Onderwerp: Burgers & Donuts do jan 04, 2018 10:24 pm
Goed na zijn ontmoeting met Namika kon iemand hem letterlijk wel voor zijn kop slaan. Die iemand was niet Sepp, maar meer de commissaris die hem de volgende dag maar met Sepp had meegestuurd om een stake out te houden in de stad. Iets wat waarschijnlijk een grotere last was voor de oudere man dan voor hem, want dit was kinda zijn plan geweest. Liefst dan wel zonder het geven van informatie aan Namika over enkele zaken maar oops, mistakes have been made daar viel niets meer aan te doen. Het enige wat hij nu wel had was zieke stress, wat als Sepp hem helemaal niet mocht? Dat zou zo maar iets reëel kunnen zijn. Dan werd deze hele ervaring meteen een domper voor Matteo. Hnng, nee dat zou vast niet gebeuren? Vast niet, vooral niet omdat hij daar ergens ook een klein plan voor had. De bedoeling van dit uitje met zijn collega was hem niet uitgelegd, maar hij zou zijn best zeker gaan doen.
’Stop je even in het dorp?’ Grijnsde hij naar de man achter het stuur van de personen wagen. Die knikte naar hem, wel met een vragende blik maar goed details. Op het plein stopte Sepp de wagen op de hoek van een straat. Matteo opende de deur en keek kort naar de man. ’Ik ben maar 5 minuten weg.’ Misschien was zijn plan iets wat doorzichtig maar kijk, Matteo had nog altijd een beetje het idee dat een stake out iets was zoals in de films. Je weet wel, verschillende shit eten terwijl je aan het wachten was tot er iets zou gebeuren. De eerste plek die hij bezocht was uiteraard een café achtige plek waar ze donuts verkochten. Nu moest hij slim zijn, een zak of een doos? Met een zakje lagen alle donuts op elkaar en als je dan verschillende smaken had ging dat in elkaar over. Sommige mensen vonden dat leuk, maar Sepp misschien niet? Dus bestelde hij maar gewoon een volledige doos met enkele donuts in, van elke smaak die ze hadden eentje. Voor zichzelf zocht hij een ander plekje op. Om vervolgens met een niet al te grote doos en een papieren zak terug te keren naar de auto. ’Of ben je iemand die liever niet eet in zijn auto?’ Vroeg Matteo met een grijns tot achter zijn oren voor hij weer plaatsnam en de andere man het gaspedaal meteen weer indrukte om naar de juiste straat te rijden.
Onderwerp: Re: Burgers & Donuts do jan 04, 2018 11:51 pm
sk
sepp kovic
live with it or fix it
Vandaag was de dag die hij eigenlijk al een tijdje had zitten afwachten. Stiekem was hij best zenuwachtig, maar hij wist dat Matteo het waarschijnlijk nog spannender vond dan hij. Dit was namelijk de dag dat hij eindelijk uit het bureau werd losgelaten op de buitenwereld. Zijn eerste patrouille, en Sepp had meteen de eer om hem een vuurdoop te geven. Niet dat hij verwachtte dat er echt iets heel erg crimineels zou gebeuren, maar toch. Het was een job die hij even serieus nam als een oproep van een burger in nood. Hun aanwezigheid op straat was belangrijk, omdat het hopelijk een heleboel kleine misdaden tegenhield. Inbrekers ontmoedigen, winkeldiefstallen voorkomen, autodieven wegjagen. Iedereen werd wel een beetje ongemakkelijk als er een politiewagen langs kwam. Zelfs hij, en hij zat verdomme bij het korps!
’Stop je even in het dorp?’ Vroeg Matteo ineens. Hij keek hem even vragend aan, maar deed uiteindelijk maar wat hij vroeg. Misschien had hij zijn oven aan laten staan. Of zoiets. Hij zette de radio iets harder toen de jongere agent was uitgestapt, al zorgde hij er wel voor dat hij de oproepen nog kon volgen. Een korte tijd later kwam hij inderdaad terug, met een grote doos die Sepp maar al te goed herkende. De man begon dan ook zichtbaar te grijnzen. Hij had ook nog een andere zak bij, en als zijn reukzin hem niet in de steek liet, gokte hij dat het om een ander soort snack ging. ’Of ben je iemand die liever niet eet in zijn auto?’ Vroeg hij nog. ”Integendeel”, Grinnikte hij. ”Goed denkvermogen, check”, Vervolgde hij plagend. Dit zou vast beter uitdraaien dan hij initieel gedacht had.
De agent reed richting de wijk die ze waren toegewezen en parkeerde de wagen voor nu aan het begin van de straat. ”Goed, dit werkje is waarschijnlijk niet zoveel spannender dan je gewend bent, gewoon zitten en je ogen openhouden. Straks maken we nog wel een rondje te voet, als je daar zin in hebt”, Liet hij de ander weten. Voor nu zette hij de motor af en liet hij via de radio weten dat ze hun bestemming bereikt hadden.
Aan het gezicht van zijn partner zag hij meteen dat de man dit wel een goed idee vond. ‘Goed, want deze gaan echt niet enkel in mijn buik verdwijnen.’ Grijnsde hij breed. Off to a good start. Slimme zet van de jonge agent. Al was het waarschijnlijk wel iets wat meerdere agenten al hadden gedaan? Niet dat hij het kon weten gezien hij nog maar enkele weken echt mee draaide, achter de balie of achter zijn berg papieren die maar niet liet te krimpen.
Aan het begin van de straat parkeerde Sepp de wagen zodat ze een perfect uitzicht hadden over de rest van de straat en elk beetje criminaliteit dat voorbij kwam goed in het oog konden houden. Voor een kort moment fronste Matteo om de woorden van de andere. Hij maakte een grapje zeker? Voor even hield hij de commentaar nog voor zich wanneer de andere door de radio doorgaf waar ze gestationeerd waren en alles. ‘Je maakt een grapje zeker? Ik zit liever hier een hele dag te zitten en voor me uit te staren dan dat ik nog een papier moet gaan klasseren.’ Klonk het al lachend. Niet dat hij ondankbaar wilde klinken, want uiteraard moesten die dingen ook gebeuren, maar misschien konden ze elk hun eigen dingen gaan opbergen volgende keer. Al hoopte de knul daar niet echt op om eerlijk te zijn.
‘Dus, wat is de grootste zaak die jij al hebt moeten aanpakken hier?’ Klonk het oprecht geïnteresseerd, al klonk er even goed duidelijk enthousiasme door in zijn stem. Matteo kon zich gelukkig nog bedwingen. Hij ging Sepp nog niet overbelasten met vragen, ze zouden hier nog lang genoeg in de wagen moeten zitten dus ze hadden tijd genoeg! De doos donuts had hij op het dashboard geplaatst en ernaast zijn zakje, wel met een papieren servet er onder tho anders zou het vet snel genoeg doordringen en de auto besmeuren. No way dat hij dat ook nog ging op kuisen. Zijn groene ogen gleden over de straat, zoekend naar iets wat niet op zijn plaats was in de rustige straat. Maar voor nu sprong er niets specifieks uit, gewoon enkele mensen die over de stoep aan het wandelen waren, niets om je echt zorgen over te maken.
Met een hoop snacks zou de patrouille vast sneller verlopen. Er gebeurde niet vaak iets, maar het was wel fijner om buiten te zijn dan de hele dag achter een bureau te zitten. Hij had gezien hoe Matteo de laatste dagen dingen had lopen klasseren, wat nu ook niet de meest aangename job was. Hijzelf had een tijdlang verslagen zitten tikken. Want God behoedde hem voor de preek van Chief als ze niet volledig gedetailleerd waren. Het zou niet de eerste keer zijn dat ze een verdachte moesten laten gaan omdat er niet voldoende details in een document stonden. De grootste reden dat criminelen op vrije voeten bleven, was de hele papierhandel die soms wel eens in de soep kon draaien. Daarom was het belangrijk, maar dat maakte het nog niet minder saai. Nu konden ze zich tenminste als echte politie agenten gedragen, en niet twee suffe administratieve bedienden.
In uniform en alles, zo hadden ze post gevat aan het begin van de wijk. Hij stelde voor om straks nog even een rondje te maken, maar hij probeerde een zo realistisch mogelijk beeld te schetsen. Het was nog steeds niet echt spannend speurwerk of iets dergelijks. ‘Je maakt een grapje zeker? Ik zit liever hier een hele dag te zitten en voor me uit te staren dan dat ik nog een papier moet gaan klasseren.’ Lachte Matteo op zijn woorden. Sepp grinnikte even geamuseerd. ”Verwacht er gewoon niet teveel van ja, straks valt het tegen”, Waarschuwde hij hem nog, al glimlachte hij vriendelijk. Hij nam vervolgens een donut uit de doos en zette er zijn tanden in. Hmmm. Kijk. Dit maakte het inderdaad een stuk beter.
‘Dus, wat is de grootste zaak die jij al hebt moeten aanpakken hier?’ Was de vraag die op hem werd afgevuurd. ”Zitten we hier in een verhoorkamer?” Merkte hij op, terwijl hij gespeeld verbaasd rond keek. Vervolgens schoot hij in de lach. ”Sorry, flauwe humor”, Grinnikte hij. ”Ehm.. Ik denk een kunstroof die uitgedraaid is op een achtervolging de bossen in. We hebben die gast twee dagen gezocht”, Herinnerde hij zich. Geen high speed chase, wel een enorme zoektocht. ”De federale politie is ons komen helpen. Het heeft toen zelfs in de krant gestaan”, Vervolgde hij. De buit hebben ze teruggevonden, al zaten de dure stukken echt onder de modder. Daar waren ze bij de kunstgallerij niet zo blij mee geweest.
Onderwerp: Re: Burgers & Donuts za jan 06, 2018 7:20 pm
Het verbaasde hem niet dat hij papierwerk had moeten doen. I mean, die zaken moesten ook gebeuren anders zouden er schuldige mensen mogelijk vrij raken en daar zouden de slachtoffers echt niet blij mee zijn. Hij zou al zeker niet blij zijn als iemand die hem beroofd had plots weer op vrije voeten stond door een fout opgeschreven procedure of zo. Maar het was nog altijd vreselijk saai, dat zou niemand ontkennen. Het nam niet weg dat de jongen trots was op het werk dat hij deed, niet dat hij al iets bewonderenswaardig had uitgevoerd maar toch dat zou heus wel komen. Hij moest alleen niet zo impatient zijn, whoops.
Het uniform dat hij droeg met trots was een van de vele zaken waarom zijn ouders zo trots waren op hem. Zijn moeder was er in het begin vrij hard tegen geweest dat hij deze richting uit wilde met zijn leven, zo ook zijn vader al was die er veel sneller over. Maar toch waren ze beide erg trots op hem, al belde zijn moeder elke avond toch nog naar hem of te vragen of alles wel goed gegaan was. Een ware pest, maar ook weer zo lief van haar. Lachend schudde hij zijn hoofd. ‘Ik durf er voor te wedden dat ik straks nog even enthousiast ben.’ Grijnsde hij breed naar de man waarna hij de papieren zak van het dashboard nam en er een van zijn verrukkelijke treats uit nam. ‘Zeker als ik er nog een paar van deze naar binnen werk.’ Klonk het op een enthousiaste toon. Wel rolde hij nog heel even het raampje wat open, gewoon zodat de geur niet de gehele tijd in de auto bleef hangen.
Matteo beet kort op zijn lip. Oeps? Maar blijkbaar was het maar gespeeld. ‘Ik moet mijn ondervragingstactieken toch aanscherpen hm?’ Knipoogde hij kort voor hij nog een hapje nam van de burger in zijn handen terwijl Sepp zijn verhaal deed. Wow, een echte achtervolging? En een kunstroof? Waarschijnlijk uit een van de galerijen hier, het leek hem namelijk niet zo vaak voorkomend dat de mensen hier in Sundberg kunstwerken in hun huis hadden staan die werkelijk stukken van mensen kosten? Vaag herinnerde hij zich het wel, zijn vader had hem er over verteld of hij had het zelf gelezen dat wist hij niet bepaald meer. ‘Komen helpen of de zaak overnemen?’ Iets wat meer gebeurde als de federale zich ermee bemoeide. ‘Maar een kunstroof, lijkt me cool om zoiets mee te maken.’ Gesproken als een true rookie.
