te stoppen, hij smeekte haar, op zijn knieën, hij smeekte en smeekte en smeekte, en ze beloofde telkens dat ze zou stoppen, maar het lukte haar nooit. Op een nacht kwam hij thuis en zag hij dat ze haar lippen om de loop van een wapen gesloten had. Zijn wapen (hoe mis dat ook over kwam komen, maar het was wel degelijk zijn wapen waarmee zijn vader vroeger ging jagen). Hij smeekte haar om het neer te leggen. And when she gets his gun he's begging, "Babe, stay, stay, stay, stay, stay." Ze gaf op, ze gaf hem het wapen, en hij wist dat ze te ver heen geweest was om te beseffen wat ze deed. Toen ging het weer enkele maanden goed. Enkele maanden werd langer, tot ze beiden achttien waren. Hij vroeg haar ten huwelijk. Hij vroeg haar echt ten huwelijk, en zij zei ja. Ze zei gewoonweg ja. En ze waren beiden zo gelukkig. Voor exact twee maanden lang dan toch, want toen stierf ze. Ze stierf. Een overdosis. Die verdomde drugs. Styrrs wereld stortte in. En hij stortte zich op alcohol. En hij stortte zich op tattoos, want die toonden aan hoe levenloos hij zich voelde zonder Agnes. Hij voelde zich een zombie. Zombie boy. Zeker met een niet-functionerend brein dat ten onder ging aan de alcohol. In de periode dat hij zo ver heen was met de drank, ondervond hij ook zijn mutaties, waarvan hij gebruik ging maken.
Pas toen hij binnen gebracht werd in het ziekenhuis doordat hij zich haast dood gezopen had, begon hij zijn leven te herdenken. En hij besloot terug naar school te gaan. Want hij wou nog steeds een carrière opstarten, en hij wou een goede vader worden, beter dan de zijne ooit was. En zo kwam hij weer op deze school terecht, vol mutanten.