You're charming, even when you're not around

Geïrriteerd had ze de kamer verlaten, niet eens de moeite gedaan om de deur achter haar dicht te doen. Junior had haar zo nodig wakker moeten maken zodra ze éindelijk in slaap was gevallen. Ze had het apparaat voelen trillen tegen haar heup. Met haar geschiedenis was het niet zo vreemd dat ze het liefste alles zo dicht mogelijk bij haar in de buurt hield en dat waren in dit geval haar peuken, aansteker, mobiel en zakmes.
Ze frummelde onhandig aan het randje van haar zwarte motorjack, raakte gefrustreerd door het feit dat sommige lichten in de gang waar ze in liep behoorlijk irriterend aan het knipperen waren. Iemand moest die damn lampen fiksen en wel nu. Met haar mobiel in haar ene hand stampvoette ze als het ware door de gang heen, nam haar telefoon op wanneer ze hem voelde trillen voor de zoveelste keer. ''Wat moet je, ik probeer voor een keer te slapen, for fucks sake.'' Junior lachte, waarop zij met haar ogen rolde en haar lippen sarcastisch tuitte. 'Kom naar buiten, ik moet je iets laten zien.' Ze baande zich een weg van de trap af, keek rond of ze hem ergens zag staan. Tot haar spijt nog niet, waarschijnlijk was hij al naar buiten gegaan via de achterkant van het schoolgebouw, dus moest ze ook nog eens volledig omlopen. Wat een klootzak. Maar het bleef haar broer en de enige waar ze haar hele leven mee om was gegaan, dus ze zou altijd wel naar hem luisteren. Hoe gestoord hij af en toe ook kon zijn, al was zij toch wel de meest insane van de twee. Ze ontblootte haar tanden wanneer ze dacht aan haar bijnaam Curse. Eén van de weinige woorden die haar moeder nog tegen haar gesproken had zodra ze in haar mentaal gestoorde bui terecht was gekomen, enkel en alleen om haar dwars te zitten. Ja, ze was trots op haar bijnaam, al had het weinig met haar mutatie te maken. Het boeide haar niet, heel veel mutanten hadden geen bijnaam dat met hun mutatie te maken had. Bovendien gebruikte ze haar bijnaam toch niet vaak. Af en toe was Junior degene geweest die haar ook zo noemde, net zoals dat zij hem bij Diablo aansprak als hij zo nu en dan met zijn staart speelde.

Delia voelde de koude temperatuur van de buitenlucht tegen haar blote benen aan strijken, aangezien ze enkel simpelweg haar jack over haar zwarte nachtjapon aangetrokken had. Dus was ze nu wel een stuk meer herkenbaar door haar witte benen, als haar witte gezicht al niet genoeg aandacht trok. Ze leek wel een fucked up geest-persoon. ''Goed, what the fuck is het waarvoor ik helemaal hierheen moest komen?'' Siste ze gevaarlijk, klakte met haar tong tegen haar gehemelte aan zodra ze met haar rug tegen de rand van het prieeltje aan leunde. Hij grinnikte en haalde zijn mobiel tevoorschijn, tikte op het icoontje dat de galerij moest voorstellen en liet de foto's zien van Lillian die hij in het geheim genomen had en bewerkt met teksten zoals 'Blond? More like stront.' Delia lachte zacht maar diep, haalde haar schouders op met een grijns. ''Ja, rot op naar je bed. Dit had je morgen ook gewoon kunnen laten zien, eikel.'' Grinnikte ze, waarop ze hem meteen zag vertrekken alsof hij de grootste fout begaan had. Ugh. Hiervoor was ze dus haar bed uitgetrokken en moe was ze nu niet meer. Met een zucht liep ze het prieeltje in, zette zichzelf neer op de rand met haar kont en trok het sigarettenpakje uit haar binnenzak vandaan om er vervolgens ééntje op te steken. ''Wat een kutnacht.'' Sprak ze tegen zichzelf wanneer ze de sigaret uit haar mond vandaan haalde en de eerste vuile lucht tussen haar lippen door liet gaan.

Zuchtend rolde ze met haar ogen, had spijt van het feit dat ze op de reling van het prieel was gaan zitten. Ze had met haar stomme ochtendbrein niet nagedacht over het dauw dat zich op het witte hout bevond en had nu de achterkant van haar zwarte nachtjapon nat gemaakt. Niet dat het op zou vallen, maar zodra ze van het ding af zou komen zou ze het zeker weten tegen haar kont aanvoelen, indien ook haar bovenbenen en ze haatte het als er iets nat aan haar kleding was. Het voelde alsof ze met sokken in een tub vol water gesprongen was. Delia wijdde haar ogen voor een korte seconde, swingde toen met haar hoofd alsof ze naar een nummer aan het luisteren was. Wat niet het geval was, omdat ze haar oortjes in haar kamer gelaten had. Alhoewel, wat deed ze nu stom. Ze kon makkelijk haar mobiel aanzetten, het interesseerde haar bovendien niet wie er last van had. Zolang zij er maar plezier van had. En ze grijnsde bij de gedachte, maar voelde zich ergens te lui om haar mobiel van onder haar jack vandaan te halen. Uit verveling blies ze de volgende hijs de lucht in, probeerde cirkels te vormen met de rook, maar faalde doordat ze afgeleid raakte van een stom konijn of wat het ook maar mocht wezen wat uit de bosjes dichtbij vandaan vluchtte. De wind was op z'n minst niet ruig, dus zou ze het niet gauw koud krijgen. De zomer hield de wind warm en ondanks dat het land omgeven was door water, leek het echt alsof de natuur niet eens probeerde zijn best te doen om tegen de zomerlucht te vechten. Ergens was het oké, maar ze was meer een mens van de winter. Het maakte haar nog meer angstaanjagender dat ze al was.

Zodra ze op het punt stond om nog een haaltje te nemen van de sigaret haalde een stem de zwartharige uit haar gedachten vandaan en keek ze op naar de in en uitgang van het prieel waar zij ook doorheen gekomen was. Ze trok een wenkbrauw op, zette haar benen wat steviger tegen de onderkant van het kleine gebouw aan, had nu pas in de gaten hoe ze al die tijd zonder schoenen of teenslippers rond gelopen had en hoe de wind tegen haar blote voeten aanstreek, evenals tegen haar benen. ''Ik weet niet waar je het vandaan haalt om tegen mij te praten, maar ik ken je inderdaad.'' Sprak ze met een rauwe stem, haar hoofd ietsje schuin draaiende voordat ze de sigaret terug tussen haar lippen stak en eenmaal de rook richting de meid blies, al was hun afstand nog te groot om het daadwerkelijk in haar gezicht te blazen. ''Ik praat niet met maagden.'' Bracht ze simpelweg uit, het sigaretje uitdraaiende op de houten rand naast haar en schoot het ding weg achter zich, de bosjes in. ''Maar nu je toch hier bent, wat maakte je zo moedig om mij te achtervolgen? Want ik weet zeker dat je hier niet aan het wachten bent op je cliché jongensdate.'' Ze hopte van de rand af, kwam gevaarlijk dichtbij het meisje en sloot haar in tegen een kant van het gebouwtje aan. ''Toch?'' Siste ze laag, haar hand op de rand plaatsende terwijl ze zich vrij dicht bij haar bevond.