I got one less, one less problem

Een zucht verliet zijn mond terwijl hij stond uit te hijgen voor de school poort. Hij had in totaal twee uur gaan lopen om zijn conditie op pijl te houden en om zijn gedachten weer eens helemaal los te krijgen van alle dingen die rond hem gebeurden. Hij was ondertussen al gewend geraakt aan de school. Hij was gewend geraakt aan de mensen die heer leefden en hij zag deze plek als een nieuwe thuis. Waar hij zich goed en op zijn gemak voelde. Maar toch kon hij er niet aan doen dat hij soms graag eens alleen wou zijn en waar kon hij dat beter doen dan te lopen? Het was ook niet dat hij vandaag ergens een les moest gaan volgen. Langzaam kwam hij weer op adem en liep de school binnen. Het was stil hier, de meeste mensen waren bezig met hun eigen leven. Hij had geen idee wat hij de rest van de dag nog zou gaan doen. Eerst en vooral zou hij een douche gaan nemen. Dat was zeker. De enigste vraag was zou hij dat op zijn kamer doen? Of de douches pakken bij de sporthal? Dichtste bij was zijn kamer en daar liep hij dus ook direct op af. Zijn kamer was leeg en hij had zo’n gevoel dat zijn kamer genoot gewoon ergens aan het rond dolen was in de school of in het bos. Want daar gingen ze vaak naar toe. Hij lachte wel hij had tenminste weer even tijd voor hem alleen.
Zijn douche was snel over en snel genoeg had hij verse losse kleren aan en was hij zijn haar aan het drogen met een handdoek. Zayn had gekozen om een losse turn broek en een paar zwarte sport schoenen. Daar boven een los wit T-shirt.
Het duurde niet lang of hij was zijn kamer al weer uit. Voor de eerste tien minuten zat hij wat te dolen. Hier en daar kon hij wel iemand vinden die oftewel in slaap was gevallen. Oftewel een gezelschap spel aan het spelen was. Anderen waren dan weer hun krachten aan het trainen. Maar hij had geen zin om zijn ‘mutatie’ vandaag veel werk te laten doen. Hij had meer zin om zijn lichaam wat uit te laten werken. Dus al snel was hij op weg naar de sporthal. Daar zou hij ongetwijfeld wel iets vinden om zich mee bezig te houden.
Het viel hem vooral op hoe leeg de gangen nu waren. Alsof heel de school leeg gelopen was. Hij had ergens verwacht dat er hier veel mensen rond zouden lopen. Maar het tegendeel was bewezen. Misschien vonden de meesten het niet belangrijk om hun lichaam te trainen. Maar een sterke geest in een sterk lichaam. Dat wist hij maar al te goed. Het was moeilijk zich te concentreren en je moest voorzichtig zijn. Wat als je niet snel genoeg was? Of afgeleid? Met een sterk lichaam kon je, je tenminste nog wat verweren. Maar als je dat niet had? Dan was je zo goed als verloren… Maar hier zou dat niet gebeuren. Hier had je altijd wel mensen die je rug hadden en die je zouden komen helpen. Die klaar stonden wanneer je ze nodig had. Hier had hij veel vrienden, waarvan hij wist dat hij op ze kon rekenen en ze konden allemaal op hem rekenen. Hij zou zijn vrienden niet zo gouw in de steek laten. Zo was hij nu eenmaal niet.
Hij draaide weer een gang in en wist dat hij zo meteen bij de sporthal zou aankomen. Hij kon de deur al zien. Het moment dat hij zijn hand op de klink legde kon hij muziek van binnen horen. Dus hij was toch niet de enigste die naar hier was gekomen? Stilletjes sloop hij naar binnen en stiletjes deed hij de deur achter zich weer dicht. Hij kon een meisje zien dansen op de muziek. Hij kon niet veel zeggen over haar. Omdat ze met haar rug naar hem toe stond. Langzaam kwam hij wat dichterbij. Terwijl hij haar volgde met zijn ogen. Ze danste ritmis mee en hij moest toegeven ze had talent! Hij bleef zo stilletjes naar haar kijken tot ze omdraaide en abrupt stopte. Hij schonk haar een vriendelijke glimlach. Had ze helemaal niet doorgehad dat hij er was? Ze had mooie groene ogen die perfect pasten bij haar lichte blonde haren. Ze was misschien twee, één jaar jonger dan hem? ”Hey,” Haar stem klonk rustig. “Ik hoop dat het niet te awkward was om naar te kijken," Hij schonk haar een glimlach. Hij zou beschaamd moeten zijn met zich zelf. Staan staren naar een meisje! Maar eigenlijk kon het hem niet schelen. Hij had er van genoten en ze kon er wat van. Eigenlijk zou zij het awkward moeten vinden dat hij had gekeken.
”Helemaal niet, je hebt talent!” Zei hij vriendelijk. Hij legde een hand achter zijn nek en met een onschuldige glimlach zei hij. ”Sorry dat ik je heb gestoord…” Daarna stak hij zijn hand naar haar uit. Beter zich zelf eerst even voorstellen. ”Ik ben Zayn Bay the way. But call me Zy.” Zijn glimlach bleef op zijn gezicht staan. Ergens was hij blij niet de enigste te zijn hier. Anderzijds was het wel een beetje een Awkward ontmoeting. Maar dat was niet erg. Hij leerde graag mensen kennen en zeker als ze zo goed konden dansen als dit meisje.