Mad Hatter

Onderwerp: Mad Hatter zo sep 18, 2016 9:18 pm

I might never be your knight in shining armor.

Hij had zijn persoonlijke spullen achtergelaten in zijn kamer omdat hij geen zin had om die kwijt te raken. Omdat hij ervan hield om nogal vaak te shiften op een dag, raakte hij wel eens spulletjes kwijt. Die vielen dan net ergens neer waar hij ze nooit meer terug zou zien. Een rugzak meenemen was ook zo onhandig als wat, dus had hij besloten dat ook niet te doen. Joshua was de school uitgelopen en was in de richting van het bos gegaan, daar was hij tijdens het sprookjesbal immers ook geweest. Maar het bos was zo groot dat hij er vast wel in verdwaald zou raken, maar dat maakte toch niets uit. Hij hoefde enkel te transformeren in zijn zeearend en dan kon hij zo weer terugvliegen naar het schoolgebouw, die was toch zo groot dat je die wel zou zien als je boven de boomtoppen vloog.

Met zijn handen weggestopt in de zakken van zijn jasje liep hij over het bospad heen, maar langzaam begon hij van het pad af te lopen. De ondergrond werd dan ook ongelijk en het liep niet zo heel lekker meer. Daarom haalde Joshua zijn handen uit zijn zakken en haalde deze kort door zijn lange haar, waarna hij zich half naar voren liet vallen. Maar in plaats van op zijn handen terecht te komen, kwam hij op een paar gevlekte poten terecht. Hij was zoals altijd weer heel vloeiend getransformeerd, dat moest ook wel als je er dagelijks op oefende. De cheetah knipperde een keer kort met zijn roodachtige ogen waarna het begon te lopen, in een soort sluiphouding. Hij versnelde zijn pas steeds wat meer zodat het een vlotte draf werd waarop hij liep. Het roofdier drukte zijn gevlekte pels door de bosjes door en boog hierbij kort zijn hoofd weg zodat er geen takjes in zijn ogen konden komen, want dat deed natuurlijk wel pijn. Maar toen hij uit de bosjes kwam aan de andere kant was hij niet snel genoeg om af te remmen, want hij had om eerlijk te zijn niet opgelet op eventuele voetstappen van mensen. De cheetah botste tegen iemands benen aan, sprong meteen een meter naar achter en schudde kort zijn kop, waarna het met een licht opgetrokken lip omhoog keek naar de persoon waar hij tegenaan was gelopen. Niet omdat hij nou perse zo vijandig over wilde komen, maar het was een dierlijk reflex geweest. Wel was hij nog genoeg mens om niet meteen zijn klauwen in de ander te zetten, want dat was immers ook een reflex die wel zou kunnen gebeuren bij normale cheetah's.

+ Taylor

BY MITZI

Onderwerp: Re: Mad Hatter vr nov 18, 2016 4:22 pm

Our story began in New York

tagged Joshua
word count
clothes x

Taylor was moe, uitgeput zelfs. Vannacht had ze ontzettend slecht geslapen, woelend in haar bed met gedachten in haar hoofd. Op zo'n nachten zou ze normaal liedjes uitschrijven, maar dat zou Karlie nog al wakker maken. Daarom had ze rond zes uur 's ochtends besloten dat het genoeg was. Voor de tiende keer die nacht was ze opnieuw wakker geworden en nu was ze het beu. Haar deken belandde op de grond en op haar tenen sloop ze naar de kast. Daar pakte ze een warme trui uit de kast samen met een zwarte looplegging. Normaal was ze niet zo'n loper, maar dat wou ze voor deze ochtend gerust veranderen.

Bladeren kraakte onder haar voeten terwijl ze in de schemering door het bos rende. Taylor had om eerlijk te zijn behoorlijk veel spijt van haar beslissing om te gaan lopen, maar bleef doorzetten. Tot aan die struik en daarna die grote boom, steeds verder en verder van de school weg. Ze moest toegeven, het maakte haar hoofd leeg en dat voelde ontzettend fijn. Toen ze het lopen echt beu was, stopte ze en leunde ze met haar rug tegen een boom. Zachtjes begon ze een liedje te zingen terwijl ze wat stretchte. Het was ongeveer 7 uur, maar ze had nog geen zin om terug te gaan naar de kamer. In plaats daarvan ging ze haar mutatie oefenen. Bij elke stap die ze zette liet ze enkele goudschilfers achter, die verdwenen na enkele minuten. Het was een nieuw ding dat ze probeerde, meer omdat ze het mooi vond dan dat het echt handig was.

Taylor was elk gevoel van tijd kwijt geraakt terwijl ze zo door het bos in rondjes liep. Eigenlijk was ze net van plan om terug te vertrekken naar school, tot ze geritsel in de bladeren hoorde. Wie kon dat nu zo vroeg zijn? Devon niet, die sliep nog, Denni en Karlie kwamen nauwelijks in het bos, van de rest van haar squad had ze nog niks gehoord. De enigste optie was misschien Storm. Voor ze de kans had om haar mond open te trekken stormde een cheeta uit de bossen. Recht tegen haar been. Als een reflex kwam er een laagje goud op haar been waar het dier ertegen botste, om direct daarna te verdwenen. "Oh zo schattig!" Kirde ze opgewonden, de opgetrokken lip negerend. "Dag kleintje, wat doe jij hier in het bos?" Vroeg ze met een babystem en haar hand uitgestoken. Niemand kon in een normale stem praten tegen dieren, niemand.

†††