Just need to get away from everything

Met een zucht stond Aly op en stopte ze haar boek weer in haar tas wanneer de bel door het lokaal heen klonk. Ze hing haar tas over haar schouder heen en liep vlug achter de andere mutanten aan het klaslokaal uit, ze wilde er gewoon zo snel mogelijk weg. Ze wilde sowieso zo snel mogelijk weg uit het schoolgedeelte want ze voelde zich er totaal niet op haar gemak, niet nu Jeff misschien wel ergens door het gebouw heen liep en Aly wilde het liefst hem zo veel mogelijk vermijden. Verder wilde ze het meisje die bleek Valerie te heetten ook vermijden, want Aly had geen zin in nog wat dagen nablijven en nog steeds voelde ze een zeker frustratie. Ze had de laatste tijd een beetje een kort lontje en veel had je nu niet nodig om Aly boos te maken. Ergens probeerde Aly dan ook nog eens Adrian een beetje te ontlopen, ook al wilde hem aan de andere kant ook wel weer heel graag zien. Ze was alleen heel bang dat Jeff het echt wel door had gehad en dat hij misschien achter haar rug om al al haar geheimen doorverteld had. Misschien had hij haar al een tijdje in de gaten gehad? Wist hij dat Aly iets had met Adrian? Je wist het maar nooit, misschien hij haar namelijk wel voor de gek terwijl ze dacht hem voor de gek te houden. Deze gedachte bezorgde haar de rillingen al de hele dag lang en ze had zich de hele tijd al een beetje stil op de achtergrond gehouden. Niets voor Aly om dat te doen maar ze voelde zich gewoon helemaal niet op haar gemak met deze situatie. Ze wist ook niet wat Adrian zou doen als hij het zou horen, vooral wanneer het van iemand anders kwam die in het verleden ook een relatie had gehad met haar. Dat waren echt te veel gedachten die Aly angst aanjoegen en dus besloot ze om toch niet meteen door te gaan naar haar kamer maar om even naar buiten te gaan. Ze draaide zich om naar de uitgang en liep het schoolgebouw uit de sneeuw in. Er lag al een redelijk pak sneeuw en Aly was nog niet eens naar buiten geweest, het was bijna een schande. Normaal was Aly altijd de eerste die naar buiten rende om te kijken of ze misschien niet ergens een sneeuwballen gevecht kon houden, als kind was dit altijd al een grote hobby van haar geweest. Ze gingen dan altijd met het hele gezin naar buiten om als eerste op de witte sneeuw te lopen en dan een sneeuwballen gevecht te houden. Nu zou ze alleen niet opzoek gaan naar de confrontatie voor een sneeuwballen gevecht, ze wilde nu bovendien even alleen zijn en de rust opzoeken. Ze had nu bovendien geen winterjas aan, ze had zelfs helemaal geen jas aan, alleen een zwarte legging en sweather. Ze wilde alleen ook niet naar boven gaan om een jas op te halen en ze kon wel heel even de kou verdragen. Eigenlijk merkte ze de kou ook echt pas wanneer ze het strand op kwam lopen die wit van de sneeuw. Ze liep naar wat rotsen toe die boven het zand uitstaken. Met haar hand wreef ze even wat sneeuw van de rots af en ging ze er op zitten. Ergens vond ze de kou niet zo heel erg, ze vond het zelfs wel even fijn voor hoelang het duurde, want ze zou zo gewoon weer naar binnen gaan. Ze kromp een klein beetje in elkaar en verstopte haar handen in haar mouwen terwijl ze uit keek over de zee..

(&Adrian)

Langzaam begon ze ook al te rillen van de kou en begon ze zich af te vragen waarom ze niet gewoon even naar haar kamer had kunnen gaan, want ondanks dat ze nogal wat mensen probeerde te vermijden, ze zou zich er wel uit hebben gered. Want, sinds wanneer gaf Aly Elsevier zich zo snel op? Sinds wanneer liet ze andere mensen over haar heen lopen? Ze moest kort even glimlachen bij deze gedachten en keek naar de sneeuw op de grond. Ze had bovendien wel ergere dingen meegemaakt, vaak genoeg was Aly van plek naar plek gegaan omdat het allemaal behoorlijk mis liep. Ze was alleen niet zeker of ze het aan zou kunnen wanneer Adrian boos op haar zou worden doordat hij dingen van Jeff had gehoord, iets waardoor Aly misschien maar alles zelf eruit moest gooien voordat hij dat deed. Het rillen werd nu alleen steeds erger en net wanneer Aly besloot om terug naar binnen te gaan werd er ineens een jas om haar heen gelegd en voelde ze hoe iemand haar tegen zich aan trok. Aly wilde zich net omdraaien om te checken wie het was, want mocht het iemand anders zijn dan Adrian, dan zou ze die gast een klap verkopen. ‘You’re gonna catch a cold dressed like that.’ Fluisterde Adrian in haar oor voordat Aly zich wilde omdraaien om te zien wie het nou was die haar een knuffel aan het geven was. Gerustgesteld zuchtte ze even en ze sloot kort haar ogen wanneer hij zijn hoofd tegen die van haar liet rusten. Ondanks dat ze de hele tijd er een beetje tegen op zag om hem weer onder ogen te komen had ze hem wel echt gemist, al was eigenlijk de enige reden waarom ze hem ontliep dat ze bang was dat hij Jeff ontmoet zou hebben en dus soort van boos op haar zou zijn, nu was die kans toch best wel klein. Dit was alleen verre weg van boos en dus voelde ze zich echt blij om hem te zien. "Hmmm.." Murmelde ze zachtjes, kalm en tevreden, heel tevreden. "I was just heading back.." Zei ze toen zachtjes terug. Ze was ook net van plan om naar binnen te gaan maar nu wilde ze nog wel even buiten blijven, al moest het natuurlijk niet zo gaan worden dat Adrian het koud zou krijgen. ‘I’m sorry that it took me so long to see you again. But with the whole masquerade thing, I just didn’t know if I could face you.’ Zei hij vervolgens wat zachter waarnaar Aly haar hoofd een klein beetje wegtrok om hem in de ogen aan te kunnen kijken met een glimlachje. "It's okey," Zei ze zachtjes terug, ze had het zelf ook een beetje nodig gehad om wat afstand te hebben. Ze was bovendien ook niet echt leuk gezelschap geweest de laatste dagen, ze had echt een hoop frustratie gevoeld en vooral die ene dag waarbij ze in de fontein was gevallen, ze kon serieus wel iedereen afschieten die dag. "To be honest, I was kinda dodging you too." Zei ze toen zachtjes terug terwijl ze haar blik weer liet afgaan naar de zee en ze goed dicht tegen hem aan knoop. "But, I'm very happy you're here right now.. I've missed you.." Vervolgde ze zachtjes met een glimlach. Ze draaide haar hoofd opnieuw weer naar hem toe waarbij ze hem weer eventjes in de ogen aankeek. Ze keek daarnaar weer met haar ogen omlaag. "The last few days have been terrible," Zei ze ten slotte nog zachtjes tegen hem..

Het was best wel gek hoe Aly zichzelf mentaal al helemaal had voorbereid iemand een klap te geven mocht het niet Adrian zijn die achter haar was gaan staan en haar een knuffel aan het geven was. Want ze had serieus geen behoefte aan iemand anders die haar zo van ander een knuffel kwam geven, ook al was het zo lief bedoeld. Dit, was ze had met Adrian was zo anders dan alles wat ze in haar verleden al had gehad. Het was gewoon veel echter, ze voelde ook echt gewoon veel meer voor hem dan ze ook voor iemand gevoeld had. Daarom zou ze ook haar uiterste best doen om andere jongens gewoon bij haar uit de buurt te houden om ook niet in de verleiding te komen. Ze wilde dit absoluut niet kwijt want het voelde gewoon zo goed. ‘Oh, don’t let me make you stay here. If you want to go inside, it’s no problem.’ Zei hij nadat ze had uitgelegd dat ze eigenlijk al op het punt stond om terug te gaan. Ze moest even kort lachen. Ja, zo lang zou ze ook niet meer buiten blijven, want het bleef nog steeds wel een beetje frisjes. Het was in ieder geval een heel stuk aangenamer met hem erbij en met zijn jas om haar heen geslagen. Echt haast had het dus niet om weer naar binnen te gaan. "Well, at least It's not so cold anymore." Zei ze terwijl ze zachtjes een beetje lachtte. "Thank you," Zei ze er nog zachtjes achteraan met een glimlachje op haar gezicht, doelend op de jas en de warmte die hij haar ook gaf. Echt hoor, ze was zo blij dat hij er nu was, het maakte haar dag nog weer een beetje goed. Misschien had zij ook eerder weer naar hem toe moeten gaan, dat waren de laatste dagen misschien ook wel ietsje minder slecht geweest. Toen kwam het ineens in haar op dat ze nog op het punt had gestaan om hem een bezoekje te brengen, ze wilde hem toen nog sms'en vragen waar hij was zodat ze naar hem toe kon. Maar ja, toen stond ineens Jeff voor haar neus. Totaal onverwacht, al had ze ook wel beter kunnen weten. Hij had namelijk wel erg felle groene ogen, dat had toch niet normaal kunnen zijn? Ze voelde zich echt zo dom maar ook heel angstig, hij wist namelijk te veel van wat ze had gedaan. Hij kende haar slechtste kant, misschien nog wel het best van allemaal. ‘It’s not bae. But I’m not going to argue since I’m happy to be with you again.’ Zei hij waarbij ze hem even light gefronst aankeek maar ze liet het er ook maar even gewoon bij liggen, want inderdaad, Aly was ook te blij hem te zien om met hem te willen discusseren. Ze wilde eigenlijk tegen hem zeggen dat het zijn schuld niet was, wat het ook niet echt was in haar ogen. Als zij niet zo enorm egoïstisch was geweest door ineens zo bot tegen hem te doen was hij misschien ook niet zo geflipt. Ze zuchtte eventjes, zij voelde zich er ook nog behoorlijk schuldig over. Dit gaf ook maar weer aan hoeveel ze eigenlijk om hem gaf, als ze dit niet deed zou ze zich er ook niet schuldig over moeten voelen. Ze had haar ogen naar de grond laten glijden en hierbij vertelde ze dat ze laatste dagen niet bepaalt leuk waren. Hij liet haar los en kwam nu voor haar staan. Even voelde ze zijn hand over haar wang glijden waardoor ze hem ook weer aankeek. ‘You know, you can tell me when somethings wrong okey? I promise I won’t get mad. Never again.’ Sprak hij nu zachtjes maar ze kon wel horen wat hij zei ondanks het geluid van wind. Ze liet een klein glimlachje zien, omdat ze de woorden gewoon zo lief vond. Ze kreeg hierdoor ook een klein beetje een beter gevoel om ook te vertellen wat zij vroeger had gedaan, al zou ze daar niet mee beginnen, nog niet. Hij gaf haar nu voorzichtigjes een kusje op haar voorhoofd waardoor haar glimlach nog even wat breder werd en ze keek hem hiernaar ook weer aan. ‘If I did something to you and that’s why you where dodging me, I’m sorry. And I missed you too, like more than anything.’ Vervolgde hij waarnaar ze even slikte en haar hoofd schudde. De glimlach bleef nog wel eventjes op haar gezicht staan bij het horen dat hij haar ook had gemist. Dat was gewoon iets dat echt heel fijn vond om te horen en het maakte haar echt zielsgelukkig. "It's not you.." Zei ze nu zachtjes terwijl ze opstond om weer tegen hem aan te kunnen kruipen en van zijn lichaamswarmte gebruik te maken. "It's just that everyone is trying to piss me off these days." Zei ze nu met een ergernis in haar stem en de frustratie was ook wel weer een beetje te horen. Deze had ze niet naar hem toe, nee, hij maakte alles nu juist een beetje beter. "You didn't heard the gossip of me and another girl fighting in the fountain?" Vroeg ze nu een beetje lachend, want als Aly er nu zo over na dacht was het ook eigenlijk best hilarisch, op het moment was het wel alles behalve dat maar ja, nu kon ze er wel om lachen. Dat betekende niet dat Aly het meisje niet minder haatte en dat ze medelijden met haar voelde doordat Aly haar de ziekenboeg in had getrapt, het veranderde niet het feit dat het gewoon een bitch was. "Well, I hope everyone believed my version off it all, she told them I fell in myself." Zei ze nu met een klein grijnsje. "Which I actually true, but I have a reputation to maintain." Vervolgde ze heel eerlijk, tegen Adrian zou ze niet liegen en ze had het idee dat hij het waarschijnlijk wel kon begrijpen. Hierna schudde ze alleen even met haar hoofd en keek ze opnieuw weer even naar de grond. "But that's not really what's bothering me so much, althrough It really pissed me off." Zei ze vervolgens waarnaar ze weg keek naar het strand omdat ze nu eigenlijk niet heel goed in zijn ogen durfde te kijken. Ze beet even kort op haar lip en probeerde zichzelf alvast wat voor te bereiden, want hoe ging ze dit vertellen. Misschien konden ze alleen wel alweer richting het schoolgebouw lopen, dan kon ze het daar misschien wel beter vertellen? "Shall we go inside?" Vroeg ze nu waarnaar ze even kort rilde van de kou die nu toch een beetje door de jas heen kroop...

‘No problem I’d do anything for you.’ Had hij gezegd wanneer ze hem even kort bedankte voor zijn jas en natuurlijk ook de warmte die hij haar zelf gaf, dat maakte dat de kou een heel stuk beter te verdragen was dan toen ze nog zonder jas en alles op de steen zat. Ze smolt echt wanneer hij dit zei, het was zo lief en nog nooit had iemand zoiets tegen haar zegt, zeker niet wanneer ze het ook echt meenden. Ze glimlachte lief en begon zelfs een klein beetje te blozen, dat gebeurde al zeker niet vaak, Aly die moest blozen. Misschien bij haar eerste vriendjes had ze wel eens moeten blozen maar al snel genoeg geloofde Aly niet echt meer in zoiets als liefde, vooral wanneer ze in Italie woonde en.. Nou, niet echt de leukste manier had gevonden om geld te verdienen. Nee, dan geloofde je zeker niet snel meer in liefde, alles ging altijd maar om een ding. Dit leek bij Adrian tot nu toe gelukkig niet het geval te zijn, en eerlijk gezegd dacht ze ook niet dat dat het ooit wel zou zijn.
Ze had ook het idee dat ze alles wat haar de laatste dagen nogal dwars had gezeten bij hem kwijt kon, ze vertrouwde hem, maar dan ook echt volledig. Hij beloofde haar dat hij niet boos zou worden en ergens stelde haar dit ook wel erg gerust, natuurlijk was ze wel een heel klein beetje bang geweest voor hoe hij erop zou reageren aangezien hij toen bij het bal helemaal geflipt was, al had ze hem hier daar toen ook alle redenen voor gegeven, ze had namelijk echt niet zo tegen hem mogen doen. Nu zou ze hem gewoon eerlijk vertellen wat zij vroeger allemaal had gedaan want niet helemaal netjes was, hij had ook het recht om dat te weten. Ze had kort haar hoofd geschud om te laten weten dat hij niet het probleem was en was opgestaan. Hij trok haar nu ook dicht tegen hem en even sloot Aly weer haar ogen. Dit bleef gewoon zo goed voelen, hoe ze hier gewoon zo met hem kon staan zonder dat hij meteen helemaal wild werd door haar mutatie. ‘If somebody caused you pain, I can take care of it?’ Mompelde hij zachtjes. Ergens klonk dat best wel goed, het idee dat hij Jeff misschien wel op afstand kon houden was dan ook een fijne gedachte. Maar Aly wilde dat zelf regelen, hoe ze dat ging doen wist ze nog niet, maar ze zou er wel uitkomen. Ze kon bovendien wel tegen een stootje, ze kon hem ook met haar mutatie wel aan mocht hij haar in welke manier dan ook pijn willen doen. "It's okey, I can handle it.." Zei ze nu zachtjes terwijl terwijl ze kort zuchtte.
Hoewel ze het hier eigenlijk vooral had over datgene met Jeff begon ze eerst over het hele gebeuren bij en in de fontein, iets dat ook nog steeds veel door haar hoofd heen spookte. Ze voelde zich er niet echt boos meer om ofzo, volgens haar geloofde iedereen dan ook gewoon dat Valerie haar erin had geduwd en zolang ze dit geloofde vond ze het eigenlijk wel prima. ‘Well, I heared about some wolf attacking you or something? I don’t know, I have heared a lot of things lately.’ Sprak hij toen waarbij Aly even kort moest lachen, ohja, dat was er tenslotte ook nog gebeurt. Die jongen was ineens in een wolf veranderd, iets dat echt gewoon heel creepy was geweest en ze had dat ook zeker niet leuk gevonden. Pffoe, ze was er toen echt heel erg van geschrokken. "Oh yea, that really happend, this guy turned into a wolf trying to stop me from beating that girl." Zei ze nu met een grijnsje op haar gezicht. "He didn't hurt me or something but it was really scary." Zei ze er nog achteraan. Ze was het echt bijna vergeten zo erg had ze met haar hoofd bij het meisje Valerie gezeten. ‘What did the girl do to get you so angry?’ Vroeg hij toen met een grimas op zijn gezicht waardoor Aly even kort moest lachen, ze kon zich eigenlijk niet echt goed meer herinneren waarom ze nu zo geflipt van in het begin. Later wel, toen had ze het lef gehad om Aly voor hoer uit te schelden, iets wat Aly zeker op dat moment gewoon niet pikte. Ohja, ze moest lachen en aangezien ze niet echt in een goede bui was kon Aly dit zo even niet aan haar voorbij laten gaan. "She laughed at me, and I was just in a really bad mood." Zei ze nu wat droogjes terwijl ze een brede glimlach op haar gezicht had staan. ‘You’re so clumsy. But I understand.’ Zei hij nu terwijl hij lachend zijn hoofd schudde. Aly trok zichzelf nu een klein beetje terug en gaf het een zacht stootje tegen zijn borst aan terwijl ze hem quasi boos aankeek. "Eyy, it was just an accident." Zei ze nu lachend terug. Haar klunsig noemen, hoe durfde hij. Het was dat hij het lachend had gezegd en dat ze dit wel van hem pikte, iemand anders had ze wel een veel harder stoot gegeven hoor. "I'm not clumsy.." Zei ze nu heel erg zachtjes alsof ze beledigd was en kroop weer terug tegen hem aan. Ze voelde zich natuurlijk niet echt beledigd, nee hoor. ‘Next time you go fighting give me a call okey?’ Zei hij plagend en Aly schudde lachend haar hoofd. "Ofcourse.. I really kicked her ass, she will probebly never speak te me again." Zei ze nog even lachend. Nee, als zij slim was zou ze ook niet meer bij Aly in de buurt komen. Ze zuchtte nu even en probeerde zichzelf weer een beetje in te houden, ze moest hem namelijk ook nog iets vertellen, wat net iets belangrijker was. Iets dat ze zelf ook moeilijk vond om te vertellen ondanks dat ze hem wel echt heel erg vertrouwde. Hij beet ook even op zijn lip wanneer zij dit ook deed en streek hiernaar geruststellend over haar rug heen. ‘Alright, but i’m going to zip you up first.’ Zei hij weer met een grimas wanneer ze voor stelde om weer naar binnen te gaan. Ze toverde zelf ook weer een glimlach op haar gezicht en volgde hem wanneer hij voor haar knielde en de rits van de jas dicht deed. Zodra hij de rits dicht had pakte hij haar hand en begon hij met haar weer richting te school te lopen. Even had Aly met een glimlachje naar hun handen gekeken want het bleef gewoon geweldig hoe ze hem gewoon kon aanraken zonder dat er allemaal dingen gebeurde, dit waren echt van die kleine dingen die Aly altijd al een beetje gemist had. Ze bleef een tijdje even zwijgen, nog steeds aan het nadenken hoe ze het nou ging aanpakken. Wanneer ze zo ongeveer weer op het schoolterrein waren - maar nog steeds wel buiten - stopte Aly met lopen. Ze zocht zijn ogen op en zuchtte eventjes. "I.. I Have done some pretty bad things too, when I was back in Italia." Begon ze nu waarbij ze haar blik opnieuw weer naar de grond liet gaan. Oke, oke, ze begon nu al licht te panikeren van binnen. Ze keek even kort beide kanten op om er zeker van te zijn dat er niemand anders in de buurt was, anders was ze echt de pineut, dit moest namelijk geen ronde doen door school. Ze zou dan haar kamer echt niet meer uit komen. "Somehow I got a addicted to drugs and stuff, and when my money ran out I didn't know what to do." Begon ze nu met een nog redelijk kalme stem al was het wel aan haar gezicht te zien dat ze zich lang niet zo kalm voelde. Ze ging echt dood van de zenuwen. "But there was a way to get quite a lot of money out there." Vervolgde ze waarnaar ze weer eventjes zweeg, gewoon omdat de woorden er maar moeilijk uit kwamen. Ze kneep even haar ogen dicht en liet haar blik nog wat verder naar beneden gaan. "So, I sold my body to old men to play with.." Zei ze zachtjes terwijl er zich echt moest inhouden om geen tranen los te gaan laten, ze wilde namelijk echt niet gaan huilen. Dat was namelijk zo schaamtelijk, niet dat het gene wat ze daarnet vertelde niet al schaamtelijk genoeg was, want dat was het zeker wel. Ze schaamde zich echt dood voor was ze had gedaan. "First it was just stripping but that chanced quikly to something that would give me more money and with my mutation.." Zei ze er nog zachtjes achteraan. Oke, het was eruit nu, waar ze ergens wel heel blij mee was, maar ze was nog steeds echt bang voor zijn reactie, want wat als hij haar niet meer wilde zien? Ze kon het zich heel goed voorstellen als hij het echt walgelijk vond, want dat was het ook, dat vond ze zelf ook...

Het was echt een beetje raar gelopen bij de fontein, alles was een beetje uit de hand gelopen daar. Ergens was het misschien gewoon het feit geweest dat het meisje zo veel op haar leek dat Aly zo door het lint was gegaan, ze kon dat gewoon niet hebben. Dat en ze was gewoon in een hele slechtte bui geweest, die hele dag al. Ze viel in een fontein - iets wat voor haar enorm beschamend was - en dan moest er ook nog een meisje haar staan uitlachen die bijna precies op haar leek, het enige verschil was dat Aly blauwe ogen had en zij bruine, iets wat Aly persoonlijk ook veel mooier vond. Er waren heus wel mensen met mooie bruine ogen, maar blauw of groen was naar haar mening gewoon mooier. Natuurlijk vond Aly dat ze zelf ook een veel mooier lichaam had dan het meisje, nou ja, eerlijk gezegd vond Aly zichzelf gewoon sowieso mooier dan dat meisje. Eerlijk was eerlijk. ‘Hm, you don’t know his name I guess?’ Vroeg hij nu aan haar nadat ze hem vertelde dat dat verhaal wel dergelijk waar was. Ze was inderdaad soort van aangevallen door een wolf, hij had haar dan wel geen pijn gedaan, buiten het feit dat het koud was geweest wanneer ze op de tegels viel maar ja, Aly had ook geen korte broek meer moeten aantrekken met dat weer. Hij wist het meisje beschermen die flinke klappen van Aly had gekregen en bewusteloos was geraakt. "I'm afraid I forgot his name but it was russian? I guess." Zei ze lachend terug. "But hea, don't be to hard on him, he was only trying to save that poor girl." Vervolgde ze, voor het geval hij van plan was hem op te zoeken ofzo, iets waar ze hem nog wel voor aanzag. Dat zou ze stiekem ook helemaal niet erg vonden, ze vond het wel lief van hem. Er was niets leuker dan een beschermend vriendje, toch? Wanneer je hem vertelde dat ze in een slecht humeur was schudde hij kort hij hoofd met nog steeds wel een grijns op zijn gezicht. ‘So, did you got detention?’ Zei hij nu waarbij Aly probeerde om serieus te kijken, iets wat haar niet al te goed afging. Er was nog altijd een lach achter te zien. Ze wilde net har mond open doen om wat te zeggen maar schudde even lachend haar hoofd. "Okey, yes, I got detention.. They blame me for everything and that guy picked her side with everything, ofcourse. And well, I got her in the hospital room so.. Yea I got detention." Zei ze nu zachtjes lachend. Het was ongelofelijk saai geweest om nog een uurtje na te moeten blijven in een leeg lokaal, maar goed, dat was over nu. Natuurlijk zouden leraren haar waarschijnlijk nog wel even in de gaten blijven houden, niet dat het echt nodig was. Aly was niet van plan om nog eens een gevecht te houden in een fontein, nooit weer. Zolang dat meisje ook maar uit haar buurt zou blijven was het ook prima, dan was er niets aan de hand. Wanneer ze hem een zachte stoot tegen zijn borst aan gaf terwijl ze hem quasi boos aankeek moest hij alleen maar harder lachen waardoor Aly hem ook niet veel langer meer zo aan kon kijken, want ze begon zelf ook te lachen. ‘Maybe just a little.’ Zei hij terwijl hij speels naar haar knipoogde. Aly probeerde de lach weer even in te houden en trok haar wenkbrauw ook een beetje speels op. Ze moest echt de neiging onderdrukken om hem nu niet 'aan te vallen' en met hem te gaan stoeien in de sneeuw. Ze wilde dat wel doen - niets liever zelfs - maar dan zou ze alleen maar meer tijd gaan rekken voor iets wat ze gewoon niet langer voor zich kon houden. Ze liet hem haar weer tegen zich aan trekken en glimlachte zachtjes. "Okey, maybe.." Zei ze nu zachtjes met tegenzin. Het was misschien ook wel een heel klein beetje waar want kom op zeg, in een fontein vallen? Ze had bovendien haar mobiel ook nog eens laten vallen wanneer Jeff ineens voor haar had gestaan, wat ook best wel klunzig was geweest, maar daar was toch niets mis mee? Ook al gaf ze het niet graag toe. Maar ja, Jeff, ze moest hem echt alles gaan vertellen voordat hij het van hem te horen zou krijgen. En niet alleen hetgeen wat met hem te maken had, ze kon maar beter alles meteen vertellen. Nadat hij haar rits had dicht geritst en haar bij de hand had genomen om weer naar school te lopen was de glimlach ook langzaam weer een beetje van haar gezicht verdwenen en zocht ze naar woorden om alles mee uit te leggen. Hoe moest ze in hemelsnaam uitleggen wat ze had gedaan zonder dat het zo walgelijk zou klinken, ze was ergens echt bang dat dat gewoon niet kon. Het was namelijk echt walgelijk wat ze had gedaan, dat was het ook echt heel erg wanneer ze er aan terug dacht. Nee, dat moest ze niet doen, bah. Ze vond uiteindelijk de moed om het te vertellen en maakte een noodstop wanneer ze op het schoolterrein waren aangekomen. Misschien niet zo slim om zo plotseling te stoppen aangezien Adrian hierdoor bijna op de grond viel. "Sorry," Zei ze nog zachtjes waarnaar ze hem in de ogen aankeek. Hij keek haar fronsend aan en gosh, wat was het moeilijk om nu alles naar buiten te brengen. Ze besloot om er maar zo snel mogelijk mee te beginnen, dan was ze er namelijk eerder van af? Hij pakte haar handen vast en ging recht voor haar staan, iets wat deels wel rustgevend werkte op haar, maar het maakte haar ook alleen maar banger om hem kwijt te raken, want dat wilde ze echt niet. Ze zou het snappen als hij het wel deed, maar het zou ongelofelijk veel pijn gaan doen. Hij keek haar kalm aan wanneer ze begon over haar drugsverslaving, nog steeds ging ze echt helemaal dood van de zenuwen. Hij streek zachtjes met zijn duimen over haar handen, iets dat heel goed voelde. Ze zuchtte even en probeerde zichzelf ook wat meer te kalmeren, wat nog steeds niet helemaal lukte maar goed. Ze sloot haar ogen uit schaamte en liet haar blik naar de grond staan, bang voor zijn reactie wanneer ze hem zou vertellen dat ze in de prostitutie was beland. Haar woordkeuze was misschien niet de beste geweest, maar volgens haar was deze er ook niet voor dit. Je kon het onmogelijk goed laten klinken, het was hoe dan ook gewoon vies. Ze bleef haar ogen gesloten houden en deed moeite om haar tranen binnen te houden. Ze wilde niet gaan huilen, dat was namelijk zo niet sexy. Wanneer ze alles verteld had wat ze hierover had willen vertellen durfde ze nog steeds niet omhoog te kijken naar zijn gezicht, het liefst wilde ze nu gewoon wegrennen om zijn reactie gewoon niet te hoeven aanhoren. Wanneer hij zijn hoofd schudde - dit hoefde ze namelijk niet te zien om te weten dat hij dat deed - drukte ze haar kin nog verder naar haar borst toe. ‘It’s alright, I guess.’ Zei hij waarnaar ze even fronste. Huh? oke? Hoe kon hij dat nou zeggen? Hij vond het dus prima dat Aly het met oude mannen deed om aan geld te komen? Ze voelde hoe hij een kus op haar voorhoofd drukte maar ze schudde kort haar hoofd. Ergens stelde de reactie haar wel gerust want hij werd niet boos en hij ging ook niet door het lint als bij het gemaskerde bal, waarbij zijn mutatie ineens begon te werken. Maar of dit wel de juiste reactie was vroeg ze zichzelf af. "It's disgusting, it's not allright.." Zei ze nu met een hard kantje in haar stem, al was deze eigenlijk meer voor zichzelf bedoeld. "I am.. was a whore, Adrian." Zei ze nu terwijl ze het toch waagde om hem weer in de ogen aan te kijken. Ze had zichzelf nog snel kunnen verbeteren, want natuurlijk was ze dat nu echt niet meer. Nooit meer, ze zou het ook nooit weer doen. Het was de grootste fout die ze ooit gemaakt had, dat en haar verslaving aan de drugs. Ze beet even op haar lip waarnaar ze besloot om oogcontact weer te vermijden met hem.
‘What happened? Did somebody contact you? Is there a customer…’ Vroeg hij nu aan haar waarbij ze fronsend haar hoofd schudde. Een Klant, serieus? Nee, gelukkig niet, maar ze zou sowieso ook niet meer aannemen. Geld kon je ook op andere manieren verdienen, bovendien was Aly al redelijk goed over die obsessie heen. Toch zou het waarschijnlijk wel altijd een puntje blijven, Aly hield wel erg veel van geld maar ze had nu iets gevonden waar ze meer van hield, een iemand zelfs, en die stond nu voor haar neus. Het was nog steeds raar, hoe veel ze van Adrian hield, ze had nooit gedacht dat ze ertoe in staat was. ‘On the island? Somebody from your past maybe?’ Vervolgde hij met een zucht en opnieuw beet Aly even op haar lip. De nam diep adem en knikte zachtjes. "Yes, there is someone." Zei ze zachtjes waarnaar ze haar handen op zijn borst neerlegde. Zenuwachtig begon ze een beetje aan zijn shirt te prutsen, onbewust deed ze dit. "It didn't took me look to find a way to make it easier, to get even more money with my mutation." Begon ze nu zachtjes. "I could just pick anyone with a whole lot of money, so I went to expensive hotels where I could find rich men and after everything I would steal all they're money." Ging ze verder. Dit was misschien zelfs nog wel het ergste van alles, die mannen wisten niet wat hun overkwam wanneer ze ineens s'ochtends in hun bed lagen en al hun geld weg was. Ze hadden het alleen niet eens kunnen afwijzen, door haar mutatie kregen ze die kans niet. "One time when I was out looking for these rich men I found bit younger guy, well, he was older than me but younger that those old men." Ging ze verder. "He was quite okey, at least a lot better than old men so I decided to stay with him a bit longer." Zei ze met een zucht. Adrian moest ook niet denken dat Aly echt gevoelens voor hem had gehad, ze was bovendien alleen uit geweest op zijn geld. Natuurlijk had ze het enorm fijn gevonden om wakker te worden naast iemand die er even wat beter uitzag en meer naar haar leeftijd was. "Maybe a few weeks or something we had something, but at the end it was just for money and I just left, with his money, all his money." Sprak ze tenslotte waarnaar ze hem weer aankeek. Ze was in ieder geval al wat kalmer maar nog steeds voelde ze zich helemaal niet goed. De dingen die ze had gedaan waren echt niet goed geweest, ze had veel mensen pijn gedaan. "He is here on the island.." Zei ze er zachtjes achteraan met wat angst in haar stem. Ja, ze was echt bang voor dat Jeff haar aan zou willen doen. De manier waarop hij haar grijnzen aan had gekeken wanneer ze hem tegen was gekomen beloofde niet veel goeds..

‘He should’ve helped you for all that I know.’ Zei hij nadat ze hem vertelde dat ze de naam van degene in het wolven gedaante vergeten was. Ze had zijn naam al wel gehoord, misschien zelfs al wel twee keer, maar ze kon er gewoon even niet meer opkomen. De naam van het meisje was veel belangrijker geweest, Valerie, die bitch. Hopelijk zou ze Aly ook gewoon met rust laten, al vond Aly het stiekem ook niet zo heel erg als ze dat niet zou doen. Aly bleef bovendien nog steeds die betere bitch die wel hield van een beetje drama, zolang het natuurlijk in haar voordeel zou werken. Nu wist Aly deze spelletjes wel goed te spelen dus daar maakte ze zich dan ook niet zo heel veel zorgen over. Aly had heel even moeten lachen wanneer ze ook zijn pruillipje zag en knikte kort terwijl ze hem lief aankeek. Het was echt zo gek, de manier waarop ze gewoon helemaal smolt wanneer ze in zijn ogen keek. Ze voelde zich zo goed bij hem en dit had ze nog nooit gehad bij iemand, dat het gewoon zo goed voelde. ‘I really don’t get this school.’ Sprak hij half lachend nadat ze hem vertelde dat ze wel had moeten nablijven. Ze schudde nu zelf lachend haar hoofd. ”Well, who does?” Vroeg ze er toen achteraan met een glimlachje. Aly had sowieso nooit wat begrepen van scholen, ze had er ook nooit het nut van ingezien. Ze deed toch nooit iets in de les en waarom moest ze al die dingen weten? Zoals bijvoorbeeld geschiedenis, waarom moesten we zo nodig weten wat er in het verleden gebeurt was? Hoe de tweede oorlog was begonnen en al die andere dingen. Nablijven was nog zoiets stompzinnigs, het was niet zo dat iemand er echt wat van zou leren. Aly in ieder geval niet, ze zou de volgende keer als die bitch weer eens wat stoms zou doen gewoon hetzelfde doen, haar vuisten gebruiken. Het werd bovendien ook niet eens altijd even eerlijk gedaan, zo had die Valerie bijvoorbeeld niet hoeven nablijven. Dit kon ook wel een beetje moeilijk als ze in de ziekenboeg lag maar hee, ze kon daarna toch gewoon wel nablijven? Of niet soms? Ze wist niet of Adrian hier nu iets anders mee bedoeld had maar besloot hier niet verder op in te gaan. Ze was de laatste tijd niet echt bij met alle roddels, had eigenlijk geen idee wat er de laatste weken allemaal voor dingen gebeurt waren. Ze was gewoon te druk geweest met alle dingen die om haar heen gebeurden en had daardoor alles een beetje gemist. Niet dat Aly zelf een enorme roddeltante was, nee, maar ze hield alle roddels wel altijd in de gaten. Ze wilde gewoon op de hoogste tijd van wat er in de school gebeurde. Wanneer ze toe gaf dat ze misschien dan toch wel een klein beetje klunzig was zag ze hoe hij zijn mondhoeken omhoog trok. Aly begon hem weer een beetje quasi boos aan te kijken. Hij mocht dit wel even heel goed in zich opnemen als hij dat wilde want ze zou het nooit weer toegeven. Want ondanks dat ze dan misschien wel een beetje klunzig mocht zijn, was het niet iets waar ze graag bekend om zou willen staan. Van Adrian kon ze het alleen wel pikken, hij plaagde haar gewoon, en was oke. Zo kon ze er zelf ook wel een beetje om lachen. ‘Don’t worry. I still like you, clumsy or not.’ Zei hij waarnaar hij zachtjes een kusje op haar wang plaatste. Ze trok meteen haar mondhoeken een beetje op wanneer hij haar dit kusje gaf en keek hem met een vrolijke glimlach aan. Meteen gaf ze hem een klein kusje terug op zijn lippen. ”I am so lucky,” Zei ze zachtjes met een vrolijke glimlach. ”But, just so you know, you can better remember this because I will not say it again, ever.” Grapte ze nu terwijl ze weer even zachtjes moest lachen..

‘Maakt niet uit.’ Zei hij vlug nadat ze zichzelf verontschuldigde omdat ze nogal een noodstop had gemaakt. Hij was bijna voorover gevallen en dat was natuurlijk niet de bedoeling geweest, gelukkig wist hij nog overeind te blijven staan. Anders had Aly zich echt vreselijk dom gevoelt, echt hoor. Het ging haar niet heel erg makkelijk af, het vertellen van alles wat ze gedaan had. Het grootste gedeelte vermeed ze oogcontact met hem omdat ze zich echt kapot schaamde. Het was echt vies wat ze gedaan had, echt walgelijk als ze er ook aan terug dacht. Ze probeerde deze gedachte ook snel weer weg te drukken. Hij streek over haar handen heen, iets wat ze ergens echt heel fijn vond want het gaf toch wat steun. Jammer genoeg zorgde het er niet voor dat ze zich volledig zeker voelde. Ze was ondanks dat ze hem vertrouwde en er zeker van was dat hij haar niet pijn zou doen bang voor zijn reactie. Ze wilde hem niet kwijtraken, echt niet. Ze zou het wel begrijpen als hij niet verder zou willen, ze kon het begrijpen als hij hier echt van zou walgen, want kom op zeg, de ging naar bed met allemaal mannen om aan haar geld te komen. Dat was gewoon niet goed. Deze reactie had ze dan ook helemaal niet verwacht en ze snapte er ook helemaal niets van. Het was wel oke? Serieus? Ze had veel verwacht maar dat zeker niet, en Aly kon het er dan ook niet bij laten. Natuurlijk was het wel een soort antwoord die ze graag wilde horen, want natuurlijk wilde ze graag horen wat het wel goed zat maar het klopte gewoon niet. Ze hoorde hem zuchtten en wanneer ze het laatste gezegd had keek ze hem ook weer aan. Tot haar verbazing zag ze hoe er tranen in zijn ogen vormden. Haar eigen ogen waren ook behoorlijk wazig en zachtjes rolde er nu eentje over haar wang heen. Ze slikte even en keek hem vol emotie aan. ‘I’m sorry. You’re right it’s awful. But I understand why you did it. Off course I don’t approve it, but I’m doing my very best to understand and support you. Sorry, I’m not used to dealing with this stuff and it came out wrong..’ Sprak hij nu waarbij hij een hand van haar losliet en die over haar wang liet gaan. Aly sloot hierbij even haar ogen en probeerde zichzelf wat te kalmeren. ‘And indeed, you were… It’s in the past now.’ Zei hij er nog zachtjes achteraan en even zuchtte Aly opgelucht. Ze opende haar ogen alweer en keek hem weer aan in de ogen. Voor een paar seconden trok ze haar mondhoeken zachtjes een beetje omhoog. Ze snapte hem wel, voor haar was alles ook zo nieuw. Zelf wist ze net zo goed nog niet hoe ze met deze gevoelens om moest gaan, die had ze anders nooit gehad. Ze was werkelijk nog nooit zo bang geweest om iemand kwijt te raken. Deze woorden deden haar dan ook heel goed, maar goed, ze was nog niet klaar. Nu kwam nog het andere deel, het deel waarbij ze niet meer betaalt werd maar het gewoon zelf stal van mensen. Dat was namelijk veel makkelijker geweest. Ze ging gewoon naar rijke hotels aangezien daar de mannen lekker veel geld hadden en ze kon ze hier gewoon uitkiezen. Vaak gebruikte Aly hierbij nog een soort drugs om in hun drankje te doen waardoor ze na alles diep in slaap zouden vallen, dan kon ze makkelijk in alle hoekjes zoeken naar geld en de kamer uit vluchten. Hier kwam dan ook nog het deel met Jeff bij, de jongen met wie ze enkele weken had gehad - gewoon voor de lol - maar uiteindelijk ook beroofd had. Die bleek nu op het eiland te zitten, iets wat nog voor problemen kon zorgen. Ze zag hoe hij naar de grond keek wanneer ze over hem begon waardoor Aly zich al weer wat zenuwachtiger begon te voelen. Was het nu wel zo'n goed idee om over haar ex te beginnen? Nee, hij moest het wel weten en ze kon sowieso ook niet echt meer terug. Bovendien hoefde hij zich nergens zorgen over te maken. Aly's hart behoorde nu echt helemaal aan hem toe en Aly geloofde ook niet dat Jeff nog wat van haar wilde hebben naast dat hij waarschijnlijk wraak wilde? Daar gokte ze namelijk wel op, ook door de manier waarop hij haar had aangesproken. ‘What’s his name? If he harms you in anyway, it wll be his last day.’ Sprak hij luchtig waarnaar Aly even diep adem hield. "His name is Jeff, but don't worry, he won't.. I won't let him, I can defend myself." Zei ze nu wat vlug. Ze kon zichzelf prima verdedigen want ze had bovendien ook nog haar andere mutatie, de mutatie waarmee ze iemand een enorme pijn kon bezorgen. Ze had niet echt controle over de mutatie maar het kwam altijd wel wanneer ze zichzelf moest verdedigen voor iemand of wanneer ze zo boos was dat ze iemand pijn wilde doen. Hij trok haar uiteindelijk tegen zich aan en zachtjes legde Aly haar armen om hem heen. Ze legde haar hoofd rustig op zijn borst neer. ‘I don’t mind what you did. At least now I know and that’s important. Thanks for telling me, and I’m always here for you baby girl. I’ll never go away, and I don’t care about what you did in your past. As long as you’re okay and I can stay with you for the rest of my life..’ Fluisterde hij zachtjes en Aly luisterde aandachtig naar zijn woorden. Een warm en goed gevoel vulde haar hart en ze kneep even haar ogen dicht waarbij er een traan over haar wang heen rolde. Geen traan van verdriet, nee, deze keer puur uit vreugde. Voor de rest van zijn leven? Had hij dat nu serieus gezegd? Nou, hier had hij nu wel even iemand heel erg blij mee gemaakt. Ze had haar handen op zijn rug neergelegd en trok zichzelf nu nog wat dichter tegen hem aan. Ze liet even kort een klein snikkend lachje horen. Oh god, dit was echt niet normaal. Dit gevoel, het was echt niet te beschrijven. Ze liet hem nu weer even los en keek hem weer aan met een vrolijke glimlach op haar gezicht. Het was wel heel duidelijk dat precies het gene had gezegd dat ze graag had willen horen en dat hij haar zielsgelukkig maakte hiermee. Ze zuchtte even opgelucht en bracht haar handen terug naar zijn borst. Ze wilde wat zeggen maar kon gewoon niet de woorden vinden. Een hele druk was van haar schouders gevallen en ze was nu dan toch wel blij dat ze het gezegd had, hoefde ze niets meer achter te houden of hoefde hij dit niet te horen van Jeff. Ze schudde even zachtjes haar hoofd met een brede glimlach terwijl ze haar hand naar zij hals liet gaan. Ze keek hem hiernaar meteen weer in de ogen aan. "I love you," Zei ze nu ineens zachtjes tegen hem waarnaar ze zichzelf omhoog duwde door op haar tenen te gaan staan en zachtjes haar lippen op die van hem drukte. Ze trok zichzelf hiernaar nog heel even terug, niet ver, haar gezicht was nog steeds dichtbij het zijne "It's so weird, I never felt this way with anyone in my whole life, I just really love you.. You don't ever have to worry about other boys or be jealous because you have me, for the rest of your life.." Zei ze er nu nog achteraan met een lieve glimlach. Ze beet eventjes uitdagend op haar lip en aaide met haar hand een beetje over zijn hals heen...

Ze kuste hem zachtjes even op de lippen, zelf vond ze het ook veel te kort en ze zou hem graag even langer maken maar het hele doel hiervan was om hem eventjes een beetje te plagen. Hij plaagde haar ook met dat hele klunzige gedoe! Mocht ze hem toch ook wel even een beetje terug plagen, toch? Hij mocht al blij zijn dat hij dat kusje kreeg en dat ze hem niet gewoon 'aanviel' en hem in de sneeuw neer zou leggen om vervolgens misschien wat te stoeien. Dat was ook echt iets wat Aly altijd leuk had gevonden met jongens, beetje stoeien. Ze hoefde niet altijd te doen alsof ze een breekbaar iets was, nee hoor, Aly kon ook wel tegen een stootje. Ze kon mensen nog altijd erg goed verbazen met hoe sterk ze wel niet was, want ze was wel dergelijk sterker dan ze leek. Plagen was ook altijd iets geweest was ze leuk vond, daarom had Aly hier ook helemaal geen probleem mee, in tegendeel zelfs. ‘Yeah I know, I would so date a guy like me.’ Lachte hij vrolijk en Aly lachte hier ook in mee. Oh ja, natuurlijk, jammer genoeg kon hij dit alleen niet en was Aly de gelukkige die hem mocht daten. Zelf zou ze zichzelf ook echt wel daten als dit kon, want kom op zeg, Aly was een en al perfectie. Just like him, ze waren gewoon voor elkaar bestemd! ‘Wanna bet, I can make you say it again someday.’ Sprak hij vrolijk en wiebelde met zijn wenkbrauwen. Aly schudde eigenwijs met haar hoofd maar wist ook wel dat hij dat waarschijnlijk wel zou kunnen. Ja hoor, ze deed alles voor hem. Hij moest er alleen wel wat meer moeite voor doen wilde hij dit nog een keer uit haar mond krijgen, maar dat zou de hem graag zien proberen. Ze lachte opnieuw weer even. Maar ja, waarschijnlijk zou hij haar uiteindelijk wel zo ver kunnen krijgen, na heel wat moeite. "I'd like to see you try." Zei ze wat uitdagend terug terwijl ze hem koppig aankeek..

Rustig probeerde ze weer adem te halen en haar zenuwen weer onder controle te houden. Zijn reactie had haar deels heel erg gerustgesteld, het feit alleen al dat hij haar niet achter zou laten, datgene waar ze zo bang voor wat geweest. Nu durfde ze het ook weer in de ogen aan te kijken al viel het nog steeds zwaar voor haar. Ze schaamde zich gewoon kapot voor wat ze had gedaan, iets wat eigenlijk nooit zo erg was geweest. Normaal had ze er gewoon mee kunnen leven, ze schaamde zich nooit voor mensen. Ze had ook niets om zich voor te schamen, ze had een prachtig lichaam en altijd wel een groepje jongens achter haar kont aan lopen. Ze had alles wat elk meisje wilde en niemand wist af van wat ze had gedaan. Als ze het niet wisten hoefde ze zich er ook niet over te schamen, zo dacht zij er altijd over. Normaal zou ze er ook gewoon niemand over vertellen maar Adrian was nu te dichtbij gekomen. Ze moest het nu gewoon vertellen en daar kwam een hele hoop schaamte bij. Het zou wel overgaan, uiteindelijk. ‘He better stay away. Otherwise I'll make him dissapear.’ Bromde hij na het hele verhaal over Jeff. Aly knikte even zachtjes al kon ze zichzelf er niet helemaal in vinden. Ja oke, hij moest uit haar buurt blijven en al helemaal van haar afblijven. Ze wilde niet weten wat hij haar misschien wel niet aan wilde doen. Maar aan de andere kant was dit zijn schuld ook helemaal niet! Aly had hem dit echt niet mogen flikken, ze had al zijn geld gejat en hem achtergelaten met niets. Ze had hem laten denken dat hij haar alles was terwijl ze alleen uit was op zijn geld. Ze snapte het onwijs goed dat hij haar nog wat payback wilde geven - als hij dat dan wilde - en dat had ze waarschijnlijk zelf ook gedaan. Toch, het was gewoon beter als ze hem niet meer tegen zou komen en als hij ook gewoon uit haar buurt probeerde te blijven. Plus, dat hij geen roddels door de hele school moest gaan verspreiden. Dat ging ze echt dood! Ze besloot er niet verder op in te gaan, dat had waarschijnlijk ook geen enkele zin..

Het had haar zo goed gedaan, die woorden die hij uiteindelijk tegen haar had gesproken. Want djeez, wat had hij haar hier gelukkig mee gemaakt. Alle angst over dat ze hem misschien kon verliezen verdween en ze kon zichzelf weer helemaal kalmeren met de gedachte om gewoon voor altijd bij hem te blijven. Normaal gesproken zou het niet zo veel bij haar hebben gedaan want ze wist zelf ook wel dat relaties op deze leeftijd nooit zo enorm lang duurde. Op deze leeftijd begon een relatie al erg snel te vervelen omdat er nog te veel nieuwsgierigheid plaatsvond en je je dan gewoon nog niet aan een iemand kon binden, want er waren bovendien nog veel meer visjes in de zee die ook interessant waren. Het was echt zo, zo ging het altijd zo in relaties met nog jonge mensen. Dit was alleen anders, het voelde anders. Aly was er van overtuigd dat hun misschien wel een hele goede kans hadden om nog erg lang bij elkaar te blijven, misschien zelfs ook wel voor altijd? Je wist natuurlijk nooit wat er nog allemaal zou gebeuren want er kon heel veel gebeuren tussen nu en voor altijd, maar goed, daar dacht ze nu niet aan. Ze geloofde namelijk werkelijk dat het mogelijk was, ze wist zeker dat Adrian haar niet snel zou vervelen. Ze had even twee snikjes laten horen uit de blijdschap dit haar nu helemaal in zijn greep had. Het was misschien wel moeilijk om eruit te halen op het nu van verdriet of vreugde was en daarom keek hij haar waarschijnlijk ook even verward aan. Aan de glimlach op haar gezicht kon hij alleen wel zien dat ze gewoon blij was. Hij streek een lokje haar weg die een beetje dwars aan het doen was achter haar oor en ze bleef hem heel liefdevol aankijken. De vreugde had ervoor gezorgd dat er nu allemaal vlinders in haar buik aan het rondvliegen waren en gosh, she was so inlove with him. Het was gewoon niet normaal. Plotseling sprak ze dan ook die drie woorden waar ze normaal nooit in geloofde uit, maar deze keer geloofde ze er wel in. Al snel had ze ook haar lippen weer op die van hem geplaatst, deze keer alleen niet zo kort en niet plagend bedoeld. Ze voelde zijn hand op haar wang en zijn andere hand bleef gewoon liggen op haar onderrug. Ondertussen vond ze ook de woorden die ze tegen hem wilde zeggen, om hem misschien ook nog wat gerust te stellen? Nah, ze wist niet of dat nodig was maar ze wilde ze wel gewoon even zeggen. Hem duidelijk maken dat hij ook nergens zorgen over hoefde te maken, dat zij ook wel bij hem zou blijven, no matter what. Ze trok zichzelf weer een klein beetje terug maar ook niet al te veel en liet hem wat verdwaasd achter. ‘I love you too. But can we go inside cause I’m freezing.’ Zei hij terug en Aly trok haar mondhoeken wat verder op. Ze knikte zachtjes. "Ofcourse," Zei ze met een vrolijke glimlach. Ze keek hem nu een tikje uitdagend aan en beet even kort op haar lip. Natuurlijk wilde ze wel naar binnen gaan, het was bovendien nog steeds erg koud buiten en dat had Adrian niet eens meer een jas aan. Ze liet hem nu weer los en pakte zijn hand. De deur was niet heel ver van hun vandaan dus ze waren al best snel de school binnen.

Aly had al behoorlijk snel haar kamer gevonden, ze had ook wel een beetje harder gelopen dan normaal. Ze wilde namelijk niet te lang zo ver van hem verwijderd zijn, niet dat ze echt ver van hem verwijderd was. Ze hield zijn hand wel vast, maar dat was nu gewoon niet wat ze wilde. Ze draaide zichzelf wat vlug om bij de deur en ging met haar rug tegen de muur aan staan om hem weer aan te kijken met een uitdagende blik in haar ogen. Ze legde de hand die ze overhand op de deurklink en met haar ander probeerde ze Adrian dichter naar haar toe te lokken. Ze legde de hand naast haar schouder neer tegen de deur aan. Ze maakte de deur open en liep achteruit haar kamer binnen. Even kort herinnerde ze dat ze ook achteruit had gelopen bij hun eerste ontmoeting, wanneer ze naar buiten ging. Waarom dit ineens in haar hoofd opkwam wist ze ook niet. Het was niet echt bijzonder ofzo, Aly liep best vaak achteruit als ze er zo over na dacht. Dan kon ze namelijk niet iemand de rug toe te keren, iets wat ze nu al helemaal niet wilde. Ze zonk namelijk weg in zijn ogen. Ze keek hem aan met een uitdagend grijnsje en ging met haar handen naar de rits toe van zijn jas om deze los te ritsen. Ze moest even kort kijken naar wat ze deed want ze kon nog niet blind een rits los ritsen, bovendien ging die dat ook altijd heel snel vervelend doen. Dat wilde ze gewoon voorkomen want dat was gewoon niet sexy als die zou blijven hangen. Nou, ze was er in geslaagd om de rits los te ritsen zonder enige complicaties, gelukkig. Ze trok de jas uit en ging deze over een stoel neer die toevallig in de buurt stond. Hiernaar richtte ze al snel haar aandacht weer op Adrian...