Kellin Goodwin

█ Personality, Mensen zeggen wel eens dat Kellin best naïef over kan komen, en dat is soms wel zo, al komt het vooral omdat hij opmerkingen die eigenlijk slecht bedoelt zijn toch een positieve draai wilt geven. Als hij ervoor zorgt dat een negatieve opmerking toch positiever klinkt zal hij alles niet zo persoonlijk opvatten.
Door zijn uiterlijk barst hij niet bepaald van het zelfvertrouwen en is hij ook niet iemand die van zelf op iemand af zal stappen om een heel levensverhaal te vertellen. Als hij zelf word aangesproken zal hij wel reageren en gewoon praten, want zo verlegen is hij nu weer niet. Toch trekt hij zich liever terug naar de stillere plaatsen waar hij alleen kan zijn en zo geen last heeft van anderen en anderen niet van hem. Als hij zich in een drukke omgeving bevind zal hij zich ook niet geheel op zijn gemak voelen, zelfs dan zal hij proberen zichzelf af te zonderen.

█ History, Kellin zijn leven begon heel normaal. Het was het leven van een normaal kind. Hij ging naar school en maakten vrienden, had goede punten en liet zien dat hij zeer verstandig was, zelfs voor zijn leeftijd. Het was een vrolijke en levendige jongen die altijd wel met iets bezig wilde zijn en zo ook vaak op kamp ging of in het weekend ging sporten of gewoon naar vrienden thuis ging om te spelen. Hij werd door de meeste mensen wel geliefd en deed geen vlieg kwaad. Bij de geboorten hadden zijn ouders even gevreesd dat hij misschien een mutant was aangezien zijn grootvader er ook één zou zijn geweest, maar die was jammer genoeg vermoord doordat hij het was. In de jaren die verstreken was er echter niks mis met de jongen en er was ook niets vreemd aan hem. Hij zou gewoon normaal zijn. Of dat dachten ze toch.
Voor een kind van tien komt het aan als een heuse shock als je wakker word en je hebt ineens een vliesje groeien tussen alle tien je vingers. Dat was precies wat er gebeurde bij Kellin. Het was weekend, beide ouders waren thuis en midden in de nacht werd de jongen van hevig onweer, iets waar hij als kind schrik van had. Uit gewoonten riep hij zijn moeder die kwam om hem gerust te stellen, maar dat was die nacht niet gelukt. Zij was de eerste die de vliesjes tussen haar zoon zijn  vingers opmerkte en meteen haar man erbij riep uit pure paniek. Het onweer was iedereen meteen vergeten, zelfs de kleine Kellin had geen oog meer voor de bliksem en donder dat zich buiten afspeelde. Wanneer dat zijn vader zich erbij had gevoegd werd alles alleen maar erger. Er ontstond een ruzie tussen de beide ouders, al leek zijn vader vooral kwaad en zijn moeder enkel in paniek.
Het was zijn vader die het eerste de kamer verliet en zijn moeder die hem dicht tegen haar aan drukte. Ze zei heel de tijd dat het allemaal wel goed ging komen, dat het moest gebeuren maar dat alles weer ging zijn zoals het was. Tranen vloeide uit haar ogen door de paniek, en het had een wederzijds effect op haar zoon die er ook van moest huilen. Zodra de vader terug in de kamer was trok hij zijn vrouw hardhandig bij hun zoon vandaan, om dan op een zo kalm mogelijke toon verder te praten tegen Kellin. Lang genoeg tot zijn zoon was gekalmeerd om dan pas de schaar oven te halen die hij eerder was gaan halen toen hij de kamer had verlaten. Hij wilde er de vliezen mee weg knippen, en dat was ook precies wat dat hij deed. Hij had wel verwacht dat Kellin er iets van zou voelen maar de jongen schreeuwde het echt uit van pure pijn. Het was zeker iets dat hij geen tweede keer wilde doen, en hij hoopten dat het ook niet nodig was.
De rest van de week ging dan ook goed. Kellin zijn vingers deden pijn, dat wel maar hij kon gewoon naar school gaan en zo ging het leven verder. Een week later waren ze jammer genoeg terug bij het begin. De vliezen tussen zijn  vingers waren terug gegroeid, maar ook onder zijn oksels was er een groot vlies ontstaan. Ondanks dat Kellin zijn vader het maar niks vond en het weg wilde kon hij dat zijn zoon niet aan doen. Kellin wist zelf niet goed wat er precies aan de hand was maar hij was zich er wel van bewust dat er iets fout was. Van zijn ouders, en dan vooral zijn vader, mocht hij niet meer buiten komen of naar school gaan dus besteedde hij zijn tijd heel de dag binnen.

In een jaar tijd was dan veel veranderd. Zijn moeder was gestopt met werken om haar zoon thuisscholing te geven en er te zijn voor hem terwijl zijn vader bleef werken. Enkele maanden na d eerste veranderingen begon de jongen zijn huid ook blauw te kleuren en uiteindelijk begon ook zijn haar uit te vallen. Vanaf het moment dat die veranderingen gebeurde mocht Kellin helemaal niet meer buiten komen. Familie en vrienden werden wijsgemaakt dat de jongen als uitwisselingsstudent was naar een een ander land, terwijl hij eigenlijk thuis zat. Zijn ouders wisten echt niet meer wat te doen. Als de buitenwereld te weten kwam wat er met hun zoon aan het gebeuren was zou hij zeker weg moeten en wat er dan zou gebeuren was de vraag.
Kellin had zich ondertussen maar verdiept in het lezen want veel meer kon hij niet doen. Gamen was niet zijn ding en artistiek aangelegd was hij ook niet. Boeken had hij altijd wel leuk gevonden dus las hij, en veel. Iedere week kreeg hij wel een stuk van twee/drie boeken uit en soms zelfs meer. Het was zijn enige bezigheid dus wat wilde je?
Het was pas wanneer de ademhalingsproblemen begonnen dat het helemaal stressvol werd in het huis. Kellin kon alleen nog maar door zijn mond ademen om genoeg zuurstof binnen te krijgen maar ook dat werd zwaar voor hem. Enkele dokters werden in gehuurd om te achterhalen wat er nu precies mis was maar ze vonden niks. De reden dat ze niks vonden en dat Kellin ademhalingsproblemen kreeg was omdat zijn lichaam bezig was met nog harder te veranderen.  Daar kwam iedereen ook pas achter wanneer Kellin zijn kieuwen genoeg ontwikkeld waren en hij zo weer rustig kon ademen. Het ging nog steeds moeizaam, maar het ging alweer veel beter. Het duurde ook helemaal niet lang voor ze erachter kwamen dat hij onderwater nog beter kon ademen. Waar zijn kieuwen anders voor.
Dat alles maakten Kellin zijn leven niet bepaald makkelijker, en voor zijn ouder was het ook niet makkelijk. Hoe langer het allemaal duurde hoe zwaarder de last werd. Alle veranderingen gingen zelfs zo ver dat ze hun zoon gewoon niet meer herkende als ze er een oude foto bij namen. Echt een gelukkig leven had niemand van het gezin. Voor Kellin was het vooral een eenzaam leven dat nog enkele jaren verder ging tot hij op een zekere dag bezoek kreeg. Een volwassen mutant die zijn ouders eerst niet binnen wilden laten, maar uiteindelijk mocht ze toch binnen. Ze vertelde over een school speciaal voor mutanten en het zou haast de ideale plek zijn voor Kellin, dus hij en zijn ouders stemde in en een dag later vertrok hij.

█ Mutatie - Pescar, Kelin is niet je alledaagse mutant en hij behoort zeker tot de 'speciale' mutanten als het om uiterlijk gaat. Met zijn blauwe huid alleen al is hij een blikvanger. Zijn huid heeft over het algemeen een lichtblauwe kleur met donker blauwe strepen over waarvan er ook één over elk oog loopt. Zijn borstkas en de onderkant van zijn handen en voeten hebben dan weer een lichtere kleur dat meer huidskleur lijkt maar met een gele tint in gemengd. De textuur van zijn huid is ook niet te vergelijken met dat van normale mensen. Het is veel gladder en er is geen haartje op te vinden, ook zijn hoofd is volledig kaal. Zijn huid voelt altijd ook net iets glibberiger aan, en hij heeft ook geen vingerafdrukken.

Zijn lichaam heeft zich ook weten aan te passen voor een leven dat echt bedoeld is voor in het water. Onder zijn oksels heeft hij bijvoorbeeld grote zwemvliezen en ook tussen iedere vinger en tussen zijn tenen. Die zijn vooral om ervoor te zorgen dat hij zich in het water makkelijker kan voortbewegen. Om hem daarbij te helpen heeft hij van boven op zijn rug en op de achterkant van zijn bovenarmen in totaal drie kleinere vinnen.
Kellin zijn gezicht is ook volledig anders. Een uitstekende neus zoals normale mensen heeft hij niet, maar in plaats daarvan zijn het twee spleetjes. Aan de zijkanten van zijn nek heeft hij grote kieuwen die bij iedere ademhaling bewegen, hij ademt dus niet door zijn mond of neus. Zijn ogen zijn groter en hebben een donker blauwe kleur zonder wenkbrauwen, wimpers of zichtbare oogleden. Zijn oogleden zijn enkel zichtbaar wanneer dat hij knippert en dan lijkt het eerder eens dik vlies te zijn dat uit de zijkanten van zijn ogen komt.
Hij heeft tevens ook geen zichtbare oren.

Nadelen & beperkingen, Kellin is eigenlijk een echt waterwezen met alle gevolgen van dien. Om te kunnen overleven heeft hij water nodig omdat hij anders volledig zal uitdrogen en ook geen zuurstof meer heeft. Voor een bepaalde tijd kan hij wel gewoon zuurstof halen uit de lucht, maar dat is niet genoeg om te overleven. Hij zou het geen hele dag vol kunnen houden want het is ook veel vermoeiender voor hem dan ademen onder water. Om hem daarbij te helpen hebben ze wel een soort beademingsapparaat weten te ontwerpen, iets dat hij kan gebruiken als hij een langere tijd rond moet wandelen. Zijn ogen en huid zijn ook gevoeliger voor de open lucht en vlakke zon. Zijn huid is ook nog eens gevoelig voor gewoon stof, daarom dat hij vooral kleding draagt gemaakt van de stof dat ze gebruiken voor surf kleding, meestal lijkt het daar dan ook hard op, maar het zit voor hem in ieder geval comfortabeler dan gewone kleding.
Klik