♥ Jade zuchtte. Het was hier verschrikkelijk saai. Hoe was het veiliger voor haar om op dit eiland te zitten? Met haar handen woelde ze even door haar zwarte krullen en keek om zich heen. Op dit moment was er ook buiten niet zo veel te doen. De sneeuw begon te smelten en zorgde voor wat natte plekken onder aan haar schoen. Prettig, aangezien haar schoenen net nieuw waren. Met een geïrriteerd gezicht liep Jade door naar het skatepark. Waarom? Dat was het dichtste bij en ze had geen zin meer om nog een beetje doelloos rond te lopen. Misschien kon ze de rest van haar tijd hier wel in bed gaan liggen? Of misschien kon ze een roman gaan schrijven? Dan had ze in ieder geval wat te doen, want dit was fucking boring. Het enige meisje dat ze hier had ontmoet was Olivia, en hoewel Jade het meisje een schatje vond, ze kon onmogelijk 24 uur per dag met haar hyperactiviteit opgescheept zitten.
Uiteindelijk plofte ze aan de rand van het hele skategebeuren neer en liet haar benen erin hangen. Met haar elleboog op haar bovenbeen liet ze haar hoofd op haar hand rustte. Haar ogen gleden over het terrein. WAAROM. WAS. ZE. ZO. VERVEELD. Haar hand kwam weer van haar bovenbeen af en graaide in haar rugzak naar haar laptop. Deze opende ze en het scherm wat ze voor het laatst had gebruikt kwam weer open. Facebook? What the fuck, daar deed ze niet eens aan. Oké, dat was vreemd. Jade zocht haar eigen blog op en probeerde maar wat te schrijven. Dat was nog altijd interessanter dan hier maar wat voor zich uit te lopen staren. Ze zou ook nog haar klok op Engelse tijd kunnen zetten, zodat ze zich niet telkens zou verslapen voor de lessen. Oké, ze had wel lessen, maar door haar intelligentie had ze het huiswerk vaak al zo af. Dan was er nog zoveel tijd om dingen te doen.
En het fucking bloggen wilde ook niet lukken. Eigenlijk had ze zin om haar laptop weg te gooien, maar aangezien het een apparaat van Apple was en het $2200,- had gekost, was dat misschien niet haar meest strakke plan. Daarom zette ze haar laptop naast zich neer en trok haar benen omhoog, zodat ze met haar benen weer op de rand zat. Haar hoofd liet ze op haar knieën rustten en keek maar weer om zich heen. ♥
Met een plof liet de bruinharige jongen zich op het bed neerkomen, toch wel harder dan verwacht en het verbaasde hem dat hij de houten vering niet direct had horen knakken. Vervolgens hield hij zijn handen eens voor zijn hoofd en liet hij een zware zucht uit zijn keelgat ontsnappen. Het schoolwerk maakte hem doodmoe, maar ja, dat kreeg je er van met alles op het laatste moment te doen, niet? En alhoewel hij de consequenties kon hebben met het niet maken van zijn werk liet hij dat maar even achterwege; het was allemaal al erg genoeg zoals het was. Misschien was het gewoon tijd voor een frisse neus, want dit was echt niet meer langer uit te houden. Daarbij zou hij wel iemand op kunnen gaan zoeken hier, maar dan viel hij mensen ook weer lastig en dat was niet bepaald zijn bedoeling.
Waarom was hij hier überhaupt? Hij kon niet eens skaten, of iets wat erop leek. De enige keren dat Jace het had geprobeerd had hij flink vals gespeeld door zo rustig mogelijk te gaan en vervolgens zelf het board onder hem te laten doen wat hij wilde, toen in zijn geval dus voornamelijk rechtdoor rijden. En zelfs toen hij het board zelf bestuurde met zijn krachten had het er niet uitgezien; het was dus min of meer gewoon niet voor hem weggelegd. Zijn handen stak hij diep in zijn zakken, zoals negen van de tien keer, terwijl hij wat om zich heen keek met zijn lichte ogen. Er bevonden zich vrij weinig mensen, maar ergens trok hem dat ook wel weer aan. Het was in ieder geval beter dan met zijn neus in de boeken te zitten, want sinds er vrij weinig dingen te doen waren op dit eiland werd hij daar haast wel toe gedwongen. Een pluspunt was nu toch wel dat de sneeuw al was ontdooit, het enige nadeel was nu dan toch wel dat ook de meeste plaatsen nat waren en ergens zitten dus een beetje moeilijk werd. Want toegegeven, wie hield er nou van een natte broek? Juist, niemand. Zijn blik was dan ook gevallen op een meisje met zwart, krullend haar die ook op de rand zat. Misschien zou ze wel sociaal kunnen zijn en zou hij dus wat gezelschap hebben, anders zat hij ook maar zo lonely en ging hij binnen no-time weer terug naar binnen toe, en liet dat nou net even niet de bedoeling zijn.
”Dus.. Vraag je je ook af wat je hier eigenlijk doet?” Jace was inmiddels een eindje verderop op de rand gaan zitten, zijn handen die naast hem steunden. Als nog zat hij wel dichtbij genoeg om haar op een normaal volume aan te spreken en hij had het dus ook niet meer gemaakt dan dat het was. Een kleine zucht glipte tussen zijn lippen door waarna hij zijn hand eens door zijn warrige haar heen haalde; vandaag had hij echt geen zin gehad om er iets aan te doen en slecht zag het er niet uit. Hopelijk zou ze niet gaan denken dat hij een of andere creep was die haar hier zo ging stalken, het was namelijk gewoon puur dat hij een gesprek wilde beginnen en het boeide hem niet waar het ging eindigen. Desnoods ging ze hem nu meteen vertellen dat ze wegging of wat dan ook. Maar gewoon, een gesprek was leuker dan de hele tijd doods voor je uit zitten te staren, niet?
tagged : jade , 556 words , notes: oeps, moet weer een beetje inkomen ♥ lauz
Jade staarde wat voor zich uit. Het was zinloos, vervelend, en saai. Eigenlijk kwamen al die drie onderwerpen op hetzelfde neer. Ze zuchtte. Maar toch kwam er iemand uit de verte aangelopen. Gosh. Als het iemand was die ze niet zou mogen, dan zou Jade hem gewoon afmaken. Verbaal, ofcourse. Niet fysiek, want aangezien Jade misschien niet tenger of mager was, ze was vijftien jaar oud, klein en had geen idee wat de mutatie van de jongen zou kunnen zijn. De jongen was best knap, maar ouder dan haar, en bovendien had Jade op dit moment geen enige intentie om te flirten. Nou was ze wel iemand die heel snel verliefd werd, en gek was op het lastig vallen van jongens, maar…nu gewoon niet. Zo simpel was dat. Misschien kwam dat door het feit dat ze niets te doen had en daarom een beetje chagrijnig was.
De jongen begon te praten. “Dus...vraag je je ook af wat je hier eigenlijk doet?” Jade rolde met haar ogen en knikte met haar hoofd. “Yes…” begon ze. Misschien moest ze wat socialer doen, dan kwam ze nog eens met mensen aan de praat. “Nou vraag ik me dat eigenlijk al af vanaf het moment dat ik hier ben. Het ene moment ben ik lekker met mijn ouders, het andere moment word ik opgehaald door twee lugubere personen die me God weet waar naar toe hebben gebracht. En het mooie is, ze vertellen je niets. Voor hetzelfde geld zitten we ergens in Zuid-Swasiland en is dit een of ander raar project van de Amerikaanse overheid waar wij deel van uit maken.” Oké, dat was wel heel erg sociaal. Jade glimlachte en een zachte lach ontsnapte uit haar mond, toen ze eigenlijk hoorde hoe gestoord ze klonk.
Jade haalde haar schouders op en draaide zich een beetje naar de jongen, die zojuist bij haar was komen zitten. “Sorry…” zei ze en sloeg haar ogen ten hemel “I’m overreacing. Ik ben een beetje chagrijnig omdat ik mezelf hier gewoon een beetje verveel.” Jade sloeg haar laptop dicht, misschien kon ze een beetje met deze jongen kletsen. “Ik ben Jade” stelde Jade zich voor “En jij, mysterieuze jongen die uit het niets komt opdagen? Dus jij vraagt je ook af wat je hier doet? Hoe hebben ze jou hier heen getakeld dan?”
