Extreem gehaast was ze naar het winkeltje toe gelopen zonder goed uit te kijken of de pad voor haar wel helemaal vrij was. Nog voor het goed en wel door had dat ze tegen iemand aan was gebotst omsloot een grote en stevige hand haar arm. Nadat ze haar eigen evenwicht had terug gevonden keek ze de man in zijn ogen en begon al stamelend zichzelf te excuseren. Het was weer typisch iets voor haar om eerste iemand omver te lopen en dan zich nog eens extra voor schut te zetten door als een idioot te beginnen stamelen. Nou ja, echt omver lopen had ze niet gedaan, want hij zag niet bepaald slap uit en ondanks dat zij op zijn borstkas was weerkaatst, leek hij stevig op zijn benen te blijven staan.

”Ook zo gehaasts voor wijn?” vroeg ze met een schaapachtige grijns rond haar lippen. Tuurlijk, nu dacht hij waarschijnlijk ook nog dat ze een zatlap was. Zonder nadenken sloeg ze haar handen voor hoofd. Ze duidelijk weer een enorm succesvolle dag. ”Okee nee sorry,” verbeterde ze zichzelf licht stotterend. Ze haalde eens diep adem om zichzelf terug te collecteren en glimlachte verontschuldigend naar hem. ”Maakt niet uit,” beantwoordde ze zijn manier van sorry zeggen en draaide hoofd wat weg omdat ze een zekere blos naar boven voelde komen. Hij had zijn hand van rond haar arm getrokken en duwde deze diep in zijn jaszakken. ”Ohnee, ik weet welke ik wil,” sprak ze enthousiast en keek hem gelukkig aan.

Vanessa kon verschrikkelijk wispelturig zijn, maar nooit op zo’n manier dat het lastig werd om haar te volgen, alleen soms lichtjes verwarrend. ”Kon jij ook een wijntje halen?” vroeg ze nog eens opnieuw aangezien haar vorige vraag over de wijn nogal onbeleefd en ongepast was. Ze wandelde richting het winkeltje en keek bij het raam naar de fles waar ze interesse in had. ”Deze is heerlijk,” deelde ze de jongen mee, ook al had hij niets gevraagd en dus beet ze even op haar onderlip om zichzelf het zwijgen op te leggen. Haar blik viel op de prijs van de fles. Die was redelijk hoog, maar niets dat de credit kaart van haar vader niet aankon. Op dat gebied was ze wel een verwend nestje, maar ze gedroeg zich er absoluut niet naar en daar was ze zelf heel blij om. Ze had namelijk zelf iets tegen rijke snobjes.

Ze keek op en zag de man staan, een jongen kon ze hem niet meer noemen. Niet dat hij er oud uit zag, maar eerder volwassener. Zij stond dan ook nog maar in haar kinderschoenen als ze er over nadacht, toch had ze een volwassen uiterlijk en schatte iedereen haar ouder, wat natuurlijk wel aangenaam was. Hij zag er zeker niet slecht uit en dat was dan uiteraard de persoon waar zij tegenaan ging rammen. Het was dan ook weer typisch iets voor haar om de situatie alleen maar erger te maken door te beginnen stamelen en stotteren. Natuurlijk mocht ze niet klagen, want ze was overeind blijven staan en misschien kwam dat wel door zijn steun, dat kon ze niet goed plaatsen. Het was ook allemaal zo snel gegaan dat ze niet wist of ze zelf was blijven staan of onrechtstreeks door zijn ingreep.

Haar blik kreeg iets geschrokken en na een tijdje licht geïnteresseerd. ”Drukke dag?” vroeg ze met een juiste intonatie. Het was niet dat ze een nieuwsgierig persoon was, maar wanneer mensen het op die manier omschreven kon ze niet anders dan om verduidelijking vragen. Zijn stem had half lacherig geklonken en dus had ze ook een glimlach op haar gezicht getoverd om de sfeer terug wat soepeler te maken. De wijn die ze van plan was om te kopen zou alleszins helemaal anders smaken wanneer ze hem later die week zou ontkurken. Wanneer ze de blik van de kassière kruiste draaide ze snel haar blik weer weg. Het werd al snel duidelijk dat ook zij alles had kunnen zien, te merken aan de grijns op haar gezicht. Toch zou dat er niet van weerhouden om aankopen te gaan doen, aangezien ze dat kleine winkeltje in het koopcentrum absoluut het beste in de streek vond.

Ze krabde kort in haar haren bij zijn vraag en trok een mondhoek wat omhoog. ”Goh, een kenner zou ik niet zeggen, maar ik kan wel proberen,” gaf ze met een glimlach toe. hij had namelijk ook breed naar haar geglimlacht en dus kon ze dat niet onbeantwoord laten. Hij had haar voor gelaten wanneer ze samen de winkel inwandelende en op een simpele manier had ze hem daar dan ook voor bedankt. Ze luisterde aandachtig naar zijn verhaal en volgde toen zijn blik naar de dure fles wijn die zijn kwam ophalen. Over trok ze verrast haar wenkbrauwen op. Had hij de prijs niet gezien of kon de prijs hem niet schelen? Dat was toch wel een belangrijke vraag. Wanneer ze hem wou antwoorden vervolgde hij zijn uitleg. ”Voor mensen met een dure smaak zou hij zeker goed zijn,” begon ze. Ze zou een hele uitleg kunnen geven over de fles, maar besloot het simpel te houden. Hij zou haar namelijk op haar woord geloven. ”Hij is dan ook wel behoorlijk prijzig,” melde ze er al direct bij.

Uitnodigend had ze een knikje richting de achterkant van de winkel gegooid en doorkruisje de ruimte met verschillende flessen. ”Ik denk dat je om een groot aantal komt, niet?” vroeg ze nog eens bevestigend, aangezien hij het over verschillende hoge piefen had gehad. ”Deze is een stuk goedkopen, en smaakt ongeveer hetzelfde, natuurlijk niet zo vol van smaak,” voegde ze er vervolgens aan toe en wees naar een fles wijn die niet zo beschermd als de dure in de etalage stond. Met een grote glimlach ontving ze zijn voorstelling en knikte beleefd. ”Vanessa, aangenaam,” stelde ze uiteindelijk zichzelf voor. Nou ja of het een aangename kennismaking was, wist ze niet helemaal aangezien ze tegen elkaar waren aangebotst, maar aangezien hij er geen aandacht meer aan schonk, zou zij dat ook niet meer doen. Zand erover en vergeten.

Geïnteresseerd trok Vanessa haar wenkbrauwen op. De avond was de tijd van de dag die zij het meest interessante vond en dus was ze vanbinnen wel wat nieuwsgierig waarom dat zo druk voor hem zou worden. Haar vraag werd achter redelijk snel beantwoord wanneer ze erachter kwam dat de man verschillende rijke venten zou moeten bedienen. Ze besloot er niet verder op in te gaan. Uiteindelijk waren ze elkaar per ongeluk tegen gekomen en dat kon de behoorlijk letterlijk nemen. Haar bovenarm tintelde lichtjes, door de greep van de man, maar ze ging er niet over klagen aangezien hij het enkel had gedaan om haar te helpen en ondanks dat ze niet was gevallen, was ze hem er wel heel dankbaar voor. Het ogen glinsterde geïnteresseerd aangezien ze wel een zekere passie had voor alcoholische dranken en al zeker voor wijnen. Niet omdat ze een donkaard was, maar ze stond er elke keer opnieuw van versteld hoe elke wijn en elke drank zo kon verschillen van elkaar. Iedereen had natuurlijk zijn eigen passie. Die van haar was enkel wat ongewoon gezien haar leeftijd, maar daar trok ze zich niets van aan. Het spontane gesprek had alle ongemakkelijkheid tussen hen beide weggenomen, iets wat ze apprecieerde aangezien ze heel slecht functioneerde in gespannen situaties.

Ze begreep maar al te goed waarom hij goed wou presteren en dus wou ze hem maar al te graag helpen. Zijn vraag deed haar opkijken. ”Met de dure flessen gaan ze serieuze ogen trekken,” beantwoordde ze hem, maar voegde er al snel iets aan toe: ”maar als je die voor twintig mannen moet kopen, ben je bankroet.” Ze keek eventjes om naar de etalage en dan terug naar de man die naast haar stond. ”Die daar van voor is wel een hele zware,” ze leek wat tegen zichzelf te praten. ”Als ze dronken zijn kan je ze de goedkopere aanbieden,” zei ze enthousiast en keek hem recht aan. ”Je smaakt het verschil amper, en zeker als je aangeschoten bent,” gooide ze hem toe samen met een knipoog. Ze hadden haar en haar vader exact hetzelfde gedraaid en dat was dan ook waarom ze het zo goed wist. ”Als je die fles in het begin van avond kan tonen,” zei ze en wees richting de dure, ”heb je ze rond je vinger gedraaid.” vervolgde ze en draaide met haar ene vinger rond haar andere. Een tevreden glimlach sierde haar volle lippen. Natuurlijk was de keuze aan hem. Het was enkel een voorstel natuurlijk, ze kende de mannen die kwamen dan ook niet en het verhaal was ook niet tot in de details uitgelegd. Het was dus eigenlijk gewoon een afgewogen gok. Ze hoopte natuurlijk dat het goed zou uitpakken als hij het zo ging doen, want ze wou niet op het slechte lijstje komen van zo’n vriendelijke en knappe man als die dat naast haar stond.