Sullivan Grae

“There are two kinds of people who sit around thinking about how to kill someone. Psychopaths and secret agents. I’m the kind that pays better”

Zijn longen stonden in brand. Natuurlijk niet letterlijk, gelukkig. Dat zou wel het laatste zijn wat hij nodig had. Het park waar hij door rende, was helemaal donker, op de paar verlichtte open plekjes na. Maar die vermeed hij, hij wou niet nog een keer gespot worden. Momenteel voelde hij zich als opgejaagd wild, hij was zijn wapens, zendertje en telefoon kwijt. Slippend en zwaar hijgend kwam hij tot stilstand in een bosje, probeerde zijn ademhaling onder controle te krijgen dankzij een paar technieken die ze hem hadden aangeleerd en keek toen in het rond. Een telefooncel.. Meteen spurtte hij er naartoe, dankte God even voor het wisselgeld dat hij had gekregen toen hij dat ene blik cola had gekocht en gooide de muntjes in de machine, waarna hij het nummer dat hem er van het begin was in gestampt begon in te tikken.

“Identification”, Klonk de kalme stem aan de andere kant van de lijn. “It’s Zeus, I got a situation, where’s the safe house?” Vroeg hij dwingend, bleef ondertussen de omgeving in de gaten houden. “You know we can’t do that”, Zei de stem, nog altijd even kalm. “Equinox, I am blown, where is the goddamn safe house?” Drong hij aan, maar er was niks anders dan het geluid van de telefoon die opgehangen was aan de andere kant. Beep. Beep. Beep. Met een luide vloek gooide hij de telefoon terug op de haak, begon weer te rennen. Hij kwam net onder een brug, en voor hij het door had, werd hij verblind door een felle zaklamp. Verdwaasd stond hij stil en hield hij zijn hand op, probeerde te zien wie er voor hem stond.

Maar eigenlijk wist hij het antwoord al. “Goodbye, Sullivan”, Klonk een mannelijke stem. Een schot, gedempt door een silencer, weerklonk, en hij sloot zijn ogen om op het onvermijdelijke te wachten. Maar het kwam niet. De man met de zaklamp viel neer, een tweede man kwam van uit de struiken gelopen, zijn pistool rookte nog na. “Are you happy now? Do you have any idea in how much trouble you are, young man?” Vloog David uit. De jongen keek hem nog steeds met grote ogen aan, hijgde nog na. Dat had niet veel gescheeld. “Let’s go home”, Zei de grote man vervolgens, en hij begon weg te stappen, mompelde iets in zijn zendertje. Opgelucht ging hij zijn vader achterna, stapte om het lichaam van de andere man heen. Dat zou opgeruimd worden, nog voor de zon op kwam. Of hij die zon ooit nog zou zien zonder glas er tussen, was een andere vraag. Hij had vast en zeker voor de rest van zijn leven huisarrest..

MI6 RESTRICTED INFORMATION
FILE
Agent :: Sullivan Grae
Nickname :: Sully
Alias :: Zeus
Age :: 18
POB :: Enfield, England
DOB :: August 3rd
Contact :: Equinox
Covers :: Ike Finch - Emmet O’Connor
Parents :: David Grae (Kronos) & Emmy Grae (deceased)
Siblings :: None
Location :: Genosha Island
Status :: On hold
Mission :: None

“Trouble is my middle name”

PERSONALITY
Zelfzeker  ::
Charmeur ::
Groot gevoel voor gerechtigheid ::
Nieuwsgierig ::
Plaaggeest ::
Flirterig ::
Mysterieus over zichzelf

“I really am ruggedly handsome”

LOOKS
Zwarte, onopvallende kleding ::
Geen piercings of tattoos ::
Redelijk average looking ::
Sprekende ogen ::
Warrig blond haar ::
Gespierd ::

"Born to be a warrior"

MUTATION
Art of Stealth
Low Profile
Bite the Bullet
Army of One
ID Thief
Pyrotechnical

Art of Stealth ::
De mogelijkheid om ongezien ergens langs te sluipen. Dit geldt ook voor alarmen of camera’s. Die registreren de bewegingen van Sullivan gewoon niet. Mutanten met scherpere zintuigen kunnen hem dan wel weer opmerken. Ook dieren zijn moeilijker te omzeilen.

Low Profile ::
Sully gaat makkelijk op in het publiek. Het is alsof mensen gewoon over hem heen kijken. Het is ook moeilijker om je te herinneren waar en wanneer je hem ook alweer hebt gezien. De meesten kunnen ook niet meer precies zeggen hoe hij er uit zag. Iemand met een super goed geheugen zou dat wel kunnen, eenmaal hij of zij echt goed naar hem heeft gekeken.

Bite the Bullet ::
Het komt er op neer dat hij minder vatbaar is voor fysieke aanvallen. Alsof hij minder snel verwond kan worden. Natuurlijk kan een gerichte klap op zijn hoofd nog altijd schade aanbrengen, maar hij kan gewoon een beetje meer hebben dan de normale mensen. Tegen mentale aanvallen is hij dan niet beter beschermd, dus dat is wel een beetje zijn zwakke punt.

Army of One ::
Zijn wapenarsenaal is heel uitgebreid. Van handguns tot shotguns en assault riffles. Vanaf hij een van die dingen in zijn handen krijgt, wordt hij na een beetje oefenen al snel een schutter van heel hoog niveau. Ook close combat, knife combat en MMA gaat iets vlotter bij hem, al moet hij hier wel dagelijks op trainen omdat hij anders zijn verworven skills terug kwijt raakt.

ID Thief ::
Dankzij deze mutatie kan hij tot op een heel gedetailleerd niveau iemand’s identiteit achterhalen en kopieëren. Daarbij heeft hij al 2 vaste identiteiten ‘opgeslagen’, die hij gebruikt als covers op zijn missies. Zelfs zijn uiterlijk veranderd een beetje naar de identiteit die hij aan neemt. Hij neemt niet helemaal vlekkeloos iemand’s uiterlijk over als een shapeshifter, maar van ver gezien lijkt hij wel op de persoon die hij heeft gekopieerd. Het is natuurlijk alleen maar mogelijk om mannelijke personen na te spelen, aangezien hij wel altijd zelf een jongen blijft.

Pyrotechnical ::
Alles wat met explosieven heeft te maken, ligt binnen het bereik van deze mutatie. Bommen ontmantelen of juist in elkaar zetten, dankzij deze mutatie lukt het als het ware vanzelf. Hij kan ook precies zien hoe een bom of explosief in elkaar zit zonder hem te moeten openen of aan te raken.

“It’s hard to see your heroes fall”

HISTORY
Zelfs de allerbeste spionnen kunnen fouten maken. Of iemand anders maakt een fout en de spion in kwestie vangt de kogel. Dat is precies wat met Sully’s moeder gebeurde. Per ongeluk werd haar geheime identiteit verraden, waardoor ze meteen een target werd voor de organisatie waar ze in geïnfiltreerd had. Zelfs Kronos, Sully’s vader, kon haar niet redden.

Het leven van de jonge Sullivan veranderde drastisch. Vaak werden zijn ouders zo op missie gestuurd dat er altijd één van de twee toch thuis was en voor hem kon zorgen. Nu zijn moeder dood was, was hij soms alleen thuis, als zijn vader weg was op missie in het buitenland. Vaak werd hij dus opgescheept met een bodyguard, want een babysitter had niet de juiste skills om de zoon van een geheim agent te beschermen.

Oscar leerde hem kleine trucjes, en merkte al snel dat hij er een natuurlijke aanleg voor had. De link naar de mutatie van zijn ouders was snel gelegd. Zijn beide ouders waren mutanten, gerecruteerd door de MI6 juist omdat ze interessante mutaties hadden, die van pas konden komen bij hun missies. Het leek er op dat Sullivan van beide een beetje van die skills had mee gekregen.

Toen de jongen 10 werd, en het moeilijker werd om te verbergen wat hij was, vertelde zijn vader alles. Zijn job, wat er met zijn moeder was gebeurd, waarom Oscar hem die dingen leerde. En ook dat hij een mutant was, net zoals hijzelf. Vanaf die dag werd alles opnieuw anders. Hij begon de nuttigheid van de trainingen in te zien, keek enorm op naar zijn vader en natuurlijk ook naar zijn moeder.

Op zijn 15de, nadat hij door Oscar verder was getraind, moest hij op gesprek met ‘de grote baas’. Niemand wist precies zijn naam, en niemand wist ook hoe hij er eigenlijk uit zag. Sully was heel zenuwachtig, maar dat hoefde eigenlijk niet. Het was een gesprek, een interview, want de MI6 had wel interesse in een nieuwe mutantenspion. Natuurlijk ging hij akkoord, wou net zo goed worden als zijn vader en zo goed als zijn moeder ooit geweest was. Na een jaar intensieve training werd hij op zijn eerste missie gestuurd.

Mensen uitschakelen was nooit een probleem voor Sullivan, zeker niet als ze heel slechte dingen deden, zoals in de meeste gevallen wel zo was. Maar toen hij op een bepaald moment iemand had neergelegd, mompelde hij iets over ‘de vervloekte MI6’. Meteen keerde de jonge agent terug naar de stervende man, begon hem te ondervragen. Blijkbaar was dit de tweede keer dat de MI6 zich had binnen gewerkt bij de organisatie.. De eerste keer was het zijn moeder geweest.

Zonder er bij te hebben stil gestaan, hadden ze hem laten infiltreren in de bende die zijn moeder had omgelegd. Meteen laaide een ongekende woede in hem op. Hij wou de organisatie kapot maken, en liet meteen aan Equinox en zijn vader weten waar hij in terecht was gekomen. Maar tot zijn verbazing kreeg hij de order om zich terug te trekken.. Iets wat hij natuurlijk niet kon. Nog geen 3 jaar nadat hij in dienst was genomen, negeerde hij een bevel van de top, en ging hij recht in tegen de wil van zijn vader.

Iets wat hem heel zuur op brak. Op het nippertje had Kronos hem gered, en hij werd meteen on hold gezet. De Chief begon te twijfelen of het wel een goed idee was geweest om iemand zo jong als Sully in dienst te nemen. Een jongen, 18 jaar, die eigenlijk nog niet eens volwassen was. Daarom besloot hij om hem opnieuw naar school te sturen, een speciale school voor mutanten. Daar moet hij werken aan zijn skills en zijn kennis, en eventjes onder de radar verdwijnen terwijl de hele situatie met de bende uitgeklaard werd.