The Real King & Queen

“Maar ik dacht dat Anna dit zou doen!” “Ja, lieverd, Anna kunnen we nergens vinden, en aangezien het partyteam maar uit twee mensen bestaat, zul jij het moeten doen.” “Oké.” Olivia wiebelde zenuwachtig van haar ene been op de andere. Eigenlijk had ze gedacht dat ze nu helemaal klaar zou zijn met haar verplichtingen voor het feest comité, maar zo makkelijk daar vanaf komen ging nog eenmaal niet. Maar goed, na dit zou het dan allemaal voorbij zijn en zouden Dante en zij weg kunnen gaan, naar haar kamer of zijn kamer, om gewoon wat privé tijd met elkaar door te brengen. Door de sfeer die er net was geweest, had Olivia helemaal geen zin meer in het bal. Gelukkig had ze haar masker opgedaan, anders had iemand haar betraande ogen kunnen zien. Maar dat was gelukkig nu het geval niet, niemand merkte op dat ze nog steeds herstellende was van een best wel heftige situatie. Dat kwam voornamelijk omdat iedereen te druk was om het op te merken en wat Olivia betreft was dat prima.

De band begon te spelen, het was een random muziekje dat ze hadden ingestudeerd, en dat was simpelweg om de aandacht van de gasten te kunnen vangen. Over enkele seconden zou Olivia het podium op moeten om de koning en koningin van het bal bekend te moeten maken. De kriebeltjes begonnen weer een beetje op te komen en ondertussen stond ze haar glimlach te oefenen. Ondanks dat ze zich nog niet helemaal top voelde, was ze er in geslaagd om een glimlach op te roepen die zou kunnen verbergen dat ze zich diep van binnen wilde verstoppen onder haar deken en met Dolly wilde knuffelen en chocoladekoekjes wilde eten. Voornamelijk de chocoladekoekjes waren van groot belang om dit moment. “Je moet over vijf seconden op, ben je er klaar voor?” klonk de vertrouwde jongensstem en Olivia knikte. Hij mimede met zijn vingers de vijf tellen af en toen de band ophield met spelen, kwam Olivia met haar getrainde glimlach het podium op. In haar hand kreeg ze, nog net op tijd, een microfoon gedrukt, anders zou niemand haar kunnen verstaan en zou ze daar een beetje voor lul staan.

“Goedenavond allemaal, daar ben ik weer” zei ze met naar glimlach en knikte vrolijk naar de leerlingen en leraren van de school. O God, had ze niet iets beters kunnen verzinnen? Het kwaad was al geschiet. “Deze keer niet om een liedje te zingen, maar om de koning en koningin van het bal uit te roepen. Tijdens deze avond hebben jullie je stem laten uitbrengen op de jongen of het meisje die jullie het meest geweldig, spectaculair, kick-ass, awesome eruit vonden zien.” Olivia lachte. Kijk, dat ging veel beter. Dat leek een stuk meer op haar. “Achter de schermen zijn de stemmen geteld en de winnaars zijn bekend. Als ik zo dadelijk je naam noem, is het de bedoeling dat je naar voren komt en word je officieel gekroond tot koning of koningin van het bal.” Eventjes draaide zich naar achteren, waar twee kronen zichtbaar waren. De kronen waren van plastic, maar konden er zo voor doorgaan alsof ze echt van goud of zilver waren.

Olivia draaide zich weer terug naar het publiek en keek de zaal in. “Goed dan, dan gaan we nu eerst beginnen met het bekend maken van de koning.” Ze draaide om zich heen, om te kijken waar het envelopje was met daarin de naam van de koning. Er kwam een meisje opgesneld die haar het envelopje aanreikte en weer gauw het podium afsprong. “Nice, thank you” zei Olivia en peuterde voorzichtig met haar nagel het envelopje open. “En de koning van het eerste echte gemaskerde bal op onze school is geworden…” De drummer maakte een trompgeroffel die wat spanning op moest wekken. En toen Olivia de naam van de koning zag staan, kreeg ze een brede trotste glimlach op haar gezicht. “…Dante Rivera!” Met een brede glimlach keek ze het publiek in, op zoek naar zijn lichaam, terwijl ze meeklapte met de rest van de mensen. Gauw legde ze de microfoon neer en liep naar de kroon van de koning. Ze pakte hem in haar handen vast en liep weer terug, zodat ze het persoonlijk bij hem op kon doen.

Trots als een pauw was ze dat Dante tot de koning van het bal uitgeroepen was. Nog net wilde ze niet schreeuwen: “KIJK, DAT IS MIJN VRIENDJE, JAAA!”, maar de glimlach op haar gezicht zei alles al. “Dit is echt niets voor mij hoor” zei hij toen hij haar aankeek en Olivia sloeg even haar hand voor haar mond toen ze moest lachen. Hoe hij het deed, wist ze niet, maar al gauw stond hij voor het publiek en vertelde zijn dankbetuiging. Olivia keek hem trots aan. Wauw, wat deed hij het goed voor iemand die net had gezegd dat dit niets voor hem was. Ze vond het knap van hem dat hij het liet overkomen alsof hij helemaal niet zenuwachtig was. Zou hij dat zijn? Olivia zelf was veel te zenuwachtig om dat nu uit te zoeken.

Nadat Dante klaar was met praten, gaf hij haar de microfoon terug en kreeg ze een kus op haar lippen. “Gefeliciteerd, baby” zei ze tegen hem, maar niet in de microfoon. Nog een laatste glimlachje naar Dante, voordat ze de microfoon weer naar haar mond bracht. “Goed, nu hebben we dan een koning, maar wat is een koning zonder een koningin?” vroeg Olivia en haalde haar schouders op. Weer stond een meisje in de coulissen wild met een papiertje te zwaaien en had een ontzettend enthousiaste uitdrukking op haar gezicht. Waarom keek ze zo blij? “Alsjeblieft” zei ze tegen Olivia en stuiterde vervolgens weg. Oké, wat was er met haar aan de hand? Maar dat ze verbaasd was liet ze niet merken aan het publiek en liep weer terug naar het midden van het podium. “Dus, de koningin van het eerste gemaskerde bal op Genosha Island is…” Deze keer was het geen envelopje, maar Olivia probeerde het toch open te maken. Haar naam stond erop, maar dat betekende natuurlijk voor wie het papiertje bestemd was, wie het voor moest lezen, zodat niet iemand anders het per ongeluk zou pakken. “Hij gaat een beetje lastig openen” bekende Olivia en probeerde met haar nagel het papier weg te peuteren. Maar in plaats daarvan kreukelde het papiertje alleen maar. Haar ogen schoten even naar de coulissen, waar ze afgeleid werd door een man die stond te springen. “Heb je er lijm opgedaan?” grinnikte Olivia en de man schudde zijn hoofd. Hij begon dingen te zeggen, maar Olivia verstond hem niet. “DAT IS DE NAAM” schreeuwde hij toen hysterisch.

O. Dus er was helemaal geen envelopje. Verbaasd keek ze nog een keer naar het papiertje. O. Daar stond haar naam. Wait, whut? Hadden de mensen van Genosha Island écht op haar gestemd? Gosh, er waren zoveel mooiere meiden die hier rondliepen, waarom dan zij? Meteen schoot er een gedachte door haar hoofd. Dadelijk dachten ze dat ze gefraudeerd had. Maar dat was helemaal niet zo! “Dus uhm…” begon Olivia, duidelijk eventjes niet wetend wat ze moest zegen. “Ik heb gewonnen?” Maar wat ze niet verwacht had, was dat ze bij haar ook een applaus hoorde. Blij staarde ze de ruimte in. Het meisje dat haar ook het papiertje had gegeven, deed haar kroon op. IEH, die had ze altijd al zo mooi gevonden en nu mocht ze hem zelf op. “Nou, bedankt allemaal. Ik had dit absoluut niet verwacht, zeker niet omdat er veel mooiere meisjes op dit bal zijn. Maar heel erg bedankt, het is een hele grote eer en ik ben heel erg blij” zei ze met haar stralende glimlach en draaide zich naar Dante. Ze ging naast hem staan en pakte zijn hand beet. YAY, nu waren ze samen king and queen.

Wauw, ze kon het gewoon niet geloven! “Ik wist het” hoorde ze Dante zeggen en hij gaf haar een knuffel. Blij straalde ze. Ze was gewoon een koningin! De koningin van een gemaskerd bal nog wel, háár gemaskerde bal! Dat ze geholpen had te organiseren. De glimlach was niet van haar gezicht te halen, maar toch kon ze een verbaasde blik niet verhullen toen de hyperactieve Red Bull ‘kijk mij eens hyper zijn’ jongen hen naar de dansvloer duwde. Waarom moest dit ook alweer? Hij had het vast en zeker uitgelegd, maar dat was totaal langs Olivia heen gegaan. “Het is maar goed dat we even geoefend hebben” zei ze met een grinnik tegen Dante. Het was slechts een grapje, met de manier waarop ze allebei dansten was niets mis en zou het vast en zeker goed gaan.

“Well, dit is het moment dan,  denk ik” zei Dante en Olivia knikte enthousiast. “Eindelijk, kunnen we laten zien dat we kunnen dansen” zei ze enthousiast en ze voelde hoe hij zijn hand op haar onderrug legde. Een tril van enthousiasme ging door haar heen, de ogen waren op hen gericht. Nu moest ze geen fouten maken, maar het kwam vast allemaal wel goed. Dante kon goed dansen en zij ook, dus dat was iets dat ze allebei al gewonnen hadden. En toen ze waren begonnen met dansen, voelde het voor haar alsof ze in dromenland waren. Haar ogen sloten zich. Ze vulden elkaar perfect aan tijdens het dansen en het leek eventjes alsof er niemand anders in de ruimte was, alleen zij. “Toch nog iets wat geslaagd is aan deze avond” zei hij in haar oor en Olivia glimlachte flauwtjes. “It’s perfect” zuchtte ze zachtjes terug en opende haar ogen weer. Om hen heen begonnen meer stelletjes te dansen.

Blij keek Olivia in het rond. “Yay, iedereen doet mee! Super leuk…” zei ze enthousiast tegen Dante. Maar nadat ze nu een tijdje aan het dansen waren, begonnen haar voeten redelijk zeer te doen. Dat was ook niet zo gek, de hakken waren enorm. Olivia grijnsde naar hem. “Wauw, je kan het zo goed. Je danst me er helemaal uit joh, ik krijg er zere voeten van.” Trots keek Olivia hem aan. Ondanks dat ze net nog best wel ruzie hadden gehad, hadden ze het heel snel bijgelegd. Dat was voor haar een bevestiging dat ze gewoon bij elkaar hoorden en dat ze zich niet zo rot moest proberen te voelen. Want toen ze haar ogen sloot, vergat ze de pijn in haar voeten en iedereen weer om zich heen en was het alleen weer hun twee.