True name: Kirby Moreo
Age: 13 years
Gender: Male
Species: Mutant, even though no one knows that. He himself isn't even aware that he has powers.
Group: Citizens
Place of birth: Switzerland
Current residence: Sundberg
Height: 1m60
Hair: Brown
Eye color: Brown
Skin: Pale
Father: Finnigan Moreo
Mother: Madeline Edwards
Kirby heeft het nooit echt gehad voor mutanten, om het simpele feit dat hij schrik van de heeft. Hij begrijpt niet hoe dat al hun gaves werken, weet niet wat de limieten zijn en meestal kan hij enkel het gevaar zien. Als je echt wilt dat hij je vertrouwd, zal je er veel voor moeten doen want hij vertrouwd mutanten niet snel, maar het is niet onmogelijk. Echter is dit voor de vluchtelingen volledig anders. Hij wilt niks met ze te maken hebben en is eigenlijk kwaad dat ze allemaal naar Sundberg zijn gekomen. Volgens hem gaan ze enkel zorgen voor problemen en hij wilt niet dat zijn huis ook wordt opgeblazen.
Ondanks zijn leeftijd is hij niet op zijn mond gevallen. Meestal zegt hij wat er in zijn hoofd opkomt en dat zorgt voor een golf van woorden. Wanneer zijn emoties te hevig worden heeft hij de gewoonte om te gaan spreken en niet direct te stoppen. Het gevolg is dat hij wel eens iets kan zeggen dat hij eigenlijk niet zou moeten zeggen of wat kwetsend over kan komen.
Het is echter niet dat hij een gemeen persoon is en je moet geen schrik hebben dat hij je snel iets zal aandoen. Hij kan misschien vies kijken, vuile woorden gebruiken, maar hij heeft maar een klein hartje. Op school is hij niet de meest populaire jongen omdat hij niks heeft met sport of feestjes en hij is zeker niet stoer. Hij is die persoon die zijn vrije dagen buiten spendeerd in het bos met zijn ogen naar de grond, op zoek naar speciale stenen of schedels van dieren. Thuis heeft hij dozen vol stenen en schedels liggen en in zijn kamer staan de mooiste gepresenteerd op een kast. Ondanks dat sommige in het zicht staan, wilt hij niet dat mensen eraan komen, het kan wel eens zorgen voor een verkeerde reactie van Kirby.
Erg sociaal is hij niet, zelfs al spreekt hij veel, hij haalt er geen plezier uit om te spreken met andere mensen. Zeker als het vreemde voor hem zijn. Er zal maar een beperkte groep mensen zijn waarmee hij echt vrienden wilt zijn, maar die vriendschap bestaat dan vooral in gamen en rondhangen in de natuur.
Na alles wat er op een korte tijd is gebeurd, is hij zichzelf enkel verder gaan afzonderen van iedereen. Hij doet zich voor alsof alles in orde is en hij overal overheen is, maar dat is zeker niet het geval. De dood van zijn moeder heeft hem hard geraakt en het is hem absoluut nog niet gelukt om te aanvaarden dat ze er niet meer is. Kirby zonderde zich ook steeds meer af van zijn vader wanneer zaken enkel moeilijker worden. Hij sprak praktisch niet tegen hem wanneer het niet nodig was, gedraagde zich veel rebelser door zaken te doen die niet mogen of die enkel voor meer problemen konden zorgen. Dan kwam er ook nog eens bij kijken dat ze uiteindelijk moesten verhuizen, iets met geldproblemen waar dat hij nog niet veel van begreep. Voor de dood van zijn mama ging het allemaal goed, dus hoe kan het ineens dat ze het huis niet meer konden betalen? Hij gaf zijn vader daar dan ook de schuld van en de jongen wilde niet verhuizen, maar het was niet alsof hij een keuze had.
Kirby is zelf geen al te grote fan van mutanten en moet van de meeste ook niet veel hebben. Wat hij, noch anderen niet weten is dat hij in feiten ook het mutanten gen in zich draagt. Echter is zijn mutatie niet zo uitgesproken en werkt het werkt meer niet dan dat het wel werkt. Daardoor valt het niet op dat hij ook deel uit maakt van de mutanten. Het is onvoorspelbaar hoe de jongen zou reageren moest hij er ooit achter komen.
In feite zou Kirby iemand alles kunnen laten doen door alleen maar te zeggen dat die persoon moet doen. Wanneer dat zijn mutatie werkt zal de persoon in questie doen wat hem wordt verteld zonder dat hij erover nadenkt. Echter doordat Kirby jong is, niet weet van het bestaan van zijn mutatie en dus ook niets bewust kan doen werkt het niet altijd. Hoe ouder hij echter wordt hoe krachtiger de mutatie ook zal worden en na een tijd zal een persoon altijd doen wat hij zegt, zelfs zonder dat hij het zou willen. Zeker als hij hier nooit achter komt kan het voor problemen zorgen. Voor nu wordt de kracht vooral bepaalt door zijn mentale toestand, hoe heftiger emoties, hoe groter de kans dat zijn mutatie werkt.
Zijn ouders waren voor zijn geboorten verhuist naa Zwitserland om daar te gaan wonen. Het effect daarvan was dat de jongen ook vloeient Duits kan, de taal die vooral gesproken werd. Het begin van zijn jeugd was niet zo speciaal. Hij groeide gewoon op en ging naaar school, maar had niet zo een indrukwekkend leven als andere mensen van zijn leeftijd. Meestal zat hij alleen thuis en in het bos, maar dat kwam ook omdat zijn vriendengroep niet bepaalt groot was. Hij had andere interesses dan de meeste mensen en goed was hij niet in vrienden maken, vooral omdat hij zelf heel moeilijk was. De meeste mensen die hij tegen kwam moest hij niet echt wat maakt dat hij zeer kieskeurig is qua vrienden.
De dag dat zijn moeder haar laatste ademuitblies begon als iedere andere dag. Ze had hem op school afgezet voor dat ze naar haar werk moest en nog een laatste kusje gegeven op zijn voorhoofd - één waar hij zich toen voor schaamde en weg trok - voor dat hij het schoolgebouw in verdween. De tijd ging op school altijd traag en hij had in de les wiskunde naar buiten zitten staren wanneer dat de directrice naar binnen was gestapt. Kirby had niet echt oog voor haar gehad, had enkel een korte blik geworden op zijn leerkracht wanneer de twee tegen elkaar aan het fluisteren waren, maar toen gewoon weer zijn ogen op het raam gericht. De jongen keek dan ook raar op toen ze aan hem vroegen of hij mee kon komen en gelijk begon iedereen om hem heen te fluisteren met elkaar. Natuurlijk vroeg iedereen zich af waarom dat hij de klas werd uitgeroepen, want normaal deed de jongen nooit niets verkeerd.
Eenmaal bij het kantoor van de directrice zag hij zijn vader staan en aan de man zijn blik alleen al kon de jongen zien dat er iets mis was. De eerste minuten gingen in stilten voorbij terwijl zijn vader zijn armen om hem heen sloeg en Kirby dit gebaar twijfelend herhaalde. Er rees paniek op in zijn borstkas, maar hij wist niet waarom. Het nieuws dat zijn moeder een ongeluk had gehad en was gestorven had hem hard geraakt. Die dag had hij zitten huilen tot er geen tranen meer overbleven en toen pas was hij ook in slaap kunnen vallen.
De jongen veranderde veel na die dag. Hij zonderde zich alleen maar meer af en de eerste dagen bleef hij ook thuis. Hij wilde niet meer naar school, maar moest na een tijd wel. Er werd gezegd dat het beter voor hem zou zijn, maar ook daar sprak hij met niemand en was hij nog meer afwezig als anders.
Het zat de familie Moreo na het vooral niet mee. Zijn vader kon het huis niet meer betalen waar dat ze in woonden, maar Kibry gebreep niet hoe dat het mogelijk was. Toen dat ze dan uiteindelijk ook moesten verhuizen om bij andere mensen te gaan wonen, was de jongen an ook kwaad en vooral op zijn vader. Hij wilde niet verhuizen en al zeker niet met andere samen wonen, maar er kon niks aan veranderd worden. Dan kwam er ook nog eens bij kijken dat er een hele stroom aan nieuwe mutanten bhun stad overvielen omdat ze weg waren gejaagd van hun vorige eiland. Vanaf de eerste dag wilde de jongen niets liever dan dat ze weer weg waren, hij was er namelijk zeker van dat ze één voor één zouden zorgen voor problemen.
