Maybe try to look at it differently [Closed]

Kallista had die ochtend besloten om eens wat meer van Sundberg te gaan verkennen en tot op die moment was ze aangenaam verrast geweest door het hele dorpje. Het merendeel van de bevolking was vriendelijk, de restaurantjes leken fantastisch gezellig, het winkelcentrum bevatte alles dat een meisje maar kon begeren en het was omringd door een prachtige natuur die niet veel dorpen of steden wisten te evenaren.

Ze wandelde rustig door het park op een zeer mooie, aangename herfstdag. Het was een woensdagnamiddag dus veel kinderen waren aanwezig en een heleboel van hen waren gezellig aan het spelen met vriendjes en vriendinnetjes. Een steek van nostalgie ging door Kalli heen toen ze een heel groepje kinderen van de lagere school samen op de speeltuigen van het speeltuintje zag klauteren en klimmen. Sundberg was al bij al het ideale dorp om te wonen als jong gezin met kinderen. Het was er veilig, er waren voldoende activiteiten om te doen met zowel jonge als oudere kinderen, er was een zeer goede school voor alle leeftijden en er waren hobby’s voor alle kinderen, wat hen ook interesseerde. Na het speelpleintje lag een sportveldje, ingericht voor basketbal maar waar eigenlijk elke sport gespeeld kon worden met enige verbeelding. Een groep jonge tieners waren er voetbal aan het spelen en de spelers duwde elkaar ruw opzij en zelfs tegen de grond om tot aan de bal te raken. Aan de verwarring en onzekerheid die van de pubers afstraalde merkte ze duidelijk dat minstens enkele van hen mutanten waren al herkende ze geen enkele meteen.

Ze keek even rond naar een plaats om te zitten toen ze een jongen, ook een jonge tiener op één van de schommelsets zag zitten. Met een vriendelijke warme glimlach wandelde ze op hem af, “Geen zin om mee te spelen met hen?” vraagt ze opgewekt, knikkend naar de jongens op het sportpleintje terwijl ze zich neerplaatste op de schommel naast hem en hem lichtjes heen en weer liet bewegen. ”Of gewoon geen zin in al dat geduw en getrek?” vervolgd ze haar vraag. Zelf speelde ze altijd mee toen ze kind was maar eenmaal het er ruw aan toe begon te gaan haakte ze af, misschien was deze jongen net hetzelfde. Ze keek eens warm opzij, wachtend op een antwoord van de jonge knul.

Being happy...
Never goes out of style.