#CreativeRebellion ♥

Amber zat voor haar kaptafel. Haar hand schoot naar voren en zette alle spulletjes klaar. De make-up lag uitgestald over de hele kaptafel. Trots keek Amber er naar. Wat ze ging doen, was misschien niet helemaal wat voor haar. Maar aangezien iedereen maar deed wat hij of zij wilde, waarom zou zij dat dan niet doen? Er was iemand die haar hulp nodig had, iemand die gek met haar wilde doen en iemand die duidelijk een statement wilde maken. Want wat maakte het uit wat mensen over je dachten right? En dat was iets dat Amber Olivia duidelijk moest maken. Want ze mocht er zijn, iedereen was voor een reden op deze wereld en alleen de slechten mensen moesten eruit. Er waren genoeg slechte mensen op dit eiland en Amber zou toeslaan. Natuurlijk zou ze toeslaan. Op een moment dat niemand het verwachten. Maar nu eerst….en met een harde bons zette ze een fles op tafel. Tequila. Twee kleine glaasjes volgden.

Het meisje had een perfect gevoel voor timing, want op het moment dat ze klaar was, hoorde ze een roffel op de deur. Daar was ze dan! Met een glimlach opende ze de deur en keek ze naar de tas die het meisje in haar handen had. “Nou, nou, kijk eens aan. Gelukkig zijn er nog mensen die serieus zijn op deze wereld” Verwelkomend stak ze haar arm uit en liet het meisje binnen. De deur deed ze achter haar dicht en ging midden in de kamer, ze nam het meisje schattend in zich op. Zou ze het plan doorzetten? Amber was benieuwd, maar ze had er vertrouwen in. “Goed, dit is het plan. Jij bent als eerste aan de beurt. Ik ga je dadelijk wat kleding aantrekken en je vind het leuk, je houd er van en je geeft geen kik. Daarna ga ik je make-up en je haar doen.”

Amber stopte eventjes. Nog geen kreetjes van dat ze niet door wilde gaan. Great. “Daarna mag je precies hetzelfde doen bij mij en ook ik geef geen kik. Daarna gaan we die fles tequila leegzuipen en laten we de wereld onze nieuwe looks zien, waarna we naar de planeet Venus afreizen. Deal?”

DO WHAT U WANT.

Amber was blij dat Olivia er nu was, ze had nu wat afleiding. Dat was wat het meisje goed kon, voor een goede afleiding zorgen. Daar was Amber haar wel dankbaar voor. Het meisje werkte goed mee, ze was niet lastig. Al gauw had ze Olivia een panty met gaten aangedaan, een high waisted short, een soort vergrote bh die over haar eigen bh ging en een jas met een hoop veren. Het stond het meisje echt heel erg goed, ze zou meer van dit soort dingen moeten dragen. Voorzichtig begeleidde ze het meisje naar de stoel die gebruikt zou moeten worden voor de make-up die Amber haar ging opdoen. Ze deed haar een kapperscape om, lang leve jatten, en ging voor haar staan. Met een brede glimlach keek ze het meisje aan. Het was tijd om wat te doen.

Voorzichtig stak ze haar haarstyler in het stopcontact en wachtte tot deze warm was. Amber pakte een doekje en begon de make-up van Olivia’s gezicht te halen. “Wist je…dat ik dit soort dingen allemaal zelf heb moeten uitvinden?” vroeg Amber nieuwsgierig en begon een basislaagje aan te brengen op het gezicht van Olivia. “You know, sommige mensen hebben een moeder die dat soort lessen krijgen, maar mijn moeder…mijn moeder is een zieke vrouw” vertelde Amber, terwijl ze voorzichtig mascara begon aan te brengen op Olivia’s ogen. Geconcentreerd keek ze naar haar werk, het moest een meesterwerk worden. “En…ze maakte zichzelf wel op, maar nooit goed, you know? Haar kwastjes waren oud, haar….alles was oud. En mijn vader maakte het geld dan op aan drugs en alcohol, ook voor haar. Ogen dicht…” Ze begon met eyeliner op de oogleden van Olivia aan te brengen. Ze maakte het dikker dan het meisje normaal gesproken had. Het zag er niet raar uit tho. “Mijn vader…” ze lachte “In mijn ogen zijn mannen het meest onduidelijkste deel van de scheppen. Wat kunnen mannen? Niets, letterlijk niets. Koken? Kunnen ze niet. Satisfy themselves? Ha, never. Een man is niets zonder een vrouw.” Ze pakte een nieuw kwastje en koos een kleurtje. Rood. Met die kleur begon ze Olivia haar lippen te verven. “En dan zijn wij vrouwen op een plek waar we niet willen zijn, maar we zijn ver van thuis. Maar zolang mijn lot zich niet aanbied, laat ik de rest niet toe. So consider this as an exception.” Een glimlachje op haar gezicht.

Na een paar minuten was ze klaar. Ze bekeek met een glimlach het eindresultaat. “You’re looking picture perfect, babe.” Ze ging klaar staan, spreidde haar armen en bewoog wat met haar wenkbrauwen omhoog. Time for some action.