Ivy knipperde een keer langzaam met haar ogen en rekte zich een beetje uit. De brunette draaide zich om en tastte in het donker naar haar telefoon. Toen ze deze niet zo snel kon vinden voelde ze hoe haar ogen zich aanpaste, alles in de kamer was opeens zichtbaar door een rode waas. De gestalte van haar telefoon werd ook zichtbaar, die ze nu dus kon pakken. Vervolgens werden haar ogen weer hun normale kleur en was het weer donker. Rustig ontgrendelde ze haar telefoon en keek naar de tijd, iets voor drie. Een diepe zucht ontsnapte uit haar mond en ze legde haar telefoon weer terug op het nachtkastje, ze kon niet meer in slaap komen. Dat kwam omdat ze eigenlijk een nachtwezen was, het was al een wonder dat ze überhaupt in slaap was gevallen. Voordat ze overeind kwam tilde ze voorzichtig de arm van Christophe van zich af, om hem niet wakker te maken. Vervolgens kon ze onder de dekens vandaan glippen en stond ze naast het bed. De ander draaide zich in zijn slaap een keer om, maakte een mompelend geluidje en dat zorgde ervoor dat er een kleine grimas op haar gezicht verscheen.
Je kon het zien als een slechte gewoonte, maar Ivy was iemand die graag de kleding van andere jatte. Voornamelijk die van Christophe dan, al meende ze dat er ergens in deze kamer ook nog een shirt van Hall lag van een tijdje geleden. Ivy griste één van Christophes blouses van de grond en trok deze aan, deed de moeite niet eens om het direct dicht te knopen omdat ze toch een bh aan had en pakte vervolgens zijn leren jasje die ze in een smooth beweging aantrok. Omdat ze het toch niet koud kon hebben, en zijn blouse best groot bij haar viel, vond ze het niet nodig om één van haar eigen broeken te gaan zoeken in het donker. Het enige wat ze wel deed was in haar hakken aantrekken, die liepen toch wel iets fijner dan Christophe's schoenen.
Sommige mensen zouden het vast koud hebben buiten, maar Ivy niet. Met haar handen in de zakken van Christophes jasje wandelde ze zo naar buiten, de blouse had ze tot halverwege dichtgeknoopt zodat het een soort diepe V-hals had, je zou immers maar een docent tegenkomen. Toen ze buiten was bleek het al snel dat ze niet de enige was geweest die niet had kunnen slapen. Het zachte getik van haar hakken in de donkere nacht had de aandacht van een ander meisje getrokken, eentje die ze vrijwel meteen herkende. Ivy was redelijk goed met namen, en ze wist dan ook in haar hoofd de naam erbij te plaatsen. De ander begon tegen haar te praten, blijkbaar was ze in het echte leven net zo'n bitch als op social media. Het verbaasde haar in elk geval niets. Een zoete glimlach verscheen rond haar lippen toen de ander haar meldde dat ze enkel van interessante mensen de namen onthield. "Dat zegt alleen een hele hoop over jou, begon ze rustig terwijl ze een keer glimlachte, op zo'n zoete toon dat het overduidelijk vals was. "Denk je nu echt dat het mij maar ook iets boeit wat een rode teletubbie over mij zegt?" kaatste ze terug terwijl ze de ander sceptisch aankeek. Wat zij kon, kon Ivy tien maal zo hard terugdoen. En geïntimideerd door deze doorsnee meid die dacht dat ze heel wat was, was ze al helemaal niet.
