We've got a moviecliché overhere

Hoewel ze al enkele decennia leefde, kon de wereld haar steeds opnieuw verrassen. Niet alleen door het feit dat er blijkbaar meer zoals haar waren, veel meer, of dat er zoveel verschillende mutatie's bestonden, maar door de kleine dingen. Ze werd telkens weer verrast door het gemak waarmee de warmte van de zon de kilte van de nacht verdreef, of wanneer paarden er in slaagde om gekke kuren uit te halen, zelfs al had je de hekken al tig keer laten verhogen. Vandaag werd ze verbaasd door de grootte van de bibliotheek. Toen ze de immense eikenhouten deuren had geopend was de walm van oude boeken al op haar afgekomen, liet ze haar blik vol ongeloof door de reusachtige ruimte gaan en bleef ze verbaasd over het feit dat er al ontelbaar veel boeken geschreven waren. De boekenkasten reken tot aan het plafon en de prachtige kandelaar scheen zijn licht op haar donkere haren, die ze voor het gemak had opgestoken. Ze bleef nog even in de deuropening staan met haar hand op het eikenhout, tot de bibliotheektoezichthouder haar kwam wegjagen. Of ze moest binnen komen, of ze moest terug weggaan, dat waren haar keuzes. Dus klik-klakte ze op haar witte hakken de bibliotheek in. Direct begaf ze zich naar de historische romans, daarmee kon ze zich dagen vermaken, enkel en alleen al door de fouten die erin stonden. Zij was uit alle boeken over de Franse kroonlijn gehaald, niemand wist over de affaire die haar vader had met de koningin van Engeland en er stond nergens in dat de koning van de Lage Landen was afgezet in plaats van verbannen. Mensen hielden er soms nogal van om dingen naar hun hand te zetten. Het vest dat ze over haar kleedje had aangetrokken gleed van haar schouders af en sierlijk trok ze het terug. Het enige gedeelte van de opleiding die ze aan het Franse hof had gekregen buiten hoe ze een pokerface moest opzetten en vijanden zonder enig spoor naar haar ombrengen, was wel dat ze er altijd verzorgt moest uitzien, dat ze zich moest gedragen als een dame. Want ze was en bleef een Franse prinses, misschien geen koningin, maar wel een prinses. Ze had koningin kunnen worden, als haar huwelijkskandidaat -de toekomstige koning van Engeland- niet heel toevallig was omgekomen. Wie had dat nu gedaan? Glimlachend dacht ze terug aan de woorden die hij toen had uitgesproken. "Je had mijn vrouw kunnen zijn. Ik had je alle rijkdom van de wereld kunnen geven en macht, zoveel macht." Helaas voor hem had ze zijn longen toch maar gewoon laten vollopen met water. Zijn smeekbede hadden haar niet echt geholpen. Eenmaal aangekomen bij de historische romans, want de bibliotheek was zo verschrikkelijk groot dat je er minstens tien minuten over deed om van de deur tot aan het derde rek te geraken, begon ze dadelijk met het uitzoeken van boeken. Haar arm werd algauw overlaadde met historische en oude boeken. Zoveel zelfs dat ze niet zag dat ze tegen iemand ging oplopen en waardoor al die geweldige boeken op de grond vielen met een daverende klap, die behoorlijk goed te horen was in de muisstille bibliotheek. "Kun je niet uitkijken?" Begon ze direct, waarna ze zich sierlijk op haar knieën liet vallen om ze terug bijeen te rapen. Geweldig, totaal geweldig.

Dress
Vest
Hair

››Raphael Immobile, please

Het bleef stil boven haar en ook zij ging in stilte door met het oprapen van de gevallen boeken. Tot de jongen de stilte doorbrak, met zijn excuses, waarna ze zuchtte. "Sorry, ik had niet zo mogen reageren. Ik heb een beetje een jetlag en ben niet in zo'n geweldig humeur." Moest ze helaas toegeven. Haar eerste dag hier en al direct ruzie zoeken, dat was niks voor een dame. Vermoeid wreef ze dan ook met haar hand door haar ogen. Ze moest gefocust blijven en een kop koffie zou haar daar misschien nog wel bij kunnen helpen. Koffie had ze nog maar 'net' ontdekt eigenlijk. Vroeger bestond dat nog niet en als ze eerlijk moest zijn, moest ze toegeven dat ze een klein beetje te veel dronk van het bittere goedje. Toen ze haar boeken eenmaal terug netjes had opgestapeld, stond ze op en klopte ze het denkbeeldige stof van haar witte jurk. Door de vraag van de jongen had ze ook pas door hoe weird het eigenlijk was om met zoveel geschiedenisboeken rond te zeulen. "Het is vermakelijk om te lezen, omdat er staan erg veel fouten in." Glimlachte ze, zelfs haar taalgebruik was deftig. Je kon de prinses uit het Franse hof halen, maar het Franse hof niet uit de prinses, zeker? Ze liet haar donkere ogen over de kleding van de jonge heer voor haar gaan. Verzorgd, dat was al een pluspunt, maar daarna stopte het ook. De jeugd van tegenwoordig had niet echt zo'n geweldige kledingsmaak. Al moest ze toegeven dat er toch vele hedendaagse modeontwerpers haar aandacht hadden. Zo was ze dan ook vaste klant bij verscheidde huizen en die hadden maar al te vaak haar temperament ondervonden. Meestal was ze vriendelijk, tot iemand haar boos maakte, dan hadden ze een probleem. Helaas voor hen was ze ook behoorlijk snel op haar teentjes getrapt, dus meerdere mensen kregen de Juliette-woede-momenten te verduren. "Juliette Valios, en u bent?" Ze veegde haar hand af aan haar vest en stak hem vervolgens uit. Manieren werden erg gewaardeerd door het meisje, net zoals een verzorgd voorkomen. Misschien dat ze soms haar eisen wel wat naar beneden moest halen, maar dat betekende dat ze zwakker was dan haar tegenstander en dat betekende dat ze haar macht zou verliezen, wat dan weer ontzettend slecht was volgens haar vader.

Clothes: