Onderwerp: Worship to the goddess, Aphrodite zo feb 01, 2015 6:51 pm
"I'll show you what it feels like, now I'm on the outside."
Nadat Aria haar spulletjes op haar kamer had gezet, besloot ze niet langer op haar kamer te blijven zitten. Ondanks dat het flink koud was, wilde Aria meteen naar buiten. Er was een zee en ze wilde heel graag kijken of dat die zee hetzelfde was als de zee in Cyprus. Of dat er verschil in zou zitten. Elk water was hetzelfde zou je in eerste instantie denken, maar niets was minder waar. Voor iemand die graag in het water was, zoals Aria, voelde elke zee anders aan. De zee die aan Cyprus strandde, was heerlijk. Heerlijk vol met zout en elke keer als Aria erin gebaad had, voelde ze zich zo schoon en veilig. Ondanks dat je het ook als een nadeel kon zien dat Aria regelmatig in het zeewater moest, zag zij het vooral als een voordeel. De zee was haar favoriete plek van alles. Haar grootste wens was dat ze in de zee kon leven, maar…dan zou ze ook de mensen op aarde missen. En dat zou een groot gemis zijn voor Aria, want ze was gek op mensen. Waar ze ook gek op was, was de relaties van mensen. Met een heel gebiologeerd gezicht kon ze uren naar een lief koppel kijken. Daar hield Aria zoveel van.
Vrolijk liep ze over een muurtje in en sprong er van af. Aphrodite was verrassend stil in haar hoofd, maar dat was ook wel eens lekker. Nu kon ze eventjes doen wat ze wilde. De godin had vast een spannend leven buiten haar. Daarom kon Aria nu eventjes doen wat ze wilde. Vrolijk maakte ze af en toe een danspasje, waarom? Aria was vrolijk, daarom. Bij een boom bleef ze even staan en gooide de ene helft van haar lichaam naar links, waarna ze een sad face deed. Toen ging ze terug naar rechts, waar ze een blij gezichtje deed. Vrolijk liep ze richting de zee. De zee was wild, maar ze zag dat het bij de branding rustig was. Dat was prettig, dan hoefde ze niet helemaal de zee in. Het blonde meisje naderde het strand en bleef bij de branding staan. Het water kwam tot haar voeten, en ging daarna weer terug de zee in, wit schuim achterlatend. Gebiologeerd staarde Aria er naar, maar ze durfde nog niet verder. Dadelijk was het water heel anders?
“Niet bang zijn.” De stem kwam onverwachts. Aria begon weer te glimlachen, Aphrodite wist precies wanneer ze niet op haar gemak was. “Stap in het water, je zult zien dat het als thuis aan voelt.” Voorzichtig deed Aria een stapje naar voren en stapte het water binnen. Normaal gesproken zou je kletsnat worden als je het water in stapte, maar Aria niet. Dankzij haar mutatie had ze nergens last van. Een zucht van verlichting ontsnapte uit haar mond. Het water was heerlijk koud, deed haar denken aan het water van Cyprus. Toch voelde dit water wel wat anders aan, maar hey, er was natuurlijk geen plek zoals thuis. Aria bukte naar voren en maakte een kommetje van haar handen. Voorzichtig, zodat het niet zou vallen, nam ze wat water in haar handen en maakte haar gezicht schoon. Natuurlijk was dat geen probleem, ze had namelijk geen make-up op. Dat zou er dus niet voor zorgen dat haar gezicht helemaal vies werd. “Het is echt heerlijk, heerlijk zout en het smaakt precies hetzelfde als thuis.” Een zachte grinnik van Aphrodite weergalmde door haar oren.
Aria liep verder het water in. Natuurlijk voelde ze wel dat ze in het water stond, maar nat werd ze er niet van. Het was heel erg gek, alsof ze een werd met het water. “Let op…” zei Aphrodite vrolijk en er begon iets te veranderen in het water. Het water werd rustiger. En opeens zwom er een zeepaardje voor haar! “Hey kleintje!” zei Aria met een lieve glimlach en streek over het diertje heen. “Awh! Jij bent een eind van huis, wat doe je hier?” Maar dat was niet het enige zeepaardje! Er kwamen er nog een stuk of 20 aangezwommen, die rond Aria begonnen te cirkelen en begonnen te dansen. Aria lachte en sloeg haar handen voor haar mond. Dat was nog niet alles. Het water begon te bewegen, en vormden prachtige bogen. En in het midden stond een vrouw, gemaakt van water. Helemaal water, maar je kon duidelijk onderscheiden dat het een vrouw was. “Wat vind je?” zei de vrouw, met de stem van Aphrodite. Dit keer hoorde ze het niet in haar hoofd. “Geweldig!” zei Aria en stak haar hand uit naar de watervrouw, om het even vast te pakken. Maar toen keek de zeepaardjes en Aphrodite allemaal een bepaalde richting in, vanaf het strand. En in een paar tellen was alles weg. Owh. :c Aphrodite en de bogen vielen met een plons uit elkaar en de zeepaardjes stoven weg.
Nou, dat was leuk! Omg ja. Aria draaide zich om, om de oorzaak te bekijken van het verdwijnen van d Aphrodite en de zeepaardjes.
Onderwerp: Re: Worship to the goddess, Aphrodite wo feb 04, 2015 4:26 pm
#
Aria
It's just a drop in the ocean
Scott wreef kort over zijn nek die voelde nogal beurs aan tbh. Misschien had hij gisteren zich te fel ingespannen tijdens gym of zo. Anyways, vandaag was een vrij saaie dag op school. Like damn. Plus enkele docenten werkten hem toch wel even op de zenuwen hoor. Het was tijdens chemie geweest, niet zijn favo vak omdat hij het gewoon niet kon. Nooit gekunnen. Maar die vrouw, idk die deed alsof iedereen per se moest weten hoe elk dingetje noemde of in elkaar zat. Nah, daar was hij echt niet voor. Hem maakte het geen moer uit. Plus was dat niet de schoonheid van deze hele aardbol? Zelf ontdekken hoe alles in elkaar zat en heel dat gedoe? Niet dat hij zo in to die dingen was, maar je snapte vast wel wat hij bedoelde right?
Oh well uiteindelijk was de jongen met de donkere haren ontsnapt naar buiten. Al had hij niet echt een doel eigenlijk om naar toe te gaan. Zijn donkere ogen gleden even over het schoolplein. Er was niemand te bespeuren, of nou ja toch niets interessant. Wel was er even een kind dat heel random over en muurtje aan het lopen was en vervolgens ook weer verdween naar wist hij veel waar. Oké, het werd echt wel eens tijd dat hij hier aan socializen deed of zo. Scott had hier wel enkele vrienden rondlopen, en er was ook nog zijn broer die ergens random rond hing maar even goed had hij toch wel behoefte aan nieuwe gezichten. Moest hij nu maar eens iemand ontmoeten die zijn interesse wekte, dan zou hij al heel wat verder zijn hoor.
Na een doelloze wandeling was hij terecht gekomen aan het strand. Als hij het goed had de uiterste westkant of zo. Het leek een plekje dat niet vaak bezocht werd door leerlingen, merendeels omdat het hier nogal rotsachtig was. Iets wat wel goed kon zijn als hij wilde trainen in de toekomst of zo? Great hoor, hij vond wel grond om te trainen maar mensen om bevriend mee te raken die waren blijkbaar niet in de aanbieding of iets. Zo meteen ging hij denken dat het nog aan hem lag of zo.. Misschien was dat wel zo, I mean hij had al veel eerder vrienden kunnen hebben maar was te veel bezig geweest met zijn broer te leren hoe hij alles als 17 jarige moest doen. Dat was hoe dan ook heel slopend geweest en had bijna al zijn tijd ingenomen. Oké, het was niet zijn schuld maar die van het gedoe wat er met zijn broer aan de gang was.
Scott was wat meer naar de zee toegelopen en staarde een tijd lang naar het water. Tot een blond persoon een heel eind verder zijn aandacht trok. Wat deed zij nu? Dat water kon echt nog niet warm genoeg zijn om er gewoon in te staan! Verbaasd van het hele schouwspel was hij even blijven staan gewoon starend als een of andere freak. Ook een geweldige manier van hem om vrienden te maken. Sukkel die hij was. De jongen besloot maar gewoon om er voor te gaan. Geen denken aan dat hij het water even in ging, maar hij besloot wel gewoon in haar richting te gaan lopen in de hoop dat ze hem misschien zou opmerken en hij niet naar haar toe moest lopen. ‘Euh is het water niet te koud vandaag?’ Wow. Dit was de opmerking der opmerkingen. Social skills below zero hoor.
Onderwerp: Re: Worship to the goddess, Aphrodite ma feb 09, 2015 10:24 am
"I'll show you what it feels like, now I'm on the outside."
De oorzaak van dat de zeepaardjes en Aphrodite haarzelf zo waren geschrokken, was een jongen geweest. De jongen had zwart haar, was redelijk gespierd, maar Aria had hem nog nooit gezien. Dat was ook vrij logisch, omdat ze hier pas een dag was. Ghehehe, Aria, u silly girl. Aphrodite grinnikte goedkeurend in haar achterhoofd. Wat dat te betekenen had, daar had Aria absoluut geen idee van. “Euh, is het water niet te koud vandaag?” vroeg de jongen. Aria schudde haar hoofd en liep richting de jongen. Toen ze eenmaal weer op het droge stond, was het schokkende dat Aria helemaal niet nat was. Er zaten geen natte plekken op haar broek, er was helemaal niets met haar aan de hand. “Nee hoor, het water is voor mij niet koud. Maar dat komt misschien omdat ik een mutatie heb dat met water te maken heeft.” Nonchalant haalde Aria haar schouders op, alsof het iets heel erg gewoon was.
Met een stralende glimlach keek ze de jongen aan, alsof hij net had gezegd dat ze de loterij had gewonnen. Aria werd gewoon vrolijk van mensen die om haar heen waren, en de jongen leek haar op zich wel aardig. “Anyway, ik ben Aria. Sommige mensen noemen mij voor de grap ara, maar dat is een vogel en daar lijk ik helemaal niet op! Dat vind ik niet zo grappig…” Aria zuchtte en schudde haar hoofd. “En welke naam hebben jouw ouders jou gegeven?” vroeg Aria nieuwsgierig, terwijl ze een beetje op haar voetjes heen en weer wipte. Aria vond het leuk dat ze iemand op een van haar eerste dagen had ontmoet, want vriendjes en vriendinnetjes maken was iets wat Aria heel erg graag deed. Ze streek zachtjes over haar blonde haren, die ze als gift van Aphrodite had gehad.
En plotseling kreeg Aria een klein ideetje. Als hij dat aandurfde. “Je denkt dat het water te koud is hè?” vroeg Aria toen nieuwsgierig en keek hem met een glimlach aan “Maar ik kan je het laten voelen dat het niet te koud is. En als je wilt, kan ik je zelfs meer laten zien….als je me vertrouwd natuurlijk.” Aria keek hem nieuwsgierig aan. “Wat vind je ervan?”
Onderwerp: Re: Worship to the goddess, Aphrodite vr feb 13, 2015 7:07 pm
#
Aria
It's just a drop in the ocean
Het meisje kwam zijn richting uit. Shit. Dat was even niet gepland tho het wel goed was want zo leerde hij uiteindelijk wel mensen kennen. Zodra ze het strand op was gelopen was het hem meteen opgelopen. Ze was niet nat, alsof hij haar helemaal niet in het water had zien staan. De lichtelijke verbazing wist hij net niet te laten verdwijnen voor haar. Scott was impressed, iets wat niet zo heel vaak gebeurde maar goed, de onbekende blondine had het weten te flikken. Kort trok hij zijn mondhoek op toen ze was uitgesproken. ‘Je bent niet nat? Dus of je mutatie is heel snel droog worden of wel ja zoals je al zei.’ Aight, het was best wel interessant tho. Iets wat hij nog niet had gezien eigenlijk, maar tja dat zou hem nog wel meer gaan gebeuren naarmate zijn verblijf hier op het eiland verder liep.
Haar glimlach werkte aanstekelijk. Van zodra die op haar gezicht was verschenen kon hij niet anders dan het over te nemen. ‘Aria klinkt mooier dan Ara to be honest.’ Scott kon niet meteen de link leggen met dat ze op een ara leek. Dus nah, gewoon Aria was echt wel goed genoeg hoor. Hem gingen ze niet meteen vergelijken met een wolf ondanks hij er een was, dus waarom zou hij haar vergelijken met een vogel terwijl ze dat dus duidelijk niet was. Aangezien ze benen en armen had, en hij nergens anders iets van veren kon bespeuren of zo. ‘Scott Castellan, en tja mij noemen ze gewoon Scott and I’m fine with that.’ Sprak hij al lachend. Wahahauw, hij moest echt wel wat aan zijn social skils toen stiekem. Maar hea, dat doen in de praktijk was al wel een hele vordering. Plus Aria leek cool, dus dan kon het nog wel leuk worden hier.
Kort haalde hij zijn schouders op. ‘Het is winter, dus het lijkt me normaal dat het koud is?’ Logisch denken, hij was er een fan van hoor. Maar de toon waarop het meisje had gesproken was alsof ze toch nog wel meer wilde zeggen, alsof ze iets van plan was. Zijn nieuwsgierigheid werd alleen nog maar groter toen ze was uitgesproken. Scott en water, hij was er altijd al dol op geweest. Merendeels omdat hij het gewoon geweldig vond om andere mensen te plagen als ze samen gingen zwemmen en zo. Vertrouwen? Hij kende haar amper 5 minuten, maar tja veel maakte dat niet uit. Scott was open minded dus tja nee zeggen deed hij niet. ‘Wel, tenzij ik me nog ergens moet inschrijven of zo, mag je me het heus wel laten zien. Maar ik zweer het als ik ziek wordt eis ik dat je me soep komt brengen en me komt verzorgen.’ Grijnsde hij breed waarop hij de afstand die tussen hen in zat overbrugde, maar toch nog op een respectabele aftand bleef staan zodat hij haar niet opeens zou afschrikken of iets. ‘I’m ready!’
