Let there be fire!

"Touché" Reageerde ze op zijn woorden, waardoor hij heel even triomfantelijk zijn mondhoek op trok en haar van uit zijn ooghoeken aan keek. Natuurlijk had hij het laatste woord, hij was ook niks anders gewend. Mensen in een hoekje praten was een ware hobby. Hoe irritanter ze hem vonden, hoe liever hij het had. En zij vond hem vast rot irritant. Hij gaf haar geen ongelijk. Alles was fun en games tot ze doodleuk ging zitten vertellen hoe ze zijn territorium per ongeluk zou in lopen. ‘Per ongeluk’, sure. Ze keek hem nog altijd met die uitdagende blik aan, dus het zei hem genoeg. Nu goed, hij had haar gewaarschuwd, mocht ze eigenlijk al blij mee zijn. Meestal kregen indringers geen waarschuwingen.

Toch kon hij het niet laten om haar even hoop te geven, om die dan keihard terug af te pakken. Haar gezicht was letterlijk goud waard, hij deed hard zijn best om het zijne terug in de plooi te krijgen en te houden. Amy leek diep na te denken. "Hmmm... Omdat...", Ze draaide zich naar hem om, "je mij geweldig gezelschap vind", Vervolgde ze. De halfling trok een gezicht alsof hij net in een citroen had gebeten, iets waar ze om moest lachen. "Neen, ik denk niet dat ik je vrijwillig nog wil zien", Zei ze, met een halve grijns op haar gezicht. Amadéo legde zijn hand op zijn borst, ter hoogte van zijn hart. "Auw", Zei hij, vertrok zijn gezicht in een pijnlijke uitdrukking, maar eindigde weer met dat halve grijnsje waarbij zijn scherpe hoektanden duidelijk te zien waren.

Haar blik gleed weer naar Sorunn en Anduinn. "Misschien wilt Sorunn mij wel op bezoek, hé Sorunn?", Sprak ze hem toe. Geheel tegen zijn eigen verwachting in tilde de bruine reu zijn kop op. Zijn oren stonden richting haar gedraaid en ook Anduinn leek haar geïnteresseerd te volgen. Met stijgende verbazing en ook wel woede keek hij toe hoe ze zijn bèta achter de oren krabde alsof hij een schoothondje was. "Je bent stiekem een schatje hé?", Sprak ze, terwijl ze hem verder aaide. Hij hield zijn kop wat schuin. "Wie is een brave wolf? Sorunn! Ja jij!", Kirde ze, waardoor hij bijna over zijn nek ging. Ze keek hem met een gigantische grijns aan, terwijl hij zijn uiterste best deed om niet te ontploffen.

Het was gewoon beter om weg te lopen, voor hij domme dingen ging doen. Met grote stappen liep hij het strand over, zijn kaak stond nog strak en zijn eens zo lichte ogen leken nu een tikkeltje donkerder te zijn. De twee wolven in het water kregen door dat hij onderweg was naar de zee, dus ze zwommen terug naar de branding om hem op te wachten. Met de twee aan zijn zijde liep hij het water verder in, verbeet de kou en liep door tot hij er net tot aan zijn middel in stond. De massieve zwarte wolf hield met gemak zijn kop nog boven, de andere moest iets meer moeite doen, maar was al even enthousiast. Om zichzelf te kalmeren gaf hij hen het teken dat ze hem omver mochten proberen te duwen, als spelletje om zichzelf even af te leiden.

Het was hem al opgevallen hoe Sorunn had gereageerd op Amy, toen ze zijn naam had gezegd. Het zinde hem niet. Het was ook al vreemd dat Anduinn schijnbaar zo zorgeloos dichtbij het vreemde meisje was gaan liggen. Sowieso omdat Sorunn zich er niet druk om leek te maken. Het jongere teefje kopieerde die houding volledig, onterecht. Hij kende de brunette niet eens, waarom gingen die twee dan zo op hun dooie gemakje liggen? Maar het toppunt kwam wel toen ze Sorunn begon te aaien alsof hij een tam huisdier was. En de wolf liet het gewoon toe, dat was het ergste. Amadéo bekeek het allemaal met een stijgende verbazing en woede. Toen ze zich dan nog een keer naar de andere wolf draaide, was de maat vol.

De halfling blies de aftocht, wat maar beter was zo, voor ieders gezondheid. Zijn hart bonsde in zijn borst, zijn spieren waren onbewust strak gespannen en de adrenaline stroomde door zijn lichaam. Hij liep resoluut op het water af, naar het deel van zijn pack dat hem nog niet had verraden. Om een beetje stoom af te blazen, zette hij een speels gevechtje in met de twee zwemmers. Al gauw raakte hij helemaal doorweekt en koelde hij een stuk af, maar hij negeerde het zo goed mogelijk. Kleren had hij toch al amper aan, niks meer dan een zwarte short, dus hij zou snel genoeg wel weer drogen straks.

Ook zijn vacht werd helemaal nat, plakte tegen zijn schouders aan. Hij lette er niet echt op. Hij was meer gefocust op Sunndvar, die op zijn achterpoten was gaan staan en hem omver probeerde te duwen. Omdat hij daar zo op gefocust was, had hij niet door hoe Amy ineens vlak achter hem op dook en hem met al haar kracht omver gooide. Ze viel half op hem, maar snel genoeg duwde hij haar weg. Hij kwam gelukkig snel weer boven, veegde het zoute water uit zijn ogen en keek haar nog steeds best boos aan. "Ik zag je niet aan als iemand die zou in het water spelen", Grijnsde ze, maar hij lachte niet mee. "Waar zie je me eigenlijk wel voor aan?" Gromde hij, niet geamuseerd. Sunndvar stond er ondertussen bij te kijken, terwijl Freohorr een korte blaf liet horen om hem er op te wijzen dat Sorunn en Anduinn ook het water in kwamen gelopen.