Italian Meetup

I said to him, Forget what you thought

'Cause good girls are bad girls that haven't been caught

Aigt, de mobiel die ze had gevonden kon ze dus niet houden. Ze had er sowieso niet veel aan gehad, want de jongen van wie de mobiel was had er een code op gezet. Een plan om de mobiel even te lenen of gewoon te houden zat er dus niet in nu. Slimme gozer was het dan wel, maar ze had wel een dude weten te traceren die de broer ervan was. Zo kon ze de telefoon terug geven, en hopelijk was die Dante een beetje interessant. Anders was ze zo weer weg. Waarom ze nou in het skatepark hadden moeten afspreken wist zij ook niet, maar een eindje lopen was het zeker wel. Dat was dan weer een stuk minder. En het was bovendien ook koud, en daar hield Serena ook niet zo van. Ze was een Italiaanse, kon ze het helpen? Ze was gewend aan warmte, en ze was erachter gekomen dat het op het eiland maar koud was in de winter. Groot minpunt was dat eigenlijk. Maar die Dante gozer die was ook Italiaans, dus hij zou haar vast wel begrijpen?

Eindelijk kwam dat skatepark dan in zicht. Ze was er wel één keertje geweest, toen het nog zomer was. Maar ze was ook al snel weer weg gegaan. Wat je bij Serena niet verwachtte was dat ze wel een beetje kon skateboarden. Een heel klein beetje. Genoeg om niet meteen om te vallen en een minuut of vijf te kunnen blijven staan als je alleen vooruit ging. Trucjes moest ze niet gaan proberen, dan lag ze zo op de grond. Longboarden was ze beter in, vandaar dat ze nu ook een longboard van iemand gefixt had. Ze was behendig met het ding, en ze had het ook wel eens in Italië gedaan. Op het asfalt dan, wat je ook niet overal had. Maar als het er was dan kon het, dus dat had ze dan ook gedaan. Haar eigen longboard was helaas ten onder gegaan vlak voordat ze naar het eiland was gegaan. Pijnlijk verhaal was dat, maar ze had het er ook niet graag over. Maar ze gaf het niet graag toe, dat ze wel redelijk kon omgaan met een longboard, dan kreeg ze vast een stempel op haar hoofd gedrukt. Ze stopte en stapte van het board af, en liet het even een paar meter verder door rollen. Natuurlijk had ze moeten verwachten dat er hier niemand was, wie ging er nou in deze kou naar het skatepark? Ze leek wel gek.
Toch zag ze daar een dude net stoppen. Dat moest haast wel die Dante zijn. Ze wist niet wie hij was, alleen dat hij Italiaans was. En dus de broer van Adrian. Ze viste zijn telefoon uit haar zak, en gooide hem omhoog. Zonder moeite ving ze het ding weer op. Als die gozer haar had gezien met zijn telefoon had hij waarschijnlijk een hartaanval gekregen. Ze ging er ook wat los mee om, maar ze zorgde er wel voor dat het ding heel bleef. Ze wilde absoluut geen problemen, dat was veels te veel werk. Ze liep naar de jongen toe, terwijl ze de telefoon nog steeds een beetje opgooide en weer ving. "Ik vermoed dat jij Dante bent?" Vroeg ze toen ze op een paar meter afstand van de jongen stopte. Ze draaide de telefoon van zijn broer rond in haar handen, en gooide het ding af en toe op. "Want dan heb ik hier iets wat je wel wilt hebben." Vervolgde ze met een grijns.

Outfit x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©

I said to him, Forget what you thought

'Cause good girls are bad girls that haven't been caught

Het was best lang geleden dat ze op een skateboard -correctie- longboard had gestaan. Nog niet sinds ze hier was aangekomen omdat ze er zelf geen had. Maar het was een snelle manier van transport, dus had ze er eentje uit de gang meegenomen die ze had zien staan. Het ding was al best oud, tenminste zo zag die eruit. Maar niemand zou het vast missen, anders had diegene het ding vast niet achter gelaten toch? Enfin het was nu van Serena. Ze moesten maar niet proberen het weer af te pakken, dan zouden ze haar op hun dak krijgen. Serena kon wel aardig wat longboarden of hoe je het moest noemen. Ze zat dus niet echt in het skaterwereldje. Ze kon longboarden, en ze zou niet meteen van een skateboard af vallen, dat was het. Ze vertikte het meestal om met skaters of dat soort types om te gaan, maar als het moest vond ze het niet erg. Ze waren meestal wel interessant, meestal. Toch wilde ze niet graag betrokken worden in zo'n groepje, omdat ze dan die stempel op haar hoofd gedrukt kreeg. En ze was absoluut geen skater. Dat ze het aardig kon, longboarden dan, was een kwestie van behendigheid. Dat gold ook voor een skateboard.

Vlak voordat ze bij zo'n rail was aangekomen was ze gestopt, en had ze haar board door laten rollen. Het was niet dat ze het veel koesterde, het was alleen een bezit van haar geworden. Even dacht ze dat die Dante dude haar had gefopt en dat hij niet was gekomen, toen ze toch een jongen zag stoppen. Ze bekeek hem even van een afstandje, voor ze toch naar hem toe liep. Dit moest wel Dante zijn. Veel wist ze niet over hem. Hij was Italiaans en de broer van Adrian, die ze evenmin kende. Terwijl ze naar hem toe liep gooide ze de telefoon op, en ving die steeds weer behendig. "Ik vermoed dat jij Dante bent?" Vroeg ze toen ze op een paar meter afstand van de jongen stopte. Ze was een beetje met de telefoon aan het spelen, en ze ging er wat losjes mee om. Ze lette wel op dat er niets mee gebeurde, want dan zou ze vast problemen krijgen. Telefoons waren niet zo makkelijk te krijgen op dit eiland had ze wel gemerkt. Dus ze zou sowieso problemen krijgen als ze het ding kapot maakte. "Want dan heb ik hier iets wat je wel wilt hebben." Vervolgde ze met een grijns. "Ik ben inderdaad Dante, ja", bevestigde hij. Ze trok even een wenkbrauw op en liet nog eens haar blik over hem heen glijden. Compleet schaamteloos deed ze dat, ze wilde nou eenmaal weten met wie ze te maken had. Hij pakte op een handige manier zijn skateboard weer op, die wel aanwees dat hij dat vaker had gedaan. "Ik weet nog altijd niet hoe jij heet tho", vroeg hij haar toen. "Ik ben Francesca," Stelde ze zich voor. Natuurlijk was dat niet haar naam, maar ze bracht het zo overtuigend dat hij het haast wel moest geloven. Ze liet hem even denken en zei toen: "Nee ik haal gewoon een streek met je uit. Ik ben Serena." Zei ze met een grijnsje op haar gezicht. Ze wilde wel zien of hij een beetje humor had hoor, anders was ze hier zo weer weg. "Als jij me nou eens wat verteld over jezelf wil ik je de telefoon wel terug geven. Of je moet hem komen af pakken." Zei ze met nog steeds dezelfde grijns op haar gezicht. Ze zou de telefoon heus wel terug geven hoor, waarschijnlijk ieder moment al. Maar dit soort spelletjes vond ze nou eenmaal een leuke bezigheid.

Outfit x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©

I said to him, Forget what you thought

'Cause good girls are bad girls that haven't been caught

Hoe veel leuker was het geweest als die Adrian geen code op zijn telefoon had gezet? Dan had ze zoveel meer leuke dingen kunnen doen met het ding. Natuurlijk had ze door zijn berichten kunnen lezen, maar het leukste was dan geweest om zelf berichtjes te sturen. Er kwamen op het startscherm wel heel wat berichten binnen hoor, maar ze kon er niet op antwoorden. Ze las ze ook niet allemaal. Ongeveer de helft waren "liefdesberichtjes", of zo moest ze het maar noemen. Van een of andere Aly, die kende ze ook al niet. En de steamy texts die ze naar haar scharrel of vriendje stuurde boeide Serena nou niet echt. Het was dus een beetje een lost call om de telefoon proberen te kraken, er bleek niet veel interessants op te staan. Dan zat er maar één ding op: teruggeven.

Het was gelukkig geen verlies voor haar om het terug te geven en gelukkig was Adrian's broer er om de telefoon op te halen. Dante was gekomen, en stond nu voor haar. Ze had een geintje met hem uitgehaald door te zeggen dat ze Francesca heette, maar die dekmantel had ze al snel weer laten vallen. "Dacht ik wel." zei hij alsof het de normaalste zaak van de wereld was. Er was iets aan zijn houding wat haar nu niet helemaal beviel, maar misschien zou dat nog veranderen. "Als jij me nou eens wat verteld over jezelf wil ik je de telefoon wel terug geven. Of je moet hem komen af pakken." Stelde ze met een grijnsje op haar gezicht voor. "Hem afpakken zou te makkelijk zijn, Serena", antwoordde hij, met extra nadruk op haar naam. Ze trok haar wenkbrauwen even op, en zei met een klein beetje spot in haar stem: "Dus jij denkt dat je de telefoon makkelijk te pakken krijgt?" Ze gooide het ding nog eens hoog op, en ving het weer soepel. "Dat zie ik niet zo snel gebeuren." Vervolgde ze lachend.

Het afpakken gebeurde niet, integendeel, hij stelde zichzelf voor. Een pakje sigaretten verscheen, en ze hield haar hand op voor een sigaret. Ze rookte niet veel, maar af en toe was het wel lekker. Een aansteker had ze niet nodig, die had ze zelf wel in haar zak zitten. "Let's see, ik ben dus Dante, uit Venezia", vertelde hij, nu in het Italiaans. Een klein glimlachje verscheen op haar gezicht bij het horen van de taal, haar moedertaal. "Ik ben zeventien en ik hou van skateboarden", Ze keek even naar het skateboard en trok haar wenkbrauw weer eens op. Really dude? "Prachtige introductie, Dante." Begon ze, in het Italiaans, met dezelfde nadruk op zijn naam zoals hij net bij haar had gedaan. "Mijn beurt. Ik ben Serena uit Perugia." Even fronste ze, misschien was Perugia wel de mooiste stad van heel Italië nu ze erover dacht. "Ik ben 17 jaar. Even kijken, ik hou van Italië, limonchello en ik ben een van de grootste nachtmerries van de politie in Italië." Ze grijnsde even en maakte een buiginkje. De telefoon had ze nog in haar hand, maar daar zou hij maar naar moeten vragen, die gaf ze niet zomaar terug.

Outfit x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©

I said to him, Forget what you thought

'Cause good girls are bad girls that haven't been caught

Dit kon best nog eens een hele leuke dagbesteding worden. Misschien kon ze met deze jongen bevriend worden, al zou dat wel lastig worden. Serena stelde hoge eisen aan haar vrienden, en voordat ze iemand echt een vriend kon noemen waren ze weer een hele tijd verder. Dat ging niet zomaar, dat had ze geleerd bij de maffia. Vrienden waren als familie, en dus had Serena daar maar weinig van. Zeker hier op Genosha. Echte vrienden had ze nog niet. Mensen die ze kon tolereren waren er, mensen die ze mocht iets minder, maar ze bestonden. Mensen met wie ze gewoon een leuke tijd kon hebben zeker ook, de eerste persoon die in haar hoofd op kwam was Nikita. En dan waren er nog mensen over wie ze wat onzeker was, zoals Alec. Een o zo sexy jongen, maar wat ze precies van hem moest vinden wist ze niet. Niet dat dat nodig was, die optie hield ze voor nu gewoon even voor wat het was, ze zou wel zien of dat op iets uit draaide.

Deze jongen, Dante, kwam ook uit Italië en was de broer van degene wiens telefoon ze had gevonden. Meer wist ze niet over hem, dus ze wilde ook wel eens zien wat voor Italiaan dit precies was. Misschien zou ze dan ook iets weg geven over haar. Hij dacht in ieder geval dat hij de telefoon wel kon af pakken, waar ze wel om kon lachen. Hij zou die telefoon nooit zomaar te pakken kunnen krijgen gekeken naar haar mutaties, al wist ze die van hem niet. Nog steeds, ze was sneller en vooral ook sterker dan ze leek. Vechten kon ze wel, dat had ze op de harde manier geleerd. Ja, ze was misschien wat confident over het feit dat hij de telefoon niet zomaar uit haar handen kon graaien, maar dat was nou eenmaal Serena.

Hij vertelde dat hij uit Venezia kwam, en ging over op Italiaans. Ze glimlachte wat bij het horen van haar moedertaal, die kon ze ook niet vaak genoeg horen. Het zou voor haar heel mooi zijn als ze hier gewoon tegen iedereen Italiaans kon praten, maar zoveel geluk had ze niet gehad. Er was slechts een 'elite' tegen wie ze dat kon doen, en waarschijnlijk zou ze zich dood ergeren aan de helft ervan. Al bleven ze Italianen, en dat volk stelde Serena hoger dan alles hier, aangezien ze hier niet haar gebruikelijke familia van de maffia had. Alles Italiaans was automatisch al een stuk beter dan de rest, alleen liet dat niet buiten dat je ook een totale douche kon zijn. "Mijn beurt. Ik ben Serena uit Perugia." Begon ze, en even dacht ze na over wat ze hierna zou zeggen. "Ik ben 17 jaar. Even kijken, ik hou van Italië, limonchello en ik ben een van de grootste nachtmerries van de politie in Italië." Besloot ze maar, en om deze prachtige introductie af te maken eindigde ze met een buiginkje.

Hij keek haar bijna geïnteresseerd aan, en ze trok haar wenkbrauwen even op. Wat had ze gezegd dat bij hem interesse zou opwekken? Veel kon het niet zijn, en haar gok lag niet bij de limonchello, al bleef die natuurlijk overheerlijk. "De grootste nachtmerrie van de politie hmm? Dat moet je me toch eens uitleggen", grijnsde hij en hij sloeg zijn armen over elkaar. Serena moest toegeven, dit gesprek werd voor haar ook steeds interessanter, wat had hij met de politie te maken. Voordat ze zomaar ging prijsgeven dat haar echte familia bij een van de meest beruchte maffia uit Italië lag en dat zij daar een lievelingetje was geweest vanwege haar mutatie en haar talent voor het vak zou ze eerst maar eens moeten uitvinden wat hij met deze informatie zou doen. "Wat kan ik zeggen? Voor hetzelfde geldt ben jij de zoon van een politieagent, of iets wat erg negatief voor mij zou kunnen uitpakken zodra ik weer voet in Italië zet." Zei ze fronsend, en ze stak de telefoon van zijn broer in haar zak. Met dat laatste bedoelde ze andere maffia, maar over heel dat begrip zweeg ze nu even. Haar armen sloeg ze over elkaar en ze zei langzaam: "Voordat ik je een heel verhaal geef, mag jij mooi eerst vertellen wat jij in Italië deed voor je daar weg ging," Ze keek hem wat grijnzend aan, maar o wee als hij grapjes met haar ging uithalen, daar had ze absoluut geen zin in. Het was niet heel onaardig bedoeld hoor, maar het was meer bescherming. Was het niets ernstigs zou ze het hem wel vertellen, waarschijnlijk, anders liet ze geen woord los over haar verleden, en heden.

Outfit x Shoes

### WORDS , TAGGED , NOTES  ©