Can you save me?

And it's breaking over me, a thousand miles down to the sea bed.

‘De reden waarom ze naar mij is gekomen, is omdat ze wist dat ik haar ging helpen en niet zou judgen ongeacht wat er ook gebeurd was. En ze was bang van Dante’s reactie.’ Zei hij even nadat ze misschien toch wat onbewust liet merken dat ze zich een beetje zorgen aan het maken was, en ja, misschien wel een beetje jaloers was. Maar dat was normaal toch? Ze mocht toch wel een beetje jaloers zou op het feit dat hij na wat er ook met Olivia was gebeurt op die Amber was afgestapt? Dat zij naar hem toe was gegaan? Hij moest haar dan ook niet gaan veroordelen hierom, hij was ook wat jaloers geweest toen zij hem vertelde over Jeff, iets wat ook nergens voor nodig was geweest. Hij had meer dan Jeff ooit van haar had kunnen krijgen. Ze was wel erg blij dat hij het eventjes uitlegde, dat stelde haar toch wel een beetje gerust. "Dat snap ik wel." Zei ze zachtjes om eventjes te laten weten dat ze het begreep. Of het meteen haar jaloezie weghaalde? Nee, niet helemaal, maar ze maakte zich nu in ieder geval geen zorgen meer..

Ergens vond Aly het wel leuk dat Amber nu dus in de ziekenzaal lag, had ze wel haar verdiende loon gekregen van hem. Ook al was het nog steeds niet 'oke' wat ze bij hem had gedaan, die bitch had hem gewoon gebeten en ze wilde niet weten wat voor gestoorde streken ze nog meer uitgehaald had. Ergens was dat misschien ook wel echt een goed idee van hem om uit haar buurt te blijven, mocht ze weten dat ze zijn vriendin was dan. Ze had geen zin om nog meer klappen te krijgen van dat kind op haar mooie gezichtje, dit was wel genoeg geweest. ‘Je kunt niet geloven hoe dankbaar ik je ben.’ Zei hij uiteindelijk met een glimlach wanneer ze hem beloofde dat ze Amber niet zou opzoeken. Het was wel niet helemaal van harte gegaan dat ze hem dat beloofde maar goed, ze zou haar best gaan doen. Als het hem ook blij maakte, kon ze ook gewoon niet anders.
Dat hij bleef slapen vond Aly wel heel leuk om te horen, dan had ze de hele nacht haar mannetje bij zich en ze had echt niets liever dan dat. Ze lag niet zo graag alleen in haar bed, die deelde ze veel liever met iemand. Natuurlijk niet iedereen ofcourse, voor andere jongens was dit een verboden terrein en echt alleen Adrian mocht deze betreden. Wanneer Adrian haar meetrok het matras in moest ze eventjes lachen om het gezicht dat hij trok wanneer ze hem sarcastisch vertelde dat hij dus echt niet hier mocht slapen, was hij gek ofzo? Nee echt, dacht hij nou serieus? Serieus dat Aly daar nee tegen ging zeggen? ‘Ik hoop dat je een grapje maakt. Want ik wil niet op een kamer slapen waar mijn broer en Olivia samen liggen. Serieus die twee zijn geweldig, maar ze kleffen te hard.’ Zei hij nu waardoor Aly opnieuw eventjes moest lachen, hoor wie het zegt? Zelf kon hij er ook behoorlijk wat van, en Aly bovendien ook hoor - dat deden ze tenslotte samen -, al vond ze dat totaal niet erg. Hij liet zijn hand zachtjes over haar rug heen gaan, die gelukkig niet zoveel zeer deed. Wat dat betrof had Aly wel geluk gehad, ze had op een gegeven moment wel duidelijk gemaakt aan Amber dat het echt genoeg was. Dat ze niet meer kon, niet dat ze er daar toen echt aandacht aan had geschonken gezien ze Aly nog steeds een duw moest geven. Maar goed, haar rug deed niet meer zeer van die val, hard was ze ook niet neergekomen. "Dacht je nou serieus dat ik je echt terug wilde sturen naar je eigen kamer? Waar tenslotte dus twee kleffe kippen zitten?" Vroeg ze nog snel voordat hij zijn lippen op die van haar drukte. Daarnaar ging ze wel weer van hem af om onder de dekens te kruipen maar het ontging haar niet dat dit hem pijn bleek te doen. Wat bezorgd keek ze hem nu aan wanneer hij wat moeilijker adem haalde. "Gaat het?" Vroeg ze nu aan hem terwijl ze eventjes stopte waar ze mee bezig was, gewoon om eventjes zeker te weten dat het goed ging met hem. Na eventjes te hebben gewacht trok ze dan haar sweather over haar hoofd heen en dat leek hem toch wel even goed te doen gezien hij brutaal begon te grijnzen. Ze ging nog eventjes met haar hand door haar haren heen terwijl ze hem ook wat grijnzend aankeek. Hij stond nu ook op om zijn broek uit te trekken en Aly volgde hem met haar ogen terwijl ze ging liggen onder de dekens, ze vond namelijk wel dat ze een erg mooi uitzicht had zo. Wanneer hij alleen op stond had Aly ook een glimp kunnen opvangen van de blauwe plek op zijn rug die serieus echt enorm was, wat had dat wijf wel niet allemaal met hem gedaan? Hij kroop al snel bij haar onder de dekens en sloeg zijn armen om haar heen en meteen kroop Aly ook lekker dicht tegen hem aan. Ze ging met haar hand zachtjes naar zijn rug toe, en probeerde de blauwe plek te vermijden, daar zou ze hem wel gewoon niet aanraken. Ze legde haar hoofd zachtjes tegen zijn sleutelbeen aan. Hij haalde eventjes zijn schouders op wanneer ze haar excuses aanbood aan hem voor haar uitbarsting naar hem toe. ‘Het is al goed. Ik heb liever dat je het uitwerkt op mij dan dat je naar haar op zoek was gegaan.’ Zei hij nu waardoor Aly haar hoofd weer een beetje terug trok om hem aan te kijken. Zachtjes drukte hij een kusje op haar neus waardoor ze even kort glimlachte. ‘Maak je er maar gewoon niet meer druk over, ik ben grotendeels in orde en jij ook en dat is het gene wat telt oké.’ Zei hij vervolgens en eventjes zuchtte ze tevreden en knikte ze. Opnieuw legde ze haar hoofd weer onder zijn kin neer. "Toch, ik moet leren mijn woede een beetje te beheersen, vooral rond jou want dat is gewoon niet leuk.." Zei ze nu zachtjes terug. "Dat is trouwens niet het enige, ik mag ook wel eens leren om mijn mutaties beter onder controle te houden.. Het begint nu echt enorm vervelend te worden.." Zei ze zachtjes waarbij de irritatie aan haar mutaties te horen was en ze zuchtte weer eventjes. "Niet dat er iets gebeurt is." Zei ze nu wat snel er achter aan, want hij moest natuurlijk niet gaan denken dat Aly hierdoor iets had gedaan wat niet mocht, dat was namelijk niet zo. Het was puur dat ze het irritant vond dat elke keer wanneer iemand haar wel mocht aanraken ze diegene dan ook meteen hardhandig weg mocht lopen duwen. "Soms gebeurt het alleen wel eens, dat, nou ja.. Iemand heel per ongeluk.. En dan mag ik meteen mijn vuisten gebruiken." Legde ze nu uit aan hem. Misschien kon hij haar hier wel mee helpen? Hij leek er een betere controle over te hebben dan zij deed..

And it's breaking over me, a thousand miles down to the sea bed.

Het was wel te zien dat de informatie die hij gaf haar toch wel een beetje hielp te kalmeren. Echt hoor, het liefst zou Aly nog elk meisje afknallen die bij hem in de buurt zou komen, of gewoon als een wild beest bestormen. Maar goed, dat zou wel een beetje erg zijn, dus hield ze die dingen maar gewoon voor zichzelf. Ze kon ook moeilijk Olivia wat aandoen gezien ze het meisje toch echt wel mocht, en zoals hij al vertelde hier een hele andere reden achter zat, die Aly wel kon begrijpen. Al begon ze zich nu toch wel zachtjes af te vragen wat er dan wel niet met haar gebeurt zou zijn, gezien ze niet naar Dante durfde te gaan en dus naar Adrian toe ging voor hulp. Nu wist Aly eigenlijk maar zeer weinig over Dante ondanks dat ze wel eens wat over hem had gehoord van Adrian en van Olivia, wat eigenlijk wel een schande was. Ze had hem alleen nog maar gezien op de avond van het gemaskerde bal waarbij hij ook nog eens Adrian en knal bezorgde. Maar goed, Olivia was in de gymzaal helemaal enthousiast geweest over hem en dat had Aly ook echt heel schattig gevonden. ‘Verder ben ik helemaal van jou, en van jou alleen.’ Zei hij nu waardoor ze eventjes vrolijk begon te glimlachen, oh wat deden deze woorden haar goed. Dat was ook te zien. "Goed, want ik zou jou ook nooit met iemand anders willen delen. En andersom is dat ook helemaal hetzelfde, ben ik ook helemaal alleen van jou." Zei ze nu vrolijk terug..

‘Misschien wou je me wel straffen of iets. Nee, tuurlijk niet gek!’ Zei hij grijnzend terug waardoor ze ook eventjes weer moest lachen. Ze keek hem waarnaar eventjes bedenkelijk aan door omhoog te kijken en eventjes haar vinger tegen haar kin te leggen. "Hmmm.. Geen slecht idee, maar volgens mij ben je al genoeg gestraft door Amber.." Zei ze nu tegen hem terwijl ze hem weer aankeek. "Maar nee hoor, ik zou jou niet straffen, zou ook niet weten waarom?" Sprak ze tenslotte nog tegen hem voordat ze zichzelf omhoog duwde om onder de dekens te kruipen. Daar was het nog altijd iets warmer en langzaam begon ze het toch wat kouder te krijgen, ondanks dat ze wel lekker lag op zijn borst. Wanneer ze dit deed ontging het niet helemaal dat hij eventjes moeilijk adem haalde en dus duidelijk wel pijn voelde. Iets wat haar meteen weer wat bezorgd maakte, misschien moest hij toch wel eventjes naar zich laten kijken ofzo? Had hij toch wel flinke kneuzingen opgelopen? Zelf was ze ook voor de zekerheid naar de ziekenzaal geweest na het gevecht met Amber. Wel niet helemaal vrijwillig, maar wanneer iemand haar vertelde dat haar neus wel eens gebroken zou kunnen zijn twijfelde ze al niet meer. Nu had ze dat op het moment ook wel echt even nodig gehad gezien ze wel echt bijna haar bewustzijn verloor, ten eerste doordat die klappen zo hard waren geweest maar ook voordat ze haar eigen bloed op de grond had zien liggen. Dit had ze echt niet leuk gevonden, het was iets waar ze dan ook totaal niet tegen kon. Het was misschien een beetje erg maar Aly raakte serieus al in paniek wanneer ze bijvoorbeeld een bloedneus had. ‘Ja hoor, komt weer helemaal in orde.’ Zei hij maar Aly bleef hem nog wel eventjes bezorgd aankijken, nog niet helemaal zeker of het wel helemaal waar was. "Als je wilt kunnen we morgen nog wel eventjes langs de ziekenzaal gaan? Gewoon voor de zekerheid? Of misschien heb ik nog wel ergens wat paracetamol liggen, als je dat wilt?" Vroeg ze nog eventjes na uit bezorgdheid, ze wilde namelijk niet dat hij pijn leed, dat zou ze niet aan kunnen zien..

Wanneer hij bij haar was komen liggen kon haar dag eigenlijk niet meer beter worden, nou ja dat kon natuurlijk wel, maar dat was totaal niet nodig. Aly was helemaal happy om gewoon tegen hem aan te kunnen liggen, de hele nacht gezien hij bleef slapen. Dat was echt al ruim genoeg om haar helemaal tevreden te stellen, wat waarschijnlijk ook echt wel te merken was op ze manier waarop ze lekker tegen hem aan kroop onder dekens. Hij krimpte heel zachtjes en heel eventjes maar een klein beetje in elkaar wanneer ze zachtjes met haar hand over zijn rug gleed, wat al betekende dat ze er niet helemaal in slaagde om de plek volledig te vermijden. "Sorry," Mompelde ze zachtjes waarnaar ze wat voorzichtiger deed en maar gewoon niet meer echt over zijn rug te gaan. Ze legde haar hand neer op zijn achter op zijn schouder neer en hield deze hier. Zachtjes legde ze haar hoofd tegen zijn schouder aan en sloot ze haar ogen, om vervolgens toch nog eventjes weer te beginnen met praten. Het was gewoon niet leuk hoe ze net tegen hem was uitgevallen, ze moest daar echt wat meer vat op krijgen. Aly was nogal een heethoofd soms en dan kon ze nogal snel en vooral luid gaan lopen roepen en schreeuwen. Nu kon ze daar ook niet zo heel veel aan doen soms, ze had al die jaren in Italië gewoond en ze had nu eenmaal een beetje die gewoontes overgenomen. Die Italiaanse opvliegerigheid had ze zeker wel in haar zitten en die moest er gewoon af en toe eventjes uit. ‘Heel per ongeluk wat?’ Vroeg hij nu ineens wanneer ze het allemaal een nogal vaag uitlegde over de problemen die ze had met haar mutatie, gezien die haar gewoon echt op haar zenuwen begon te werken. Oke, misschien niet zo'n goed idee om daar juist nu over te beginnen, al was er natuurlijk niets aan de hand waar hij zich zorgen over moest maken. Aly was echt wel veranderd hoor, die ging nu echt niet meer achter andere jongens aan. Nee, duhhu, met iemand als Adrian hoefde ze dat dus ook totaal niet meer te doen, ze wilde bovendien ook gewoon echt niemand anders dan Adrian. Hij was van haar en zij was ook volledig van hem. "Gewoon, dat ze me per ongeluk aanraken en dan boem, slaat dat knopje om." Zei ze nu maar ze wist zelf ook wel dat hij dat niet bedoelde. "Of niet per ongeluk, maar dan laat ik ze echt wel even weten dat ze dat niet mogen doen." Zei ze nu met een glimlachje, hij hoefde zich daar echt geen zorgen om te maken. Aly had al heel snel geleerd jongens van haar af te slaan waar ze niets van moest hebben, die kregen gewoon de vuist of werden zoals die ene jongen gewoon even flinke aan de kant geduwd. Lag er ook een beetje aan hoe iemand er nu precies op reageerde, bij de een was die duw al genoeg en bij de ander moest ze die toch echt een goede klap geven. ‘Kan je het niet afsluiten? Als ik mijn zinnen er op zet, dan heb ik meestal geen last van andere mensen als ze me aan stoten of iets.’ Zei hij uiteindelijk en Aly haalde eventjes haar schouders op, eerlijk gezegd had ze dat nog echt zo geprobeerd, niet zo intensief dan. Het ging ook vaak wel een beetje snel en dan moest ze snel overschakelen en ze was er immers al aan gewend geraakt om mensen gewoon weg te duwen ofzo. "Ik heb het wel eens geprobeerd maar nog niet echt heel goed ofzo, misschien moet ik dat maar gewoon eens gaan oefenen?" Zei ze terug met een rustige stem waarin eigenlijk al een beetje vermoeidheid klonk. Ze zuchtte eventjes tevreden waarnaar ze eventjes anders ging liggen, gezien dat wel de kant was die het meeste pijn deed als ze erop ging liggen. Voorzichtigjes draaide ze zich om en ging ze wel gewoon weer tegen hem aanliggen, want ze wilde tenslotte nog niet zijn warmte kwijt, die vond ze net zo fijn..