Onderwerp: It's hard to forget | OPEN vr aug 15, 2014 7:35 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
Ze trok de deur naar de kamer waar ze de komende jaren in zal verblijven open en stapte naar binnen. Gelukkig lag ze niet op een kamer met een vreemde - niet dat Daniek dat heel erg zou vinden, nieuwe vrienden maken was ook niet echt slecht voor haar - maar bij haar oude vriendin Minaye. Het was alweer een lange tijd geleden dat ze haar beste vriendin had gezien en ze keek er dan ook naar uit om haar weer te zien. Als kinderen waren ze altijd beste vriendinnen geweest, niemand kon tussen hun komen, en dat zou waarschijnlijk nog wel een beetje zo zijn. Minaye was er alleen niet, die was waarschijnlijk ergens anders op de school, of op het eiland. Daniek legde haar koffer naast haar bed neer, het bed dat er leeg uitzag omdat daar nog niemand op sliep. Ze ritste haar koffer open om daar wat schone kleren uit te pakken om aan te trekken. Ze keek kort even naar de deur, alsof ze er zeker van wilde zijn dat niemand die open maakte. Daarnaar trok ze snel haar shirt uit om er ook gauw weer een aan te trekken. Zo trok ze ook een andere broek aan, een witte skinny jeans. Ze haalde haar mobiel uit de zak van de andere broek om die vervolgens in de broekzak te stoppen van de broek die ze nu aanhad. Ze zuchtte eventjes terwijl ze keek naar haar koffer. Die zou ze later wel uitpakken, nu zou ze de school even verkennen. Ze liep de deur weer uit en verliet niet veel later ook het schoolgebouw, het was een mooie dag dus ze wilde graag even naar buiten toe. Bij een mooie bloementuin stond ook een erg mooi prieeltje en daar liep Daniek dan ook naar toe. Ze stapte zachtjes de traptreden op en wandelde het prieeltje binnen. Daniek kon heel erg genieten van mooie plekken, ook hield ze erg van de stilte. Ze legde haar handen op de houten hekwerk neer. Ze probeerde zo hard om alles te vergeten, alle nare herinneringen die haar al heel lang martelden. Het lukte haar alleen niet om te vergeten, het had een te groot gat in haar hart gecreëerd en het deed pijn. Ze liet even kort haar hoofd zakken en sloot haar ogen waarbij ze zich sterk hield, ze wilde niet weer huilen zoals ze de laatste tijd al te vaak had gedaan..
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN wo aug 20, 2014 11:32 am
Jeong lag op het bed een boek te lezen, hij keek even naar buiten en zag dat het er goed uit zag buiten. Hij dacht er niet te lang over en had wel even zin in een wandeling. Hij pakte zijn boekenlegger en deed die op de bladzijde waar hij was gebleven. Jeong stond op en zette zijn boek weer terug in de kast en pakte zijn telefoon met oortjes er bij. Hij deed de muziek aan de oortjes in zijn oren met de telefoon in zijn handen liep hij naar de deur, om naar buiten te gaan. Hij wist nog niet echt waar die heen liep, maar hoopte dat die daar snel achter kwam als die buiten stond. Op een gegeven moment zag hij een mooie bloementuin met een prieeltje. Ook zag hij dat er nog een meisje op stond. Nieuwe mensen was ontmoeten was nooit verkeerd, dacht die en deed zijn oortjes uit en de muziek uit. Hij stopte de oortjes en telefoon in zijn broekzakken en liep richting het meisje. Als die steeds dichter bij er kwam zag hij dat het meisje met zijn handen tegen het hekwerk leunde. Het leek er ook wel op of er wat was, maar dat kon die zich ook verbeelden. Hij liep het trappetje naar het prieeltje op. En liep richting het meisje en ging langs het meisje staan en draaide zich om, zodat die tegen het hekwerk kon leunen. Jeong keek het meisje even aan en vroeg “Gaat het?”
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN do aug 21, 2014 4:43 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
Ze hoorde de voetstappen op het trappetje en meteen probeerde Daniek zichzelf harder te verzetten tegen alle emoties die haar in bedwang hielden. Ze hief haar hoofd weer een beetje maar bleef nog wel vooruit kijken over de bloementuin uit. Een jongen kwam nu naast haar ging tegen het hekwerk aan staan. Hij keek haar aan en Daniek draaide nu ook haar gezicht naar die van hem. Ze glimlachte zachtjes al was het aan haar gezicht te zien dat het niet was zoals ze zich voelde. “Gaat het?” Vroeg hij aan haar. Ze knikte wat twijfelachtig waarnaar ze haar blik weer naar de tuin liet gaan. ”I’m okey,” Zei ze zachtjes terug. Ze knipperde een paar keer waarnaar ze voor kort haar ogen sloot. Ze nam diep adem en keek daarnaar de jongen weer aan. ”sorry,” Zei ze zachtjes waarbij ze een glimlachje liet zien. Daniek was door de jaren een groot emotioneel wrak geworden en niet bepaalt het meest gezellige gezelschap. Ze leek wel te zijn vergeten hoe je gezellig moest zijn, hoe je het leuk kon hebben. Ze mocht dan wel zeggen dat het allemaal goed ging met haar, toch kon je aan haar zien dat die woorden niet gemeend waren, en dat wist ze zelf ook wel. Ze draaide zichzelf nu ook om zodat ze tegen het hekwerk aan kon staan en keek hem aan. ”Daniek,” Zei ze nu vriendelijk tegen hem terwijl ze haar hand naar hem uitstak. Ze had geen idee wat ze moest zeggen dus besloot ze zichzelf maar voor te stellen aan de vreemde jongen naast haar. Hij leek haar wel aardig, dus waarom niet? Het was goed voor haar om vrienden te maken, als ze er alleen voor moest staan zou het alleen maar erger worden. Wat afleiding kon er misschien voor gaan zorgen dat ze het allemaal kon gaan vergeten en haar leven weer kon leven, een leven waarin ze niet constant de pijn in haar hart voelde. Erg snel maakte Daniek niet vrienden, te verlegen en ze was misschien ook wel wat saai. Ze hield haar afstand van mensen omdat ze soms bang was om pijn gedaan te worden door ze, ze was wel altijd aardig maar liet ze gewoon niet te dicht bij haar hart komen..
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN do aug 21, 2014 7:17 pm
De jonge dame zei dat ze oke was, maar Jeong geloofde haar nog niet helemaal. Hij wou er ook niet verder over vragen, want het leek er op dat de jonge dame daar ook niet op aan het wachtte was. Als ze er over wou hebben, merkte hij het vanzelf wel. Jeong zag dat ze even met haar ogen knipperde en ze daarna sloot en een diepe adam nam, ze keerde haar hoofd weer naar hem en zei zachtjes “Sorry,” Waarom begreep die niet helemaal en reageerde ook terug met “Waarom sorry? Je hebt niks fouts gedaan.” Wel zag hij dat ze een klein glimlachje om op haar mond had gezet. De jonge dame draaide zich na een tijdje ook om, zodat ze net zoals Jeong tegen het hekwerk stond. “Daniek,” zei ze, terwijl ze haar hand uit stak naar hem. Jeong stak zijn hand ook uit en pakte die van haar vast “Jeong,” zei hij en liet een stilte vallen, terwijl die recht in haar ogen keek “Aangenaam, Daniek,” voegde hij even later aan terug. Het leek er op dat het meisje wel een vriend nodig had, iemand waar ze mee kon praten, en misschien wel iemand waar ze mee kan lachen. Maar dat wist Jeong natuurlijk niet zeker.
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN vr aug 22, 2014 7:27 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
“Waarom sorry? Je hebt niks fouts gedaan.” Vroeg hij nadat ze sorry tegen hem had gezegd. Ze haalde haar schouders eventjes op waarnaar ze kort naar beneden keek. Waarom ze nu eigenlijk sorry had gezegd had was haar ook nog niet helemaal duidelijk. Ja, omdat ze een emotioneel wrak was en daardoor niet zo gezellig. Al was dat misschien niet echt een reden om sorry voor te zeggen. Ze besloot het er maar bij te laten. Daniek had vaak het gevoel dat ze zichzelf moest verontschuldigen naar anderen. Ze had zich nu omgedraaid en was net zoals de jongen tegen het hekje aan gaan staan en had zichzelf aan hem voorgesteld. Hij pakte haar hand die ze had uitgestoken en stelde zich voor met de naam Jeong. Daniek knikte kort en liet weer een glimlachje zien op haar gezicht. “Aangenaam, Daniek,” Voegde hij er nog bij terwijl hij haar in de ogen aankeek. ”Aangenaam,” Zei ze terug. Ze liet zijn hand weer los en liet deze weer langs haar lichaam handen waarbij ze haar blik weer even naar de grond liet gaan. Ze zocht naar iets waarmee ze een gesprek zou kunnen beginnen, een vraag die ze misschien aan hem zou kunnen stellen. Een vraag over de school misschien, of wat anders. Het was echt raar want ze kon gewoon geen woorden vinden om uit te spreken. ”Alles goed?” Vroeg ze daarom maar en keek hem nu ook weer aan. Ze was in de tussen tijd echt slecht geworden in gesprekken. Ze glimlachte vriendelijk en hoopte dat hij haar daarom niet zou uitlachen, alles was zoals altijd bedoeld. Als er iets was wat Daniek dan ook niet goed kon wat het gemeen en bot doen, ze was te goed daarvoor. Altijd bang om anderen hun gevoelens te kwetsen of pijn te doen..
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN za aug 23, 2014 2:02 pm
Het meisje knikte even kort tijdens de begroeting en lied een glimlach zien Daniek zei “Aangenaam,” terug en ze liet haar hand weer los langs haar lichaam hangen, Jeong deed het zelfde. Niet veel later kreeg hij de vraag of alles goed was. Jeong knikte even ja en zei daarna “Ja hoor," met een glimlach. Hij begon een beetje te merken dat het meisje moeite had met een gesprek voeren. Niet dat hij een held er in was, het liefst was die zo kortaf mogelijk tegen mensen, maar in dit geval zou hij de touwtjes in handen moeten gaan nemen en zorgen dat het gesprek een beetje op gang kwam. Of dat Daniek wou van hem af, maar dat zou wel niet, aangezien ze elkaar net hadden voor gesteld. “Wat zijn je hobby’s?” vroeg hij terwijl hij strak voor zich uit bleef kijken, naar de het tuintje wat om het pieeltje lag en dan de wolken die er achter langzaam verplaatste. Jeong begon een beetje na te denke, wat de volgende vragen konden zijn wat hij aan Daniek kon stellen. Om te zorgen dat hij niet te veel vraagt, maar toch genoeg om een gesprek op gang te houden. De vragen zoals ‘wat is je mutatie?’ ‘hoelang ben je hier al?’ ‘heb je al veel vrienden gemaakt?’ popte in zijn hoofd. Die vragen leken hem ook redelijk om te stellen, vooral als je iemand net kende. “Wat is je mutatie? Als ik het vragen mag,” vroeg hij voorzichtig, terwijl die even een blik wierp naar Daniek.
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN vr sep 12, 2014 1:59 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
Jeong knikte nadat ze hem had gevraagd of alles goed ging met hem en liet een glimlach zien. “Ja hoor," Zei hij terug waarbij Daniek haar mondhoeken voor kort even optrok als glimlachje. Ze richtte haar heldere blauwe ogen opnieuw naar de grond en moest opnieuw ook weer moeite doen om al haar gedachten en herinneringen buiten te laten. Er lag al een lange tijd een zware druk op haar en het zou niet lang meer duren of ze kon alle tranen niet meer binnen houden, dan zouden de emoties hun macht over haar weer winnen. Gelukkig begon Jeong nu een vraag te stellen, wat er ook voor zorgde dat ze afgeleid werd. “Wat zijn je hobby’s?” Vroeg hij aan haar en ze keek hem ook weer aan. Ze moest zelfs nadenken over de vraag want ze had al een lange tijd niet meer van hobby's gedaan. Ze had er geen tijd voor gehad. Ze had zingen altijd erg leuk gevonden, dat deed ze altijd vaak met Minaye en beide konden ze best goed zingen. Hun stemmen klonken altijd leuk samen. Ze trok kort haar schouders op. Als hij nou zou vragen of ze een stukje wilde zingen, dat wilde ze niet. Daniek was altijd al bang geweest om voor anderen te zingen. "Ik reed vroeger paard," Zei ze wat zachtjes. "Heb jij hobby's?" Vroeg ze nu aan hem. Vragen omdraaien werkte vaak als ze een beetje in de knoop zat met haar eigen antwoorden. “Wat is je mutatie? Als ik het vragen mag,” Vroeg hij even later en keek haar nu ook weer aan. Opnieuw glimlachte Daniek even. "Mutaties van anderen hebben geen effect op mij, soms kan ik ze zelfs terugsturen." Zei ze terug. Haar mutatie was niet zo heel bijzonder en hier had toch iedereen een mutatie dus ze zou ook niemand laten schrikken door te vertellen dat ze een mutatie had. "Niet zo heel bijzonder dus.." Zei ze wat zachtjes lachend. "En jou muatatie?" Vroeg ze nu aan hem met wat nieuwsgierigheid in haar ogen. Ze was op zich wel erg benieuwd naar wat voor mutaties te hier tegen zou komen, aangezien ze nog niet zo goed wist wat voor mutaties er allemaal bestonden..
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN vr sep 12, 2014 5:00 pm
Op de vraag wat voor hobby’s ze deed kreeg Jeong het antwoord op dat ze vroeg paard reed. Hij keek haar aan, dat was een hobby van haar van vroeger niet wat ze nu nog deed. Ze vroeg terug aan hem wat zijn hobby’s waren “Ik vind het leuk om te rappen en met mijn designer toys bezig te zijn,” reageerde hij nonchalant terug. Jeong kon het niet laten en vroeg het nogmaals maar dan op een andere manier “Vind je dan niet iets leuks wat je nu nog doet dan?” vroeg hij. Op de vraag wat haar mutatie was kreeg hij als antwoord terug dat het geen effect op haar had en dat ze ook kon terugsturen. Over die mutatie had die nog niet gehoord, volgens mij was het ook geen veel voorkomende mutatie. Hij vond het best een aparte mutatie, aparter dan zijn heal mutatie. “Apart,” zei hij terug. Zijn korte reactie antwoorden komen weer terug, dat stelde hem ergens weer even gerust, want meestal was hij nooit zo’n prater. Hij hoopte maar dat Daniek begreep wat hij bedoelt met apart en het goed opvatte, maar goed. Wat moest de er anders over zegen. “En jou mutatie?” vroeg Daniek. “Ik kan healen,” reageerde Jeong terug. “Niks aparts, dus,” voegde hij even later nog aan toe. De blondine vond die van haar niet bijzonder, maar hij was wel enorm apart. En daarlangs was de mutatie van Jeong ook niet bijzonder. Tenminste zo zag hij het.
Hij dacht even na wat hij Daniek nog meer kon vragen. Hij hoopte nog wel een beter antwoord te krijgen over haar hobby’s, maar goed misschien wou ze het er wel niet over hebben. Hij dacht weer terug aan de vragen die hier voor in zijn hoofd popte. Naja de vraag van hoelang ze hier al was, kan niet verkeerd zijn dacht die. Of ze al veel vrienden had gemaakt, kon misschien wel verkeerd vallen. “Dus, hoelang ben je hier al?” vroeg hij. Nadat die dat gezegd bedacht die zich even dat zijn vraag keuze misschien niet slim was, want zo dalijk dacht de blondine misschien dat hij het bedoelde hoelang ze bij de piereeltje was en niet bij school zelf, maar goed. Hij zal zien hoe het meisje de vraag op ving.
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN zo sep 21, 2014 1:40 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
“Ik vind het leuk om te rappen en met mijn designer toys bezig te zijn,” Zei hij nu en Daniek trok haar mondhoeken zachtjes op. Ze wilde eigenlijk best wel graag vragen of hij misschien wat kon rappen, als hij dat dan wilde. Daniek zou bijvoorbeeld nooit voor iemand anders zingen, behalve voor Minaye, maar met Minaye was ze al heel lang bevriend. "Jij kan rappen?" Vroeg ze nu voorzichtigjes aan hem uit nieuwsgierigheid. “Vind je dan niet iets leuks wat je nu nog doet dan?” Vroeg hij aan haar, omdat ze vertelde dat ze vroeger paardrijden leuk vond. Daniek haalde kort haar schouders op een zweeg. Ze kon niets bedenken wat ze een hobby kon noemen. Ze een heel moeilijk jaar achter de rug en ze had geen tijd ervoor gehad. Ze hoopte nu haar leven misschien weer een beetje op te pakken. Hij had haar ook naar haar mutatie gevraagd en Daniek had heb verteld dat andere mutaties geen effect op haar hadden en ze ze kon terugkaatsen. Niets bijzonders eigenlijk. Sommige mensen konden veel coolere dingen dan dat, die misschien ook wat meer nut hadden. “Apart,” Zei hij terug nadat ze hem over haar mutatie had verteld. Om het gesprek gaande te houden had Daniek de vraag ook weer teruggestuurd en naar zijn mutatie gevraagd. Ze was daar ook best benieuwd naar, ze was benieuwd naar iedereens mutaties op de school, maar dat zou nog wel even duren voordat ze er meer wist. “Ik kan healen,” Zei hij terug. “Niks aparts, dus,” Voegde hij daar nog aan toe. Daniek keek hem met een vriendelijk gezichtje aan. "Het is wel een mooie mutatie met iets meer nut dan die van mij," Zei ze er nu achteraan. "Je kan er levens mee redden." Zei ze en nog achteraan waarnaar ze weer kort naar de grond keek. Daniek kon nooit lang iemand in de ogen aankijken, waarom wist ze eigenlijk ook niet, misschien wel uit angst. “Dus, hoelang ben je hier al?” Vroeg hij nu naar een klein tijdje en Daniek keek hem opnieuw weer aan. "Nog maar net," Zei ze wat zacht doordat haar gedachten nog ergens anders waren. "Ben vandaag gekomen." Zei ze er nog achteraan..
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN zo sep 21, 2014 2:59 pm
“Jij kan rappen?” hoorde hij Daniek voorzichtig en nieuwsgierig kijken. Hij keek haar even aan en bracht een lach op zijn gezicht en knikte ja. Dit zal waarschijnlijk genoeg zijn om het meisje te laten weten dat hij kon rappen. Hij vond het eerlijk gezegd niet meer erg om voor anderen te rappen, ook al weet hij dat die dan een ander persoon zou woorden, maar goed. Het is een goede manier om aan anderen te laten zien hoe hij nou echt is. En niet hoe hij voor doet aan iedereen. Op de vraag wat voor hobbies ze nu deed, kreeg hij alleen ophalende schouders voor terug. Of het meisje had geen hobbies of ze wou er simpel weg niet over hebben.
“Het is wel een mooie mutatie met iets meer nut dan die van mij,” reageerde de blondine op zijn mutatie verhaal. Jeong haalde zijn schouders op, zijn mutatie was meer gericht ook op anderen mensen. En dat van haar meer op haar zelf. “Je kan er levens mee redden,” zei ze er even later er nog achter aan. Jeong knikte “Ja dat is wel waar,” zei hij. Maar dan nog al redde hij mensen levens, hij kon nog steeds niet alles en iedereen genezen helaas. Als bijvoorbeeld Eric iemand hier doodt maakt met zijn gif, zal Jeong die genen niet kunnen redden van de dood. Wat hem best wel frustreert.
Het meisje vertelde dat ze er nog maar net was en dat ze vandaag pas gekomen was. Waarschijnlijk was Jeong misschien wel de eerste mutant die ze leerde kennen. En daarlangs zal ze wel niet veel van de school weten. Tenminste Jeong raakte de eerste week flink verdwaald hier. “Je hebt dan nog niet veel mensen ontmoet, of wel?” vroeg hij. Wat best stom was, want eerlijk gezegd kon die het antwoord wel weten. Of Daniek was sociaal ingesteld en had al meerdere mensen ontmoet.
Onderwerp: Re: It's hard to forget | OPEN wo okt 01, 2014 2:58 pm
I DON'T WANNE FALL
another moment into your gravity
Jeong knikte enkel om te laten weten dat hij kon rappen en Daniek glimlachte. Ze vond het opzich wel grappig, ze had dat niet van hem verwacht als ze eerlijk moest zijn. Daniek hield veel van muziek, het was misschien wel het laatste dat haar nu nog overeind hield. Ze vond het daarom ook vaak leuk om mensen te ontmoeten die het ook leuk vonden om te zingen of rappen. Zelf liet ze haar stem dan niet horen maar naar anderen luisteren vond ze altijd leuk. Wanneer hij opnieuw naar haar hobbies vroeg had ze hem nog steeds geen antwoord kunnen geven en ze had enkel haar schouders opgehaald. Hij haalde nu zijn schouders op nadat ze hem vertelde dat zijn mutatie wel wat meer nut had dan die van haar. Hij kon mensenlevens redden met zijn mutatie, zij kon alleen zichzelf beschermen tegen andere mensen met mutaties. Alleen mutaties helaas, het kon haar helaas niet beschermen tegen andere dingen die haar pijn deden van mensen die geen mutatie gebruikten. Dat zou haar leven nog wel wat gemakkelijker gemaakt hebben, als haar mutatie dan nou ook kon doen. Ze zuchtte even kort. “Ja dat is wel waar,” Zei hij nu kort. Iets dat haar even voorbij vloog doordat ze zichzelf weer diep in haar eigen gedachten bevond. Pas wanneer hij weer een vraag aan haar stelde richtte ze haar aandacht weer op de jongen. Met haar blauwe ogen keek ze hem aan en vertelde ze hem dat ze vandaag pas was aangekomen. “Je hebt dan nog niet veel mensen ontmoet, of wel?” Vroeg hij aan haar en Daniek schudde even glimlachend haar hoofd. "Ik kende al wel een iemand, van vroeger." Zei ze nu, eigenlijk puur om het gesprek gaande te houden. Misschien kende hij Minaye ook wel, of kende hij gewoon haar naam. "Ik weet niet of je Minaye kent maar zij was vroeger altijd mijn beste vriendin geweest, en dat is ze nog steeds wel." Zei ze nu waarnaar ze haar blik naar voren liet gaan en ze naar de tuin keek..
