Oepsie [&Valicity]

Nog steeds moest Grace een beetje wennen aan de nieuwe situatie. Ze vond het niet fijn dat hier ook gewone mensen rondliepen dus ze probeerde zo dicht mogelijk bij de mutanten te blijven, ze wilde niet vreemd aangekeken worden. Niet dat ze nu volop in het openbaar met haar spinnen vrienden rond zou lopen, dat deed ze meestal ook niet op Genosha. Vaak zat Esfir ergens verstopt in haar kleding, maar dat was ook meer bescherming voor de spin. Sommige mensen zouden het misschien een goed idee vinden om haar dood te slaan om Grace te helpen, niet realiserend dat het haar vriend was. Ja, het was gek hoeveel mensen dat deden. Wat dat betreft kon je dan beter mensen hebben die bang voor de waren, want die durfde haar dan niet aan te raken. Ze zouden hooguit schreeuwen en janken, maar goed. Daarom had ze Esfir meestal verstopt in haar kleding. Zij was ook eigenlijk de enige spin die ze altijd bij haar had, op soms een gewonde spin of kever na.

Ze had gezien dat Aurélia de laatste dagen veel rondhing bij het park dus Grace had besloten ook even te kijken, misschien kwam ze haar vriendin ook nog tegen. Zachtjes trok ze haar sjaal even iets dichter bij haar kin omdat het redelijk frisjes was. Niet dat Grace het heel erg vond maar Esfir had wel veel last van de kou. Het was altijd een vervelende tijd van het jaar voor Grace aangezien de meeste insecten hier het niet zouden halen, maar zij kon er helaas ook niets aan doen. Zo werkte de natuur. Insecten werden niet zo oud als mensen.

Bij een klein pondje stopte ze om te kijken naar de eendjes die rustig aan het rondzwemmen waren. Er kwam een klein glimlachje naar boven terwijl ze hierna keek. Ineens herinnerde ze zich ook dat ze nog wat brood in haar zak had zitten, ze had voor de zekerheid wat meegenomen. Langzaam zakte ze naar de waterrand toe en ging ze daar zitten terwijl ze de aandacht van de eendjes probeerde te trekken. Voorzichtig kwamen ze even kijken maar ze waren er nog niet zo zeker van, tenminste dat veranderde al snel toen ze het brood zagen. Ze scheurde kleine stukjes van het brood af en gooide deze in het water en de eendjes kwamen hier happig op af met hun gekwater. Ja, hier kon Grace van genieten. Ze had sowieso meer met dieren dan met mensen in het algemeen. Dieren waren niet gemeen, zeker niet zonder reden. Ze hadden altijd wel een reden maar mensen zagen dit soms niet. Toen het brood op was stond ze weer op en probeerde ze weer omhoog te kabbelen. Iets wat vrij makkelijk moest zijn maar toch lukte het Grace niet helemaal op de juiste manier want ze gleed uit. Vrijwel meteen lag ze met haar neus in het gras. Lekker dan. Ze probeerde zo snel mogelijk weer omhoog te komen en te checken of Esfer nog oke was, maar die leek nog lekker comfortabel in haar sjaal te zitten. Toen ze opkeek zag ze ook dat een meisje het had gezien, oeps. Ze probeerde vriendelijk te glimlachen maar de schaamte was te zien in haar rode wangetjes.

[&Valicity]