Naam: Noah De Luca
Alias: Thanatos, de Griekse god van de dood
Leeftijd: 18
Verjaardag: 30 januari
Geslacht: M
Mutatie: Hij kan aanvoelen wanneer iemand zal sterven. Ook kan hij als hij iemand aanraakt, hij vergelijkt dit zelf met het lezen van braille, aanvoelen hoe en waar en meer details over iemands dood. Hier heeft hij verder geen invloed op, hij kan het alleen observeren.
Karakter:
Je kunt je misschien wel voorstellen dat het constant omgeven zijn door dood niet heel erg opbeurend werkt. Noah is dan ook een pessimistisch persoon. Hij heeft er nogal wat moeite mee de rooskleurige kant van het leven in te zien. Want wat iemand ook zegt, tegelijkertijd voelt hij ook dat die persoon zal sterven. En alles lijkt nutteloos als de dreiging van de dood een schaduw over alles werpt. Maar Noah heeft geleerd dat hij geen vrienden maakt met zijn pessimisme en houdt het dan ook voor zichzelf. Wel zal je moeten wennen aan de cynisme opmerkingen en grapjes die hij constant maakt.
Noah is geen asociale kluizenaar, hij kan prima met mensen omgaan. Maar hij houdt van alleen zijn. Omdat hij zijn eigen dood niet aan kan voelen heeft hij eigenlijk alleen rust als hij helemaal alleen is. Hij vormt ook geen sterke banden met mensen omdat het weten wanneer je beste vriend/partner dood zal gaan is niet heel fijn.
Noah is redelijk impulsief, meestal denkt hij niet al te veel na voordat hij iets doet. Dit is niet vaak een probleem aangezien hij niet erg emotioneel is en zich niet laat leiden door zijn gevoelens. Maar, als zijn emoties wel naar boven komen is het alsof er een dam breekt of een vulkaan uitbarst. Samen met zijn impulsiviteit zorgt dat ervoor dat de beslissingen die hij dan maakt niet de meest verstandige zijn.
Noah is niet dom, hij is alleen niet zo goed in school. Het feit dat hij de helft van de tijd niet op komt dagen helpt daar niet zo mee. Het is voor hem gewoon moeilijk om constant omgeven te worden door mensen. Ook heeft hij problemen met zich concentreren en kan school hem niet zo heel veel schelen. Eigenlijk staat hij tegenover bijna alles vrij onverschillig.
Uiterlijk:
Noah heeft een wat bruine huid, donker haar en donkere ogen. Zijn haar is soms kort en soms wat langer, ligt eraan hoelang het geleden is dat hij naar de kapper is geweest. Het zit altijd in de war, en niet op een leuke manier. Noah is namelijk bijna helemaal blind en heeft het opgegeven op de tast te proberen zijn haar goed te doen. Als hij zich wil scheren heeft hij dan ook hulp nodig, dus meestal heeft hij een licht stoppelbaardje. Hij is wat aan de slungelige kant en haalt de 1.80 net. Maar er is niemand die daarop let als ze hem voor de eerste keer zien. Vanwege een ‘ongelukje’ (zie verleden) heeft Noah littekens rond en op zijn ogen. Dit ziet er niet, om het aardig te zeggen, prettig uit en het valt goed op aangezien het midden op zijn gezicht is. Soms heeft hij dan ook een zonnebril op om zijn ogen wat te verbergen. Ook loopt hij meestal rond met een blindenstok. Hij is niet 100% blind, hij kan vage vormen zien en licht en donker. Geen kleur, geen afstand, geen gezichten etc etc. Noah draagt vaak kleding in donkere/neutrale tinten zoals zwart, bruin, grijs en donker blauw. Dat heeft niets te maken met zijn pessimisme of iets dergelijks. Alleen iets met het feit dat hij niet echt weet wat hij ’s morgens aantrekt en dat hij zo geen rare outfit aan heeft. Oh en hij zou graag niet veroordeeld willen worden voor het feit dat hij soms zijn shirts verkeerd om of binnenste buiten aan heeft. Omdat hij tot zijn negende in Italië heeft gewoon heeft hij nog steeds een licht accent als hij Engels praat.
Verleden:
Noah is geboren in Napels in Italië, daar komt zijn vader namelijk vandaan. Zijn moeder is Amerikaans en ze hadden elkaar ontmoet toen zij in Italië op vakantie was. Ze is toen daar naartoe verhuisd en ze zijn getrouwd etc. Het was voor niemand, inclusief Noah, niet vanaf zijn geboorte duidelijk dat hij een mutant was. Hij ‘zag’ wel een soort schaduwen rond iedereen maar hij had niet door wat ze betekenden tot hij zes jaar oud was en een conciërge op zijn school overleed. Natuurlijk vertelde hij het meteen aan zijn ouders die hem niet geloofden. Ze dachten dat dit Noah’s reactie was op zijn eerste kennismaking met de dood. Maar Noah bleef volhouden dat hij wist wanneer mensen zouden sterven. Zijn ouders ontmoedigden het maar namen niet echt maatregelen totdat Noah klasgenootjes aan het huilen maakte door ze te vertellen dat en wanneer ze dood zouden gaan. Toen werd besloten dat Noah een therapeut moest gaan zien. Noah snapte het niet en begon te denken dat er iets mis met hem was. Op een gegeven moment, toen hij negen was, kreeg hij door dat als hij er gewoon helemaal niet over praatte en toegaf dat het niet echt was, zijn ouders zich geen zorgen meer maakte.
Omdat zijn ouders dachten dat een nieuwe omgeving goed zou zijn voor Noah na deze doorbraak en zijn moeder Amerika miste zijn ze toen verhuisd. Het was echter helemaal niet goed voor Noah. Niet alleen had hij een enorm geheim en zag hij overal de dood, hij moest naar een nieuwe school in een land waar hij de taal niet goed sprak. Noah trok zich terug in zichzelf, hij maakte geen nieuwe vrienden, deed het slecht op school en werd depressief. Zijn ouders maakten zich zorgen en opnieuw ging Noah in therapie, dit keer voor depressie. Maar wat kon hij zeggen? Dus natuurlijk hielp het voor geen meter en Noah werd langzaam gek van het constant bewust zijn van het feit dat iedereen dood zou gaan.
Hij knapte op zijn veertiende. In de scheikunde les hadden ze het over gevaarlijke chemicaliën en hoe je van sommige blind kon worden. Dit bracht Noah op een idee. Als hij de schaduwen gewoon niet meer zou zien, als hij de dood niet meer zou zien, dan zou alles beter worden. Hij had de mogelijkheid op zijn probleem op te lossen, om alles beter te maken. Dus zonder er goed over na te denken stal hij een flesje zoutzuur uit het scheikunde lab. In de pauze sloot hij zichzelf op in de wc en gooide het in zijn ogen. Toen kreeg Noah ook wel door dat het geen goed idee geweest was want hij deed pijn, héél veel pijn. Mensen kwamen meteen op zijn geschreeuw af, de deur werd opengebroken en hij werd naar het ziekenhuis vervoerd. Maar eigenlijk was het al te laat en Noah was vrijwel helemaal blind. Natuurlijk schrok iedereen er enorm van dat Noah dit zichzelf aan zou doen, niemand snapte er iets van. Heel snel daarna werd Noah opgehaald door twee mutanten. Want ondanks dat Noah de schaduwen niet meer kon ‘zien’, kon hij nog steeds aanvoelen wanneer iemand zou sterven. Op de school kwam hij erachter dat als hij zich concentreerde en dicht bij iemand in de buurt was hij veel meer over iemands dood kon aanvoelen.
