Norah Emily Morgan

Name: Norah Emily Morgan
Alias: Pulse
Age: 31
Place of birth:  Fort Belvoir (Alexandria), Virginia, USA
Parents: James Morgan & Dalia Morgan Rizzoli
Brother: Lorenzo Morgan
Studied psychiatry at Yale University [New Haven] at the department of Health & Medicine
Mutation: energy manipulation

Looks
Hair: brown, curly  
Eyes: blue
Height: 1.75 m
Weight: 63 kg
Scars/tattoos: at both sides of her left shoulder blade she’s got a small scar from a bullet wound

Personality
Norah is een zorgzame, lieve en intelligentie jonge vrouw, die haar leven weidt aan het helpen van anderen. Maak echter niet de fout Norah te onderschatten. Negen jaar in dienst van het Amerikaanse leger hebben haar hard gemaakt. Ze is doortastend, vastberaden en haar mensen kennis buitengewoon groot. Ze weet precies wat ze moet zeggen of doen op iemand aan het praten te krijgen. Over haar eigen verleden is ze relatief gesloten. Alleen aan mensen die echt dichtbij haar staan zal ze persoonlijke details vertellen. Niet zo zeer omdat ze mensen niet vertrouwd, maar meer omdat ze het niet nodig vindt dat iedereen alles van haar weet. Bovendien, weet ze als geen ander hoe makkelijk je iemand kan manipuleren wanneer je maar genoeg van ze weet.

Energy manipulation
Energie kent veel verschillende vormen, deze vormen staan niet vast maar zijn veranderlijk.  Norah’s mutatie stelt haar in al deze energie te gebruiken, te verplaatsen en te veranderen. Net als energie verschillende aspecten kent, kent haar mutatie deze ook:

Energy shifting
Norah is in staat energie te verplaatsten. Dit betekend dat ze energie uit iets of iemand kan halen en deze energie in iets of iemand anders kan plaatsen. Zo, is ze in staat iemand die zwaar gewond is de energie te geven die nodig om het ziekenhuis te halen. Hierbij, moet wel gezegd worden dat ze niet in staat is iemand te genezen; ze kan hen enkel van de energie voorzien die nodig is om hun hart kloppende te houden. Hoewel Norah iemand dus  niet(permanent) in leven kan houden, kan ze iemand wel doden doormiddel van energie verplaatsing. Door alle energie uit iemand te trekken, kan ze diens hart tot stilstand brengen waardoor de bloedtoevoer stopt. Een belangrijke beperking van  dit aspect van haar mutatie is dat ze zowel een bron als bestemming voor de energie nodig heeft en dat ze zelf geen van beide kan zijn. Dus wanneer ze iemand wil verzwakken of doden, moet ze diens energie noodzakelijkerwijs ergens anders in plaatsen. Norah’s moeder heeft haar een ketting gegeven die in staat is een behoorlijke hoeveelheid energie vast te houden. Hoe meer energie deze ketting bevat, hoe feller die oplicht.

Energy transformation
Norah is in staat om energie van vorm te doen veranderen. Hoewel ze in staat is alle energie vormen te transvormen maakt ze meestal gebruik van kinetische- (bewegings-) en thermische energie (warmte). Door bewegingsenergie om te zetten in thermische energie, is ze in staat bewegende voorwerpen in brand te laten vliegen. Technisch gezien is ze dus ook in staat om mensen vlam te laten vatten, maar dit heeft ze nog nooit gedaan en is ze ook niet van plan.

Energy blast
Hoewel Norah niet in staat is om energie op te nemen in haar lichaam, kan ze energie wel voor korte tijd in haar handen houden. Wanneer ze de energie vasthoudt, bestaat deze uit zowel thermische als lichtenergie; wat er op neer komt op een gloeiende bal van wit licht. Als ze de energie los laat, zal deze veranderen in kinetische energie; wat resulteert in een soort golf van energie die in staat is alles en iedereen achterover te doen slaan – zoals je ook wel ziet wanneer er een bom ontploft. Energy blast kent verschillende beperkingen. Allereerst is Norah niet in staat energie voor langer dan dertig seconden vast te houden. Daarbij komt dat ze haar handen verbrand wanneer ze een grote hoeveelheid energie vasthoudt en tenslotte zal ze zelf ook een stuk naar achter worden gestoten wanneer ze de energie weg los laat.

Norah is in staat om de verschillende aspecten van haar mutatie te combineren. Zo kan ze bijv. de kinetische energie uit een bewegend object om zetten in thermische energie en het in een warmte bron plaatsen. Het gevolg van het verwijderen van bewegingsenergie zorgt er voor dat een object tot stilstand komt. Dit geld voor alles dat beweegt. Norah is dus ook in staat om een kogel te doen stoppen. Doordat ze de bewegingsenergie in een ander object plaats vertraagt het projectiel in zo verre dat het zal vallen. Het vallen van een object kan Norah overigens ook beïnvloeden want ook hierbij komt bewegingsenergie vrij, door die energie weg te halen zal het object langzamer vallen. Doordat Norah energie kan omzetten is het voor haar niet noodzakelijk om twee vergelijkbare energiebronnen te hebben. Ook is het niet noodzakelijk dat een object beweegt om het in brand te zetten Het is dus niet noodzakelijk dat ze de energie die ze in een persoon plaatst, ook uit een ander persoon haalt. Een voertuig hoeft dus ook niet noodzakelijker wijs te bewegen om het in brand te steken.

History
Ik kom uit een échte militaire familie. Wat inhoudt dat mijn opa, mijn vader en mijn broer alle drie in het leger zaten en ja ik zelf ook. Hoewel mijn vader erg trots was toen mijn broer in dienst ging was hij minder enthousiast toen ik hem vertelde dat ik ons land wilde dienen. Ik was zijn kleine meisje en kleine meisjes horen niet te vechten. Bullshit, natuurlijk en daar kwam hij later zelf ook achter. Maar ik loop op de zaken vooruit. Toen ik geboren werd, woonde wij –mijn moeder, mijn broer en ik- op Fort Belvoir, een Amerikaanse leger basis in Virginia. Mijn vader was op dat moment op missie in Irak en zag me voor het eerst toen ik anderhalf was. Lang, hebben we trouwens niet op Fort Belvoir gewoond. Zoals de meeste militaire families moesten we regelmatig verhuizen, niet alleen binnen Amerika maar ook daarbuiten. Ik heb in Italië, Australië, Duitsland en Zweden gewoond. In Italië voelde me ik me het meest thuis en het zelfde gold voor mijn moeder, die in Italië geboren is. Helaas, moesten wij na twee jaar alweer verhuizen en kwamen we terecht op Forth Hood. Een militaire basis in Texas waar mijn leven een drastische wending kreeg, maar voor ik hierover vertel zal ik eerst nog iets meer vertellen over de veertien jaar die hieraan vooraf gingen. Aangezien mijn vader vaak weg was op missies, was ik meestal alleen met mijn moeder en broer. Vooral met mijn moeder was ik erg hecht. We leken niet alleen veel op elkaar wat karakter betreft, maar hadden ook dezelfde mutatie. Ja, mijn moeder was ook een mutant. Net als ik was ze in staat energie te manipuleren. Toen ik op mijn negende per ongeluk een lamp liet ontploffen, realiseerde ze zich ook direct dat ik net als haar was. Samen met haar verkende ik mijn krachten. Ze leerde me hoe ik energie uit een object moest halen en het in iets anders moest plaatsen en hoe ik de ene vorm van energie in de ander kon doen veranderen. Hoe ik een energy blast moest creëren heb ik mezelf aangeleerd, mijn moeder heeft nooit de kans gekregen om me hierbij te helpen. Ik weet niet eens of ze hier zelf toe in staat was, ik denk het niet. Oké, nu terug naar Fort Hood. Ik was dertien toen we daarnaar toe verhuisde, veertien toen mijn leven volledig overhoop werd gegooid. Mijn vader was thuis, wat betekende dat we ons nergens zorgen over hoefde te maken. We hoefde niet bang te zijn dat er twee militairen voor onze deur zouden verschijnen met slecht nieuws, althans dat dachten we. Mijn moeder werkte als zuster in het ziekenhuis, ze was net klaar met haar shift toen het gebeurde. Een man trok een geweer in de lobby en schoot veertien mensen neer waaronder mijn moeder. Vijf mensen overleefde het, mijn moeder en acht anderen niet. De man die haar neerschoot was een militair die net terug kwam uit Irak en leed aan de posttraumatische stressstoornis. Hoe tragisch deze gebeurtenis ook was, het heeft me wel gemaakt tot wie ik ben, of ik eigenlijk tot wie ik was: een hoog aangeschreven psychiater in het Amerikaanse leger. De jaren na de dood van mijn moeder waren zwaar, niet alleen voor mij maar ook voor mijn vader en mijn broer. Uiteindelijk, hebben we haar dood alle drie weten te verwerken met elkaars steun. Het klinkt cliché, maar we hebben elkaar echt door die zware tijd heen gesleept.

Nadat ik diploma had gehaald om een middelbare school in Zweden verhuisde ik naar New Haven. De stad waarin één van de meest prestigieuze universiteiten van Amerika staat, Yale. Hier heb ik vier jaar psychiatrie gestudeerd. Zodra ik mijn opleiding had afgerond ging ik in dienst. Na een acht maanden zware training werd ik voor het eerst uitgezonden. In een militair kamp in Afhanistan werd ik onder de begeleiding van Lucas Row geplaats, een ervaren psychiater die al meerdere missies achter de rug had. Hij was hard, maar ik kwam er al snel achter dat dit noodzakelijk was als je je staande wou houden in die wereld. Ik praatte met getraumatiseerde militairen. Soms deed ik dat terwijl het bloed van hun gestorven kameraad nog aan hun kleren en lichaam kleefde. Hoewel het werk zwaar was, heb ik er nooit over nagedacht iets anders te gaan doen. Ik hield van wat ik deed en was er ook goed in. In totaal ben ik vijf keer uitgezonden. Mijn langste missie duurde twee jaar en was gelijk ook mijn laatste missie. Ik was gestationeerd Irak. Het kamp waarin ik werkte lag in de buurt van een vluchtelingenkamp, waar ik regelmatig heen ging om therapie te geven. Je kunt je niet voorstellen wat die mensen hebben meegemaakt. Veel kinderen zijn alles kwijt geraakt, ze hebben hun ouders letterlijk in rook zien opgaan. Het werk viel me zwaar en ik was dan ook blij dat ik in het kamp iemand had gevonden op wie ik kon steunen. Jason was trauma chirurg en ging net als ik regelmatig naar het vluchtelingen kamp. Onze vriendschap groeide al snel uit tot meer en hoewel het niet helemaal volgens de regels was, besloten we onze gevoelens voor elkaar niet te verbergen. We spraken af dat wanneer de missie afgelopen was, we er voor zouden zorgen dat we niet meer op dezelfde missies werden gestuurd. Zo ver is het nooit gekomen. Samen met tien militairen bevonden wij ons in het vluchtelingen kamp. Ik was aan het praten met een meisje, dat twee dagen geleden gevonden was in een onlangs gebombardeerde stad. Jason zat een eindje verderop op zijn knieën. Wat hij precies aan het doen was kon ik niet zien. Wat ik wel weet is dat hij de wonden van een man verzorgde wiens zoontje een week eerder op een granaat was gaan staan. Zoals ik al zei, je ziet en hoort heftige dingen wanneer je je in oorlogsgebied bevindt. Zelf had ik pas twee keer een vijandelijke aanval van dichtbij mee gemaakt. Beide keren hadden onze militairen de rebellen weten te overmeesteren voor ze echt tot de kern van het kamp door konden dringen. Maar nu was alles anders. We bevonden ons niet in een militair basis kamp, maar in een vluchtelingen kamp waar slechts tien militairen rondliepen. Ik zal jullie de details besparen, het komt er op neer dat ik me uiteindelijk gedwongen voelde mijn mutatie te gebruiken. Ik wist dat ik het mezelf nooit zo vergeven als ik al deze onschuldige mensen liet sterven, omdat ik verborgen wou houden wie, of beter gezegd wat ik ben. Door middel van mijn mutatie wist ik de aanval te beëindigen. Jason, de drie militairen die de aanval overleefd hadden en ik werden opgehaald en terug naar het basis kamp gebracht. Daar werd ik in een tent gezet die wat afgezonderd van de rest stond. Mijn leven als psychiater in dienst van het Amerikaanse leger was over. Hetzelfde gold mijn leven met Jason, van hem heb ik niks meer gehoord.

En nu ben ik dus hier, op Genosha.